3,862 views
پیشینه تحقیق تعریف و مفهوم گردشگری و گردشگری روستایی و رویکردهای برنامه ریزی گردشگری دارای ۹۴ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.
مقدمه ۵
۱-۲-۱- تعریف و مفهوم گردشگری ۵
۲-۲-۱- انواع گردشگری ۹
۳-۲-۱- گردشگر تفریحی و استفاده از تعطیلات ۱۰
۴-۲-۱- گردشگر درمانی ۱۰
۵-۲-۱- گردشگر فرهنگی و آموزشی ۱۰
۶-۲-۱- گردشگر اجتماعی ۱۰
۷-۲-۱- گردشگر ورزشی ۱۰
۸-۲-۱- گردشگر مذهبی و زیارتی ۱۱
۹-۲-۱- گردشگر بازرگانی و تجاری ۱۱
۱۰-۲-۱- گردشگر سیاسی ۱۱
۲-۲- تعریف و مفهوم گردشگری روستایی ۱۲
۱-۲-۲- انواع گردشگری روستایی ۱۶
۲-۲-۲- پیشینه تاریخی گردشگر روستایی ۱۸
۱-۲-۲-۲- پیشینه تاریخی گردشگر روستایی در جهان ۱۸
۲-۲-۲-۲ -پیشینه تاریخی گردشگر روستایی در ایران ۲۲
۲-۳- تعریف و مفهوم توسعه روستایی ۲۳
۲-۴ – تعریف و مفهوم توسعه پایدار روستایی ۲۶
۲-۵ – گردشگری و توسعه روستایی ۲۷
۲-۶ – تعریف گردشگری پایدار ۳۰
۲- ۷- اصول گردشگری پایدار ۳۱
۲-۸- اثرات و پیامدهای توریسم در نواحی روستایی ۳۳
۱-۲-۸- اثرات و پیامد های اقتصادی ۳۵
۲-۲-۸- اثرات و پیامد های اجتماعی و فرهنگی ۳۶
۳-۲-۸- اثرات و پیامد های زیست محیطی ۳۹
۲-۹- نگرش وگرایش جامعه میزبان به توسعه گردشگری ۴۱
۲-۱۰ – مدل داکسی ۴۶
۲-۱۱ – مدل باتلر ۴۹
۲-۱۲- رویکردهای برنامه ریزی گردشگری ۵۸
۱-۲-۱۲- رویکرد بهره برانه ۵۸
۲-۲-۱۲- رویکرد جامعه شناختی ۵۸
۳-۲-۱۲- رویکرد اقتصادی ۵۹
۴-۲-۱۲- رویکرد مبتنی بر اجتماع محلی ۵۹
۵-۲-۱۲- رویکرد فضایی کالبدی ۶۰
۶-۲-۱۲- رویکرد جامع و یکپارچه ۶۱
۲-۱۳- دیدگاههای نظری در باره اشتغال و بیکاری ۷۱
۲-۱۴- نتیجه گیری ۸۷
منابع ۸۹
حیدری چیانه، رحیم (۱۳۸۳)؛ ارزیابی برنامه ریزی صنعت توریسم در ایران. رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری. دانشگاه تبریز.
حیدری چیانه رحیم (۱۳۸۷)؛ مبانی برنامه ریزی صنعت گردشگری. انتشارات سمت.
مهدوی داوود؛ (۱۳۸۲) نقش توریسم در توسعه نواحی روستایی پیرامون شهرها و ارائه مدل استراتژیک (نمونه موردی: روستاهای لواسان کوچک). پایان نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه تربیت مدرس.
مهدوی مسعود، مهدی طاهرخانی،۱۳۸۳، کاربرد آمار در جغرافیا، نشر قومس.
شارپلی جولیا و ریچارد؛ (۱۳۸۰) گردشگری روستایی. ترجمه رحمت الله منشی و فاطمه نصیری. نشر منشی
رضوانی محمدرضا (۱۳۸۳)؛ مقدمهای بر برنامهریزی توسعه روستایی در ایران، نشر قومس.
رضوانی محمد رضا (۱۳۸۷)؛ مبانی برنامهریزی روستایی، سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور.
رضوانی محمد رضا (۱۳۸۷)؛ آشنایی با برنامهریزی روستایی، سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور.
رضوانی محمدرضا (۱۳۸۷)؛ توسعه گردشگری روستایی با رویکرد توسعه پایدار، انتشارات دانشگاه تهران.
رضوانی علی اصغر(۱۳۷۴)؛ جغرافیای و صنعت توریسم، انتشارات پیام نور.
لی جان (۱۳۷۸) گردشگری و توسعه در جهان سوم. ترجمه رکن الدین افتخاری و معصومه سادات صالحی امین. انتشارات شرکت چاپ و بازرگانی.
پاپلی یزدی محمدحسین و ابراهیمی، محمدامیر (۱۳۸۷)؛ نظریه های توسعه روستایی. انتشارات سمت.
پاپلی یزدی محمدحسین و سقایی، مهدی (۱۳۸۶)؛ گردشگری (ماهیت و مفاهیم). انتشارات سمت.
ازکیا مصطفی (۱۳۶۵)؛ جامعه شناسی توسعه و توسعه نیافتگی ایران، انتشارات اطلاعات.
علیقلیزاده فیروزجایی، ناصر؛ (۱۳۸۶) اثرات گردشگری بر نواحی روستایی. رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تهران.
علیقلیزاده فیروزجایی ناصر، قدمی مصطفی، رمضان زاده لبسویی مهدی، (۱۳۸۹)، نگرش و گرایش جامعه میربان به توسعه گردشگری درنواحی روستایی نمونه موردی: دهستان گلیجان، شهرستان تنکابن، پژوهش های جغرافیای انسانی، شماره ۷۱٫
آشنایی با برنامهریزی روستایی،۱۳۸۶، تدوین معاونت آموزشی جهاد دانشگاهی، کارفرما دفتر آموزش و مطالعات کاربردی سازمان شهرداریهای کشور.
صنعت گردشگری مقولهای چند وجهی و پیچیدهای است که ابعاد مختلف جامعه را تحت تاثیر قرا میدهد و خود نیز متاثر از شرایط جامعه میشود. از اینرو پژوهش در فرآیند برنامهریزی گردشگری در هر جامعهای بسیار ضروری بنظر میرسد. گردشگری اگر بدون برنامهریزی باشد ممکن است آسیب های جدی از ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، و زیست محیطی بر جامعه محلی بر جای نهد(حیدری چیانه،ص ۴۹).
نظریات مطرح شده در هر رشته مهمترین و گرانبهاترین گنجینه آن میباشد. در مورد گردشگری و موضوعات مختلف آن نظریات مطرح شده، مهمترین ابزار و چراغ راه محقیق این رشتهاند. این نظریات ممکن است متفاوت و حتی متناقض باشد ولی،اگر بپذیریم که تضادها و اختلاف هستند، آنها را میپذیریم و به آنها ارج مینهیم. در این نیز سعی گردیده است به تناسب موضوع، از نظریات مختلف مطرح شده در این رشته استفاده گردد (دهستانی بهبود، ۱۳۸۳،ص ۱۱). دراین راستا علاوه بر طرح تعاریف گردشگری و انواع آن، گردشگری روستایی و انواع آن، توسعه پایدار، گردشگری پایدار و اصول آن، اثرات گردشگری بر نواحی روستایی و مدل تلر و داکسی و … آورده شده است.
گردشگر واژهای است فرانسوی از ریشه «تور» گرفته شده است و به معنای چرخش، پیمودن، طیکردن، سیرکردن و گردشنمودن و اصطلاح توریست برای نخستین بار در میان فرانسویان متداول گشت. در ابتدای قرت نوزدهم در فرانسه معمول بود که نجبا و اشراف زادگان برای یادگیری و کسب تجربههای لازم زندگی، به مسافرت میرفتند که به این جوانان توریست میگفتند (حیدری چیانه، ۱۳۸۳، ص ۳۴).
به نظر پیر لاروس[۱]، «گردشگر عمل مسافرت به منظور تفنن و لذت است و توریست کسی است که برای خشنودی خود و لذت بردن مسافرت می کند» (مهدوی، ۱۳۸۳ ،ص۱۱ ).
واژه تورسم نخستین بار در سال ۱۱۸۱م، در مجلهای انگلیسی به نام اسپورتینگ مارگازین[۲] (مجله ورزش) آمد. در آن زمان این لغت به معنای مسافرت به منظور تماشای آثار تاریخی و بازدید از مناظر طبیعی برای کسب لذت به کار می رفت (همان، ص۳۵).
بر اساس معانی عام، گردشگری به فعالیتهایی که گردشگران و کسانی که تسهیلاتی برای آنها فرآهم میکنند، اطلاق می شود. گردشگر نیز گسی است که به گردش و گشت وگزار میرود و در پی دیدن مناظر مختلف است. در این راستا، کنفرانس تجارت و توسعه ی سازمان ملل بر اساس تعریف اخیر سازمان جهانی گردشگری، تعریف زیر را برای گردشگران بین المللی ارائه داده است:
«فردی که بین دو یا چند کشور به سفر پردازد، به طوری که از سکونتگاه دائم خود بیش از یک روز و کمتر از یک سال، به منظور فراغت، کسب و کار و یا دیگر اهداف دور باشد» (رضوانی، ۱۳۸۷، ص ۳).
همچنین به عقیده پل روبر[۳]، گردشگری عمل مسافرت کردن و رفتن به جایی غیر از مکان همیشگی و متعارف زندگی به منظور لذت بردن است، حتی اگر این کار با جابه جایی کوچکی همراه باشد، یا اینکه هدف اصلی از این جابهجایی غیر از تفنن و لذت جویی باشد. گردشگر نیز کسی است که این کار را انجام می دهد؛ یعنی به دلیل کنجکاوی یا فراغت، لذت بردن و تفرج و یا به منظور ادعای این که«مسافرت» کرده است، به مسافرت میرود (همان).
فرهنگ آکسفورد واژه گردشگر را چنین معنی میکند: تجارت تهیه خدمات و پذیرایی برای مردمانی که از یک مکان دیدن میکنند و فرهنگ وبستر نیز اینچنین تعریف میکند: «مسافرتی که به منظور تجارت، لذت و یادگیری صورت میگیرد و بازگشت به نقطه شروع» ( حیدری چیانه، ۱۳۸۳، ص ۳۵ ).
در فرهنگ و ادبیات فارسی «گردشگر یا جهانگردی به سفرکردن در اقطار عالم، به منظور تفرج، سیاحت، زیارت، و مسافرت به مقصدی و بازگشت به محل سکونت اصلی، اطلاق میشود و شامل سفرهای کوتاه و موقت به مقصدهای غیر از محل کار و سکونت اصلی به منظور سیر و سیاحت نیز میباشد» (همان).
در سال ۱۹۶۳ کنفرانس بین المللی تجارت و توسعه سازمان ملل در رم پیشنهاد کرد؛ «گردشگر یا بازدید کنندهی موقت کسی است که به منظور تفریح، استراحت، گذران تعطیلات، بازدید از نقاط دیدنی، انجام امور پزشکی، درمانی و معالجه، تجارت، ورزش، زیارت، دیدار از خانواده، ماموریت و شرکت در کنفرانسها، به کشوری غیر از کشور خود سفر میکند. مشروط به این که مدت اقامت از ۲۴ ساعت کمتر و از ۳ ماه بیشتر نبوده، و کسب شغل و پیشه هم مد نظر نباشد» همچنین، گیلوی (از کارشناسان برجستهء اقتصاد اروپا) در تعریف گردشگری می نویسد: «تمامی افرادی که کشور خود را به قصد کشور دیگر ترک کرده و کمتر از یک سال در خارج اقامت کنند و نیز برای هزینهء اقامت خود هیچ گونه در آمدی در کشور مورد بازدید نداشته باشند، گردشگر شناخته می شوند» (رضوانی، ۱۳۸۲، ص۱۷).
در سال ۱۹۳۷ کمیتهء رم برای برای بررسی پارهای از مسائل صنعت گردشگری تشکیل شد و درباره مفهوم گردشگری،تعریفی به این شرح ارائه داد: «افرادی که در یک دورهء ۲۴ ساعته یا بیشتر به یک کشور خارجی سفر میکنند، گردشگر نامیده میشوند». این کمیته مسافرتهای زیر را نیز به عنوان گردشگر به شمار آورد:
افرادی که برای تفریح، دلایل شخصی و یا امور درمانی مسافرت میکنند؛
افرادی که برای شرکت در کنفرانسها مسافرت میکنند؛
افرادی که به منظور انجام کارهای بازرگانی مسافرت میکنند؛ و
افرادی که به یک گردش دریایی میروند (رضوانی،۱۳۸۲، ص۱۶).
این دو تعریف بیشتر با گردشگری خارجی منطبق است و گردشگری در داخل یک کشور را در نظر نمیگیرند.
سازمان گردشگری (WTO)، گردشگری را چنین تعریف میکند:
«گردشگری عبارت است از مجموعه کارهایی که یک فرد در سفر و در مکانی غیر از محیط عادی خود برای مدتی که کمتر از ۲۴ ساعت و بیشتر از یک سال نیست، انجام میدهد، و هدف آن سرگرمی، تفرج، استراحت، ورزش، دیدار با اقوام و آشنایان، کسب و کار ، ماموریت، شرکت در سمینار یا کنفرانس، درمان، مطالعه، تحقیق، فعالیتهای مذهبی و فعالیتهایی از این قبیل است» (رضوانی،۱۳۸۷، ص۵ ).
اسمید[۴] (۲۰۰۳) « گردشگری را شامل همه فعالیتهایی میداند که یک گردشگر در طول مدتی که وی به دلایل شخصی یا حرفهای، در جایی دور از مکانی که به طور معمول زندگی و کار میکند، انجام دهد» (همان منبع ص ۵).
تعریف دقیق واژه گردشگر و توریست تا حدودی دشوار است چرا که مشخص کردن دقیق آثار و تبعات آن تقریبا غیر ممکن است. دلیل این امر این است که اولا گردشگر یک فعالیت مرکب و چند وجهی است که شامل روابط فعالیتهای مختلف انسانی میشود، ثانیا تبعات اقتصادی و اجتماعی مثبت و منفی فراوانی دارد (حیدری چیانه، ۱۳۸۳، ص ۳۶).
ولی به طور کلی میتوان شامل همه فعالیتها و اقداماتی دانست که در ارتباط با گردشگری صورت میگیرد و نیز کلیه فعالیتهایی که یک گردشگر در هنگام مسافرت به مکانی خارج از محل سکونتش انجام میدهد، و هدف از این مسافرت میتواند شامل موارد زیر باشد:
دیدار دوستان و آشنایان؛
جهت استفاده از فضا و چشم اندازهای طبیعی؛
برای تجارت و انجام کارهای شخصی؛
جهت درمان (آب درمانی، استفاده از آب و هوای سالم و …)؛
زیارت و انجام امور مذهبی؛
تفریح و ورزش (مهدوی، ۱۳۸۳،ص۱۴).
با توجه به طول مدت مسافرت، نوع تاسیساتی که به خدمت گرفته میشود، فصل و چگونگی سازماندهی مسافرت، همچنین انگیزههای گوناگون که موجب پیدایش یک جریان توریست میشوند، میتوان اشکال مختلفی از جهانگردی را از یکدیگر تمیز داد.
انگیزه و هدف نیز میتواند عاملی برای جهانگردی و مسافرت باشد. مجموعه چنین عواملی در کنار سایر خواستهها، نیازها و اهداف انسان اشکال متنوعی از مسافر تهای توریستی را به وجود میآورند، که هر یک از آنها مورد بررسی قرار میگیرند.
این نوع جهانگردی شامل افراد یا گروههایی است که جهت استفاده از تعطیلات،تفریح و استراحت، استفاده از آب و هوای گرمتر یا خنک تر از محل اقامت خود به مسافرت میروند.
این نوع شامل افراد و گروههایی هستند که برای استفاده از تغییرات آب و هوا (با هدف پزشکی و درمانی) استفاده از آبهای معدنی، گذران دوران نقاهت، معالجه و نظایر آن اقدام به مسافرت میکنند.
این نوع جهانگردی برای آشنایی مواریث فرهنگی و هنری و اداب و رسوم، بناها و آثار تاریخی با هدف آموزشی، تحقیقاتی و پژوهش، صورت میگیرد. توریستهایی که در این گروه قرار دارند توریست یا جهانگرد کاوشگر نامیده میشوند.
در این نوع جهانگردی، عمدتا هدفهای اجتماعی، مردمشناسی، جامعهشناسی و امثال آن مورد نظر است. دیدار دوستان، آشنایان و خویشاوندان نیز از نوع جهانگردی اجتماعی بشمار میآیند.
هر نوع مسافرتی که به منظور فعالیتهای ورزشی باشد، جهانگردی ورزشی نامیده میشود، مانند اسکی، پیادهروی، کوهپیمایی، کوهنوردی، دوچرخهسواری، شکار، شنا، قایقرانی، شرکت در مسابقات ورزشی و تماشای مسابقات و امثال آن.
این نوع از جهانگردی یکی از رایجترین اشکال جهانگردی در سراسر جهان است. جاذبههای مذهبی، زیارتگاهها و اماکن مقدسه هر ساله تعداد زیادی از جهانگردان را به سوی خود جلب میکند.
مهمترین مسافرتهایی که تحت این عنوان صورت میگیرد، عبارتند از : سفر هایی که افراد برای شرکت در بازارهای مکاره و نمایشگاههای کالا و صنایع و یا سرکشی و بازدید از تأسیسات کارخانهای و نظایر آن مینمایند.
مسافرت به منظور شرکت در اجلاس و مجامه بین المللی، کنگرهها و سمینارهای سیاسی،جشنهای ملی و مذهبی، مراسم ویژه سیاسی مانند تدفین رهبران و شخصیتهای سیاسی، پیروزی رهبران احزاب و به حکومت رسیدن آنها و نظایر آن جهانگردی سیاسی خوانده میشود. (رضوانی، ۱۳۸۲، صص ۱۸، ۱۹و ۲۰ ).
پیترتیرگ[۵] براساس نوع فعالیتها گردشگری را به دو نوع فراغتی و تجاری تقسیمبندی نموده است (اعرابی و ایزدی؛ ۱۳۷۸ ص:۱۲). ویلیامز[۶] از چارچوب تیپ شناسی گردشگری به منظور انواع گردشگر بهره جسته است. در این تیپشناسی گردشگری به انواع تفریحی، تجاری، استفاده از مزایای تندرستی، آموزشی، فرهنگی و اجتماعی طبقهبندی میشوند. طیف انگیزه اینگونه سفرهای گردشگری از تفریح و تفرج تا کسب تجربه در تغییر است (تولایی؛ ۱۳۸۶ ص: ۴۳).
والن اسمیت[۷] شش نوع گردشگری را در طبقهبندی خود، به شرح زیر بیان میکند:
۱- گردشگری قومی: این نوع گردشگری، گردشگران به منظور مشاهده سبک زندگی افراد بومی و اقوام انجام می شود.
۲- گردشگری هنری: گردشگری هنری در پی شناخت هنرهای ملل و مردم دیگر و آگاهی از آن است.
۳- گردشگری تاریخی: این گونه از گردشگری که «گردشگری میراث» نیز نامیده میشود به بازدید از موزهها، مکانها و ابنیهتاریخی میپردازند و امروزه بخش عمدهای از گردشگران را به خود اختصاص داده است.
۴- گردشگری مبتنی بر طبیعت یا طبیعتگرا: تأکید این گونه گردشگری بر جاذبههای طبیعی و محیطی و پناه بردن به آغوش طبیعت زیبا و تحسین و درک و لذت بردن از جاذبه های طبیعی است.
۵- گردشگری تفریحی و ورزشی: توجه این گونه از گردشگری معطوف به شرکت در فعالیتهای ورزشی، استفاده از چشمههای آب معدنی، حمام آفتاب و برخود های اجتماعی در یک محیط دلنشین و راحت است.
۶- گردشگری مرتبط با کار: مقصود اصلی از این گونه گردشگری تفریح و یا استراحت نیست، بلکه انجام بخشی از کار و حرفه توأم با مسافرت است. مشخصه این گردشگری شرکت در کنفرانسها، گردهماییها، سمینارهای علمی، تحقیقاتی و تخصصی است (پاپلی یزدی و سقایی ،۱۳۸۵، ص ۴۶ و ۴۷).
«گردشگری روستایی امروزه یکی از مردمیترین انواع گردشگری محسوب میشود» (شارپلی، ۱۳۸۰، ص ۵ ).
به طور کلی گردشگری روستایی از دو جنبه دارای اهمیت است، یکی بعنوان یک فعالیت گستردهء جهانی و دیگری بعنوان یک تأکید بر توسعه سیاستهای منطقهای و محلی (رحیمی، ۱۳۸۱ ص۲۲۶ در مهدوی، ۱۳۸۳، ص ۱۵). علاوه براین باید پذیرفت که تعریف مشترک و پذیرفته شدهای بین محققان در زمینه گردشگری روستایی وجود ندارد. شناخته شدهترین و عمومیترین تعریف مربوط به لین است که این نوع گردشگری را به عنوان فعالیتهای گردشگری در محیط روستایی میداند (علی قلیزاده فیروز جایی، ۱۳۷۶).
[۲] Sporting Magazin
[۳] Pol Rbert
[۵] Pitter Thirg
[۶] vilianze
[۷] Wallen Smitt
تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ را پرداخت نمایید.
ارسال نظر