پیشینه تحقیق روش شناسی اندیشه سیاسی:رهیافت زمینه _ متنگرای اسکینر دارای ۴۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۴
۱٫ هرمنوتیک و هرمنوتیک روش شناختی    ۵
هرمنوتیک روشی مولف محور    ۹
۲٫ نقد های متدولوژیک اسکینر    ۱۰
الف. نقد متدلوژی قرائت متنی    ۱۱
اسطوره دکترین    ۱۳
اسطوره انسجام    ۱۶
اسطوره کوته نظری (محدودیت فکری)    ۱۹
ب: نقد متدلوژی قرائت زمینه‌ای    ۲۰
۳٫ متدلوژی اسکینر    ۲۴
خلاصه    ۳۵
کتابنامه    ۳۹

کتابنامه

Skinner(1978), .Quentin ,The Foundations of Modern Political Thought, 2 vols, Cambridge, Cambridge University

Skinner(1984), Quentin,

Skinner(1984), Quentin, Philosophy in History: Essaya on the historiography of philosophy, Cambridge Ubiversity Press

Skinner(1998), Quentin, Liberty before liberalism, Cambridge, cambridge university press

Tully (1988), Meaning and context, Quentin Skinner and his Critics, New Jersey, Princeton University press

Bondanella & Musa (1979), Peter & Mark, The portable Machiavelli, London: Penguin book

Constantine (2007), Peter, The essential writings of Machiavelli, New York: The modern library

De grazia (1994), Sebastian, Machiavelli in hell, New York: Vintage book

Lemon (2003), M.c, Philosophy of history: a guide for students, New York: Routledge

Machiavelli (1950), Niccolo, The prince and discourses, New York: The modern library

Machiavelli (2003), Niccolo, The Discourses, Edited by Bernard Crick, New York: Penguin books

 مقدمه

کوئنتین اسکینر استاد علوم سیاسی دانشگاه کمبریج و از پژوهشگران برجسته معاصر است که حاصل پژوهش های وی در حوزه های مختلف علوم انسانی، به ویژه در متدلوژی تاریخ و علوم سیاسی، مورد توجه دانشمندان و صاحبنظران این رشته ها قرار گرفته است؛ گستره و عمق پژوهش های اسکینر در زمینه متدلوژی را می توان با مراجعه به کتابشناسی مندرج در کتاب معنا و زمینه، کوئنتین اسکینر و منتقدانش به وضوح ملاحظه نمود(Tully 1988:). جیمز تولی در این کتاب مهمترین مقالات اسکینر در باب متدلوژی و برخی از نقد های اساسی وارد شده به آنها و در نهایت پاسخ های اسکینر به این نقد ها را که منجر به اصلاح دیدگاه های اولیه او و ترسیم دیدگاه کنونی اش گردید، جمع آوری کرده است.

هدف اصلی متدلوژی اسکینر پرداختن به این مسأله اساسی است که در تلاش برای فهم یک اثر چه رویه های مناسبی باید اتخاذ نمود؟ این مسأله بنا به تصریح خود اسکینر ضرورتاً زمانی مطرح می شود که مورخ یا پژوهشگر با اثری مواجه می شود که می خواهد آنرا بفهمد، خواه این اثر ادبی باشد و  خواه فلسفی، اخلاقی، دینی، سیاسی. به عبارتی، مسأله اسکینر مسأله اصلی و آغازین هر پژوهشگر علوم انسانی است. لذا پرداختن به این مسأله و بررسی توضیحات اسکینر پیرامون آن، که به تکوین متدولوژی وی انجامیده است، می تواند روش تحقیق مناسبی برای انجام پژوهش های مربوط به علوم انسانی فراهم آورد.

اسکینر در حوزه اندیشه سیاسی آثار متعددی را به رشته تحریر در آورده است که در اینجا به برخی از مهمترین آنها اشاره می شود. کتاب دو جلدی بنیاد های اندیشه سیاسی مدرن، یکی از مهمترین آثار اسکینر است که در آن اندیشه سیاسی دوران رنسانس و اصلاح دینی مورد بررسی قرار گرفته است(Skinner 1978). وی در این اثر اندیشه های سیاسی دوران مذکور را در زمینه تاریخی همان دوران مورد بحث قرار داده است. نمونه دیگر از آثار اسکینر کتاب معروف وی  با عنوان ماکیاولی است که در آن اندیشه سیاسی نیکولو ماکیاولی در چارچوب مجادلات فکری روزگار وی مورد بررسی قرار گرفته است(اسکینر ۱۳۷۲).  اثر دیگر وی کتاب آزادی قبل از لیبرالیسم(Skinner 1998) است که طی آن به بررسی مفهوم آزادی و سیر تحول آن از دوران جنگ های داخلی انگلستان در قرن هفدهم تا عصر مدرن و دوران لیبرالیسم می پردازد. از منظر متدولوژیک، نکته اصلی و مشترک آثار اسکینر، بررسی اندیشه سیاسی (اعم از بررسی اندیشه سیاسییک متفکر همانند ماکیاولی و یا بررسییک مفهوم سیاسییا فلسفی همانند آزادی)  در چارچوب و زمینه تاریخی شکل گیری آن بوده است.

مروری اجمالی بر آثار اسکینر، خصوصاً  مقالات وی در کتاب جیمز تولی، آشکار می کند که وی در چارچوب دانش هرمنوتیک به طور عام و چارچوب هرمنوتیک روشی به طور خاص نظریه پردازی کرده است و در همین چارچوب نیز متدولو‍ژی خاص خود را به منظور شناختایده ها و اندیشه های سیاسی پی ریزی نموده است. از این رو، آشنایی با مبحث هرمنوتیک در حکم پیش شرطی برای شناخت متدولو‍ژی اسکینر است. با وجود این، آنچه که آشنایی (ولو اجمالی) با این مباحث را در اینجا ضروری می سازد، دو نکته است: یک شناخت متدولو‍ژی اسکینر و دوم بکارگیری آن که مستلزم آشنایی با دانش هرمنوتیک بخصوص با هرمنوتیک روشی است؛ بگونه ای که بدون این آشنایی، شناخت آن متدلوژی نیز شناختی ناقص و نارسا خواهد بود.

۱٫ هرمنوتیک و هرمنوتیک روش شناختی

مفهوم هرمنوتیک از لحاظ لغوی همانند بسیاری از مفاهیم فلسفی و سیاسی ریشه در دوران یونان باستان دارد و از فعل یونانی «هرمینویین» به معنای «تأویل کردن» و اسم «هرمینیا» به معنای «تأویل» گرفته شده است(پالمر ۱۳۷۷: ۲۰). ظاهراً ریشه این کلمات، «هرمس» یکی از خدایان اساطیرییونانی است که هم آفریننده زبان (وخط) بود  هم به یاری آفریده خود،پیام خدایان را از آسمان به زمین منتقل می نمود. همچنین هرمس پیام آور خدایان براییکدیگر نیز بود. هرمینویین متضمن سه وجه اصلی معنایی،یعنی گفتن (بیان کردن)، توضیح دادن و ترجمه کردن است. عمل انتقال و به فهم رساندن پیام در همه این وجوه نهفته است. همین عمل مبنای کار هرمس خدای پیام آور تیزپا بوده و هر سه معنای مذکور را می توان نوعی تفسیریا تأویل خواند؛ زیرا رسالت تفسیر و تأویل چیزی جز تبدیل امری بیگانه، بعید و مبهم از حیث معنا به امری آشنا، قریب و قابل فهم نیست و تحقق این رسالت مستلزم وجود زبان برای فهم معنا و انتقال آن به دیگری است. این رسالتی دائمی و همیشگی است زیرا همواره حداقل دو جهان متن و جهان خواننده وجود دارد و در نتیجه نیاز به واسطه ای همانند هرمس برای انتقال معنا از جهانی به جهان دیگر نیز نیازی همیشگی است.

بر این اساس، معنا و زبان (اعم از زبان شفاهییا مکتوب) جایگاهی محوری و تعیین کننده در مباحث هرمنوتیکی داشته و اساساً “علم هرمنوتیک در نخستین مراحل تاریخی اش همواره متضمن ترجمه از زبانی به زیان دیگر بود، چه به صورت علم هرمنوتیک لغوی عصر کهن و چه به صورت علم هرمنوتیک مربوط به کتاب مقدس”( همان: ۴۰). محوریت و تعیین کنندگی جایگاه زبان و معنا در دانش هرمنوتیک منحصر به «نخستین مراحل تاریخی» این دانش نبوده بلکه در مراحل بعدی توسعه این دانش و در همه ابعاد و گرایش های آن نیز تداوم یافته و در برخی موارد (به طور مشخص در هرمنوتیک فلسغی) به مراتب بر اهمیت آن افزوده شده است.

به طور کلی، دانش هرمنوتیک را اصطلاحاً می توان دانشی تعریف کرد که مخاطب آن انسان بوده و در پی برقراری ارتباط با حیات انسانی و روابط فیمابین انسانهاست و واژگان کلیدی آن «زبان»، «معنا»، «مفاهمه»، «تفسیر»، «فهم» می باشند. این تعریف کلی علم هرمنوتیک است و تعریف دقیق تر آن مستلزم تفکیک انواع هرمنوتیک از همدیگر است که در اینجا ضمن انجام کار سعی خواهد شد تا جایگاه هرمنوتیک روشی در مجموعه علم هرمنوتیک روشن تر شود.

تاکنون چندین تقسیم بندی از دانش هرمنوتیک صورت گرفته که بر مبنای هرکدام از آنها اقسام هرمنوتیک از هم تفکیک شده اند. در این مختصر، به سه نوع تقسیم بندی از این دانش و اقسام هرمنوتیک نشأت گرفته از هر نوع به صورت کوتاه اشاره می شود و از این میان تنها هرمنوتیک روشی که سنخیت و تلازم با موضوع بحث ما یعنی متدولوژی اسکینر دارد، مورد بحث قرار می گیرد. اگرچه هر سه نوع تقسیم بندی مطرح شده در اینجا صبغه تاریخی داشته و سیر تحول دانش هرمنوتیک را در گذر زمان مبنای کار خود قرار داده اند،  ولی با وجود این بجز تقسیم بندی اول دو مورد دیگر جنبه محتوایی نیز داشته و ناظر به ماهیت  کارکرد این دانش نیز می باشند. همچنانکه خواهیم دید، هرمنوتیک روشی (یعنی هرمنوتیک مورد توجه اسکینر) متعلق به تقسیم بندی آخر بوده که ماهیت و کارکرد روشی آن در اینجا مورد تأکید  ماست.

از لحاظ تاریخی، مهمترین تقسیم بندی، تقسیم هرمنوتیک به سه نوع کلاسیک ، مدرن و معاصر است. هرمنوتیک کلاسیک  مشتمل بر دوره زمانی طولانی و در واقع در برگیرنده بخش اعظم تاریخ بشری بوده که در دوران کلاسیکیونان و روم شکل گرفته و تا قرن نوزدهم میلادی و به طور مشخص تر تا زمان فریدریش شلایرماخر (۱۷۶۷-۱۸۳۴) استمرار داشته است. این نوع هرمنوتیک را می توان هرمنوتیک سنتی نیز خواند که در مقابل آن هرمنوتیک مدرن قرار می گیرد. شلایر ماخر در حد فاصل میان هرمنوتیک کلاسیک یا سنتی و هرمنوتیک مدرن جای گرفته و او را به دلیل تلاش برای ایجاد علم هرمنوتیک عام «پدر علم هرمنوتیک» لقب داده اند( فروند ۱۳۷۲: ۱۰۸). منظور از هرمنوتیک معاصر نیز هرمنوتیک قرن بیستم است که با دیلتای که در مرز قرن بیستم قرار دارد شروع شده و توسط هایدگر و گادامر بسط یافته است.

دومین تقسیم بندی متعلق به ریچارد پالمر است که ضمن تعریف علم هرمنوتیک به مثابه  علم تأویلیا اصول تفسیر، شش گونه هرمنوتیک را از هم تفکیک نموده است و به ترتیب تاریخ پیدایش به شکل زیر طبقه بندی کرده است: نظریه تفسیر کتاب مقدس، روش شناسی عام لغوی، علم هرگونه فهم زبانی، مبنای روش شناختی علوم انسانی، هستی شناسی و پدیدار شناسی فهم, نظام های تأویل اسطوره زدایی و راززدایی(پالمر ۱۳۷۷: ۴۱-۵۴).

اگر چه مبنای این تقسیم بندی نیز تاریخی بوده است ولی چیزی بیش از جنبه تاریخی در آن نهفته می باشد؛ هریک از این گونه ها، رویکرد مهمی را به مسائل تأویل و تفسیر مطرح نموده و بر جنبه خاصی از آن تأکید ورزیده است. این جنبه خاص در عناوین هر کدام از آنها نیز مشهود بوده و بیانگر ماهیت و کارکردشان است.لازم به ذکر است که پاره ای از این گونه ها خود قابل تقسیم به گونه های متعدد دیگری هستند که در اینجا به لحاظ رعایت اختصار و از باب مثال تنها به ذکر عناوینیک گونه بسنده می شود: نظریه تفسیر کتاب مقدس خود به هفت گونه ما قبل مسیحی، ابتدایی، آبایی، قرون وسطایی، دین پیرایی، مدرن و معاصر تقسیم شده است(همان: ۴۴).

مطابق آخرین تقسیم بندی که اساساً بر پایه ماهیت و کارکرد علم هرمنوتیک انجام شده است، سه نوع هرمنوتیک از هم تمیز داده شده اند: هرمنوتیک روشی، هرمنوتیک فلسفی و هرمنوتیک انتقادی(منوچهری ۱۳۸۱: ۱۰ و بلایشر ۱۳۸۰). مراد از هرمنوتیک روشی، همچنانکه از عنوان آن نیز پیداست، هرمنوتیک به عنوان روشی برای رسیدن به موضوع علوم انسانی و فهم آن است. در این نوع هرمنوتیک بحث از معنا و معناداری مطرح می‎شود و هرمنوتیک به مثابه روشی برای فهم معنا بکار می رود. شلایر ماخر، وبر، دیلتای، بتی و هیرش از جمله نظریه پردازان برجسته ای هستند که (برغم تفاوت های فکری شان با یکدیگر) در باب این نوع هرمنوتیک نظریه پردازی کرده اند. اسکینر نیز در زمره همین دسته جای می گیرد و لذا تمرکز اصلی ما هم بر همین نوع (هرمنوتیک روشی  و نظریه پردازان آن) خواهد بود که به تفصیل بدان خواهیم پرداخت.

در مقابل، هرمنوتیک فلسفی بدنبال چیستی خود فهم و تأویل «دازاین» است. در این نوع هرمنوتیک بجای طرح این پرسش که «چگونه می شناسیم؟» پرسش اصلی این است که «چگونه فهم ممکن می شود» و یا اینکه «وجه وجودی آن موجودی که فقط بواسطه فهم وجود دارد، چیست؟»(کوزنز هوی ۱۳۷۸: ۲۶). در اساس، هرمنوتیک فلسفی فرض بنیادین هرمنوتیک روشی را مبنی بر اینکه هرمنوتیک نوعی روش برای رسیدن به فهم است، زیر سوال برده است و به دنبال توضیح پدیدار شناختی وجود داشتن خود انسان و نمایان ساختن شرایط هستی شناختی خود فهم است. هایدگر و گادامر چهره های تابناک هرمنوتیک فلسفی هستند که گذار هرمنوتیک از معرفت شناسی و روش شناسی به هستی شناسی و پدیدار شناسی فهم را به انجام رساندند. این نوع هرمنوتیک وجه ممیزه انسان از سایر بودنیها (موجودات) را امکان فهم معنای «بودن» تلقی می کند و به همین سبب انسان را موجودیهرمنوتیکی می خواند و از آنجا که بودن انسان در جهان و امکان فهم معنای بودن دارای خصلت لاینفک زبانی است، لذا در قلب هرمنوتیک فلسفی جای دارد. تعبیر معروف هایدگر مبنی بر اینکه «زبان خانه بودن است» دال بر همین موضوع است.

سومین نوع هرمنوتیک، هرمنوتیک انتقادی است که هابرماس نماینده اصلی آن بحساب می آید. هرمنوتیک انتقادی نه صرفاً به معرفت شناسی و روش شناسی می پردازد و نه به هستی شناسی و پدیدار شناسی، بلکه بیشتر به آزادی و رهایی انسانهای تحت سلطه می اندیشد و بر گفتگوی میانافراد و ایجاد ارتباط و تفاهم در جامعه تأکید می ورزد. فرض هرمنوتیک انتقادی این است که توان ارتباطی انسانها باعث تداوم زندگی اجتماعی توأم با تفاهم می شود ولی این توان معمولاً توسط عواملی (نظیر قدرت و ثروت) مخدوش و سرکوب می شود و همین امر مانع از برقراری ارتباط و تفاهم در جامعه می گردد. مخدوش شدن ارتباط و فقدان کنش تفاهمی در جامعه به نوبه خود منجر به سلب آزادی انسانها می شود. اینجاست که از هرمنوتیک انتقادی به مثابه روشی در راستای رهایی افراد و ایجاد تفاهم میان آنها استفاده می شود. یعنی اینکه افراد می توانند از طریق معانی مشترک با یکدیگر وارد گفتگو شده و با فهم منظور یکدیگر به تفاهم برسند و تفاهم هم معطوف به رهایی بوده و در صورتی میسر می شود که عوامل سرکوبگر و مخدوش کننده ارتباط انسانها از میان برداشته شود(منوچهری ۱۳۸۱: ۴۰-۴۴).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.