پیشینه تحقیق مکتب رئالیسم و تاریخچه روابط ایران و روسیه و سیاست خارجی روسیه در مورد مسأله هسته‌ای ایران دارای ۸۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول:    ۵
مکتب رئالیسم و تاریخچه روابط ایران و روسیه    ۵
۲-۱- بخش اول: مباحث تئوریک    ۶
۲-۱-۱- مکتب رئالیسم    ۶
۲-۱-۲- مبانی و سیر تحول تئوری‎‌های رئالیستی    ۸
۲-۲-۱- رئالیسم کلاسیک    ۱۱
۲-۲-۲- رئالیسم ساختارگرا    ۱۳
۲-۲-۲-۱- رئالیسم ساختارگرای تدافعی    ۱۳
۲-۲-۲-۲- رئالیسم‌ ساختارگرای‌ تـهاجمی    ۱۵
۲-۲-۳- رئالیسم نوکلاسیک    ۱۸
۲-۳- بخش دوم: تاریخچه روابط ایران و روسیه    ۲۲
۲-۳-۱- مقدمه    ۲۲
۲-۳-۲- زمینه روابط ایران و روسیه    ۲۳
۲-۳-۳- پیشینه روابط ایران و روسیه    ۲۴
۲-۳-۴- جنگ‌‌های اول ایران و روس و معاهده گلستان    ۲۵
۲-۳-۵- جنگ دوم ایران و روس    ۲۶
۲-۳-۶- روابط ایران و روسیه تا آغاز انقلاب مشروطیت    ۲۸
۲-۳-۷- روابط خارجی ایران و شوروی در زمان جنگ تحمیلی (بین سال‌‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷)    ۳۲
۲-۳-۷-۱- مقطع اول: بی‌طرفی شوروی در جنگ (سه سال اول جنگ تحمیلی)    ۳۲
۲-۳-۷-۲- مقطع دوم: حمایت شوروی از عراق    ۳۴
۲-۳-۷-۳- مقطع سوم: حمایت شوروی از عراق ( از زمان گورباچف تا پایان جنگ تحمیلی)    ۳۶
۲-۳-۸- روابط ایران و روسیه پس از فروپاشی‌ شوروی    ۳۹
۲-۳-۹- روابط ایران و روسیه از سال ۲۰۰۰ تا کنون    ۴۱
۲-۳-۹-۱- روابط منطقه‌ای ایران و روسیه    ۴۱
۲-۳-۹-۲- رابطه ایران و روسیه در سطح بین الملل    ۴۹
۲-۳-۹-۳- موانع و چالش‌های روابط دو کشور در سطوح منطقه‌ای و بین المللی    ۵۲
۲-۳-۹-۴- پیشنهادها برای تسهیل و گسترش روابط ایران و روسیه    ۵۳
۲-۳-۱۰- افزایش روابط راهبردی (تثبیت روابط کنونی ایران و روسیه)    ۵۵
۲-۳-۱۱- وضعیت کنونی روابط ایران و روسیه در حوزه امنیتی، دفاعی، ژئو پلیتیک و در واقع اقتصادی و غیره    ۵۶
۲-۳-۱۲- حوضه ژئوپلیتیک و جهان چند قطبی و حرکت کردن به سمت جهان تک قطبی    ۵۶
۲-۳-۱۳- نگاه سیاستگذاران کرملین یا هستهی اصلی سیاست خارجی روسیه به روابط با ایران    ۵۷
۲-۳-۱۴- آیندهی روابط و نقش متغیرهای دخیل    ۵۷
۲-۴- نتیجهگیری    ۵۸
فصل دوم:    ۵۹
سیاست خارجی روسیه در مورد مسأله هسته‌ای ایران    ۵۹
۳-۱- مقدمه    ۶۰
۳-۲- عامل ایران در روابط روسیه با آمریکا    ۶۱
۳-۳- دو راهی انتخاب ثبات استراتژیک یا رقابت استراتژیک؟    ۶۲
۳-۴- جایگاه ایران در سیاست خارجی روسیه    ۶۵
۳-۵- تأثیر تحولات داخلی روسیه بر پرونده هسته‌ای ایران    ۶۵
۳-۶- نگرانی‌‌های مشترک آمریکا و روسیه    ۶۷
۳-۷- نتیجه گیری    ۶۹
پیشینه    ۷۰
منابع    ۷۵

منابع

شعاری‌نژاد، علی اکبر. (۱۳۷۵). فرهنگ علوم رفتاری، تهران: امیرکبیر.

دیمیان، گرانت. (۱۳۷۶). رئالیسم، حسن افشار، تهران: نشرمرکز.

عضدانلو، حمید. (۱۳۸۴). آشنایی با مفاهیم اساسی جامعه‌شناسی، تهران: نی.

شایان‌مهر، علیرضا. (۱۳۷۷). دایرهالمعارف تطبیقی علوم اجتماعی، ج۲، تهران، کیهان.

مشیر‌زاده، حمیرا. (۱۳۸۵). در طرح جامع پژوهشی سیاست خارجی ایران؛ نگاهی به سیاست خارجی جمهور اسلامی ایران، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین الملل.

مشیر‌زاده، حمیرا. (۱۳۸۳). «گفتگو تمدن‌ها از منظر سازه انگاری»، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، ش ۶۳٫

مشیرزاده‌، حمیرا. (۱۳۸۴). تحول در نظریه‌های‌ روابط‌ بین‌ الملل، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کـتب عـلوم انـسانی دانشگاه‌ها (سمت).

صدری، محمد. (۱۳۷۹). مفهوم واقعیت در هنر و سینما، تهران: حوزه هنری.

قوام، عبدالعلی. (۱۳۸۳). اصول سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل، تهران: سمت.

لالاند، آندره. (۱۳۷۷). فرهنگ علمی و انتقادی فلسفه، غلامرضا وثیق، تهران: فردوسی ایران.

ماکس، رافائل. (۱۳۵۷). نگاهی به تاریخ ادبیات جهان (تاریخ رئالیسم)، م.فرهادی، تهران: شباهنگ.

ریتزر، جورج. (۱۳۷۴). نظریه‌های جامعه‌شناسی در دوران معاصر، محسن ثلاثی، تهران: علمی.

گرومف، بوریس. (۱۳۷۵). ارتش سرخ در افغانستان، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه، ترجمه عزیز آیانفر.

دوئرتی، جیمز و رابرت فالتزگراف. (۱۳۸۸). نظریه‎های متعارض در روابط بین‎الملل، ترجمه­ی وحید بزرگی و علیرضا طیب، تهران: نشر قومس.

مطهری، مرتضی. (۱۳۵۷). جهان‌بینی توحیدی، قم: صدرا.

مورگنتا، هانس جی. (۱۳۷۹). سیاست میان ملت‌ها، تلاش در راه‌ قدرت‌ و صلح‌، ترجمه حـمیرا مشیرزاده، تهران: وزارت امور خارجه، مرکز‌ چاپ‌ و انتشارات.

عظیم­زاده، جعفر. (۱۳۹۳). واکاوی ماهیت روابط ایران و روسیه. خبرگزاری فارس. شماره: ۱۳۹۳۰۷۰۶۰۰۱۴۷۴

شاردن، جان. (۱۳۷۲). سفر به ایران. ترجمه ى یغمایى. تهران: توس، جلد ۲٫

 ۲-۱- بخش اول: مباحث تئوریک

انتخاب نظریه خاص برای تبیین روابط بین روسیه و ایران، انتخابی دشواری است، چرا که در بررسی تاریخ روابط دو دولت، رفتارها و عملکرد‌های آن‌ها به قدری پیچیده است که قرار دادن این مناسبات در قالب هر یک از نظریه‌‌های روابط بین‌الملل، باعث برخورد به نقاط ضعف و قوت آن نظریه خاص خواهد شد. پایه‌‌های بنیادین استراتژی کلان دولت روسیه با ایران در سلسله حاکمان مختلف، توجه به «منافع ملی» و «امنیت ملی» در اولویت‌ها بوده است.

۲-۱-۱- مکتب رئالیسم

واقع‌گرایی یا مکتب اصالت واقع، در فلسفه جدید، عقید‌ه­ای است، قائل به این‌که واقعیّت موضوعی، یا جهان مادّی، مستقل از آگاهی ذهن وجود دارد و خصایص و طبیعت آن از این‌که دانسته شود، متاثّر نمی‌شود. در فلسفه قدیم و قرون وسطی نیز نظریه­ای است، که حقیقت جهان مادی را از ادراک بشری، مستقل می‌کند. یعنی اشیاء، وجود مستقل دارند و وجودشان، به ادراک‌کننده بستگی ندارد (شعاری‌نژاد ۱۳۷۵، ۳۳۶).

رئالیسم در مقابل تصوّرگرایی – که به‌وجود کلیات در خارج از ذهن اعتقاد نداشت- و نام‌گرایی- که یکسره منکر کلیات بود و هیچ نحو وجودی نه در خارج و نه در ذهن برای آن قائل نبود و کلّی را فقط لفظ خالی می‌دانست- اقامه شد (دیمیان ۱۳۷۶، ۱۴).

پیروان مکتب اصالت اسمی (نام‌گرایی)، معتقد به جدایی تدریجی جهان اندیشه از واقعیات عینی هستند و معتقدند که جهان درونی آگاهی، به‌تدریج از جهان خارجی (یا بیرونی حس‌ها) جدا می‌شود و قانونی جهان‌شمول وجود ندارد؛ که ذاتا در اشیاء مشابه موجود باشد. جهان‌شمول‌ها صرفاً نام‌هایی غیرواقعی و اعتباری هستند، که بر سر آن‌ها به توافق رسیده‌ایم. امّا واقع‌گرایی، معتقد است که مفاهیم انتزاعی، به ‌مثابه وجودی جوهری و هستی واقعی دارند. برخلاف ایده‌آلیسم، رئالیسم جهان خارجی را مستقل از درک و ذهنیّت ما تلقّی و براین نکته تاکید می‌کند، که این جهان خارجی، با دقّتی معنادار، در تجربیّات حسی ما منعکس می‌شود (عضدانلو ۱۳۸۴، ۳۲۴).

واقع‌گرایی به‌عنوان یک شیوه خلّاق، پدید‌ه­ای است، تاریخی که در مرحله معیّنی از تکامل فکری بشر، زمانی‌که انسان‌ها، نیاز مبرمی به شناخت ماهیّت و جهت تکامل اجتماعی پیدا کردند، زمانی‌که مردم، نخست، به‌طور مبهم و سپس آگاهانه، به این حقیقت پی بردند؛ که اعمال و افکار انسان از هیجان‌‌های سرکش یا نقشه الهی ناشی نشده؛ بلکه از علّت‌‌های واقعی، یا اگر دقیق‌تر گفته باشیم، از علت‌‌های مادی سرچشمه می‌گیرد، به ‌ظهور رسید (ماکس ۱۳۵۷، ۱۲).

می‌تو‌ان تاریخچه تصوّر واقعیّت را با نظر پارمنیدس آغاز کرد، که صریحا قلمرو واقعیت را مقابل عرضگاه ظاهر و نمود دانسته است (صدری ۱۳۷۹، ۲۶). در نظریه مثل افلاطون نیز بر اینکه مُثُل (ایده‌ها)، واقعی‌ترند تا موجودات فردی و محسوس؛ که چیزی جز انعکاس و تصویر آن مُثُل نیستند (لالاند ۱۳۷۷، ۶۲۷)، ریشه‌‌های واقع‌گرایی به چشم می‌خورد. دکارت نیز در نظریه تفکیک‌ناپذیر بودن زندگی و تفکّر و فرانسیس بیکن که در حصول شناخت جهان، توجه خود را به اهمیّت تجربه معطوف می‌کرد، اندیشه علمی را دست‌خوش تحوّل کیفی نموده و راه را برای نفوذ در طبیعت اشیاء وامور جهان باز کردند (لالاند ۱۳۷۷، ۱۳).

رئالیسم در غرب به اقتضای غلبه‌اش بر طبقه پیشین (طبقه جدید) و برخورداری از وحدت و رفاه اجتماعی، در آغاز، با خوش‌بینی، امید، اعتماد و جسارت، به هستی نگاه می‌کرد و با واقعیّت اجتماعی که درست به‌ساز آن طبقه می‌رقصید، بر سر مهر بود و واقع‌گرایی، نتیجه ضروری چنین روحیه­ای بوده است (شاین مهر ۱۳۷۷، ۷۹).

نظریه‎های رئالیستی که گاه از آنها به صورت مکتب اندیشه­ی سیاست قدرت یاد می‎شود (قوام ۱۳۸۴، ۷۹)، از آغاز شکل‎گیری رشته­ی روابط بین‎الملل نظریه­ی غالب سیاست جهانی بوده‎اند (بیلیس و اسمیت ۱۳۸۸، ۳۳۰). در قرن بیستم پس از ناکامی نظریه‎های لیبرالیستی در تبیین و تحلیل رویدادها و تحولات نظام بین‎الملل تئوری‎های رئالیستی حضور چشم‌گیری در عرصه­ی تئوریک روابط بین‎الملل یافتند. اگرچه می‎توان خط مشی این نظریه‎ها را تا دوران باستان نیز مشاهده نمود اما استفاده از این رویکرد به صورت یک رویکردِ نظری برای تجزیه و تحلیل سیاست بین‎الملل از اواخر دهه­ی ۱۹۳۰م و اوایل دهه­ی ۱۹۴۰م وارد عرصه­ی روابط بین‎الملل شد (قوام ۱۳۸۴، ۷۹).

در قرن بیستم شاهد پویایی خاصی در این نظریه بوده‎ایم. تئوری‎پردازنی همچون‌ای اچ کار[۱]، رینولد نیبور[۲]، ریمون آرون[۳] و آرنولد ولفورز[۴] در تحولات آن سهم بسزایی داشته‎اند. با این وجود مهمترین نظریه‎پردازی که توانست نظریه نسبتا جامع رئالیستی در باب روابط بین‎الملل ارائه دهد هانس جی مورگنتا[۵] بود که نظریه­ی رئالیسم را به­طور جدی وارد عرصه­ی تئوریک روابط بین‎الملل نمود. او با نگارش کتاب “سیاست میان ملت‎ها” سعی نمود تا تبیینی منطقی از رفتار دولت‎ها ارائه دهد (مشیرزاده ۱۳۸۶، ۷۴).

طبق نظریه رئالیسم آن‌چه انسان را از نظر فردی و اجتماعی تقسیم می‌کند و عامل اصلی تفرقه و تکثیر انسان است، تعلق انسان به اشیاست؛ نه تعلق اشیا به انسان. ازاین‌رو برای عامل اندیشه، ایدئولوژی، انقلاب، تعلیم و تربیت نقش اول را قائل است؛ ولی معتقد است که انسان همچنان‌که ماده محض نیست، روح محض هم نیست (مطهری ۱۳۵۷، ۶۵).

واقع‌گرایی به‌عنوان یک شیوه مشخص، که تحلیل محیط اجتماعی و روابط علّت ومعلولی را امکان‌پذیر کرد و واقعیت را به‌طور عینی ترسیم ‌نمود. هر نویسنده و دانشمند واقع‌گرایی که از جهان‌بینی خاص خود برخوردار بود، نظریه او نسبت به رویدادها و درک آواز زندگی، تابع طرز فکر او نسبت به مبارزه اجتماعی معاصر او بود (ماکس ۱۳۵۷، ۲۶). ازاین‌رو گاه، واقعیت‌‌های اجتماعی را دارای همبستگی می‌دانند؛ مانند نظریه‌پردازان ساختاری-کارکردی و گاه، آن‌را دچار تضاد و کشمکش می‌دانستند؛ مانند نظریه‌پردازان تضاد (ریترز ۱۳۷۴، ۶۳۵).

۲-۱-۲- مبانی و سیر تحول تئوری‎‌های رئالیستی

مهمترین مبانی تئوری‎های رئالیستی روابط بین‎الملل به­طور خلاصه عبارتند از: دولت بازیگر اصلی در نظام بین‎الملل (دولت­گرایی)؛ و هدف اصلی در سیاست بین‎الملل بقا است (مشیرزاده ۱۳۸۶، ۷۶) و از آنجایی که برخلاف ساختار داخلی، ساختار بین‎الملل آنارشیک است لذا در این ساختار هرج و مرج­آمیز خودیاری الزاما قاعده­ی عمل است؛ و اصولا، برخلاف آرمان‎گرایی، انقلاب و تحولِ بارز و بنیادین در نظام و سیاست بین‎الملل بی­معناست، زیرا به علت آنارشیک بودنِ ساختارِِ نظام بین‎الملل، کشورهای انقلابی نیز همانند بازیگران عادی به جستجوی تامین منافع، افزایش قدرت و تامین امنیت برای خویش برخواهند آمد (دئورتی و فالتزگراف ۱۳۸۸، ۱۴۴). تئوری‎های رئالیستی روابط بین‎الملل در قرن بیستم سیر تکامل خود را ادامه دادند و از درون آنها نظریه‎های «رئالیسم ساختاریِ» والتز[۶] و «رئالیسم نئوکلاسیک» گیدئون رز[۷] متولد شدند که توانستند تحلیل متفاوت‎تری از تحولات و ابعاد نظام بین‎الملل ارائه نمایند (مشیرزاده ۱۳۸۶، ۸۰).

حول دیگر در تئوری‎‌های واقع‎گرایانه، ظهور رئالیسم تهاجمی است که با کتابِ “تراژدی سیاست‎‌های قدرت‎‌های بزرگ” جان میرشایمر[۸] به عرصه­ی تئوریک روابط بین­الملل وارد شد، که ثمره­ی تحولات درونی نظریه­ی رئالیسم بود که برداشتی امنیتی و توسعه داده شده از نظریه­ی رئالیسم ساختاری والتز ارائه داد. این تئوری برخلاف رئالیسم کلاسیک مهمترین مسأله را برای دولت‎ها امنیت‎سازی می‎داند و نگاه متفاوتی به علل و ریشه‎های پویش‎های رفتاری بازیگران در نظام آنارشیک بین‎الملل دارد. از مهمترین نظریه‎پردازان این نظریه می‎توان از جان میرشایمر، رابرت جرویس[۹]، جک اسنایدر[۱۰]، فرید زکریا[۱۱]، ویلیام وولفورت[۱۲] و تامس کریستیانسن[۱۳] نام برد (مشیرزاده ۱۳۸۶، ۱۳۰).

۲-۲- مبانی رئالیسم و مناظره­های درون پارادایمی

باوجود تکامل و تنوع جدی مکتب نظری رئالیسم و پیدایش نظریه‌های رئالیستی مختلف، مفروضه­ها و مبانی نظری مشترکی در میان آنها وجود دارد که این نظریه­ها را با هم پیوند می­دهد. در این خصوص می‌توان به مبانی هستی شناختی، روش شناختی و مفاهیم مختلف مشترک مورد تأکید اشاره کرد.

ویلیام ولفرز معتقد است که مکتب فکری رئالیسم بر اساس سه مفروض اصلی در مورد کارکرد جهان قرار دارد: گروه‌گرایی، خودپرستی و قدرت محوری. امروزه مهم­ترین گروه‌های انسانی دولت- ملت­ها هستند و مهم­ترین منبع انسجام درون گروهی ناسیونالیسم است. خودپرستی نیز بدین معناست که در نهایت رفتار سیاسی را منافع فردی به پیش می­برد ریشه خودپرستی نیز در ماهیت انسان است. قدرت نیز مشخصه بنیادین و اصلی سیاست محسوب می‌شود (ولفرز ۲۰۰۸، ۳۲).

سه مفروض هستی شناختی فوق از منظر رئالیست‌ها در روابط بین الملل در قالب گزاره­های زیر بازتاب دارد:

دولت‌ها کنشگران اصلی روابط بین الملل هستند؛

اصول اخلاقی جهان شمول در مورد دولت‌ها کاربردی ندارند؛

دولت‌ها منافع را بر اساس قدرت محاسبه می‌کنند؛

حقوق و نهادهای بین المللی در روابط بین الملل نقش چندانی ندارند؛

سیاست توازن قدرت در روابط بین الملل برتری دارد؛

نظام بین الملل آنارشیک است؛

دولت­ها به همدیگر اعتماد و اطمینان کافی ندارند و زور عنصر مفید و کاربردی در روابط بین­الملل است؛

اصلی ترین منفعت دولت بقای آن است (ولفرز ۲۰۰۸، ۳۳).

جان مرشایمر معتقد است که دیدگاه بدبینانه رئالیست‌ها در مورد روابط بین­الملل براساس سه باور اصلی قرار دارد. اول اینکه رئالیست­ها دولت‌ها را کنشگران اصلی سیاست جهانی تلقی می­کنند و تمرکز رئالیسم بر قدرت‌های بزرگ به دلیل تعیین کنندگی آنها در شکل دهی به سیاست بین‌الملل است. دوم اینکه رئالیست‌ها معتقدند که رفتار قدرت‌های بزرگ عمدتاً تحت تأثیر محیط بیرونی و نه ویژگی‌های داخلی است و ساختار نظام بین­الملل عمدتاً سیاست خارجی آنها را شکل می­دهد. رئالیست­ها مایل نیستند تمایز دقیقی میان دولت‌های خوب و بد قائل شوند. زیرا همه قدرت­های بزرگ فارغ از چگونگی فرهنگ، نظام سیاسی یا اینکه چه کسی حکومت را در دست دارد، براساس منطق یکسانی رفتار می­کنند. بنابراین، بسیار دشوار است که تفاوتی میان آنها قائل شویم، مگر در مورد میزان قدرت نسبی آنها. سوم اینکه رئالیست‌ها بر این باورند که محاسبات قدرت بر تفکرات دولت‌ها تسلط دارد و دولت‌ها در میان خود برای قدرت رقابت می­کنند. این رقابت­ها گاهی­اوقات جنگ را که یکی از ابزارهای پذیرفته­شده کشورداری است ایجاب می­کند (مارشیمر ۲۰۰۱، ۱۷).

[۱]. E. H. Carr

[۲]. Reinhold Niebuhr

[۳]. Raymond Aron

[۴]. Wolfers Arnold

[۵]. Hans. J. Morgenthau

[۶]. Kenneth waltz

[۷]. Gideon Rose

[۸]. John mearsheimer

[۹]. Robert jervis

[۱۰]. Jack snyder

[۱۱]. Fareed zakaria

[۱۲]. William wohlforth

[۱۳]. Thomas Christensen

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.