پیشینه تحقیق روابط ایران و روسیه در بعد اتمی دارای ۱۷۳ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمــه :    ۵
فصل اول : روابط ایران و روسیه در گذشته و حال    ۶
گفتار اول : روابط ایران و روسیه تا قبل از انقلاب اسلامی    ۶
۲-۱-۱) آغاز روابط ایران و روسیه :    ۶
۲-۱-۲) روابط روسیه تزاری و ایران از صفویه تا قاجار :    ۷
۲-۱-۳) دوره کمونیسم در شوروی و تأثیر آن در دوره پهلوی در ایران :    ۱۵
گفتار دوم : روابط ایران و روسیه در بعد از انقلاب اسلامی    ۲۶
۲-۲-۱) استقبال روسیه از انقلاب اسلامی و بهبود روابط و افول مجدد آن:    ۲۶
۲-۲-۲) گسترش مجدد روابط دو کشور و امضاء موافقتنامه های همکاری:    ۲۷
۲-۲-۳) روابط دو کشور با ماهیت همکاری مهم :    ۳۲
گفتار سوم:  اهداف و منافع ایران و روسیه از همکاری متقابل    ۳۴
۲-۳-۱) استفاده دو کشور از موقعیت استراتژیک و امکانات یکدیگر:    ۳۴
۲-۳-۲) اثرپذیری و منافع مشترک در منطقه پیرامونی دو کشور:    ۳۶
۲-۳-۳) حمایت ایران از تمامیت ارضی روسیه :    ۴۱
۲-۳-۴) مخالفت دو کشور با نظام تک قطبی جهانی و سیاست یک جانبه گرایی آمریکا:    ۴۲
۲-۳-۵) توسعه مناسبات اقتصادی و فنی دو کشور:    ۴۳
۲-۳-۶) فروش تسلیحات متعارف روسی به ایران:    ۴۵
گفتار چهارم:  اهداف روسیه از تداوم همکاری در برنامه هسته ای ایران :    ۵۰
۲-۴-۱) حفظ منافع اقتصادی روسیه در ایران:    ۵۰
۲-۴-۲) حفظ موقعیت سیاسی روسیه در ایران:    ۵۴
۲-۴-۳) استفاده از ایران به عنوان یک اهرم فشار و ابزار چانه زنی و اخذ امتیاز از غرب:    ۵۵
۲-۴-۴) تقویت جایگاه و نقش جهانی روسیه:    ۶۰
۲-۴-۵) وقوف روسیه از نیات ایران در برنامه اتمی:    ۶۳
۲-۴-۶) افزایش اعتبار با برداشت دیگر کشورها از سمبل همکاری ایران و روسیه:    ۶۴
فصل دوم:همکاری های ایران و روسیه در بعد اتمی    ۶۶
گفتار اول: سابقه برنامه توسعه انرژی اتمی ایران    ۶۶
۳-۱-۱) برنامه توسعه انرژی اتمی ایران قبل از انقلاب اسلامی:    ۶۶
۳-۱-۲) برنامه توسعه انرژی اتمی ایران بعد از انقلاب اسلامی:    ۷۴
گفتار دوم: روند همکاری مسالمت آمیز اتمی ایران و روسیه :    ۸۱
۳-۲-۱) توافقات دو کشور برای همکاریهای اتمی :    ۸۲
۳-۲-۲) سیر مراحل اجرایی نیروگاه اتمی بوشهر :    ۸۵
گفتار سوم : موانع ایجاد شده در روند همکاری هسته ای ایران و روسیه    ۱۲۶
۳-۳-۱) مسئله درون سیستمی حکومت روسیه:    ۱۲۷
۳-۳-۲) خلاء قراردادهای اساسی ومحدودیت مناسبات و نقصان در توافقات دو کشور:    ۱۳۴
۳-۳-۳) مسائل فنی نیروگاه بوشهر و ضعف عملیاتی پیمانکار پروژه:    ۱۳۹
۳-۳-۴) مشکلات مالی پیمانکار نیروگاه بوشهر و اختلافات مالی طرفین:    ۱۴۴
۳-۳-۵) دیپلماسی فشار آمریکا بر روسیه و دیگر کشورها در مورد عدم همکاری با ایران:    ۱۵۱
۳-۳-۶) فشار آمریکا و متحدانش بر آژانس بین المللی انرژی اتمی و ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت:    ۱۶۳
منابـع و مآخـذ :    ۱۶۷

منابـع :

بینا، علی اکبر- تاریخ سیاسی و دیپلماسی ایران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۳۷٫

تاجبخش، احمد- تاریخ ایران و روسیه در نیمه اول قرن ۱۹، تبریز ۱۳۳۷٫

طلوعی، محمود- از لنین تا گورباچف، انتشارات تهران، ۱۳۶۹٫

مختاری، محمدتقی- نگاهی به تاریخ روابط ایران و روسیه- مجموعه مقالات روابط ایران و روسیه، انتشارات ایراس، ۱۳۸۷٫

اورلف، ولادیمیر و وینیکوف، الکساندر- انرژی هسته‌ای در روابط ایران و روسیه، مجموعه مقالات روابط ایران و روسیه، انتشارات ایراس، ۱۳۸۷٫

جلالی، علی احمد- همکاریهای همه جانبه ایران و روسیه، مترجم جمالی، علی اصغر، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره ۴۱، بهار ۱۳۸۲٫

خلوپکوف، آنتون- برنامه اتمی ایران در روابط روسیه و آمریکا، یادداشت های علمی مرکز تحقیقات سیاسی روسیه (پی.ای.ار )، ۲۰۰۱، شماره ۱۸٫

کرمی، جهانگیر- روابط نظامی ایران و روسیه، مجموعه مقالات روابط ایران و روسیه، انتشارات ایراس، ۱۳۸۷٫

کوهن اونر- اسرائیل و سلاحهای هسته‌ای، مترجم سعید محمدی، رضا- مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ۱۳۸۵٫

بای، نادعلی- پرونده ای حقوقی که سیاسی شد، مجموعه مقالات پرونده هسته‌ای ایران (۴)، انتشارات بین‌المللی ابرار معاصر تهران، ۱۳۸۷٫

تیمر بایف، ار.ام- گروه صادرکنندگان اتمی، مسکو، مرکز « پی.ای.ار»، ۲۰۰۰٫

دارمی، سلیمه- وقایع نگاری مسئله هسته‌ای ایران در سال ۱۳۸۶، مجموعه مقالات پرونده هسته‌ای ایران (۴)، انتشارات بین‌المللی ابرار معاصر تهران، ۱۳۸۷٫

سافرانچوک، ایوان- برنامه های موشکی و اتمی ایران و امنیت روسیه، چارچوب همکاری روسیه و ایران، یادداشتهای علمی مرکز «پی.ای.ار»، ۱۹۹۸، شماره ۸٫

سجادپور، سیدمحمد کاظم، عنصر بین‌المللی در روابط ایران و روسیه، مجموعه مقالات روابط ایران و روسیه، انتشارات ایراس، ۱۳۸۷٫

غریب آبادی، کاظم – آشنایی با معاهده منع گسترش سلاحهای هسته‌ای و پروتکل الحاقی، انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران، ۱۳۸۳٫

مقدمــه :

تحقیق پیش رو در دو فصل تدوین گردیده است که فصل اول تاریخ مختصری از روابط و اهداف و منافع دو کشور ایران و روسیه از همکاری متقابل و بطور خاص همکاریهای صلح آمیز اتمی را مورد اشاره قرار داده و با بیان فراز و نشیب‌هایی که در ادوار گذشته در روابط دو کشور وجود داشته نسبت به تشریح اهداف روسیه (تزاری) در روابط یک طرفه گذشته پرداخته و اهداف و منافع دو کشور در دوره کنونی و وضعیت روابط فی مابین مطرح و ارائه شده است تا با شناخت بیشتر در خصوص عمق و سطح روابط به این نکته واقف شویم که این روابط  فراتر از شکل آن، از چه ماهیتی برخودار است و آیا استمرار این روابط با این وضعیت برای جمهوری اسلامی به مصلحت میباشد و می توان در بلند مدت به آینده این روابط امیدوار بود یا آنکه باید نسبت به آن تجدید نظر کرد.

فصل دوم روند همکاری دو کشور با محوریت انرژی اتمی مورد بررسی قرار گرفته و به توافقات و قراردادهای منعقده بین دو کشور اشاره داشته و به جزییات تکمیل نیروگاه بوشهر و اختلافات سیاسی، فنی و مالی و نیز موضع گیری های طرفین و مشکلاتی که موجبات عدم ثبات در همکاری های فیما بین و لغو یا تعویق افتادن توافقات دو کشور را فراهم آورده و تاخیر و کندی در روند پیشرفت قراردادهای منعقده را باعث گردیده مورد بحث و تحلیل واقع شده است. مشکلات بر پایه داده ها تفکیک و دسته بندی شده که هر یک از این گروه ها دارای علل مربوط به خود بوده که بررسی آن باعث برداشت موثرتر و تحلیل دقیق تری در خصوص روابط  دو کشور خواهد بود.

فصل اول : روابط ایران و روسیه در گذشته و حال

گفتار اول : روابط ایران و روسیه تا قبل از انقلاب اسلامی

 ۲-۱-۱) آغاز روابط ایران و روسیه :

آغاز ارتباط بین مردم دو کشور همسایه ایران و روسیه را برخی از مورخین از سده سوم میلادی دانسته اند. در این تاریخ، اقوام اسلاو به تدریج سرزمین روسیه را مورد هجوم قرار داده و با اقوام ایرانی نژادی که اقوام ایرانی خارجی نام داشتند همسایه شدند. در سده‌های نخستین اسلامی روس ها چندین بار به اراضی جنوبی از جمله طبرستان و آبسکون در عهد حسن بن زید علوی و قفقاز در سده پنجم هجری هجوم آوردند. البته این امور پیش از تشکیل دولت واقعی و واحد روسیه بود که امرای مسکو مصمم شدند برای دسترسی به دریای خزر و استقرار در ناحیه قفقاز متصرفات خود را به طرف جنوب توسعه دهند. (بینا، علی اکبر، ۱۳۳۷، ص ۷)

همسایگی و روابط بازرگانی مستلزم وجود ارتباط سیاسی و آشنایی بیشتر بود که با مبادله سفیر میان دولت شیروان شاهان و دولت روسیه در سال ۱۴۶۶م (۸۷۳ هجری) و با سفر بازرگانی به نام آفاناسی نیکیتین آغاز شد. این سفر حدود ۶ سال به درازا کشید. در این زمان مسکو پایتخت روسیه بود و سلسله مسکوی ها در این شهر حکومت داشتند. (مختاری، محمدتقی، ۱۳۸۷، ص ۲۷)

البته شروع روابط دو کشور بیشتر به دلیل همسایگی و مسائل ناشی از آن بود، اما گسترش آن دلایلی دیگر داشت.

۲-۱-۲) روابط روسیه تزاری و ایران از صفویه تا قاجار :

پرتقالی ها پس از پیدا کردن راه دریایی هند در تمام اقیانوس هند و خلیج فارس پایگاه تجاری بنا کرده و تجارت شرق را منحصر به خود نمودند. روسها که ناظر استفاده های سرشار این دولت بودند به فکر استفاده از منابع تجاری ایران افتاده باب مراودات را با همسایه خود گشودند. (پیشین) به نظر برخی اهداف عمده روسیه تزاری در ایران که بیش از هر کشور دیگری اراضی ایران را تصرف کرده است عبارت بود از تصرف سرزمین، جلوگیری از نفوذ کشورهای مخالف منافع روسیه در ایران، کسب سیطره بر سیاستهای داخلی و خارجی ایران به منظور به حداقل رساندن نفوذ دولتهای خارجی در ایران، کسب حداکثر منافع اقتصادی و سیاسی در ایران و بطور کلی می‌توان گفت در طول قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم روسیه با تمام امکانات خود تلاش می کرد که با حفظ برتری اقتصادی، نفوذ سیاسی خود را در ایران گسترش دهد تا به قلب تجارت و ثروت عظیم خلیج فارس و اقیانوس هند دست یابد.(کولایی، الهه، ۱۳۸۵)

به اعتقاد مورخین روسی عوامل دیگری نیز در گسترش روابط دو کشور تاثیر داشت. به گفته نووسیلستف تاریخ دان شوروی، عوامل اساسی ایجاد و توسعه روابط دو کشور تا قرن ۱۷ در پنج مورد زیر خلاصه می شود:

«اتحاد علیه ترکان و خان کریمه، داغستان (شمخال)، گرجستان، آسیای میانه، هندوستان.»

بنابر نوشته وی، اولین سفیر ایران به نام سید حسین در سال ۱۵۵۳م. برای دیدار ایوان چهارم عازم مسکو می شود تا در مورد این مسائل با تزار روسیه مذاکره نماید. (مختاری، محمدتقی، ۱۳۸۷، ص ۲۸)

پادشاهان صفوی با حمله عثمانی به خاک ایران به دنبال اتحاد با روسیه علیه آن کشور بودند و در مقابل کمک روسیه، واگذاری دربند و باکو را به روسها پیشنهاد می دهند. (طلوعی، محمود، ۱۳۶۹، ص۴۲۱) از طرف دیگر، ترکان عثمانی به دلیل اتحاد با خان کریمه و با خیال تصرف نقاطی از روسیه به این کشور تاخت و تاز می کردند. پس می توان گفت دولت عثمانی اولین عامل اتحاد دو کشور گردید. عامل دیگر، پاپ و دولتهای اروپایی بودند که به دلیل درگیری با عثمانی تلاش می‌نمودند با تحریک ایران و روسیه، این دو کشور را درگیر جنگ با ترکان نمایند، اما مسائل گوناگون از جمله درگیری با مشکلات داخلی و جنگهای خارجی اجازه نداد این دو دولت آلت دست دول اروپایی گردند.

داغستان، گرجستان و آسیای میانه نیز از موارد اختلاف میان دو کشور ایران و روسیه بودند که به دلیل ضعف حکومت های محلی در این مناطق و پیوستن هر از چند گاه این سرزمین ها به یکی از دو کشور بزرگ همسایه، موجب نارضایتی دیگری و به دنبال آن انجام مذاکرات و مبادله سفیر میان دو کشور می گردید. البته این مسئله مربوط به قرون ۱۶ و ۱۷ می باشد و بعدها مسئله گرجستان باعث جنگهای طولانی میان دو کشور شد. نووسیلستف در مورد هندوستان نیز معتقد است مغولهای مشهور هند، متحدان ایران بر ضد خان بخارا بودند و روسیه نیز که با هند ارتباط دیپلماسی نداشت تلاش می کرد از طریق ایران با آن دولت ارتباط برقرار کند. در کنار موضوعات سیاسی مراودات تجاری نیز میان دو کشور ادامه داشت. (مختاری، محمدتقی، ۱۳۸۷، ص ۲۹)

با ظهور پتر کبیر در روسیه که متاسفانه با حکومت ضعیف ترین پادشاه صفوی یعنی سلطان حسین مصادف گردید، روابط دو کشور تغییر جدی یافت. اهداف پتر بسط تجارت، ترقی سریع روسیه، دست یافتن به دریای آزاد و رسیدن به هند بود و چاره از جز گسترش ارتباط با ایران نداشت. او که متوجه ضعف دولت صفوی گردیده بود نمایندگانـی را در سالهای ۱۷۱۱ و ۱۷۱۵ م. به منظور کسب اطلاعات و بررسی نقاط ضعف آن دولت عازم ایران نمود. (تاجبخش، احمد، ۱۳۳۷، ص ۱۷) ناگفته نماند که با اقدامات پتر و ایجاد کارخانجات و کارگاههای صنعتی، روسیه احتیاج به قلمرو جدید، بازار فروش کالا و بالاخره روابط تجاری با کشورهای آسیا از جمله ایران داشت. این نمایندگان ضمن اخذ اجازه استقرار کنسول دائمی در گیلان و انعقاد قراردادی در مورد حقوق گمرکی و مبادله کالا میان دو کشور به بی اساس بودن روابط میان قفقاز و ایران پی برده و ضمن پیش بینی خطر حمله افاغنه به ایران، پیشنهاد لشکر کشی به ناحیه قفقاز و حتی داخل ایران را به تزار دادند. (مختاری، محمدتقی، ۱۳۸۷، ص ۲۹)

به دنبال حاکمیت محمود افغان بر ایران، روسیه نیز شهرهای دربند، باکو، رشت، استرآباد و بخشهایی از مازندران را در دو مرحله تصرف کرده، ضمن توافق با عثمانی ولایات گیلان، آذربایجان، شیروان، داغستان و مازندران را نیز به طور کامل از آن خود نمود. خوشبختانه اوضاع به سرعت در دو کشور تحول یافت. نادر با قدرت تمام، فتوحاتی در غرب ایران کرده نواحی تصرفی روسیه و عثمانی را طلب نمود. از طرف دیگر با مرگ پتر کبیر سیاست توسعه طلبانه آن دولت موقتا خاتمه یافت و ملکه آنا با انعقاد قراردادی در رشت ایالات تصرفی را به ایران برگرداند. هر چند در دوره زندیه میان دو کشور رابطه ای وجود نداشت، ولی ظهور آقا محمد خان و تشکیل سلسله قاجاریه زمینه را برای اجرای نقشه های دولت روسیه فراهم نمود. دوبار لشکر کشی آقامحمدخان به گرجستان (که در دوره فترت زندیه از تحت حاکمیت ایران خارج شده بود) باعث گردید گرجستان به روسیه ملحق، مرزهای دو کشور به یکدیگر نزدیک و روسیه به اهداف نهایی خود نزدیک شود. (پیشین، ص ۳۰)

پس از کشته شدن آقا محمد خان در حمله دوم به گرجستان و روی کار آمدن فتحعلی شاه در ایران، کشور ما دچار تحولی غریب شد. چرخش های متوالی در سیاست دول اروپایی و تاثیر آن در ایران، بی توجهی شاهان قاجار به اوضاع جهان که به سرعت در حال تحول بود، نبودن افراد کاردان در رأس امور و … باعث گردید ایران در بحرانها دچار سردرگمی شده و در نهایت با امید واهی به کمکهای دولتین انگلیس و فرانسه، در برابر روسیه شکست خورده و بخش اعظم مناطق شمالی خود را طی دو دوره جنگهای طولانی به همسایه خود واگذار کند. عامل اصلی شروع جنگ، قصد روسیه برای دستیابی به آبهای آزاد و بهانه آن مسئله گرجستان بود. در زمان امپراتوری الکساندر، لشکری مامور تصرف قفقاز گردید و فتحعلی شاه نیز برای جلوگیری از حملات روسیه وارد عمل شده، جنگهای دوره اول ۱۲۱۹ ه-ق. (مطابق با ۱۸۰۴م.)

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.