556 views
پیشینه تحقیق سیستم حمل ونقل و طراحی شبکه های معابر جاده ای دارای ۳۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.
۱-۱- مقدمه ۲
۱-۲- سیستم حمل ونقل ۴
۱-۳- تقسیم بندی سیستم های حمل ونقل ۵
۱-۴- طراحی شبکههای حملونقل شهری و تقسیمبندیهای مربوط ۵
۱-۵- طراحی شبکههای معابر جادهای ۷
۱-۶- جهتدهی به معابر ۸
۱-۷- تنظیم چراغ راهنمایی ۸
۱-۸- ظرفیت ذخیره شبکه حمل ونقل ۹
۱-۹- مدل سازی مسایل طراحی شبکههای حملونقل جادهای ۱۰
۱-۱۰- مرور مطالعات انجام شده در زمینه RNDP ۱۲
۱-۱۱- مسایل طراحی تنظیمات سیگنال(SSDP) ۱۸
۱-۱۱-۱- رویکرد بهینه سازی موضعی]۵۰[ ۱۹
۱-۱۱-۲- رویکرد بهینه سازی سراسری]۵۰[ ۱۹
۱-۱۲- مفهوم ظرفیت ذخیره سیستم ۲۰
۱-۱۳- یک طرفه یا دوطرفه کردن معابر و مسایل مربوط ۲۳
فهرست مراجع ۲۶
Papacostis C.S. (1987), Fundamentals of Transportation Engineering, Prentice-Hall, Englewood Cliffs, NJ, USA.
Poorzahedy H. and Rouhani O.M. (2007), “Hybrid Meta-heuristic Algorithms for Solving Network Design Problem“, European Journal of Operational Research 182(2):578-596.
Magnanti T.L. and Wong R.T. (1984), “Network Design and Transportation Planning: Models and Algorithms“, Transportation Science 18(1):1-55.
Friesz T.L. (1985) “Transportation Network Equilibrium, Design and Aggregation: Key Developments and Research Opportunities“, Transportation Research Part A: General 19(5-6):413-427.
Dantzig G.B., Harvey R.P., Lansdowne Z.F., Robinson D.W. and Maier S.F. (1979) “Formulating and Solving the Network Design Problem by Decomposition“, Transportation Research Part B: Methodological 13(1):5-17.
Ben-Ayed O., Boyce D.E. and Blair C.E. (1988), “A General Bilevel Linear Programming Formulation of the Network Design Problem“, Transportation Research Part B: Methodological 22(4):311-318.
Ge, Y. E., H. M. Zhang, and W. H. K. Lam. (2003), Network Reserve Capacity Under Influence of Traveler Information, Journal of Transportation Engineering,129( 3): pp. 262–۲۷۰٫
Yang H. and Bell M.G.H. (1998a), “Models and Algorithms for Road Network Design: A Review and Some New Developments“, Transport Reviews: A Transnational Transdisciplinary Journal 18(3):257 – 278.
Patriksson M. (1994), TheTraffic Assignment Problem: Models and Methods, Topics in Transportation, VSP, Utrecht, The Netherlands.
Farahani R.Z., Miandoabchi E., Szeto W.Y. and Rashidi H. (2013)” A review of urban transportation network design problems”. European Journal of Operational Research 229:281–۳۰۲٫
Suh S. and Kim T. (1992), “Solving Nonlinear Bilevel Programming Models of the Equilibrium Network Design Problem: A Comparative Review“, Annals of Operations Research 34(1):203-218.
Migdalas A. (1995) “Bilevel Programming in Traffic Planning: Models, Methods and Challenge“, Journal of Global Optimization 7(4):381-405.
Yang H. and Bell M.G.H. (2001), “Transport Bilevel Programming Problems: Recent Methodological Advances“, Transportation Research Part B: Methodological 35(1).
Yang H. and Bell M.G.H. (1998b), “A Capacity Paradox in Network Design and How to Avoid it“, Transportation Research Part A: Policy and Practice 32(7):539-545.
گسترش شهرنشینی در دهههای اخیر موجب شده است که شهرها و حومههای آنها به عنوان مهمترین مراکز سکونت و فعالیت انسان معاصر مطرح شوند. افزایش مستمر جمعیت شهرنشین در بسیاری از کشورها به موضوع چالش برانگیزی برای مسئولان دولتی تبدیل شده است. چرا که محدودیتهای موجود در سیستمهای حمل ونقل شهری از جمله محدودیت زمین، ظرفیت معابر و مسایلی از این دست مانع از توسعه آنها همگام با رشد جمعیت و در نتیجه رشد تقاضاهای سفر میشوند. تصمیمات برای سرمایهگذاری و بهبود سیستمهای حملونقل شهری باید با در نظر گرفتن مسایلی چون منابع مالی موجود، تاثیرات تصمیمات در بهبود ازدحام خودروها در معابر و مسایلی از این دست صورت گیرند.
در همین راستا، دستهای از مطالعات بهینهسازی به طراحی و بهبود شبکههای حملونقل شهری میپردازد. شبکههای حملونقل شهری شامل زیرمجموعههایی چون شبکه معابر شهری و شبکههای حملونقل عمومی هستند که تصمیمات طراحی در آنها را میتوان در قالب سلسله مراتبی از تصمیمهای بلندمدت، میانمدت و کوتاهمدت تقسیمبندی کرد. تصمیمات بلندمدت بیشتر به توسعه زیرساختها و توپولوژی شبکهها اختصاص دارند. ساخت معابر جدید، توسعه ظرفیت معابر موجود، طراحی مسیرهای عبور و مرور شبکه حملونقل عمومی مثالهایی از این تصمیمات هستند. تصمیمات میانمدت به نحوه بهرهگیری از منابع فعلی میپردازد، مانند جهتدهی به معابر و تخصیص خطها در دو جهت معابر دوطرفه. نهایتاً تصمیمات کوتاهمدتی چون تنظیم چراغهای راهنمایی، تنظیم عملیات روزمره را شامل میشوند.مسایل طراحی شبکه حملونقل شهری، با رویکرد نظریه بازیها مدلسازی میشوند. به جهت نوع مساله، دو گروه بازیگر وجود دارند. گروه اول مسئولان دولتی و تصمیمگیران هستند که نقش رهبر را ایفا میکنند و گروه دوم کاربران شبکه هستند که به تناسب تصمیمات اخذ شده برای شبکه توسط مسئولان، به انتخاب مسیر در شبکه میپردازند که نتیجه آن تغییر در الگوهای جریانهای ترافیکی در سطح معابر شهر است. این رویکرد مدل سازی منجر به توسعه مدلهای ریاضی دوسطحی برای این مسایل میشود که نا محدب هستند و حل آنها به طور ذاتی NP-سخت است.
جهتدهی به معابر یا تصمیمگیری برای یک طرفه یا دوطرفه کردن آنها، از جمله تصمیماتی است که میتوان ادعا کرد که به جهت نوع اثرات آن در شبکه حملونقل شهری، باید با دقت و حساسیت بیشتری مورد توجه قرار گیرد. چنانچه در مطالعات اشاره شد، یک طرفه کردن معابر در عین حال که منجر به افزایش ظرفیت ۱۰ تا ۲۰ درصدی ظرفیت جریان ترافیکی در آنها شود، میتواند موجب افزایش مسافتهای طی شده توسط بخشی از کاربران، افزایش ازدحام در بخش دیگری از شبکه و مواردی از این قبیل شود. با عنایت به توضیحات بالا، اهمیت استفاده از مدلهای تصمیمگیری که تاثیرات تغییر جهات در معابر را بر روی الگوهای جریان ترافیکی و در نتیجه عملکرد شبکه در سطح کلان در نظر بگیرند، آشکار میشود.
تصمیم یک طرفه کردن معابر میتواند به طور همزمان با سایر تصمیمات طراحی شبکه معابر شهری همچون افزایش ظرفیت معابر موجود، ساخت معابر جدید ، تخصیص نامتقارن خطها در چگونگی جهت معابر دوطرفه و تنظیم چراغ راهنما در تقاطعها منظور شود. در این صورت، علاوه بر ایجاد همافزایی در بهبودهای ایجاد شده در ظرفیت ترافیکی شبکه، این احتمال وجود دارد که هزینههای مورد نیاز برای سرمایهگذری را، نسبت به وضعیتی که هر یک از تصمیمات جداگانه مطرح شود، کاهش دهد.
تقاطعهای کنترلی(دارای چراغ راهنما) یکی از اجزای اصلی شبکههای حمل ونقل جادهای هستند که جریان وسایل نقلیه در سطح شهر را تنظیم و تعدیل می کنند. جریانهای ترافیکی در تقاطعهای کنترلی باعث ایجاد تاخیر در وسایل نقلیه می شوند. اگرچه چراغ راهنما از حرکت دایمی وسایل نقلیه در تقاطعها جلوگیری میکند، ولی به طور کلی در صورت محاسبه صحیح زمان بندی آن متوسط تاخیر وسایل نقلیه از زمانی که تقاطع بدون چراغ راهنماست، کمتر است. افزایش تاخیر در تقاطعها باعث افزایش زمان سفر کاربران، افزایش آلودگیهای محیطی وصوتی و کاهش قابلیت اطمینان شبکه می شود. بنابراین، باید به تقاطعها و بهینهسازی آنها از در مسایل توجه داشت.
یک سیستم حملونقل[۱] را میتوان به صورت مجموعهای از تسهیلات ثابت[۲]، نهادهای جریان[۳] و یک سیستم کنترلی[۴] تعریف نمود که به مسافران و کالا امکان میدهد بر محدودیتهای جفرافیایی غلبه و به موقع در فعالیتهای مورد نظر شرکت کنند]۱[. در واقع، یک سیستم حملونقل شامل مجموعهای از اجزاء است که امکان جابه جایی انسان و کالا را از مکانی به مکان دیگر فراهم میکند. تسهیلات ثابت، اجزای فیزیکی سیستم حملونقل هستند که در یک مکان ثابت واقع می شوند و شامل یالهای شبکه[۵] (مانند جادهها، ریلها و لولهها) و گرههای[۶] (مانند تقاطعها، پایانهها، بنادر و فرودگاهها) سیستم هستند. طراحی این تسهیلات شامل مسایلی چون مهندسی خاک و پی، طراحی سازه، طراحی شبکههای آبیاری و طراحی هندسی میشود. نهادههای جریان، واحدهایی هستند که از تسهیلات ثابت عبور میکنند. این نهادهها میتوانند وسایل نقلیه، واحدهای کانتینر، واگنهای قطار و غیره باشند، مثلاً در مورد سیستم بزرگراهها، تسهیلات ثابت برای انواع وسایل نقلیه اعم از دوچرخه و یدککشهای بزرگ قابل استفاده هستند. سیستم کنترلی شامل کنترل جریان[۷] و کنترل وسیله نقلیه[۸] میشود. کنترل وسایل نقلیه به روشهایی اطلاق میشود که وسایل نقلیه را در سیستم حملونقل هدایت میکنند که این هدایت میتواند دستی یا خودکار باشد. به طور مثال، در مورد هدایت خودروها در بزرگراهها، عامل انسانی و رفتار انسان به عنوان سیستم کنترلی وسیله نقلیه عمل میکند. سیستمهای کنترل جریان شامل ابزارهایی هستند که جریان روان حرکت وسایل نقلیه را ضمن کاهش ازدحام در سیستم حملونقل، فراهم میکنند. این سیستمها میتوانند شامل انواع علامتگذاریها در طول مسیرهای حملونقل، چراغهای راهنمایی و مقررات وضع شده برای حرکت در مسیرها باشند.
طبق آنچه در ادبیات برنامهریزی حملونقل مطرح میشود، سیستمهای حمل ونقل را میتوان از جهات گوناگون طبقهبندی کرد. تقسیمبندی سیستمهای حملونقل از نظر روش حمل مورد استفاده، یکی از مهمترین تقسیمبندیهای موجود در ادبیات است. محدوده مورد بررسی در این پایان نامه، روش “حمل جادهای” (منظور جادهها، بزرگراهها و خیابانها) است. نوع دیگر تقسیمبندی را میتوان بر اساس محدوده جغرافیایی وقوع فعالیتهای حملونقل انجام داد. سیستمهای حملونقل مورد بررسی در این پایان نامه “محدوده درون شهری” را در برمیگیرند. بخش اعظم حملونقل شهری[۱] به جابه جایی مسافر اختصاص دارد و مهمترین روش حمل مورد استفاده در شهرها، حملونقل زمینی است. حملونقل زمینی در شهرها در قالب حملونقل شخصی (خودروها و موتورسیکلتهای شخصی و پیادهروی) و خدمات حملونقل عمومی از طریق اتوبوسهای شهری در بزرگراهها و مترو و سایر انواع قطارها در راهآهن درون شهری انجام میشود.
شبکههای حملونقل شهری در واقع متشکل از شبکه معابر شهری و شبکه حمل ونقل عمومی هستند که مانند شبکه اتوبوس و تراموا در شبکه معابر و مانند شبکه مترو یا مجزای از معابر تعریف میشوند.
در رابطه با عبارت مساله طراحی شبکههای حملونقل شهری و تعاریف آن برداشت واحد و یکسانی وجود ندارد و معمولاً عناوینی چون Urban Road Network Design Problem، Transportation Network Design Problem و یا به طور عمومی Network Design Problem و مشابه اینها برای اطلاق مساله به کار میروند. اما در اغلب مراجع عبارت آخر یا مخفف آن NDP به کار میرود. تعاریف ارایه شده برای مساله را میتوان به سه گروه تقسیم کرد.
تعریف “الف”]۳[: طراحی شبکه حملونقل در برگیرنده سلسله مراتب کاملی از فرایندهای تصمیمگیری مطرح در مسایل حملونقل است و در سه سطح استراتژیک، میانمدت و کوتاهمدت قابل طرح است. این تعریف طیف وسیعی از مسایل مطرح در برنامهریزی حملونقل را تحت این عنوان دربر می گیرد. از جمله انتخاب یالها، جهتدهی به خیابانها، مکانیابی، زمانبندی چراغهای راهنمایی و مواردی از این قبیل. این تعریف در یکی از مطرحترین و پرارجاعترین مراجع مرتبط با طراحی شبکههای حملونقل آمده است.
تعریف “ب” ]۴[: طراحی شبکه عبارتست از انتخاب بهینه تسهیلات برای افزودن به یک شبکه حملونقل یا تعیین میزان بهینه بهبود ظرفیت در تسهیلات موجود شبکه حملونقل. تسهیلات میتوانند گرهها یا یالهای شبکه باشند. با این تعریف، مساله انتخاب یالهای شبکه و مکانیابی تسهیلات در شبکه، جزو مسایل مرتبط با طراحی شبکه قرار میگیرند.
تعریف “ج”(]۵[و]۶[و بسیاری از مراجع مرتبط): طراحی شبکه عبارتست از تصمیمگیری در مورد انتخاب یالهای جدید برای افزودن به شبکه و یا توسعه ظرفیت یالهای موجود. این تعریف تقریباً در همه مطالعاتی که تنها حل مساله بالا را مد نظر قرار دادهاند ارایه شده و به عبارتی در ادبیات این دست مسایل کاملاً معمول است.
به منظور ایجاد قابلیت بیان و تقسیمبندی محورهای مورد مطالعه در پیشنهاد پایان نامه زیر یک چتر واحد، در این پایان نامه تعریف “الف” مد نظر قرار گرفته و ادبیات موضوع در قالب این تقسیمبندی معرفی و بررسی شده است. قابل ذکر است که تعریف “الف” خود به نوعی دربرگیرنده تعریف “ب” نیز هست. بر اساس تعریف انتخاب شده، میتوان انواع تصمیمات قابل اخذ در زمینه طراحی شبکههای حملونقل شهری را بر اساس سلسله مراتب تصمیمگیریها به صورت زیر تقسیمبندی کرد.
تصمیمات استراتژیک: تصمیمگیری برای مسایل زیرساختی مرتبط با شبکه های حمل ونقل شهری که برای درازمدت طراحی میشوند، مانند توسعه معابر موجود از طریق افزایش عرض آنها یا ایجاد معابر جدید.
تصمیمات میان مدت: تصمیمگیری برای به کارگیری موثر منابع و زیرساختهای سیستم حملونقل هستند، مانند تعیین یک طرفه یا دوطرفه بودن خیابانها در سیستمهای حملونقل شهری، یا تعیین نحوه تخصیص خطها در معابر برای جهتهای رفت و برگشت.
تصمیمات عملیاتی: تصمیات مربوط به دورههای زمانی کوتاه مدت که بیشتر در رابطه با کنترل جریانهای ترافیکی در معابر هستند، مانند تنظیم چراغهای راهنمایی، تعیین میزان عوارض تعیین شده برای استفاده از بعضی بزرگراهها، تعیین فرکانسهای سرویسدهی وسایل حملونقل عمومی.
[۱] Urban Transportation
[۱]Transportation System
[۲]Fixed Facilities
[۳]Flow Entities
[۴]Control System
[۵]Network Links
[۶]Nodes
[۷]Flow Control
[۸]Vehicular Control
تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ را پرداخت نمایید.
ارسال نظر