441 views
پیشینه تحقیق محدودیت در ادبیات گردشگری و صنعت گردشگری ایران دارای ۵۸ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.
۱-۲ مقدمه ۵
۲-۲ بخش اول: ۶
۱-۲-۲ نگاهی به صنعت گردشگری ۶
۲-۲-۲ تاریخچه محدودیت در ادبیات گردشگری ۹
۳-۲-۲ تعریف محدودیت ۱۰
۴-۲-۲ مقایسه محدودیت و مانع ۱۲
۴-۲-۲ محدودیتهای درون فردی ۱۳
۵-۲-۲ تعریف محدودیتهای میان فردی ۱۴
۶-۲-۲ تعریف محدودیتهای ساختاری ۱۴
۷-۲-۲ رفتار گردشگری و محدودیتهای سفر ۱۵
۸-۲-۲ تعدیل یا تخفیف محدودیتهای فراغت ۱۷
۳-۲ بخش دوم: صنعت گردشگری ایران ۱۸
۱-۳-۲ تحلیل SWOT برای صنعت گردشگری در ایران ۱۸
۲-۳-۲ صنعت گردشگری در ایران: نگاهی بر محدودیتهای پیش روی گردشگران خارجی ۲۰
۳-۳-۲ رسانههای جهان، ایران واقعی و برنامه گردشگری ایران ۲۶
۴-۳-۲ گردشگری و سیاست در وضعیت کنونی ایران ۲۹
۴-۲ مروری بر پژوهشهای گذشته ۲۹
۱-۴-۲ پژوهشهای داخلی ۳۰
۲-۳-۲ پژوهشهای خارجی ۳۲
منابع ۴۶
منابع فارسی ۴۶
منابع لاتین ۴۷
منابع الکترونیکی ۵۷
حیدری چپانه، رحیم. (۱۳۸۷). مبانی برنامهریزی صنعت گردشگری. تهران: انتشارات سمت.
دیبایی، پرویز. (۱۳۷۷). شناخت جهانگردی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
موحدی، علیرضا. (۱۳۷۴). بررسی عوامل مؤثر در عدم تمایل بخش خصوصی برای سرمایهگذاری در صنعت جهانگردی ایران. پایاننامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
ناصری ،سید مسعود (۱۳۷۵). شناسایی موانع موثر توسعه توریسم در ایران و طراحی الگویی برای گسترش جذب توریست. پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه تربیت مدرس تهران.
نوبخت، محمدباقر و پیروز، الهام. (۱۳۸۷). توسعه صنعت گردشگری در ایران: موانع و راهکارها (چاپ اول). تهران: معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی.
رضوانی، اصغر(۱۳۷۸). بررسی موانع فرهنگی و اجتماعی توسعه جهانگردی در ایران. پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه تربیت مدرس تهران.
تاجزاده نمین، ابوالفضل. (۱۳۸۸). نگرش بر جایگاه منابع و کانالهای اطلاعاتی در گردشگری. مطالعات مدیریت، سال ۱۹، شماره ۵۹، صص ۴۹-۲۸٫
خانی، مریم. (۱۳۸۹). موانع فرهنگی توسعه گردشگری ایران. پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
داسویل، راجر. (۱۹۹۷). مدیریت جهانگردی: مبانی، راهبردها و آثار (ترجمه سیدمحمد اعرابی، و داود ایزدی، ۱۳۸۶، چاپ چهارم). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
دهدشتی، شاهرخ (۱۳۸۳). راهکارهای توسعه گردشگری در ایران. فصلنامه علمی مطالعات مدیریت جهانگردی. شماره ۴٫
سلیمی ،گیتا (۱۳۷۵). بررسی موانع فکری،اجتماعی،فرهنگی گسترش توریسم در ایران از دیدگاه جامعه شناسی. پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه تهران.
گی، چاک وای. (۱۹۹۷). جهانگردی در چشماندازی جامع (ترجمه علی پارساییان، و سیدمحمد اعرابی، ۱۳۸۵، چاپ سوم). تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
مرسلی، عزیز. (۱۳۷۴). تخمین توابع عرضه و تقاضای توریسم خارجی در ایران. پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده. دانشگاه تربیت مدرس تهران.
معصومی، مسعود. (۱۳۸۷). سابقه برنامه ریزی توسعه گردشگری در ایرا ن. تهران: انتشارات سمیرا.
مردم برای ارضای نیازهای مختلف خود به کشورهای دیگر سفر میکنند. با این حال کسانی نیز هستند که تمایلی برای سفر ندارند. با این وجود دو سوال اساسی به وجود میآید: نخست اینکه، چرا مردم به مسافرت میروند و چه مزایایی از سفر به دست میآورند؟ دوم اینکه، چرا برخی از مردم علیرغم علاقه و اشتیاق، به مسافرت نمیروند (اویسال[۱]، ۱۹۹۶؛ اُه، اویسال و ویور[۲]، ۱۹۹۵؛ پیو، اویسال و مکلیلان[۳]، ۱۹۸۹)؟
یکی از مهمترین اهداف پژوهشهای اوقات فراغت، درک رفتار افراد در زمان فراغتشان است. لذا بررسی علل بازدارنده افراد از فراغت، اهمیت دارد (زیونگ[۴]، ۲۰۰۶). موضوع موانع و محدودیتهای فراغت توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است (الکساندریس و کارول[۵]، ۱۹۹۷). از آنجا که محدودیتهای فعلی افراد، نقش تعیینکنندهای در مشارکت آنان دارد، بررسی آن بسیار ارزشمند است (الکساندریس، کوتوریس و ملیگدیس[۶]، ۲۰۰۶؛ دراکو، جورج و کریاکی[۷]، ۲۰۰۸). توجه به محدودیتهایی که افراد را از مشارکت در فعالیتهای فراغتی بازمیدارد، به یکی از حوزههای پژوهشهای تخصصی ادبیات فراغت و تفریح تبدیل شده است (هال و پیج، ۲۰۰۶).
بازاریابی گردشگری بین المللی[۸] در ایران به وفور به وسیله مشکلاتی درباره تصور ملی در ارتباط با وابستگیهای سیاسی و منطقهای و همچنین موضوعات فرهنگی و اجتماعی، با چالش روبرو شده است(باتلر و هینچ[۹]، ۲۰۰۷). این در حالی است که، ایران یکی از مهمترین کشورهای جهان از نظر وسعت و قدمت مکانهای تاریخی و فرهنگی به شمار میرود. بر همین اساس، پتانسیل بسیار زیادی برای جلب گردشگران بینالمللی دارد. متأسفانه کشورهای اروپایی و امریکا علیرغم روابط پایدار خود با کشورهایی نظیر ژاپن، ترکیه، روسیه، کشورهای آسیای میانه و سایر کشورهای اسلامی (شیعه)، تمام تلاش خود را جهت انزوای بیشتر این کشور به کار میگیرند. این امر مشکلات متعددی را برای گردشگران بینالمللی ورودی به ایران ایجاد کرده است؛ برای مثال، تحریمهای بینالمللی باعث افت خدمات خطوط هوایی داخلی ایران شده است. علیرغم تمامی این مشکلات، ایران همچنان در مسیر رشد برای جذب گردشگران خارجی قرار دارد (کوپر، ابوبکر و ارفورت[۱۰]، ۲۰۰۱؛ کزاک[۱۱]، ۲۰۰۲؛ گلدنر و ریچی[۱۲]، ۲۰۰۶؛ لاوز، پریدو و موسکاردو[۱۳]، ۲۰۰۶).
پروفسور جعفر جعفری در مقدمه کتاب مبانی برنامهریزی گردشگری مینویسد:
«امروزه گردشگری فراتر از یک صنعت به پدیدهای اجتماعی ـ اقتصادی در سطح جهان تبدیل شده است. سالهاست که گردشگری به مثابه مقولهای حیاتی در راستای تبدیل جهان به جامعهای متحد و متمرکز فعالیت نموده است؛ جامعهای که آن را دهکده جهانی مینامیم. بر اساس پژوهشها، در صورتی که گردشگری به گونهای صحیح به کار گرفته و برنامهریزی شود، میتواند عامل ایجاد همبستگی و مانع بروز جدایی گردد. صنعت گردشگری حقیقتاً گسترهای جهانی یافته است؛ به گونهای که، همه کشورهای شمال و جنوب در آن نقش دارند: خواه در نقش بازارهای مولد گردشگر، خواه مقاصد گردشگری، یا هر دو. این صنعت ثابت کرده است که دارای قدرت ترمیمپذیری بسیاری میباشد و در برابر تأثیرات حوادث اخیر نظیر بحران انرژی، جنگهای خلیج فارس و حتی شیوع بیماری سارس و حملات ۱۱ سپتامبر پایداری چشمگیری از خود نشان داده است. استناد به تاریخچه موفق گردشگری این اطمینان را به وجود میآورد که گردشگری همچنان باقی خواهد ماند» (حیدری چیانه، ۱۳۸۷).
شاید مهمترین و نخستین موضوع در مطالعه صنعت گردشگری، چیستی، ماهیت و در نهایت تعریف آن است که به سبب گستره سریع عوامل و زمینههای مؤثر در این صنعت، این امر با چالش عمدهای مواجه شده است. گلدنر و ریچی (۲۰۰۳) گردشگری را علم، هنر و تجارت تهیه مطلوب نیازهای بازدیدکنندگان تعریف میکنند. جعفری[۱۴] (۱۹۹۷) نیز معتقد است که صنعت گردشگری بررسی و مطالعه مقولات مرتبط با شخصی است که از محیط عمومی خود دور شده است. از سوی دیگر، سازمان جهانی گردشگری[۱۵] (۱۹۹۳) تعریفی را به صورت استاندارد و بینالمللی پیشنهاد کرده است که در آن عمدتاً عوامل زمان و محیط زندگی مد نظر قرار گرفته است. این صنعت به عنوان یک علم، علم میان رشتهای محسوب میشود که در گرو درآمیختن چندین علم مختلف با همپوشی مناسب است. جغرافیا، محیط زیست، معماری، کشاورزی، فضای سبز، بازاریابی، تاریخ، حقوق، تربیت بدنی، تجارت، بازرگانی، حمل و نقل، هتلداری، مدیریت رستوران، جامعه شناسی، اقتصاد، روانشناسی و علوم سیاسی برخی از این علوم محسوب میشوند که هر یک به صورت جداگانه رابطهای خاص با مطالعات گردشگری دارند (جعفری، ۱۹۸۷).
سازمان جهانی گردشگری که بسیاری از دولتها در آن عضویت دارند، راهی را برای ارائه تعریفی عمومی از گردشگری نشان داده است. در سال ۱۹۹۱ سازمان جهانی گردشگری و دولت کانادا، یک کنفرانس بینالمللی دربارره مسافرت و آمارهای گردشگری در اتاوا، کانادا تشکیل دادند که نظر و پیشنهادهایی مربوط به گردشگری (تعریف و طبقهبندی آن) ارائه دادند. گردشگر کسی است که حداقل یک شب در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید به سر برد (گی، ۱۹۹۷، ترجمه پارساییان و اعرابی، ۱۳۸۲). گردشگران بینالمللی به افرادی گفته میشود که به خارج از کشور محل سکونت خود (به مدت حداکثر ۱۲ ماه) مسافرت نموده و هدف اصلی آنها دیدار از آن کشور است. گردشگران بینامللی عبارتند از دیدارکنندگان یک شبه که حداقل یک شب را در یک اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل بازدید به سر میبرند و دیدارکنندگان گذری (یک روزه) که شب را در کشور مورد بازدید نمیگذرانند. این مورد شامل مسافران کشتیها و خدمه هواپیما میشود. حتی اگر کشتی یا هواپیما بیش از یک شب در یکی از مکانهای آن کشور توقف کند. هنگام طبقهبندی خاستگاه دیدارکنندگان انتساب آنها به کشور محل سکونتشان بهتر است تا توجه به ملیت آنها. هر کشوری باید یک نظام طبقهبندی خاص داشته باشد تا بتواند مبدأ مسافران خارجی به کشور را مشخص کند.
در مارس ۱۹۹۳ کمیسیون آمار ملل متحد[۱۶] تعریف ارائه شده از گردشگری توسط سازمان جهانی گردشگری[۱۷] را پذیرفت. بر اساس این تعریف، گردشگری عبارت است از مجموعه فعالیتهای افرادی که به مکانهایی خارج از محل زندگی و کار خود به قصد تفریح و استراحت و انجام امور دیگر مسافرت میکنند و بیش از یک سال متوالی در آن مکانها نمیمانند. به گردشگری باید از دیده تعاملی بین عرضه و تقاضا نگریست؛ طراحی و توسعه یک محصول، به منظور مرتفع ساختن یک نیاز، همین تعامل است که آثار اقتصادی، زیستمحیطی، اجتماعی، فرهنگی و دیگر آثار را تعریف میکند (داس ویل، سال، ۱۹۹۷، ترجمه اعرابی و ایزدی، ۱۳۸۶).
عدهای چنین میپندارند که گردشگری موجب تخریب و آسیب فرهنگ یک جامعه میگردد و نسبت به عناصر فرهنگی خویش در طی زمان بیگانه میگردد. در مقابل، برخی دیگر معتقدند که گردشگری یک گفتگوی گسترده و فرهنگی است و سیاحتگران و گردشگران به گونهای پیامآوران فرهنگی هستند و به رشد و سازگار شدن فرهنگها با یکدیگر یاری میدهند. در تمام طول تاریخ بشری تا دوران حاضر، گردشگری زمینه دیدار و گفتگوی مردمانی از فرهنگهای گوناگون با یکدیگر بوده که نتیجه قهری و حتمی آن، غنیتر شدن همه فرهنگهاست. بریدگی و انزوای فرهنگی علاوه بر آن که در فرهنگها خفقان و تیرگی به وجود میآورد و به پژمردگی و پوسیدگی آنها میانجامد، یک اثر ناگوار دیگر هم دارد و آن دور ماندن انسانها از یکدیگر و بیگانهتر شدن آنها با هم است. در پژوهشهای جامعهشناسی گردشگری، روابط گردشگر و مردم کشور میزبان در قالب این الگو که از بیگانگی تا یگانگی به صورت یک پیوست تنظیم شده قابل مطالعه و بررسی است (دیبایی، ۱۳۷۱).
از دیدگاه سازمان جهانی گردشگری، گردشگری بینالمللی با گردشگری داخلی متفاوت است و به محدوده مرزی کشور مربوط میشود. ولی این بدان معنا نیست که هر مسافر بینالمللی یک بازدیدکننده تلقی شود. مسافر کسی است که برای خارج شدن از محل سکونتش سفر میکند. برای مثال، کارگری که برای کار از مرز خارج میشود بازدیدکننده محسوب نمیشود. گردشگری بینالمللی همیشه در وهله اول از نظر اقتصادی مد نظر قرار میگیرد؛ زیرا، این شکل از گردشگری نقش مهمی در بازرگانی و جریان ارزی ملتها بازی میکند (داس ویل، سال، ۱۹۹۷، ترجمه اعرابی و ایزدی، ۱۳۸۶).
آن چه در حوزه گردشگری حائز اهمیت است، این است که دولتها با آغاز قرن ۲۱ دیگر نمیتوانستند از رشد و توسعه گسترده صنعت گردشگری و حجم رقابتی شدید آن و همچنین گسترش بازارهای بینالمللی گردشگری چشمپوشی کنند. اگر چه رقابت در این زمینه بسیار متفاوتتر از تمامی صنایعی است که پیش از این در آن رقابت به وقوع میپیوست؛ زیرا، کشورها برای صادرات گردشگری، مجبور به جذب گردشگران به داخل کشور خود هستند (کوپر، ابوبکر و ارفورت، ۲۰۰۱؛ کزاک، ۲۰۰۲؛ گلدنر و ریچی، ۲۰۰۶؛ لاوز و همکاران، ۲۰۰۶). در این صنعت، قیمت و کیفیت محصول و همچنین تصویر بازار هدف نقش کلیدی در تشخیص روند و حرکتهای گردشگران به یک مقصد خاص دارد (کرامپتون[۱۸]، ۱۹۷۹؛ آندریو، بیگنی و کوپر[۱۹]، ۲۰۰۰؛ کزاک، ۲۰۰۲؛ آندریو، کزاک، آرکی و سیفتر[۲۰]، ۲۰۰۵).
منشاء پژوهشهایی که در خصوص محدودیتهای گردشگران انجام شدهاند، به دهه ۱۹۶۰ و همچنین خاستگاه پارکها و جنبشهای تفریحی امریکای شمالی در قرن ۱۹ برمیگردد (گودیل و ویت[۲۱]، ۱۹۸۹). توجه به موانع و محدودیتها در دهه ۶۰ بیش از آن که آکادمیک باشد، عملی بود. توجه به جمعیت معلول فیزیکی و ذهنی، و مشاوره فراغت افراد با نیازهای خاص، محور پژوهشهای دهه ۷۰ را شکل میداد. این پژوهشها بیشتر جنبه درمانی داشتند و بر متمرکز بر فعالیتهای خاص متمرکز بودند (جکسون، ۱۹۹۱؛ سیرل و جکسون[۲۲]، ۱۹۸۳). هاگرسترند[۲۳] برای نخستین بار در سال ۱۹۷۰ واژه محدودیت را ارائه کرد و بدین ترتیب سه نوع محدودیت را از هم متمایز نمود:
محدودیتهای حاکمیتی که با قانون تحمیل میشود. برای مثال ساعت شروع به کار فروشگاهها؛
محدودیتهای جفتشدگی که از خانه، دوستان و همکاران ناشی میشود؛ و
محدودیتهای ظرفیت که موجب دسترسی جزییات سفر و منابع مالی میشود (هاگرسترند، ۱۹۷۰).
در دهه ۸۰ پژوهشهای قابل توجهی در مورد عوامل عدم مشارکت و محدودیتهای مشارکت در تفریح صورت گرفت (جکسون، ۱۹۹۱؛ سیرل و جکسون، ۱۹۸۳) و توجه پژوهشها از تمرکز بر موانع و محدودیتهای خاص، به سوالاتی کلیتر در مورد محدودیتهایی که منجر به عدم مشارکت میشوند، منعطف گردید (جکسون و اسکات[۲۴]، ۱۹۹۹).
تحول دیگری که در اواخر دهه ۸۰ رخ داد، تغییر در واژگان مورد استفاده در پژوهشها بود. موانع به هر فاکتوری اطلاق میشد که فراوانی، شدت و مدت مشارکت یا کیفیت تجربه یا رضایت کسب شده از فعالیتهای تفرجی را کاهش میداد (الیس و ریدماچر[۲۵]، ۱۹۸۶؛ جکسون، ۱۹۸۸؛ آرنولد و شاینیو[۲۶]، ۱۹۹۸).
مطالعات موانع فراغتی در دهه ۹۰ رشد زیادی یافت. تغییر دیگر بر اساس نظر جکسون (۱۹۹۱) این بود که واژه تفرج با فراغت جایگزین شد تا پژوهشها حوزههای وسیعتری را دربرگیرند (بکمن و کرامپتون[۲۷]، ۱۹۹۰). به هر حال، نکته جالب توجه این است که دانشمندان علوم اجتماعی و جامعهشناسان در دو یا سه دهه اخیر است که پژوهشهای خود در مورد محدودیتهای گردشگران را به صورت سیستماتیک و نظاممند و به عنوان زیرشاخهای مشخص در زمینه محدودیت انجام میدهند (جکسون[۲۸]، ۲۰۰۰)؛ به بیان دیگر، تا همین اواخر پژوهشهای کمی در مورد چارچوب محدودیتهای اوقات فراغت در گردشگری انجام شده بود.
[۱] Uysal
[۲] Oh, Uysal & Weaver
[۳] Pyo, Uysal & McLellan
[۴] Xiong
[۵] Alexandris & Carroll
[۶] Alexandris, Kouthouris & Meligdis
[۷] Drakou, George & Kyriaki
[۸] International Tourism Marketing
[۹] Butler & Hintch
[۱۰] Cooper, Abubakr & Erfurt
[۱۱] Kozak
[۱۲] Goeldner & Ritchie
[۱۳] Laws, Prideaux & Moscardo
[۱۴] Jafari
[۱۵] United Nations World Tourism Organization (UNWTO)
[۱۶] United Nations Statistics Commission
[۱۷] United Nations World Tourism Organization (UNWTO)
[۱۸] Crompton
[۱۹] Andereu, Bigne & Cooper
[۲۰] Andreu, Kozak, Arci & Cifter
[۲۱] Goodale & Witt
[۲۲] Jackson & Searl
[۲۳] Hagerstrand
[۲۴] Jackson & Scott
[۲۵] Ellis & Rademacher
[۲۶] Arnold & Shinew
[۲۷] Backman & Crompton
[۲۸] Jackson
تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ را پرداخت نمایید.
ارسال نظر