پیشینه تحقیق مفهوم دیپلماسی و اهمیت و جایگاه دیپلماسی عمومی در راهبردهای جمهوری اسلامی ایران دارای ۵۱ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول:    ۴
۲-۱- پیشینه دیپلماسی    ۵
۲-۲- مفهوم دیپلماسی سنتی    ۹
۲-۳- دیپلماسی عمومی    ۱۰
۲-۴- دیپلماسی نوین و ویژگی‌های آن    ۱۱
۲-۵- جایگاه دیپلماسی عمومی در نظام بین‌الملل    ۱۴
۲-۶- شرایط شکل‌گیری دیپلماسی کارآمد متناسب با محیط جدید بین‌الملل    ۱۵
۲-۶-۱- شکل‌گیری کنشگران جدید دیپلماتیک    ۱۷
۲-۷- اهمیت دیپلماسی فعال و مجاری دیپلماتیک    ۲۰
۲-۸- وظایف دیپلماسی    ۲۳
فصل سوم:    ۲۶
اهمیت و جایگاه دیپلماسی عمومی در راهبردهای جمهوری اسلامی ایران    ۲۶
۳-۱-  اصول سیاست خارجی ایران و دیپلماسی عمومی    ۲۷
۳-۲- مراحل سهگانه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران    ۳۲
۳-۳- جهانی شدن و اهمیت دیپلماسی عمومی ایران    ۳۳
۳-۴- وضعیت دیپلماسی عمومی فرهنگی ایرانی در خاورمیانه    ۳۷
۳-۵- جایگاه دیپلماسی عمومی در ایران    ۳۸
۳-۶- اولویت‌های تاثیر گذار در افزایش نقش و نفوذ دیپلماسی عمومی ایران    ۴۰
۳-۶-۱- خاورمیانه، خلیج‌فارس و کشورهای عربی    ۴۱
۳-۶-۲- آسیای میانه، قفقاز و جمهوری‌های استقلال یافته از شوروی    ۴۴
۳-۷- دیپلماسی عمومی و نقش‌آفرینی ایران در سازمان‌های بین‌المللی    ۴۶
۳-۸- تأثیر سازنده ایران در حل و فصل بحران‌های منطقه‌ای    ۴۷
منابع    ۵۰

منابع

ایزدی، جهانبخش. (۱۳۹۲). آسیب‌شناسی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران. تهران: نشر ابرار معاصر تهران.

سجادپور، محمدکاظم. (۱۳۸۷). چارچوب‌های مفهومی و پژوهشی برای مطالعه سیاست خارجی ایران، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.

نقیب‌زاده، احمد. (۱۳۸۱). تصحیح پاره‌ای از اشتباهات سیاست خارجی ایران در دوره ریاست جمهوری خاتمی، تهران، نشر همشهری.

ویکلین، جان. (۱۳۶۹). مبانی دیپلماسی عمومی، ترجمه عبدالعلی قوام، تهران، نشر قومس.

عمید زنجانی، عباسعلی. (۱۳۷۹). فقه سیاسی، حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی عمومی در اسلام، تهران، نشر سمت.

کیانی، داود. (۱۳۸۶). منافع ملی جمهوری اسلامی ایران (مجموعه مقالات)، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی.

برزگر، کیهان. (۱۳۸۵). سیاست خارجی ایران در عراق جدید، تهران، مرکز تحقیقات استراتژیک.

آقاجانی، احمد. (۱۳۸۸). دیپلماسی عمومی جدید: قدرت نرم در روابط بین‌الملل. تهران: نشر راهبرد اندیشه.

آلفونس، رابرت و مک برایان. (۱۳۸۸). دیپلماسی عمومی نوین: کارکرد قدرت نرم در روابط بین‌الملل. تهران: نشر ابرار معاصر تهران.

احمدوند، شجاع. (۱۳۷۴). فرآیند بسیج سیاسی در انقلاب اسلامی، تهران، نشر هرمز.

ازغندی، علیرضا. (۱۳۸۲). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران، نشر قومس.

افتخاری، اصغر. (۱۳۸۳). مصلحت و سیاست، رویکردی اسلامی، تهران، دانشگاه امام صادق.

سریع القلم، محمود. (۱۳۸۷). ایران و جهانی شدن، چالش‌ها و راه‌حل‌ها، تهران، مرکز تحقیقات استراتژیک.

تاجیک، محمدرضا. (۱۳۸۳)، سیاست خارجی؛ عرصه فقدان تصمیم و تدبیر، تهران، نشر فرهنگ گفتمان.

رمضانی، روح الله. (۱۳۸۱). چارچوبی تحلیلی برای بررسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران، نشر نی.

فصل اول:پیشینه و مفهوم دیپلماسی

۲-۱- پیشینه دیپلماسی

پدیده‌ی سیاست خارجی در جامعه‌ی بشری را می‌توان پدیده‌ای دیرپا دانست که به اعتباری، راه به دورانی می‌برد که حوزه‌های قدرت قبیله‌ای در محدوده‌های جغرافیایی معین، چه در قالب جامعه‌ی ایلیاتی و چه در قالب جامعه‌ی ایلیاتی- روستایی، شکل گرفته است. جامعه‌های مزبور، نخست در چارچوب در اختیار گرفتن منابع آب و چراگاه‌ها و زمین‌های مناسب‌تر برای کشت و زرع و سپس پاسداری از آنها و کوچ‌های سالیانه با یکدیگر برخوردهایی پیدا می‌کردند که در بیشتر موارد منجر به درگیری‌های خونین می‌شد. رویداد پی‌درپی این درگیری‌ها و کشت و کشتارها و سوختن‌ها و به نابودی کشیدن‌ها، آگاهان و ریش‌سفیدان جامعه‌های مزبور را به اندیشه واداشت که برای پایان دادن کوتاه‌مدت و درازمدت به درگیری‌های مزبور، با یکدیگر به گفت و شنود بنشینند و اختلاف‌های خود را در پی چانه زدن‌ها بر اساس ضوابط مورد قبول دو طرف حل و فصل کنند و موجبات همزیستی صلح‌جویانه را فراهم آورند (ورجاوند ۱۳۷۹، ۳۲).

با برقراری صلح بین این جامعه‌ها، رفت و آمدها، دادوستد، فرستادن هدیه برای رهبران قبیله‌ها و… به منظور پایدار ساختن روابط دوستانه، صورت‌پذیر گردید. وجود قبیله‌های بزرگ در گستره‌های وسیع‌تر سبب شد که تعدادی از قبیله‌های همجوار برای در امان ماندن از فشارها و حمله‌های ویرانگر همسایه، به یکدیگر نزدیم و نزدیک‌تر شوند و دست دوستی به هم بدهند و قرار و مدارهایی برای همکاری در جهت حمایت از یکدیگر به هنگام بروز خطر بگذارند و در پی آن رابطه‌ی نزدیکتری برقرار کنند. با گذشت زمان و تحول ساختار جامعه‌های مزبور در جهت ایجاد ضوابطی متکی بر سنت‌های هر جامعه و پدید آمدن تدریجی گروه‌های مختلف شغلی و تولید افزون بر نیاز هر جامعه و دسترسی بعضی از این جوامع به منابع عمده‌ای چون سنگ لاجورد و مانند آن و رونق گرفتن داد و ستد و بکارگیری سلاح‌های پیشرفته‌تری چون تیروکمان و بالاخره بهره جستن از قدرت جابجایی بسیار سریع‌تر به مدد اهلی ساختن اسب و سپس کشف چرخ و بکارگیری ارابه و دگرگونی‌های پی‌درپی دیگر، تعدادی از قبیله‌ها و قوم‌های بزرگ، منطقه‌ی خویش را گسترش دادند و قبیله‌های کوچکتر، برخی به دلخواه و برخی از روی اجبار به آنها وابسته شدند. بدین ترتیب موجباتی فراهم آمد تا توجه به محدوده‌های جغرافیایی حوزه‌ای که تعلق به آن مجموعه داشت جلب شود و دفاع از آن از سوی رهبران سیاسی جامعه به مدد گروه جنگاوران به عنوان یک امر مهم تلقی گردد. در این مرحله، نقش ارتباط میان جامعه‌های متشکل و سازمان‌یافته به تدریج از اهمیت بنیادین برخوردار گردید و در نتیجه، پدیده‌ی توجه به رابطه با دیگر سرزمین‌ها بر اساس «هویتی» که می‌رفت تا شکل گیرد مورد توجه قرار گرفت (ورجاوند ۱۳۷۹، ۳۲).

دیپلماسی کلاسیک از شیوه‌های مختلفی مانند رسانه‌های بین‌المللی، مبادلات علمی- فرهنگی بین دانشجویان، محققین، هنرمندان و اندیشمندان، شرکت در جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها، ایجاد مراکز فرهنگی، آموزش زبان، راه‌اندازی مسابقه‌های دوستانه و انجمن‌های تجاری استفاده می‌کند. نقش رسانه‌های ارتباط جمعی در افکار عمومی بسیار مستقیم و مؤثر است، در حالی که فعالیت‌های فرهنگی روی طبقه‌ی نخبگان اثر می‌گذارد و این طبقه می‌تواند افکار عمومی را تغییر دهد. به عبارت دیگر می‌توان گفت رسانه‌های ارتباط جمعی به مسائل جاری می‌پردازند و شیوه‌های فرهنگی به دیدگاه‌های درازمدت ملت‌ها و جوامع توجه دارند (گیلبوا ۱۳۸۲، ۹۹).

در پی بسته شدن قرارداد وستفالی (۱۶۴۸م) که مرزهای بین‌المللی را مشخص و استقلال و حاکمیت دولت‌ها را به رسمیت شناخت، اعزام دیپلمات‌ها و روابط دیپلماتیک از گونه تازه در اروپا آغاز شد. ماهیت روابط دیپلماتیک در این زمان یکسره فردی و شخصی بود و اغلب تمایلات شاه و ویژگی‌های شخصی دیپلمات از عوامل تعیین کننده در روابط بودند. دو وظیفه مهم دیپلمات‌ها در این دوره یعنی مذاکره با طرف دیگر و ارسال اطلاعات و اخبار به مرکز، اموری یکسره شخصی بودند و به جز پادشاه و یا دولتمردان برجسته، کمتر کسی بر این روند نظارت داشت. در این دوره که بیش از یک سده به درازا کشید، دیپلمات‌ها به سبب نبودن نظارت مردمی بر دستگاه‌های دولتی، تنها در برابر پادشاه پاسخگو پاسخگو بودند و روند روابط دیپلماتیک از دید مردم جریانی یکسره بسته، مخفی و حتی در بعضی موارد ترسناک بود زیرا با اندک تحرک مشهودی از سوی دیپلمات‌ها، مردم خود را با جنگی بزرگ روبرو می‌دیدند. اقتدار و اختیار تصمیم‌گیری دیپلمات‌ها در این زمان بسیار زیاد بود و به سبب همین ویژگی، در بیشتر زمان‌ها دیپلمات‌ها از میان اشخاصی با قابلیت زیاد و مورد اعتماد بسیار شاهان گزینش می‌شدند و با تشریفات زیادی مورد پذیرش مقامات کشور میزبان قرار می‌گرفتند (بیژنی ۱۳۸۱، ۱۱۹).

عامل مهمی که در این دوره مردم را از دیپلماسی کشور خود دور نگه می‌داشت، جدایی امور اقتصادی و اجتماعی- یعنی پهنه تحرک عامه مردم- از تحولات سیاسی بود. جوامع اروپایی از نظر اقتصادی کمابیش بسته و از نظر اجتماعی از یکدیگر بی‌اطلاع بودند. سده‌ی هجدهم را دوران طلایی دیپلماسی نامیده‌اند زیرا دور بودن مردمان از صحنه، امکان تحرک و انعطاف بسیار به دیپلمات‌ها می‌داد. در این سده حوزه‌ی نفوذ کشورهای اصلی در قاره‌ی اروپا یعنی فرانسه، انگلستان، پروس، اتریش، اسپانیا، روسیه و عثمانی تثبیت شده بود و این کشورها از نظر قدرت در موازنه‌ی نسبی قرار داشتند. هر پادشاه بر پایه‌ی مصلحت خود و کشورش به اتحادی می‌پیوست یا از آن خارج می‌شد و این تحرک، بازار دیپلماسی را که سرشتی پنهانی داشت، بسیار گرم می‌کرد (بیژنی ۱۳۸۱، ۱۱۹).

اگرچه این سده از نظر دیپلماسی عصری طلایی و از نظر موازنه قدرت نیز دلخواه بود، ولی به لحاظ تعداد، بیشترین جنگ‌های قاره اروپا نیز در همین دوران رخ داد و از همین زمان بذر بدبینی نسبت به دیپلماسی در افکار عمومی- که خود پدیده‌ای نوتازه بود- به وجود آمد و دیپلماسی مخفی سبب بروز جنگ‌ها قلمداد شد. انقلاب کبیر فرانسه و جنگ‌های ناپلئون نیز که دارای اندیشه‌های انقلابی همچون برابری، آزادی و ناسیونالیزم بودند هرچند به گونه نظری، دیپلماسی سنتی را مورد تردید قرار دادند ولی با وجود طرح آرمان‌های نو از سوی وارثان انقلاب فرانسه، دیپلماسی آنان همچنان دارای ساختار سخت دیپلماسی سنتی اروپایی بود. شکست ناپلئون و شکل‌گیری اتحاد مقدس که بر پایه آن برای نخستین بار کشورهای اروپایی یکدل و هم‌رأی برای ستیز با فرانسه- دشمن مشترک- متحد شدند، از نقاط عطفی بود که در روند دیپلماسی به وجود آمد. اتحاد مقدس در کنگره وین از ۱۸ نوامبر ۱۸۱۴ تا نهم ژوئن ۱۸۱۵ قدرت خود را نشان داد (سروستانی ۱۳۸۹، ۲۱).

در این کنگره گذشته از تصمیماتی که در زمینه خاندان‌های سلطنتی اروپا، وضع فرانسه و مرزهای آن گرفته شد، عرف و سنن دیپلماتیک هم مورد بازبینی قرار گرفت و ترمیم و نوسازی شد. در پی برگزاری این کنگره، در طول سده نوزدهم به جز سال‌های آخر آن که به جنگ جهانی اول انجامید به سبب چیرگی همکاری بر دشمنی میان کشورهای اروپایی، دیپلمات‌ها اعتبار و جلوه ویژه‌ای کسب کردند، فهم و درک عامه از مسائل سیاسی به سرعت رشد کرد و دیپلماسی در همان حال که مخفی بود، تجربه‌ای از آنچه را که سپس دیپلماسی باز نامیده شد پشت سر گذاشت. با تشتت در اتحاد مقدس در پی درگیری‌های روسیه و عثمانی و تضاد منافع دول اروپایی و با دور شدن از کنگره وین دیپلماسی سنتی بار دیگر جایگاه خود را به دست آورد (سروستانی ۱۳۸۹، ۲۱).

کنفرانس صلح لاهه یکی دیگر از تجربیاتی بود که سبب سرعت گرفتن دیپلماسی مخفی به سوی دیپلماسی باز شد. در این کنفرانس که هدف آن پیدا کردن راه‌هایی برای دستیابی به صلحی پایدار در جهان بود، برای نخستین بار گذشته از بیست کشور اروپایی، دو کشور آمریکایی یعنی مکزیک و ایالات متحده و چهار کشور آسیایی یعنی ایران، سیام، چین و ژاپن نیز شرکت داشتند. در کنفرانس دوم لاهه در ۱۹۰۷ قواعد گوناگونی در زمینه مسئله جنگ و حل اختلافات ایجاد شد و از آنجا که حقوق بین‌الملل به گونه بی‌مانندی زیر اثر دو کنفرانس فوق قرار داشت، ضربه دیگری بر یکی از اصول دیپلماسی سنتی یعنی «تنازع بقا» وارد شد. مهم‌ترین دستاورد این کنفرانس‌ها، طرح مسائلی بود که در گذشته در پشت پرده حل می‌شدند و این بار به آسانی در میان جمع شرکت کنندگان به میان آورده شدند (سروستانی ۱۳۸۹، ۲۲-۲۱).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.