پیشینه تحقیق تاریخچه و جایگاه فقهی عقد بیمه عمر دارای ۸۹ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول: ماهیت و تاریخچه بیمه عمر    ۵
۱-۱- ماهیت بیمه    ۷
۱-۱-۱- تاریخچه بیمه    ۸
۱-۱-۲- معنای لغوی    ۱۰
۱-۱-۳- معنای اصطلاحی    ۱۱
۱-۱-۴- بیمه اشخاص    ۱۲
۱-۱-۴-۱- تاریخچه بیمه اشخاص    ۱۴
۱-۱-۴-۲- بیمه عمر    ۱۵
۱-۱-۴-۲-۱- تاریخچه بیمه عمر    ۱۸
۱-۱-۴-۲-۲- ارکان ببمه عمر    ۱۹
۱-۱-۴-۲-۳- انواع بیمه های عمر    ۲۱
۱-۲- پیشینه تحقیق    ۲۸
فصل دوم: جایگاه فقهی عقد بیمه عمر    ۳۳
۲-۱- نظریه توقیفی بودن عقود    ۳۶
۲-۱-۱- تطبیق بیمه عمر با عقود معهود فقهی بر فرض توقیفی بودن عقود    ۴۰
۲-۱-۱-۱- بیمه عمر و ضمان    ۴۰
۲-۱-۱-۲- بیمه عمر و صلح    ۴۹
۲-۱-۱-۳- بیمه عمر و هبه    ۵۵
۲-۱-۱-۴- بیمه عمر و جعاله    ۵۸
۲-۱-۱-۵- بیمه عمر و مضاربه    ۶۲
۲-۱-۱-۶- بیمه عمر و حق عمری    ۶۸
۲-۲- نظریه عدم توقیفی بودن عقود    ۷۰
۲-۲-۱- استقلال عقد بیمه عمر بر فرض عدم توقیفی بودن عقود    ۷۷
منابع و مآخذ    ۷۹

منابع

‏ کریمی، آیت، کلیات بیمه، ( تهران : بیمه مرکزی ایران ، چاپ دوم ۱۳۷۶ش )

جمالیزاده، احمد، بررسی فقهی عقد بیمه، ( قم : انتشارات دفتر تبلیغا اسلامی حوزه علمیه قم، چاپ اول ۱۳۸۰ )

لوک اوبر، ژان، بیمه عمر و سایر بیمه های اشخاص، جانعلی محمود صالحی، ( تهران : بیمه مرکزی ایران، چاپ دوم ۱۳۷۸ش)

جعفری لنگرودی ، محمد جعفر ، دوره حقوق مدنی : عقد ضمان ،‌( تهران : کتاب های جیبی ،‌چاپ اول ۱۳۵۲ش )،

جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ( تهران : گنج دانش، چاپ چهارم ۱۳۶۸ ش )

جعفری لنگرودی، محمد جعفر، حقوق تعهدات، ج ۱، ( تهران : انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، ۱۳۶۳ ش )

جعفری لنگرودی، محمد جعفر، دائره المعارف حقوق مدنی و تجارت، ج ۱، ( تهران : بنیاد راستار، چاپ اول ۱۳۵۷ ش )

جعفری لنگرودی، محمد جعفر، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج ۲ ( تهران : کتابخانه گنج دانش، چاپ اول ۱۳۷۸ )

حرّ عاملی، محمد بن حسن بن علی، وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه، ج ۱۸، ( قم : مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول ۱۴۰۹ ه ق )

حرّ عاملی، محمد بن حسن بن علی، وسائل الشیعه إلی تحصیل مسائل الشریعه، ج ۱۵، ( بیروت : دار إحیاء التراث العربی، چاپ پنجم۱۴۰۳ه ق )

خامنه ای، محمد، بیمه در حقوق اسلام، (تهران : دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۵۹ ش )

خمینی، روح الله موسوی ، تحریر الوسیله، ج ۲، ( قم : ‏مؤسسه دار العلم، چاپ اول )

خمینی، روح الله موسوی ، توضیح المسائل، ( انتشارات ارشاد اسلامی، چاپ سوم ۱۳۶۵ش)

خمینی، روح الله موسوی ، کتاب البیع ‏، ج‏ ۴، ( تهران : ‏مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی قدس سره، بی تا )

خمینی، روح‌الله موسوی ، تهذیب الأصول‏، (قم: ‏کتابفروشی اسماعیلیان، چاپ اول ‏۱۳۸۲ق)

آیینی ، حمید ، آزادی عقیده و بیان ، به همراه دو نوشته حقوقی دیگر ، ( انتشارات فردوس ، ۱۳۷۳ ش )

کلیات

فصل اول: ماهیت و تاریخچه بیمه عمر

۱-۱- ماهیت بیمه

ضرورت بیمه در جهان معاصر به خصوص در میان ملل مترقی و جوامع پیشرو به حدی است که کمتر فعالیت اقتصادی و اجتماعی را می توان یافت که بدون این عامل به عرصه وجود آمده و پا بر جا مانده باشد.

در مورد بیمه هر چه گفته و نوشته شود کم است. قلمرو آن به حدی وسیع است که هر قدر در میدان آن جلوتر رویم افق بازتری نمایان و هر چه از آن به دست آوریم باز خود را قانع نکرده و تحصیل آن گرچه رفع التهابی می کند ولی گیرایی آن، طوری با رشد فکری و ارتقاء سطح زندگی هماهنگی دارد که همیشه و در هر موقعیتی ما را به آن نیازمند تر می سازد.[۱]

اهمیت بیمه در دنیای امروز، روز به روز در حال افزایش است زیرا امروزه با پیشرفت تکنولوژی و ورود انواع فرآورده های صنعتی به زندگی بشر، به رغم تسهیلات فراوانی که برای رفاه انسان در پی داشته، خطرهای جدیدی را با خود وارد اجتماع کرده است. یکی از روش های مقابله با خطرهای احتمالی، صنعت بیمه می باشد که با انتقال خطر به بیمه گر، دغدغه انسان را کاهش می دهد.

امروزه می توان صنعت بیمه را یکی از مهم ترین و ضروری ترین نهادهای اقتصادی و اجتماعی جهان مدرن دانست که پیشرفت آن با توسعه اقتصادی جامعه مقارن و چنانچه اقتصاد یک جامعه همراه با بیمه و تأمین ناشی از آن نباشد، اقتصاد در معرض تهدید خطرهای بی شماری خواهد بود.

امروزه در اقتصاد های نوین، بعد از بانکداری، بیمه مهمترین بخش شمرده می شود که در هم تنیده شده و مکمل یکدیگر هستند و از عملکرد هم حمایت می کنند.[۲]

نخستین و روشن ترین اثر اقتصادی فعالیت های بیمه ای، حفظ اموال و تأسیسات متعلق به اشخاص یا دولت است. صاحبان اموال و تأسیسات با پرداخت حق بیمه، اطمینان می یابند که در صورت تحقق خطر مورد انتظار، لطمه ای به دارایی و گردش عادی دستگاه های آنان وارد نخواهد شد و خسارت های وارده را بیمه گران جبران می کنند.

بیمه همچنین با تضمین سرمایه گذاری ها، زمینه ها ی توسعه اقتصادی جامعه را فراهم می آورد. سرمایه گذاری های جدید در صورتی ممکن است که اولاً منابع سرمایه در دسترس باشد و ثانیاً وسیله ای برای حفظ سرمایه گذاری درمقابل خطرهای گوناگون که آن را تهدید می کند، وجود داشته باشد. بیمه وسیله ای است که یک واحد اقتصادی در شرف تأسیس را در مقابل بسیاری از خطرهای طبیعی و خطرهای انسانی حفظ می کند.[۳]

نگرانی پیوسته انسان از آینده و مشکلاتی که ممکن است در اثر حوادث گوناگون، جریان زندگی و آسایشش را به مخاطره اندازد، او را وادار می کند تا با استفاده از تجارب پیشینیان و دستاوردهای علمی، در پی شناسایی روش های تأمین آینده ایده آل باشد. از جمله روش هایی که انسان هوشمند برای رویارویی با خطرها و تأمین شرایط اقتصادی – اجتماعی و روانی خود فراهم آورده، پدیده بیمه است؛ زیرا بیمه، ابزاری است که علاوه بر جبران زیان های اقتصادی ناشی از حوادث، تأمین آینده، ارتقای سطح زندگی افراد و ایجاد بستری مطمئن برای رشد و توسعه اقتصادی، موجب آرامش خاطر اعضای جامعه می شود که این موضوع به نوبه خود، پویایی حیات اجتماعی، رشد و شکوفایی استعدادها و افزایش کارایی و بهره وری در جامعه را به دنبال خواهد داشت.[۴]

۱-۱-۱- تاریخچه بیمه

بیمه یکی از ابداعات بشر برای غلبه بر موانع و خطرهایی است که را ه وی را برای وصول به نیازهایش می بندد. پژوهشگران درباره تاریخ بیمه توافق ندارند. بعضی معتقدند که بیمه در شکل ابتدایی آن، برای نخستین بار، چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح پدید آمده است و برخی دیگر اظهار می دارند که ششصد سال قبل از میلاد به وجود آمده است. هم چنین در مورد محل پیدایش بیمه نیز نظرهای متفاوتی وجود دارد. برخی خاستگاه بیمه را مصر و عراق (بابل) می دانند، در حالی که برخی دیگر، محل پیدایش بیمه را چین و هند ذکر می کنند. بعضی نیز ادعا کرده اند که یونانی ها و رومی ها آغازگران بیمه بوده اند.

مورخان می نویسند: اندیشه مبنایی بیمه، به معنای هم کاری در سختی ها، تقسیم خطر، توزیع خسارت بر دوش افراد و کمک به زیان دیده، از قدیم نزد مصری ها، هندی ها، رومی ها، عرب ها و ایرانی ها شناخته شده است. [۵]

این که کدامین قوم یا ملت، نخستین بار با بیمه آشنا شد معلوم نیست. برخی دریانوردان فنیقی را مبتکر بیمه دریایی می دانند. بدین صورت که دریانوردان از بازرگانان وام دریافت می کردند و هرگاه دریانورد بدهکار با موفقیت سفر خود را به پایان می برد، موظف بود که اصل و بهره وام دریافتی را ظرف مدت معینی به بازرگانان طلب کار بپردازد. در طی این مدت کالای دریانورد در گرو بازرگان بود و اگر به موقع موفق به دریافت طلب خود نمی شد، می توانست کالا را حراج کند ولی اگر کشتی دریانورد با حوادث دریا مواجه می شد یا دزدان دریایی حمله ور می شدند و کالا به غارت می رفت، وام دهنده حقی در مورد اصل و بهره وام پرداختی نداشت. بنابراین بازرگان وام دهنده، خطر را تقبل می کرد؛ یعنی برگشت اصل و بهره وام در گرو سالم به مقصد رسیدن کالا بود. این نوع وام ها را در تاریخ پیدایش بیمه، بیمه وام های دریایی نامیده اند.[۶]

اندیشه بیمه به معنای حمایت از شخص زیان دیده، در تاریخ گذشته بشر، ریشه ای دیرینه دارد. تعاون و کمک های متقابل تا اوایل سده چهاردهم میلادی ادامه یافت و این اندیشه نیز هم چون سایر اندیشه های بنیادی نهادهای اجتماعی، ادوار و مراحلی را پشت سر گذاشته تا به صورت یک نظام و سازمان بیمه ای به صورت امروزی، دارای نظام قانونی و مقررات مدون درآمده است.

نظام بیمه ای برای اولین بار در اواخر قرون وسطی در اروپا پدید آمد و اولین نظام بیمه ای که در تاریخ بیمه شناخته شده است، بیمه دریایی است. اولین و قدیمی ترین سند بیمه، مربوط به بیمه باربری دریایی است. طبق این سند، کشتی های باربری و کالاها درطول سفرهای دریایی، در برابر خطرها بیمه می شده اند. با توسعه تجارت در کشورهای مختلف، بیمه دریایی نیز توسعه یافته است. و متعاقب پیدایش بیمه دریایی، به موجب علل اقتصادی و اجتماعی و نیاز جامعه به امر بیمه، انواع دیگری از بیمه نیز پا به عرصه وجود گذاشت و به مرور، سرنشینان کشتی و دریانوردان نیز تحت پوشش بیمه قرار گرفتند.

نخستین قرارداد بیمه در ایتالیا، در سال ۱۳۴۷ میلادی انجام شده است؛ اما قراردادهای مربوط به بیمه، تابع نظام خاصی نبوده و با عرف و عادت مردم هر سرزمین تفاوت داشته است.[۷]

سرانجام پس از تحولات بسیاری که در سده چهاردهم میلادی پیش آمد، برخی بازرگانان حرفه خود را صرفاً بیمه قرار دادند. از اواخر نیمه دوم سده چهاردهم میلادی، قرارداد بیمه به تدریج از قرارداد کرایه کشتی تفکیک شد و به صورت سند دیگری که « پلیس » نامیده می شد، تنظیم گردید و به سرعت رو به تکامل رفت. در زبان انگلیسی به بیمه نامه «policy» گفته می شود که به نظر می رسد ریشه اش همان «police» باشد.[۸]

اولین نظام دریایی، که مشتمل بر اصول و قواعد ثابت بیمه ای است، در سال ۱۴۳۵ میلادی تدوین شده و عناصر بیمه، مقررات، شرایط و راه اجرای آن را تعیین نموده است. با نگاهی اجمالی به تاریخ بیمه به دست می آید که سابقه بیمه، به عنوان یکی از عقود متعارف تجاری، آن قدر طولانی نیست و از ابداعات ایتالیایی ها یا اسپانیایی ها در قرن چهاردهم میلادی است. اولین بیمه نامه ها در کشورهای مجاور دریا پدید آمده و دولت هایی که دارای کشتی های حمل و نقل دریایی بوده اند، چون با حوادث دریایی رو به رو بودند، احکام و مقرراتی را وضع کردند که نوعی بیمه دریایی برای کشتی و کالا و صاحبان و سرنشینان آن محسوب می شد.

پس از گذشت زمانی از پیدایش بیمه دریایی، بیمه خشکی شناخته شده است. بیمه خشکی، نخست مربوط به اموالی بوده که در مسیر حمل و نقل با خطر رو به رو بوده اند و سپس در شکل ها و رشته های مختلف، سایر اموال و کالاها را در بر گرفته است. تاریخ بیمه خشکی به صورت نظام بیمه ای، به قرن شانزدهم و هفدهم میلادی بر می گردد.[۹]

۱-۱-۲- معنای لغوی

از لحاظ ریشه لغوی لفظ بیمه، در این که بیمه واژه های فارسی یا هندی است، بین لغت نویسان اختلاف نظر وجود دارد. برخی بیمه را واژه ای فارسی می داننند و برخی آن را واژه ای هندی و بر گرفته از «بیما» به معنای ضمانت دانسته اند.

علامه دهخدا بیمه را مأخوذ از زبان هندی می داند و آن را چنین تعریف می کند: ضمانت مخصوصی است از جان یا مال که در تمدن جدید رواج یافته است، اینطور که برای شخص یا مال مبلغی به شرکت بیمه می دهند و در صورت اصابت خطر بر جان و مال، شرکت مبلغ معینی می دهد.[۱۰] فرهنگ معین نیز بیمه را فارسی، معادل بیما در زبان اردو و هندی دانسته و می گوید عملی است که اشخاص با پرداخت وجهی، قراردادی منعقد کنند که چنان چه موضوع بیمه گذاشته به نحوی از انحا در خطر افتد، شرکت بیمه از عهده خسارت بر آید. این فرهنگ معنای لغوی بیمه را نیز ضمانت دانسته است.[۱۱]

در زبان عربی برای این مفهوم واژه «تأمین» را برگزیده اند و از قرارداد بیمه با نام «عقد التأمین» یاد می کنند.[۱۲] کلمه مزکور که از ریشه «أمن» گرفته شده است به معنی آرامش و اطمینان خاطر است و یاد آور این معنی است که بیمه گذار با اقدام به بیمه کردن جان و مال خود، آرامش خاطر می یابد.[۱۳] کلمه «تأمین» معادل واژه «بیمه» به کار می رود و احیاناً واژه «سیکورتا» و «سکورته»[۱۴] که از «سکوروس»[۱۵] ریشه لاتینی گرفته شده است، بر بیمه اطلاق شده است. از این رو در فتاوای برخی فقیهان طبق اصطلاح رایج در کشور های عربی، از بیمه به «سیکورتا» و «سیکورته» تعبیر شده است.[۱۶]

اطلاق کلمه تأمین بر بیمه در زبان عربی، به روشنی طبیعت بیمه را نشان می دهد که در آن، نوعی امنیت دهی وجود داشته و امنیت بخشی از خطر و خسارت ، ماهیت اصلی بیمه را تشکیل می دهد.

۱-۱-۳- معنای اصطلاحی

بیمه به معنای اصطلاحی آن، نوعی معامله و قرارداد است که تعهداتی را برای طرفین قرارداد بیمه الزامی می سازد و در عصر کنونی، نقش مهمی در توسعه اقتصادی و اجتماعی ایفا می کند. بین معنای اصطلاحی بیمه، که نوعی تأمین و تعهد در پرداخت خسارت است، با معنای لغوی آن، قرابت وجود دارد.[۱۷]

ماده ۱ قانون بیمه مصوب ۷/۲/۱۳۱۶ بیمه را این طور تعریف می کند:

بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می کند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی بپردازد.

با توجه به انواع ریسک و خطر ، قراردادهای بیمه نیز انواع متعددی دارد . بیمه در یک تقسیم بندی کلی به دو نوع بیمه های اجتماعی و بیمه های بازرگانی تقسیم می شود ؛ بیمه های اجتماعی یا اجباری ، بیمه هایی هستند که در مورد طبقات کم درآمد جامعه کاربرد داشته و دولت در جهت حمایت از این قشر ،‌به موجب قانون ، ایشان را زیر چتر حمایت بیمه های اجتماعی قرار می دهد . در این نوع بیمه ، حق بیمه درصدی از حقوق یا دستمزد بیمه شده است و ارتباطی با ریسک و خطر ندارد .

بیمه های بازرگانی یا اختیاری نیز بیمه هایی هستند که در آن بیمه گذار به میل خود  و آزادانه به تهیه انواع پوشش های بیمه ای بازرگانی اقدام می کند و بیمه گر در مقابل دریافت حق بیمه از بیمه گذار ،‌تأمین بیمه ای در اختیار وی قرار می دهد .

بیمه های بازرگانی را می توان به بیمه های اشیاء ، مسئولیت ، ‌زیان پولی و بیمه اشخاص تقسیم نمود . در بیمه اشیاء ، ‌موضوع تعهد بیمه گر ، شیء بوده و قراردادی برای جبران زیان وارده و پرداخت غرامت می باشد . از مهمترین ویژگی انواع بیمه های اشیاء ، خسارتی بودن آن ها است .

بیمه مسئولیت نیز بیمه ای است که مسئولیت مدنی بیمه گذار را در قبال اشخاص ثالث بیمه می کند. بنا بر این اصل حقوقی ، ‌هر کس مسئول زیان و خسارتی است که به جان و مال اشخاص دیگر وارد می کند .

در بیمه زیان پولی ، موضوع بیمه میزان معینی پول است که بیمه گر به دلیل عدم ایفای تعهد بیمه گذار ، می پردازد .

در بیمه اشخاص نیز موضوع تعهد بیمه گر ، ‌فوت یا حیات یا سلامت بیمه شده است . از ویژگی های این نوع بیمه غرامتی نبودن آن است که تعیین سرمایه بیمه در آن ، به عهده بیمه گذار می باشد .[۱۸] مقام سخن در این پژوهش ، در بیمه اشخاص است که به تفصیل به بیان آن می پردازیم .

۱-۱-۴- بیمه اشخاص

از آغاز پیدایش جوامع انسانی، بشر همواره در جستجوی تأمین جسمی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خود بوده است. بیمه های اشخاص هم درست به همین دلیل یکی از ابداعات انسان ها برای به دست آوردن تأمین اقتصادی به حساب می آید.

از یک دیدگاه می توان بیمه های اشخاص را به چند بخش مهم تقسیم کرد که هر یک از آن ها بالقوه آثاری مثبت یا منفی در جوامع بشری دارند. بیمه های اشخاص علاوه بر این که یک محصول به حساب می آید، در راستای تأمین نیازها ی اولیه جوامع انسانی، در زمره خدمات مهم و قابل توجه نیز شمرده می شود.

[۱]. محمد باقر تاج بخش، بیمه و انواع و شرایط آن، ( چاپ رنگین، ۱۳۳۷ ش ) ص ۱۱

[۲]. محمد مهدی عسگری و حمید رضا اسماعیلی گیوی، « تحلیل نظری ساختار بیمه های عمر در نظام تکافل و بیمه های متعارف »، نشریه اقتصاد اسلامی، شماره ۳۲، سال هشتم، (زمستان ۱۳۸۷)، ص ۶۴

[۳]. آیت کریمی، کلیات بیمه، ( تهران : بیمه مرکزی ایران ، چاپ دوم ۱۳۷۶ش )، ص ۳۹ و ۴۰

[۴]. یعقوب رشنوادی و مجید دهنوی، «نقش بیمه عمر در افزایش رفاه و عدالت اجتماعی»، نشریه تازه‌های جهان بیمه، شماره ۱۲۱٫ ۱۲۲ ، ص ۲۱ و ۲۲

[۵]. احمد جمالیزاده ، بررسی فقهی عقد بیمه ، ( قم : انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم ، چاپ اول ۱۳۸۰ ) ، ص ۴۲٫

[۶]. آیت کریمی، پیشین، ص ۲۳

[۷]. احمد جمالیزاده، پیشین، ص۴۸

[۸]. آیت کریمی، پیشین، ص ۲۵

[۹]. احمد جمالیزاده، پیشین، ص ۴۹

[۱۰]. علی اکبر دهخدا، لغت نامه دهخدا، ج ۳، ( تهران: انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ اول ۱۳۷۲ )، ص ۴۵۸۸

[۱۱]. محمد معین، فرهنگ فارسی معین، ج ۱، ( تهران: انتشارات امیر کبیر، چاپ ششم ۱۳۶۳ )، ص ۶۳۳

[۱۲]. محمد جعفر جعفری لنگرودی، مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج ۲ ( تهران: کتابخانه گنج دانش، چاپ اول ۱۳۷۸ )، ص ۱۰۲۰

[۱۳]. توفیق عرفانی، پیشین، ص ۸

[۱۴]. محمد رواس قلعه جی، معجم اللغه الفقهاء، ( بیروت: دار النفائس، چاپ دوم ۱۴۰۸ ه ق )، ص ۲۵۲

[۱۵]. ceccrus

[۱۶]. ابو القاسم موسوى خویى ، منهاج الصالحین‏ ، ج‏۲ ، ( قم : ‏نشر مدینه العلم ، ‏۱۴۱۰ ه ق‏ ) ، ص ۱۱۸ – على سیستانى ، منهاج الصالحین‏ ، ‏ج‏۲ ، ص ۱۶۹ – یاسین عیسى عاملى ، الاصطلاحات الفقهیه فی الرسائل العملیه ، ( قم : مؤسّسه النشر الإسلامی التابعه لجماعه المدرّسین بقم المشرّفه ، بی تا)، ‏ص ۱۱۱ – محمد إسحاق الفیاض ، منهاج الصالحین ، ج ۲ ، ( قم : مکتب سماحه الشیخ محمد إسحاق الفیاض ، چاپ اول ، بی تا ) ، ص ۲۷۹

[۱۷]. احمد جمالیزاده، ص ۲۴

[۱۸]. آیت کریمی ، پیشین ،‌ص ۴۳ – ۴۶

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.