پیشینه تحقیق سینما و معنا  دارای ۲۸ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

سینما و معنا    ۴
سبک استعلایی در سینما    ۱۶
منابع    ۲۶

  منابع :  

دهخدا، علی اکبر. لغتنامه، انتشارات امیر کبیر، تهران. ۱۳۵۸٫

موناکو، جیمز. چگونگی درک فیلم، مترجم: حمید احمدی لاری. انتشارات فارابی، تهران. ۱۳۷۱٫

وولن، پیتر. نشانه ها و معنا در سینما، مترجمان: عبدالله تربیت و بهمن طاهری. انتشارات سروش، تهران.۱۳۷۶٫

ر. می، جان.برد، مایکل. تأملاتی در باب سینما و دین، مترجم: محمد شهبا. انتشارات فارابی، تهران، ۱۳۷۵٫

استم، رابرت. مقدمه ای بر نظریه فیلم، مترجم: احسان نوروزی(گروه مترجمان). انتشارات سوره مهر، تهران.۱۳۸۳٫

شریدر، پل. سبک استعلایی در سینما، مترجم: محمد گذرآبادی. انتشارات فارابی، تهران.۱۳۸۳٫

 سینما و معنا

این فصل به ارتباط میان سینما و معنا خواهد پرداخت و از خلال بررسی این ارتباط و مرور نظریات گوناگون در این مورد، پی خواهیم برد که آیا پر رنگ بودن عناصر روحانی و الوهی در دسته ای از آثار سینمایی میتواند موجب اطلاق سینمای معناگرا بر آنها باشد یا خیر؟

ذیل واژه معنا به «قصد کرده شده» و «قصد» اشاره شده است یعنی طلب. اما طلب نه به فحوای پوسته، بلکه جان را معنا گویند. (دهخدا، لغت نامه، جلد ۱۴ ،صفحه۲۱۱۹۱)

ارسطو در تعریف مشهوری که از تراژدی به دست داده، تلویحاً استادش(افلاطون) را پاسخ گفته: هنر دراماتیک احساسات را دامن نمی زند، بلکه «شفقت و هراس را برانگیزد تا سبب تطهیر و تزکیه ی نفس انسان از این عواطف و انفعالات شود» و به این ترتیب موجب پالایش آنها می شود. ولی این رویا رویی به همینجا ختم نشده و تا روزگار ما ادامه یافته است و در رویارویی با اینهمه سکس و خشونت که بر پرده سینما و صحنه ی تئاتر و اخیراً بر صفحه ی تلویزیون دیده می شود، شمار فراوانی از افراد، نظر افلاطون را بدون درنگ برمی گزینند و احتمالآ حق با آنها ست – زیرا در این آثار دراماتیک، هدف فقط انگیزش احساسات است؛ انگیزش و بهره برداری وکاربرد این احساسات، فارغ از مقاصد زیبا شناختی و فارغ از توجه به معنا ست. ازسوی دیگر، وقتی احساساتمان فقط برای این برانگیخته شود که ما را به بصیرت برساند، پالایش می یابد. در این حالت، حق با ارسطوست. به عبارت دیگر دراینجا اشتیاق به معنا مطرح است – آنهم نه فقط طلب معنای زندگی شخصی یک نفر، بلکه معنای همه ی حیات. این اشتیاق و این خواست باید سایر احساسات ما را جهت دهد و مآلاً بر آنها تسلط یابد.(فرلیتا، تأملاتی در باب سینما و دین، ص ۹۰)

نشانه ها برای انتقال معانی میان افراد به کار می روند. یک فرد پیامی را در ذهن خود می سازد، مجتمعی از معنا، یک فکر یا فرآیند اندیشه، که می خواهد آن را به شخصی دیگر منتقل کند. هر دو نفر آنها یک دستور زبان یا رمز مشترک دارند که آن را فرا گرفته اند. نفر اول، منبع، توسط این رمز، پیام خود را، مثلاً، به صورت کلامی آن، یک جمله تبدیل می کند. او سپس این جمله را به یک علامت، یک رشته اصوات که به آن یک شکل محسوس می دهد، مبدل می کند و این علامت را توسط یک مجرا  منتقل می کند. نفر دوم، گیرنده، آن را دریافت می کند، سپس علامت را کشف رمز می کند و آنگاه پیام اصلی را در می یابد. یک فکر از یک ذهن به ذهن دیگر انتقال یافته است.در مورد این که آیا پیام اصلی به صورت کلمات بیان می شود یا در نوعی فرآیند فکری غیرملفوظ‏(مسئله ی معناشناسی) می آید، میان صاحبنظران اختلاف عقیده وجود دارد.(وولن، نشانه ها و معنا در سینما، صص ۱۵۷- ۱۵۶)

فیلم، شکلی از هنر دراماتیک است که کاملاً در خور ترسیم و نمایش اشتیاق به معناست. فیلم بنا به قدرت یکه اش در تقلید رویداد در زمان و مکان، می تواند با فنون خاصی که در اختیار دارد، جستجوی انسان را در طلب معنا به تصویر در آورد. این فنون عبارت است از: تصاویر دیداری و شنیداری، ترکیب بندی تصویر، حرکت دوربین و حرکت بازیگران درون کادر، تداوم کادر، تداوم بصری و سرانجام، تدوین. تعجبی ندارد که جستجوی معنا اغلب ظاهرسفر دارد. بنابراین جای شگفتی نیست که تصویر متحرک بهتراز همه ی هنرهای دراماتیک می تواند طی طریق انسان را نمایش دهد. بازجای شگفتی نیست که فیلم بهتر از همه ی هنرها می تواند جستجوی ما را در طلب معنا، خواه جستجوی مداوم و متصل و خواه منفصل و با فاصله، پشتیبانی کند.(فرلیتا، تأملاتی در باب سینما و دین، ص ۹۱)

فیلم از چنان نظمی برخوردار است که می تواند معنایی را منتقل کند. این انتقال معنا در اساس با دو شکل دلالت مصداقی و دلالت ضمنی صورت می گیرد. صدا یا تصویر فیلم، مثل زبان نوشتاری، اما با درجه ای بیشتر، دارای معنایی با دلالت مصداقی است: معنای مصداقی فیلم در واقع همان چیزی است که در خود فیلم هست و نیازی به تلاش در جهت شناختن آن نیست. این عامل ممکن است ساده به نظر آید، اما نباید آن را دست کم گرفت: زیرا نیروی عظیم فیلم در همین امر نهفته است. میان توصیف زبانی (یا حتی عکسی از) یک فرد یا ‏یک رویداد و توصیف سینمایی آن، تفاوتی اساسی وجود دارد . فیلم می تواند ما را چنان به واقعیت موضوع نزدیک کند که به فهم دقیقی از آن موضوع دست یابیم، در حالی که زبان گفتاری و نوشتاری این توانایی را ندارند. نظامهای زبانی البته ممکن است ابزار و تمهیدات مناسبتری برای توصیف و تشریح جهان مبهم تصورات و ذهنیات داشته باشند.(موناکو، چگونگی درک فیلم، ص۱۷۳)

برای یک نشانه شناس، نشانه مرکب از دو بخش است: بخش دال و بخش مدلول. برای مثال، واژه ی «واژه»- که مجموعه ای است از حروف یا اصوات- یک دال است، اما بر چیز دیگری، یعنی بر یک «مدلول» دلالت می کند. در ادبیات رابطه ی بین دال و مدلول اساس این هنر است: برای مثال یک شعر، ساختاری را بنا می کند که از یک طرف، مرکب است از مجمومه ای از اصوات (یا دالها ) و از طرف دیگر، مرکب از مجموعه ای از معانی (یا مدلولها)، و مناسبات بین این دو است که شعر را جذاب می سازد. در حقیقت بخشی اعظم لذت ناشی از شعر به همین نکته، یعنی به هماهنگی خوشایند صوت و معنا، متکی است. اما در سینما، دال و مدلول تقریبأ مشابه اند: نشانه در سینما، نشانه ای با حوزه ی  مفهومی محدود است. تصریر یک کتاب، از لحاظ مفهومی بسیار نزدیکتر از واژه «کتاب» به یک کتاب است. درست است که ما از شیرخوارگی یا دوران اولیه ی کودکی آموخته ایم که تصویر یک کتاب را با مفهوم کتاب تعبیر کنیم، اما این کار اساساً بسیار ساده تر از فراگیری تعبیر حروف و اصوات واژه ی «کتاب» است به معنایی که این واژه بر آن دلالت می کند. تصویر، فی نفسه ارتباط مستقیم تری با آنچه بر آن دلالت می کند دارد، اما واژه به ندرت واجد چنین ارتباطی است. .(موناکو، چگونگی درک فیلم، ص۱۶۹)

زبان نوشتاری- گفتاری، براساس همین ماهیت و مشخصه تجزیه و تحلیل می شود.واژه ی «گل رز» مفهومی تعمیم یافته و ذهنی از آن را افاده می کند. نیروی واقعی نظامهای زبانی در توانایی دلالت مصداقی آنها تجلی نمی یابد، بلکه به جنبه ی دلالت ضمنی زبان بستگی پیدا می کند. یعنی به آن غنای معنایی که می توان به یک واژه بخشید تا از دلالت مصداقی آن فراتر رود. اگر دلالت مصداقی تنها عامل محاسبه ی نیروی یک زبان شمرده شود، در این صورت، مثلاً زبان انگلیسی- که کم و بیش دارای یک میلیون واژه  و وسیعترین زبان موجود است- را باید سه برابر قویتر از زبان فرانسه – که تنها دارای حدود سیصد هزار واژه است – دانست. اما زبان فرانسه با استفاده بسیار بیشتر از مفاهیم ضمنی، این «محدودیت‏» فرهنگ واژگان خود را جبران کرده است. توانایی دلالت ضمنی فیلم نیز بسیار زیاد است. (موناکو، چگونگی درک فیلم، ص۱۷۳)

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.