پیشینه تحقیق  صنعت بیمه و انواع پوششهای بیمه‌ای در ایران  و الگوهای رضایتمندی مشتری دارای ۳۹ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۲ـ ۱) مقـدمه    ۴
۲-۲) بیمه، تعاریف و مفاهیم آن    ۵
۲ ـ ۳) پیشینه بیمه و پوششهای بیمه‌ای    ۷
۲ ـ ۴) تکنیکها و اصول بیمه    ۹
۲-۵) نقش بیمه و پوششهای آن در بخش اقتصاد    ۱۲
۲-۶) صنعت بیمه و انواع پوششهای بیمه‌ای در ایران    ۱۳
۲-۷) اعتماد و رضایتمندی مشتریان    ۲۷
۲ ـ ۸) رضایتمنتدی و وفاداری مشتریان    ۲۹
۲ـ۹) ارزشهای ادراکی و رضایتمندی و وفاداری مشتری    ۳۱
۲ـ۱۰) مهمترین اثرات رضایت مشتری و وفاداری آنها بر فرایندهای سازمان    ۳۵
۲ ـ ۱۱) چرخه بهبود مستمر (خدمت مطلوب) و جلب رضایت و وفادارسازی مشتری    ۳۶
۲ ـ ۱۲) الگوهای رضایتمندی مشتری    ۳۹
۲ ـ ۱۲ـ۱) الگوی رضایتمندی مشتری سوئدی    ۳۹
۲ ـ ۱۲ـ۲) الگوی رضایتمندی مشتری در آمریکا    ۴۰
۲ ـ ۱۲ـ۳) الگوی رضایتمندی مشتری در اروپا    ۴۱
۲ ـ ۱۳) چالشهای سنجش رضایتمندی و وفاداری مشتری    ۴۱
۲-۱۴) پیشینه تحقیق    ۴۲
منابع    ۴۴
منابع فارسی    ۴۴

منابع

 نشاط‌تهرانی، مصطفی، (۱۳۸۸)، «بهره‌وری در بیمه»، فصلنامه صنعت بیمه، شماره ۱۲، ص ۴۲-۴۳٫

والی‌نژاد، مرتضی، (۱۳۹۰)، «مقدمه‌ای بر بیمه و پیشینه آن در ایران»، مجله دانشگاه علامه طباطبایی، شماره ۲۳، ص ۷۳٫

جباری، علی، (۱۳۸۹)، «اصول بیمه»، انتشارات مؤسسه بانکداری ایران، چاپ اول، تهران، ص ۴٫

همتی، عبدالناصر، (۱۳۸۸)، «جایگاه صنعت بیمه در اقتصاد ایران»، فصلنامه بیمه، شماره ۱۲، ص ۶٫

همتی، فاطمه، ایرانی پور، شهرام، باقرزاده، فیروز، اکبری، رحیم، (۱۳۸۹)، «اهمیت بیمه محصولات کشاورزی در اقتصاد کشاورزی و اقتصاد ملی»، فصلنامه روستا و توسعه، سال ۱۴، شماره ۱، ص ۵۹-۵۷٫

مظلومی، نادر، (۱۳۸۷)، «ارزیابی وضعیت صنعت بیمه کشور در مسیر چشم‌انداز و تحول صنعت بیمه»، فصلنامه صنعت بیمه، سال بیست و سوم، ص ۲۴۵-۲۰۷٫

دانایی، پریسا. (۱۳۹۲). «شناسایی عوامل تأثیرگذار بر اعتماد و رضایت مشتریان در بانکداری موبایلی»، پایان‌نامه کارشناسی رشته مدیریت بازرگانی، گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت.

شادکام، شهرام، قلی‌زاده، آذر، کریم زاده، سعید دایی، (۱۳۸۹)، «بررسی عوامل مؤثر بر عدم توسعه فرهنگ بیمه در شهرستان اصفهان در سال ۱۳۸۷-۱۳۸۸»، همایش بین‌المللی صنعت بیمه، چالشها و فرصتها، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، دانشکده غلوم اقتصادی.

رحمانی، محمد، (۱۳۹۲)، «بیمه تکیه‌گاه اقتصاد ایران»، مجله زیتون، شماره ۱۵۱٫

سوهانی، قاسم، (۱۳۸۹)، «اندازه‌گیری و تحلیل بهره‌وری در صنعت بیمه»، فصلنامه صنعت بیمه، شماره ۵۴، ص

اصولی‌شجاعی، جواد، (۱۳۹۱)، «وفاداری مشتری»، پایان‌نامه کارشناسی رشته مدیریت بازرگانی، گرایش بازاریابی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین.

یوسفی، آرزو، (۱۳۹۲)، «بررسی تأثیر نام و نشان تجاری بر رضایتمندی مشتریان بیمه‌های خصوصی شهر رشت»، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی رشت.

حسینی،سید احمد،بیگی نیا،عبدالرضا،فدایی،کیامرث(۱۳۹۰)، «بررسی ارتباط بین فرهنگ سازمانی و نظام پیشنهادها »فصلنامه مقاله های پژوهشی مدیریت ، شماره ۱ ص۱۲۳٫

علی‌آبادی، ایرج، (۱۳۸۸)، «عدم رشد مطلوب صنعمت بیمه در ایران»، فصلنامه بیمه مرکزی ایران، شماره ۱۹، ص ۱۱۲٫

فرج‌پور، سامان، (۱۳۹۰)، «بازاریابی رابطه‌ای و وفاداری مشتریان»، مجموعه مقالات چهارمین کنفرانس مدیران کیفیت، تهران.

قره‌چه، منیژه و منیره دابوئیان. (۱۳۹۰). «وفاداری کارکنان در تعامل با وفاداری مشتریان صنایع خدماتی»، دو فصلنامه علمی ـ پژوهشی تحقیقات بازاریابی نوین، سال اول، شماره سوم، ص ۴۶-۲۷٫

۲ـ ۱) مقـدمه

در شرایط موجود مهمترین اولویت اقتصادی برای کشورهای پیشرفته در افزایش‏ بهره‏وری در مشاغل خدماتی است. یکی از مشاغل خدماتی، مؤسسه ‏های بیمه‏ می‌باشد. گفته می‌شود نخستین کشوری که بتواند به این مهم دست یابد شاید بتواند از نظر اقتصادی بر قرن بیست و یکم‏ تسلط یابد. در اقتصاد جهان پیشرفته موقعیتهای شغلی و ارتقای هر چه بیشتر مشاغل محدود به افرادی می‏شود که تحصیلات عالی و مناسب برای احراز مشاغل مربوط دارند. اما این افراد پیوسته اقلیتی بیش نخواهند بود. با توجه به موارد اشاره شده در بالا می‌توان چنین استنباط نمود که بخش خصوصی می‌تواند با توانائیها و تدابیر خود در بخش بیمه‌ای زمینه بهره‌وری هر چه بیشتر این بخش از اقتصاد را فراهم نموده و جریان روانی را در این بخش فراهم نماید. ما در عصری زندگی می‏کنیم که حقایق حرکتها و مفاهیم تازه اعم از اینکه پیچیده یا عمیق‏ باشد یا مربوط به زندگی روزمره ما، چهره جهان امروز را دگرگون ساخته. همه روزه سیلابی از اطلاعات از طریق رسانه‏های گروهی، جراید، فیلم، اسلاید، ماهواره‏ها و کلیه ابزراهای رسانه‏ای‏ به سوی یکایک ما سرازیر می‏شود. همچنین در عصری زندگی می‏کنیم که برای جوامع مختلف، صنعت دیگر شاخص درجه اول نیست بلکه واژه دیگری به نام ارتباطات جای آن را گرفته است. پیشرفت اطلاعات به نحوی است که حتی دو نفر مخاطب که تلفنی با هم صحبت می‏کنند می‏توانند چهره یکدیگر را در صفحه مانیتور ببینند یا در آینده این قدر این ارتباطات نزدیک به‏ هم خواهد بود که افراد خواهند توانست اوقات روزانه خود را در نقاط مختلف دنیا سپری کنند و در ۲۴ ساعت بتوانند از همهء زوایای جهان اطلاعات کسب کنند (کاندامپولی و سوهارتانتو[۱]، ۲۰۰۶). در گذشته پول به منزله سوخت و عامل حرکت جوامع صنعتی محسوب می‏شد اما سوخت و نیروی جامعه اطلاعاتی امروز دانش و آگاهی است. ما امروزه شاهد ایجاد ساختار طبقاتی تازه‏ای هستیم که بر اساس آن گروهی صاحب اطلاعات هستند و گروه دیگر لزوماً باید اطلاعات بهینه را کسب کنند و این طبقه تازه قدرت خودشان را نه از سرمایه و نه از زمین بلکه‏ فقط از دانش و آگاهی کسب کرده‏اند. دانش فقط نیروی بالقوه‏ای است در دست آنان که می‏دانند چگونه عمل مؤثری انجام بدهند و در واقع، به معنای لغوی، قدرت توان به انجام رساندن‏ عمل است (نشاط‌تهرانی، ۱۳۸۸).

اگر هر یک از ما کارهایی را که از دستمان بر می‏آید انجام می‏دادیم جداً شگفت‌زده‏ می‏شدیم. افزایش داناییها و بهره‏وری و نیروی خدمات مهم‏ترین مسأله‏ای است که امروزه رو در روی مدیران مؤسسه‏های مختلف در جوامع گوناگون قرار دارد. این مشکل در آینده بر برنامه کار مدیریتها حاکم خواهد بود، در نتیجه، کارکرد رقابت‌آمیز سازمانها را رقم خواهد زد و مهمتر از آن مبنای جامعه و کیفیت زندگی را معین خواهد کرد. در ۱۲۰ سال گذشته میزان بهره‏وری در زمینه‏های گوناگون مانند تولیدات صنعتی، کشاورزی، معادن، ساختمان و حمل و نقل در پیشرفت سالانه رشدی برابر ۳ تا ۴ درصد داشته. در تمام کشورها مردم آنها از این رشد بی‌سابقه فواید بسیار برده‏اند. بهداشت و درمان مطلوب، آموزش بهینه و استفاده از اوقات فراغت مطلوب، همه اینها زمینه‏های رشد در این کشورها بوده‏ است و در حالی که این امکانات در گذشته فقط به اشراف و اعیان اختصاص داشت. مشکلی که‏ رو در روی مدیران قرار دارد این است که برخی از کارکنان و عواملی که در اختیار دارند در حد مطلوب از استعداد و تواناییهای خود برای پیشرفت مؤسسه استفاده نمی‏کنند. در حال حاضر در ژاپن، در حدود دو هزار ساعت در سال کار انجام می‏شود و این در حالی است که متوسط کارکرد در آمریکا در سال، ۱۸۰۰ ساعت و در آلمان ۱۶۵۰ ساعت است. گفته می‏شود در کشورهای‏ جهان سوم به ویژه در ایران، متوسط ساعت کار رقمی در حدود ۶۰۰ تا ۶۵۰ ساعت است. رشد بهره‏وری در امریکا همانند ژاپن و آلمان است. رشد بهره‏وری در سال ۲۰۱۰ حدود ۹/۳ درصد در سال بوده است. یعنی بیشتر از ژاپن و آلمان در همان سال. میزان رشد ۴ تا ۵ درصدی سالانه بهره‏وری کشاورزی آمریکا، بالاترین میزان جهانی بوده است. در حال حاضر، انقلاب بهره‏وری به پایان رسیده، زیرا افراد بسیار کمی در جهت ایجاد و حرکت بهره‏وری‌های تعیین کننده به کار گرفته شده‏اند. این تعداد، کمتر از یک پنجم نیروی کار را در کشورهای پیشرفته در بر می‏گیرد. سی سال پیش این نیروها از اکثریت برخوردار بودند. نیروهای‏ متخصصی که در مؤسسه‏های مختلف حضور داشتند و مؤسسه را در جهت پیشرفت مقاصدش‏ کمک می‏کردند نیروهایی بودند که از امکانات و آموزشهای علمی بالایی برخوردار بودند و به‏ عنوان متخصص قرار داشتند که به علت نداشتن آن شرایط از مزایای کمتری برخوردار بودند. حتی در کشوری مثل ژاپن که هنوز به طور گسترده‏ای در حال تولید صنعتی است دیگر انتظار نمی‏رود که‏ بهره‏وری حافظ رشد اقتصادی باشد. در واقع اکثریت کارکنان در ژاپن، کارکنان بخش خدمات‏اند و با بهره‏وری پایین همچون دیگر کشورهای پیشرفته رو یا رو هستند (سوهانی، ۱۳۸۹).

 ۲-۲) بیمه، تعاریف و مفاهیم آن

«بیمه» لغت رایجی است که در گفتار و نوشتار، گاهی در معنای لغوی و زمانی در معنای اصطلاحی آن به کار می‌رود. مانند: «واکسیناسیون، کودکان را در برابر بیماریهای خطرناک و کشنده بیمه می‌کند» و یا «جامعه در عصر کنونی، محصور در مرزهای بسته نیست و باید دید که چگونه می‌توان جامعه را در برابر هجوم بیگانگان بیمه کرد». در این جمله‌ها، مقصود، معنای لغوی بیمه است که حفاظت و مصونیت در برابر خطر می‌باشد. در مواردی مثل «صنعت بیمه»، «قانون بیمه»، «عقد بیمه»، «نقش بیمه در توسعه اقتصادی» و نیز در اصطلاحات بیمه‌ای چون «بیمه‌گر»،‌ «بیمه‌گذار» و «بیمه‌نامه»، معنای اصطلاحی بیمه مقصود است که در تمدن رواج یافته است و نوعی معامله و قرارداد است که تعهداتی را برای طرفین قرارداد بیمه، الزامی ساخته و امروزه به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی جوامع انسانی، نقش مهمی را در توسعه اقتصادی و اجتماعی ایفا می‌نماید. بنابراین بین معنای اصطلاحی بیمه، که نوعی تأمین و تعهد در پرداخت خسارت است، با معنای لغوی آن، قرابت وجود دارد. در این که بیمه واژه‌ای فارسی یا هندی است، بین لغت‌نویسان اختلاف نظر وجود دارد. برخی بیمه را واژه‌ای فارسی از ریشه «بیم» به معنای خوف و ترس می‌دانند و برخی آن را واژه‌ای هندی (یا  اردو) و برگرفته از «بیما[۲]» به معنای ضمانت دانسته‌اند (همتی و همکاران، ۱۳۸۹).

تعریف قانونی که در بسیاری از قوانین بیمه به آن استناد می‌شود چنین است:

بیمه[۳]، قراردادی است که به موجب آن یک طرف قرارداد به نام بیمه‌گر[۴]، متعهد می‌شود که در قبال دریافت یک حق بیمه قطعی یا برآوردی[۵]، در صورت وقوع حادثه‌ای[۶] که هدف قرارداد، پوشش ریسک[۷] آن است، مبلغی به طرف دیگر، به نام بیمه‌گذار[۸] بپردازد. قرارداد بیمه، قراردادی است که اغلب به عنوان قرارداد جبران خسارت[۹] تعریف می‌شود (هیچگونه سودی متوجه بیمه شونده نخواهد بود) اما باید تا حدودی خسارت نقدی او جبران شود.

اصطلاح بیمه در مقابل واژه Insurance را معمولاً برای بیمه حوادثی بکار می‌برند که احتمال وقوع آن وجود دارد (مثل آتش‌سوزی)، در حالیکه همین اصطلاح در مقابل واژه Assurance برای بیمه حوادثی که حتماً روی خواهند داد، مورد استفاده قرار می‌گیرد (مثل فوت شخص). گرچه تعاریف متعددی برای بیمه ارائه شده، اما یکی از بهترین تعاریف این است که «بیمه، مکانیزمی (یا خدمتی) برای انتقال ریسکهای معین خسارتهای مالی، در قبال پرداخت مبلغ ثابت توافق شده به شخصی است که بیمه‌گر خوانده می‌شود». پرداخت حق بیمه نیز باید پیش از اینکه بیمه‌گر خسارت احتمالی را پوشش دهد، صورت گیرد. بیمه از دید بیمه‌گذار، یک «انتقال» و از دید بیمه‌گر، یک مکانیزم «انباشت» است. بیمه‌گر می‌تواند با ارائه «خدمات بیمه‌ای» و از طریق یک کاسه کردن پوشش تعداد زیادی از واحدهای در معرض خطر، ریسکهایی را که خود ممکن است با آنها روبه رو شود کاهش دهد از سویی، بیمه، سازوکاری برای مشارکت در ریسک است که در عمل، سبب انتقال ریسک از زیان‌دیده به مؤسسه‌های بیمه کننده دولتی و یا خصوصی می‌شود (سویس[۱۰]، ۲۰۱۴).

امروزه تصور این که گونه‌ای از فعالیت انسان بدون وجود بیمه شکل پذیرد مشکل است، به ویژه آن که در قرن بیست و یکم تحولات تکنولوژی و ارتباطات با سرعت و وسعت شگفت‌آوری در حال انجام است. با ارتقاء و پیچیدگی بیشتر زندگی انسان امروز، بیمه‌ها نیز از زوایای مختلف و با شتاب روزافزون، توسعه یافته و یا درحال توسعه می‌باشند. زیان‌هایی که ممکن است به طور ناخواسته در جریان فعالیت و زندگی عادی هر فردی به دیگران وارد آید و در قبال آنها مسوول واقع شود، با «بیمه مسئولیت» تحت پوشش قرار می‌گیرند. به عنوان مثال، در این خصوص می‌توان به «بیمه مسئولیت پزشکان» و «بیمه مسئولیت تولیدکنندگان» اشاره کرد. نمونه‌های جدیدتر بیمه، مانند «بیمه افتراء» برای روزنامه‌نگاران، شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی و بیمه خرابی کامپیوتر نیز بدین ترتیب ظهور یافته‌اند. انواع مختلف بیمه را بر اساس یک رویه مرسوم به دو دسته تقسیم کرده‌اند: بیمه‌های زندگی و بیمه‌های غیر زندگی. البته رویه دیگری نیز وجود دارد که بیمه‌ها را در سه گروه دسته‌بندی می‌نماید: بیمه‌های اموال، بیمه‌های اشخاص و بیمه‌های مسئولیت (جباری، ۱۳۸۹).

۲ ـ ۳) پیشینه بیمه و پوششهای بیمه‌ای

اگر چه بیمه در دوران باستان ناشناخته بود، اما در آن زمان هم مواردی دیده می‌شود که از پاره‌ای جهات مشابه قرارداد امروزی است. در تاریخ آمده است؛ ساربانان بین‌النهرین اگر شتر یکی از اعضاء گروه از میان می‌رفت، خسارت آن را بین خود سرشکن می‌کردند. همچنین، ناخدایان فنیقی، «رژیم خسارت مشترک» را که در حقوق دریایی امروزی نیز وجود دارد، سازمان دادند: هنگامی که برای نجات کشتی، لازم بود  بخشی از محموله به دریا ریخته شود، زیان حاصله میان صاحبان کالای نجات یافته و صاحبان کالاهای از بین رفته و مالک کشتی سرشکن می‌شد. در قرون وسطی، حدود سال ۱۴۹۸ میلادی، بیمه در یکی از قهوه‌خانه‌های معروف لندن به نام «لویدز[۱۱]» آغاز گردید. البته پیش از قرن پانزدهم نیز قرارداهایی وجود داشته که باید آنها را اشکال ابتدایی بیمه دانست. مثلاً در یونان قدیم،‌ فروشندگان برده‌ها، علاوه بر قیمت برده‌ها، مبلغ اضافه‌تری را طلب می‌نمودند و در عوض متعهد می‌شدند که در صورت فرار برده، خسارت ناشی از آن، یعنی قیمت برده فراری را به صاحب آن بپردازند. پیدایش بیمه باربری (غیر دریایی) نیز به سه قرن بعد در انگلستان باز می‌گردد. زمانی که آتش‌سوزی مهیب سال ۱۶۶۶، لندن را منهدم نمود، کمپانی‌های بیمه آتش‌سوزی سریعاً تشکیل شدند و شرکت‌هایی هم که تا آن هنگام عملیاتشان محدود به بیمه‌های دریایی بود به بیمه خطر جدید روی آوردند. از آغاز قرن بیستم، با توسعه صنعتی و تردد وسائط نقلیه، همچنین تشدید مسوولیت مدنی در زمینه‌های مختلف، انواع بیمه مسئولیت شناخته شده، افزایش یافت، که اکثراً قانونگذار هم به جانب اجباری کردن آنها قدم بر می‌داشت. بیمه عمر نیز با استناد به آمارهای مرگ و میر و در پی بهبود سطح زندگی، رشد بسیار یافت. از سوی دیگر، تحول زندگی اقتصادی و اجتماعی، به ایجاد اشکال جدید بیمه مانند: بیمه‌های دزدی، تگرگ، مرگ و میر دام، شکست ماشین‌آلات و حوادث بدنی انجامید که البته می‌بایست بیمه‌های هوایی، بیمه‌های ورزشی، بیمه‌های اعتباری، بیمه‌های خطرات اتمی و … را نیز به آنها اضافه نمود. بیمه، نوعی تأمین پوششی حمایتی برای انواع محصولات و خدمات در برابر خسارتهای برخاسته از سوانح طبیعی و حوادث قهری است (موزه و ویور[۱۲]، ۲۰۱۳).

فواید اجتماعی حاصل از بیمه، نظیر: پوشش خطرات فردی ناشی از بیماری، از کار افتادگی و سالخوردگی، دولت‌ها را بر آن داشت تا بیمه این خطرات را با مشارکت کارفرمایان به تمامی حقوق بگیران که به علت موقعیت اقتصادی خود نمی‌توانند و یا اغلب فراموش می‌کنند در سازمان‌های خصوصی بیمه شوند، تحمیل نماید. به این طریق قانون ۵ آوریل ۱۹۲۸، از طریق تاسیس صندوق‌های ویژه با نظام مستقل که در واقع جدا از بخش خصوصی نیز بودند، بیمه‌های اجتماعی را در کشور فرانسه به وجود آورد. در سال ۱۹۴۵، این صندوق‌ها با تشکیل تأمین اجتماعی، که بیمه حوادث ناشی از کار را پیش از به وجود آمدن بیمه‌های تکمیلی و نظامهای جدید اجتماعی متقبل شده بودند، عمومیت یافت. امروزه این نوع بیمه با توجه به نظام مخصوص و الهام از ملاحظات اجتماعی، بیشتر با حقوق اجتماعی و تأمین اجتماعی، مرتبط است تا حقوق بیمه به معنی مصطلح آن (مظلومی، ۱۳۸۷).

سابقه بیمه در کشو ما، به امتیاز تأسیس اداره بیمه حمل و نقل (سال ۱۲۷۰ شمسی برابر با ۱۳۰۸ قمری و ۱۸۹۱ میلادی) در زمینه تضمین خسارتهای حمل و نقل باز می‌گردد که اولین بیمه‌نامه مکتوب در ایران نیز محسوب می‌شود. این امتیاز از طرف ناصرالدین شاه به یک کمپانی روسی داده شد که توسط شاه قاجار و یک تبعه روسی به نام « لازار پولیاکف[۱۳]» و همچنین رئیس اداره شرکت مروج تجارت و صناعت در ایران و یکی از اعضای شورای دولتی تزاری  به امضا رسید. این امتیاز نامه مشتمل بر یک مقدمه و یازده فصل بوده و در حال حاضر به عنوان سند تاریخی در کتابخانه مجلس شورای اسلامی نگهداری می‌شود. قابل توجه آن است که کلمه «بیمه» از همین دوران رواج یافته و قبل از آن در ادبیات ایران سابقه‌ای ندارد. در این قرارداد، که اولین قرارداد بیمه‌ای در ایران محسوب می‌شود، کلمه «بیمه» و «تضمین» در کنار هم ذکر شده و «بیمه از خسارت و خطر» در متن امتیاز نامه آمده است. در اوایل سلطنت احمدشاه قاجار نیز دو مؤسسه روسی، موسوم به «نادژوا» و «کافکاز مرکوری» برای اولین بار به صورت شرکت بیمه‌ای در ایران شروع به فعالیت نموده و به عملیات بیمه‌ای پرداختند. این مؤسسات که قدیمی‌ترین شرکتهای بیمه در ایران هستند، به بیمه کردن کالاها و محموله‌های تجاری، که از روسیه به ایران وارد و یا از ایران به روسیه صادر می‌شد، اقدام می‌‌نمودند. یک شرکت بیمه انگلیسی به نام «آلیانس» در همان دوره، نمایندگی خود را در تهران دایر کرد و متعاقب آن، بسیاری از شرکتهای بیمه خارجی در ایران، مبادرت به تأسیس شعبه و نمایندگی نمودند. تا بدانجا که تعداد شرکتهای بیمه خارجی در شهریور سال ۱۳۱۴ به ۲۹ نمایندگی رسید. در سال ۱۳۱۴ شمسی، اولین شرکت سهامی بیمه دولتی ایران شروع به فعالیت کرد. بیمه در ایران از همین سال با تلاش «علی اکبر داور» شناخته شد (رحمانی، ۱۳۹۲).

[۱] Kandampully and Suhartanto

[۲] Bimea

[۳] Insurance

[۴] Insurer

[۵] Premume

[۶] Accident

[۷] Risk

[۸] Insured

[۹] Loss

[۱۰] Swiss

[۱۱] Loieds

[۱۲] Muze and Vevere

[۱۳] Lazar Poliakov

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.