پیشینه تحقیق سرمایه در گردش و عوامل مؤثر بر آن و راهبردهای مختلف سرمایه درگردش و تأمین مالی  دارای ۴۳ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۲-۱) مقدمه    ۵
۲-۲) ماهیت و اهمیت سرمایه در گردش    ۶
۲-۳) عوامل مؤثر بر سرمایه‎ در‎ گردش    ۷
۲-۳-۱) مدیریت وجوه نقد    ۷
۲-۳-۲) نسبت بدهی    ۸
۲-۳-۳) جریان نقدی عملیاتی    ۸
۲-۳-۴) ابزارهای کنترل ریسک    ۸
۲-۴) راهبردهای مختلف سرمایه درگردش و تأمین مالی    ۹
۲-۴-۱) مدیریت داراییهای جاری    ۱۲
۲-۴-۱-۱) مدیریت محافظهکارانه داراییهای جاری    ۱۲
۲-۴-۱-۲) مدیریت جسورانه داراییهای جاری     ۱۲
۲-۴-۲) مدیریت بدهیهای جاری    ۱۳
۲-۴-۲-۱) مدیریت محافظهکارانه بدهیهای جاری    ۱۳
۲-۴-۲-۲) مدیریت جسورانه بدهیهای جاری     ۱۳
۲-۵) مدیریت سرمایه در گردش، ریسک و بازده    ۱۴
۲-۶) ویژگیهای ریسک و بازده با توجه به مدیریت    ۱۵
۲-۷) نسبتهای مالی و مدیریت سرمایه در گردش    ۱۷
۲-۸) اجزاء سرمایه در گردش    ۱۸
۲-۸-۱) داراییهای جاری    ۱۸
۲-۸-۱-۱) وجه نقد    ۱۹
۲-۸-۱-۲) سرمایه‎گذاری کوتاه مدت    ۲۰
۲-۸-۱-۳) حسابهای دریافتنی    ۲۱
۲-۸-۱-۴) موجودی کالا    ۲۱
۲-۸-۲) بدهیهای جاری    ۲۲
۲-۸-۲-۱) حسابهای پرداختنی    ۲۲
۲-۸-۲-۲) وامهای کوتاهمدت    ۲۲
۲-۸-۳) چرخه تبدیل وجه نقد    ۲۳
۲-۹) سود، ثروت، ارزش و بازده    ۲۴
۲-۱۰) تئوری ارزش    ۲۵
۲-۱۰-۱) انواع ارزش‌ها    ۲۵
۲-۱۰-۲) فرآیند ارزشیابی    ۲۷
۲-۱۰-۳) اصول تئوری ارزشیابی    ۲۷
۲-۱۰-۴) رویکردهای ارزشیابی    ۲۸
۲-۱۱) تعیین ارزش شرکت    ۲۹
۲-۱۲) سرمایه در گردش و ارزش    ۳۰
پیشینه پژوهش    ۳۰
۲-۱۳) پژوهش‌های داخلی    ۳۰
۲-۱۴) پژوهش‌های خارجی    ۳۳
۲-۱۵) خلاصه تحقیقات انجام شده    ۳۵
منابع و مأخذ    ۳۹

منابع

نیکومرام، هاشم، رهنمای رودپشتی، فریدون، هیبتی، فرشاد، (۱۳۸۹)، ”مبانی مدیریت مالی“، جلد اول، انتشارات ترمه.

نیکومرام، هاشم، رهنمای رودپشتی، فریدون، هیبتی، فرشاد، (۱۳۸۹)، ”مبانی مدیریت مالی“، جلد دوم، انتشارات ترمه.

ریموندپی، نوو، (۱۳۸۰)، ”مدیریت مالی“، ترجمه جهانخانی، علی، پارسائیان، علی، جلد اول، انتشارات سمت.

ریموندپی، نوو، (۱۳۸۰)، ”مدیریت مالی“، ترجمه جهانخانی، علی، پارسائیان، علی، جلد دوم، انتشارات سمت.

رهنمای‌رودپشتی، فریدون، نیکومرام، هاشم، شاهوردیانی، شادی، (۱۳۹۲)، ”مدیریت مالی راهبردی“، نشر حکیم باشی، چاپ دوم.

رهنمای‌رودپشتی، فریدون، صالحی، الله‌کرم، (۱۳۸۹)، ”مکاتب و تئوری‌های مالی و حسابداری“، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز.

رهنمای‌رودپشتی، فریدون، کیائی، علی، (۱۳۸۷)، ”بررسی تبیین استراتژی‌های مدیریت سرمایه در گردش در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران“، فصلنامه دانش و پژوهش حسابداری، ۴ (۱۳)، صص ۶-۱۸٫

حسن پور، شیوا، (۱۳۸۸)، ”بررسی تاثیر استراتژی‌های سرمایه در گردش بر بازده سهام“، فصلنامه حسابداری مالی، ۱: ۱۹- ۱٫

مرادی، محسن، شفیعی سردشت، مرتضی، معمارپور یزدی، مهسا، (۱۳۹۳)، ”ارتباط استراتژ‌ی‌های مدیریت سرمایه در گردش با ارزش افزوده بازار شرکت‌ها“، پژوهش‌های تجربی حسابداری، سال سوم، شماره ۱۱، بهار، صص ۹۳-۱۱۳٫

عباس‌زاده‌،محمدرضا، فلاحی، سعید، صفدری‌نیا، شکوفه، علیزاده، علی، (۱۳۹۲)، ”بررسی رابطه بین استراتژی‌های سرمایه در گردش با فرصت‌های سرمایه‌گذاری شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران“، یازدهمین همایش ملی حسابداری ایران.

مالکی‌نیا، ناهید، عسگری آلوج، حسین، قزلباش، اعظم، (۱۳۹۰)، ”رابطه بین استراتژی سرمایه در گردش و معیارهای سودآوری شرکت‌های خودرو، داروسازی و کانی بورس اوراق بهادار“، دوفصلنامه اقتصاد پولی و مالی، سال هیجدهم، شماره ۲، پاییز و زمستان.

رضائی، نواب، گرکز، منصور، (۱۳۹۲)، ”اثر تغییرات سرمایه در گردش بر فرصت‌‌های سرمایه‌‌گذاری“،‌ فصلنامه علمی و پژوهشی– مدیریت دارایی و تامین مالی، سال اول، شماره سوم، شماره پیاپی (۳).

مدرس، احمد، عبداله زاده، فرهاد، (۱۳۸۸)، ”مدیریت مالی“، جلد اول، انتشارات شرکت چاپ و نشر بازرگانی.

بدری، احمد، عبدالباقی، عبدالمجید، (۱۳۸۹)، ”اقتصادسنجی مالی“، انتشارات نص.

علی‌پور، محمد، (۱۳۸۶)، ”ارتباط مدیریت سرمایه در گردش با سود آوری شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران“، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور.

گجراتی، دامور، (۱۳۸۷)، ”مبانی اقتصادسنجی“ ترجمه حمید ابریشمی، چاپ دوم، انتشارات دانشگاه تهران.

۲-۱) مقدمه

مدیریت سرمایه در گردش شامل تصمیماتی در مورد میزان و ترکیب دارایی­های جاری و بدهی‌های جاری و تصمیمات سرمایه­گذاری در دارایی­ها می­باشد. ایجاد تعادل در دارایی­های جاری و بدهی­های جاری از اهمیت خاصی برخوردار است به‌طوری که تصمیم­گیری در مورد یکی بر دیگری نیز تأثیر می­گذارد. حال در این بین رفتار مدیران نیز حائز اهمیت است. مدیران با اتخاذ سیاست‌های مناسب موجب حیات بنگاه‌­های اقتصادی بستگی دارند. چراکه حیات آن‌ها تا میزان زیادی به مدیریت منابع مربوط است، زیرا فعالیت­های عملیاتی در یک دوره که معمولاً یک سال است به شناخت سرمایه در گردش و مدیریت مطلوب آن مربوط می­شود، سرمایه در گردش اصولاً با هدف افزایش سود تعیین نمی­شود بلکه مدیران درصدد بر می­آیند تا به نقدینگی مطلوبی برسند و بتوانند در سایه آن اهداف سودآور شرکت را تامین کنند. حاکمیت شرکتی و سازوکارهای مربوط به آن می‌توانند بر سیاست‌های متخذه بر مدیریت سرمایه در گردش (بلاخص جسورانه) تأثیرگذار باشد.

۲-۲) ماهیت و اهمیت سرمایه در گردش

سرمایه درگردش یک واحد انتفاعی مجموعه مبالغی است که در دارایی­های جاری سرمایه‌گذاری می­شود که مشتمل بر وجوه نقد، اوراق بهادار، حساب­ها و اسناد دریافتنی، پیش پرداخت­ها و سفارشات، موجودی مواد و کالای ساخته شده و نیمه ساخته است. تفاوت بدهی­های جاری از دارایی­های جاری، خالص سرمایه در گردش تعریف می­شود. بدهی­های جاری مشتمل بر حساب­ها و اسناد پرداختنی، پیش دریافت­ها، اعتبارات کوتاه مدت و هزینه­های معوق است (نیکومرام و همکاران،۱۳۸۹).

مدیریت سرمایه در گردش عبارت است از: تعیین حجم و ترکیب منابع و مصارف سرمایه در گردش به نحوی که ثروت سهامداران افزایش یابد (ریموند پی‌نو،۱۳۸۰). مدیریت سرمایه در گردش شامل برنامه­ریزی و کنترل دارایی‌های جاری و بدهی­های جاری به شیوه­ای که خطر ابتلا به ناتوانی­های مالی را از بین ببرد تا از این طریق از تعهدات کوتاه مدت نابجا جلوگیری و سرمایه‌گذاری بیش‌ازحد در این دارایی­ها نیز تحت کنترل باشند (دونگ و سو^[۱]، ۲۰۱۰).

اهمیت روزافزون سرمایه در گردش در تداوم فعالیت واحد انتفاعی موجب گردید که راهبردهایی گوناگونی در رابطه با مدیریت سرمایه درگردش مدنظر قرار گیرد. واحدهای انتفاعی با به کارگیری

راهبردهای گوناگون در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش می­توانند میزان نقدینگی شرکت را تحت تأثیر قرار دهند. این راهبردها میزان خطر و بازده آنها را مشخص می­کند.

اهمیت مدیریت سرمایه در گردش باعث شده که این موضوع به صورت یک رشته تخصصی مدیریت مالی درآید. در شرکت­های بسیار بزرگ، تعدادی مدیر اجرایی متخصص حضور دارند که به‌طور تمام وقت انرژی خود را منحصراً صرف اداره سرمایه در گردش شرکت می­کنند. دلایل اهمیت این موضوع به شرح زیر است:

سطوح واقعی و مطلوب دارایی­های جاری (با توجه به تغییراتی که در فروش واقعی و پیش بینی شده رخ می‌دهد) دستخوش تغییرات دایمی است. این وضع باعث می­شود که درباره سطح مطلوب یا مورد انتظار از دارایی­های جاری، به صورت مستمر (روزانه) تصمیماتی گرفته شود.

شاید با توجه به تغییراتی که در میزان دارایی­های جاری رخ داده است، مدیران مجبور شوند در تصمیماتی که قبلاً برای تامین مالی گرفته­اند تجدیدنظر کنند؛ مثلاً اگر برای تامین مالی دارایی‌های جاری از مبالغ سنگینی وام کوتاه مدت استفاده شده است، گرفتن وام­های اضافی و تمدید وام‌هایی که سر رسید می­رسند مستلزم صرف وقت و انرژی بیشتر مدیریت شرکت خواهد بود.

میزان منابع و مصارف وجوهی که به سرمایه در گردش تخصیص داده می­شود باید مشخص شود. دارایی­های جاری حدود ۷۵ درصد کل دارایی­های شرکت و بدهی­های جاری حدود ۶۰ درصد ساختار سرمایه هستند. این بدان معناست که به عنوان مثال اگر کل دارایی­های یک شرکت ۵۰۰ میلیارد ریال باشد، مبلغ ۳۷۵ میلیارد ریال آن ممکن است به صورت دارایی­های جاری باشد و بدهی‌های جاری هم حدود ۳۰۰ میلیارد ریال خواهد شد.

اگر مدیریت سرمایه در گردش صحیح نباشد، احتمال دارد فروش و سود شرکت کاهش یابد و چه بسا شرکت در پرداخت بموقع دیوان و تعهدات خود ناتوان بماند (ریموند پی‌نو،۱۳۸۰).

۲-۳) عوامل مؤثر بر سرمایه‎ در‎ گردش

عوامل زیادی ممکن است بر روی سرمایه ­در گردش و سیاست­های سرمایه ­در گردش سازمان تأثیر بگذارد. در اینجا چهار مورد از این عوامل که از اهمیت بیشتری برخوردار است توضیح داده می­شود و بقیه عوامل نیز در حد اشاره خواهد آمد.

۲-۳-۱) مدیریت وجوه نقد

شرکت­ها استراتژی­های مدیریت وجوه نقد خود را بر محور دو هدف تعیین می­کنند:

۱) تهیه و تأمین وجه نقد برای انجام پرداخت­های شرکت.

۲) به حداقل رساندن موجودی­هایی که در شرکت به‌صورت راکد باقی مانده است.

پلاک و کوکورک نیز اهداف مدیریت وجوه نقد را افزایش نقدینگی، کنترل جریان نقدی، افزایش ارزش سرمایه و کاهش هزینه­های سرمایه بیان کرد­ه­اند و در مطالعه­ای که در جمهوری چک داشته­اند به این نتیجه رسیده­اند که بسیاری از فعالیت­های بانکداری و خزانه­داری در جمهوری چک بر روی مدیریت وجوه نقد که شامل بودجه‎بندی سرمایه، مدیریت بدهی­ها، روابط خوب با بانک­ها، پرداخت به عرضه­ کنندگان، جمع­آوری وجوه از مشتریان، کنترل پول خارجی و گزارش و حمایت فنی از این وظایف متمرکز شده­اند. بنابراین می­توان با توجه به این وظایف برای مدیریت وجوه نقد این چنین استدلال کرد که مدیریت مناسب و بهینه وجوه نقد بر روی مدیریت سرمایه­در­گردش سازمان تاثیر خواهد گذاشت چرا که بر روی مدت زمان وصول مطالبات و مدت زمان پرداخت بدهی­ها تأثیر می‌گذارد و آن‌ها را در سطح بهینه نگه می­دارد (ژانگ^[۲]، ۲۰۱۲).

۲-۳-۲) نسبت بدهی

با این نسبت کل وجوهی که از محل بدهی­ها تامین شده محاسبه می­شود و از تقسیم کل بدهی‌ها بر کل دارایی­ها به دست می­آید. چیو و چنگ^[۳] (۲۰۰۶) در مطالعه­ای که بر روی عوامل موثر بر مدیریت سرمایه ­در گردش داشته‌اند، دریافتند که نسبت بدهی ارتباط منفی معناداری با چرخه نقدی خالص و نیازمندی­های سرمایه‌در‌گردش و در نتیجه با مدیریت سرمایه در­ گردش دارد و هر چه میزان نسبت بدهی بالاتر باشد میزان سرمایه‌در‌گردش لازم برای عملیات روزمره سازمان کاهش می­یابد (چیو و چنگ، ۲۰۰۶).

۲-۳-۳) جریان نقدی عملیاتی

چیو و چنگ (۲۰۰۶) در مطالعه اثر جریان نقدی عملیاتی بر روی مدیریت سرمایه­ در گردش دریافتند که جریان نقدی عملیاتی ارتباط مثبت معناداری با چرخه نقدی خالص و ارتباط منفی معنادار با نیازمندی‎های سرمایه در گردش دارد و در نتیجه بر روی مدیریت سرمایه‎ در گردش سازمان تأثیرگذار می‎باشد (چیو و چنگ، ۲۰۰۶).

۲-۳-۴) ابزارهای کنترل ریسک

یکی از مرتبط‌ترین ریسک­ها به سرمایه­ در گردش سازمان، ریسک نقدینگی می­باشد. ریسک نقدینگی ریسک نبود وجه نقد برای بازپرداخت تعهدات است. عموماً شرکت­ها هنگامی که به علل مختلف نتوانند محصولات خود را به فروش برسانند (افزایش موجودی کالا)، یا نتوانند وجوه نقد ناشی از فروش را دریافت کنند (وصول مطالبات) و یا این که هزینه­ها­ی آن‌ها افزایش بی‌رویه داشته باشد با مشکل نقدینگی مواجه می‌شوند. بروز مشکل نقدینگی باعث نقصان در ساختار مالی شرکت گردیده و متعاقب آن خرید مواد اولیه و پرداخت تعهدات جاری با مشکل مواجه می­شود.

در این شرایط مدیریت ریسک به‌عنوان عاملی مؤثر برای حل مشکل نقدینگی شرکت­ها در نظر گرفته می‌شود. گانداولی^[۴] (۲۰۰۶) بحث می­کند که مدیریت ریسک بخش مهمی از فرآیند جریان نقدی می­باشد و شرکت­ها می‌توانند با انجام اقداماتی همچون سیاست­های اعتباری مناسب، هزینه‌های بدهی را کاهش داده و ریسک اعتباری خود را بهتر مدیریت کنند. ابزارهای مدیریت ریسک زیادی موجود است که بر روی سرمایه در گردش سازمان تأثیر می­گذارد. در اینجا در مورد استفاده از بیمه توضیحات مختصری ارائه می‌شود. بیمه یک ابزار است که به وسیله آن ریسک دو یا چند نفر یا شرکت از طریق مشارکت واقعی یا تعهد شده برای پرداخت به زیان دیده ترکیب می‌شود و می­توان مزایای آن را این چنین برشمرد (گانداولی، ۲۰۰۶):

۱)افراد یا شرکت­هایی را که متحمل خسارات غیر مترقبه می­شوند تامین مالی می­کند.

۲) ناراحتی­های فکری و فیزیکی ناشی از ترس و نگرانی بیمه­گذار را از بین می­برد.

۳) منجر به تولید، سطوح قیمت و ساختارهای قیمت بهینه می­شود.

۴) وجوه مورد نیاز برای سرمایه‎گذاری را مهیا می‎کند.

۵) وضعیت رقابتی شرکت‎های کوچک را بهبود می­بخشد. غیر از عوامل اشاره شده در بالا عوامل دیگری نیز می­تواند مدیریت سرمایه­ در­ گردش را تحت تاثیر خود قرار دهد. از آن جمله می­توان به خط­ و مشی تولید شرکت، خط­مشی اعتباری عرضه­کنندگان، فعالیت شرکت در خصوص رشد و توسعه، سهولت دست­یابی به مواد اولیه، سطح سود، سطح مالیات، خط­ مشی تقسیم سود، شیوه­های مدیریت عملیات و غیره به عنوان عوامل موثر در تعیین میزان سرمایه­در­گردش سازمان اشاره کرد.

نکته مهمی که باید مورد توجه قرار گیرد این مسأله است که سازمان­ها باید توجه کافی به این عوامل بنمایند و با شناسایی دقیق این عوامل تأثیرگذار و اثرات آن‌ها بر روی مدیریت سرمایه در گردش، از تاثیرات مثبت این عوامل در سازمان بهره‌مند گردند. همچنین ذکر این نکته نیز لازم به نظر می­رسد که عوامل اشاره شده در بالا می­تواند بر سیاست­ها­ی سرمایه در ­گردش سازمان تأثیر‌گذار باشد و سازمان­ها می­توانند با توجه به این عوامل سیاست­های جسورانه یا محافظه­کارانه در خصوص سرمایه در گردش اتخاذ نمایند.

۲-۴) راهبردهای مختلف سرمایه درگردش و تأمین مالی

اهمیت روزافزون سرمایه درگردش در تداوم فعالیت واحدهای انتفاعی موجب گردید راهبردهای مختلفی برای مدیریت سرمایه در گردش مدنظر قرارگیرد. واحدهای انتفاعی با بکارگیری راهبردهای گوناگون در رابطه با مدیریت سرمایه درگردش می­توانند میزان نقدینگی شرکت را تحت تأثیر قرار دهند. این راهبردها میزان خطر و بازده آن‌ها را مشخص می­کند. به طور کلی مدیران در اداره واحدهای انتفاعی یا خطرپذیر هستند (اصطلاحاً جسورانه عمل می­کنند) ویا اینکه خطرگریز هستند که به تعبیری محافظه­کارانه عمل می­نمایند. مدیران سرمایه در گردش نیز از این مقوله مسثنی نیستند. این مدیران از دو راهبرد برای مدیریت سرمایه در گردش استفاده می‌نمایند (ریموند پی‌نو،۱۳۸۰).

به‌طور کلی راهبردهای مدیریت سرمایه در گردش به سه دسته تقسیم می‌شود: استراتژی محافظه‌کارانه، استراتژی جسورانه و استراتژی میانه‌رو (مرادی و همکاران، ۱۳۹۳). در استراتژی محافظه‌کارانه، نسبت سرمایه در گردش خالص بالا خواهد بود و قدرت نقدینگی بیش از حد بالاست. در این حالت مدیریت می‌کوشد تا نسبت نقدینگی (آنی) و نسبت جاری شرکت را به مقیاسی برساند که از مقادیر متعلق به متوسط صنعت بالاتر و همزمان بدهی جاری آن پایین‌تر شود. استراتژی جسورانه سعی می‌کند که با داشتن کمترین میزان دارایی‌های جاری، بیشترین استفاده را از بدهی‌های جاری ببرد. مدیر مالی شرکتی که سیاستی جسورانه در گیش می‌گیرد می‌کوشد تا مقدار این نسبت‌ها را کاهش دهد، در صدد بر می‌آید تا نسبت جاری و آنی را به مقداری برساند که از متوسط صنعت کمتر و چه بسا سرمایه در گردش خالص منفی کند و میزان بدهی جاری را افزایش دهد. استراتژی میانه‌رو حد متعادل استفاده از دارایی‌های جاری و بدهی‌های جاری است و ریسک معقول را می‌پذیرد. مدیر مالی شرکتی که سیاست میانه‌رو در پیش می‌گیرد:

۱-‌‌ اگر دارایی‌های جاری را در حوزه سیاست محافظه‌کارانه و بدهی‌های جاری را هم سیاست جسورانه در پیش بگیرد، ریسک و بازده متعادل می‌شود. یعنی دارایی‌های جاری و بدهی‌جاری را به یک نسبت متعارف در حداکثر ممکن نگهداری کند.

۲- اگر در مورد دارایی‌های جاری سیاست جسورانه در پیش بگیرد و همزمان بدهی‌های جاری سیاست محافظه‌کارانه باشند ریسک و بازده متعادل می‌شود. یعنی دارایی‌های جاری را در حدداقل ممکن نگهداری کند و بدهی‌های جاری را نیز در حداقل ممکن نگهداری کند (رهنمای‌رودپشتی و کیائی، ۱۳۸۷).

اهمیت روزافزون سرمایه در گردش در تداوم فعالیت واحدهای انتفاعی موجب گردید راهبردهای مختلفی برای مدیریت سرمایه در گردش مدنظر قرار گیرد. واحدهای انتفاعی با به‌کارگیری راهبردهای گوناگون در رابطه با مدیریت سرمایه در گردش می­توانند میزان نقدینگی شرکت را تحت تاثیر قرار دهند. این راهبردها میزان خطر و بازده آن‌ها را مشخص می­کند. به طور کلی مدیران در اداره واحدهای انتفاعی یا خطرپذیر هستند (اصطلاحاً جسورانه عمل می­کنند) و یا اینکه خطر گریز هستند که به تعبیری محافظه‌کارانه عمل می­نمایند. مدیران سرمایه در گردش نیز از این مقوله مسثنی نیستند. این مدیران از دو راهبرد برای مدیریت سرمایه در گردش استفاده می‌نمایند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌(رهنمای‌رودپشتی و کیائی، ۱۳۸۷).

تحقیقی که در این زمینه می توان به آن اشاره کرد مطالعات تئوریکی باچر^[۵] (۲۰۰۶) و بررسی استراتژی‌های سرمایه در گردش و بازده سهام باشد (حسن‌پور، ۱۳۸۸). باچر در مطالعات خود دو نوع استراتژی تأمین مالی را مد نظر قرار می‌دهد. در استراتژی محافظه‌کارانه واحد‌های تجاری تا زمانی که نقد کافی برای تکمیل پروژه فراهم شود عملیات اصلی را به تعویق می‌اندازند در مقابل استراتژی جسورانه با وجود منابع محدود حتی قبل از تأمین مالی خارجی بعضی عملیات اصلی پروژه را انجام می‌دهند در نتیجه نوع استراتژی در انتخاب پروژه مؤثر است. نتایج مطالعه داخلی صورت گرفته در این زمینه نشان می‌دهد که میانگین بازده در استراتژی‌های مختلف با یکدیگر تفاوت معنادار دارد و استراتژی جسورانه بیشترین بازده را در بین سایر استراتژی‌های در کل صنایع دارد.

[۱] Dong and Su

[۲] Zhang

[۳] Chiou and Cheng

[۴] Gundavelli

[۵] Butcher

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.