پیشینه تحقیق ویژگی های هنری شاهنامه  و گذری بر سجایای اخلاقی پهلوانان ایرانی در شاهنامه ی فردوسی  دارای ۹۸ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱- مقدمه    ۴
۲- زندگینامه فردوسی    ۵
۳- ویژگی های هنری شاهنامه    ۶
۴- سرچشمهی داستان های شاهنامه    ۸
۵- بخشهای اصلی شاهنامه    ۹
۶- حماسه    ۱۱
۷- خصوصیات حماسه    ۱۲
۸- اسطوره    ۱۴
۹- پهلوان وپهلوانی در اسطوره    ۱۴
۱۰- انسان آرمانی شاهنامه    ۱۷
۱۱- مروری بر اخلاق و مکاتب اخلاقی    ۱۸
۲- مهم ترین سجایای اخلاقی پهلوانان در شاهنامهی فردوسی    ۲۲
۲-۱- شاهنامه و سجایای اخلاقی    ۲۲
۲-۲- حمد وثنا و توکّل به خدای پهلوانان درشاهنامهی فردوسی    ۲۴
۲-۳- خردمندی پهلوانان در شاهنامهی فردوسی    ۲۹
۲-۴- وفاداری پهلوانان به ملک و میهن در شاهنامهی فردوسی    ۳۳
۲-۵- آزادگی و حقجویی پهلوانان    ۳۵
۲-۶- صلح وآشتیجویی پهلوانان، درشاهنامهی فردوسی    ۳۶
۲-۷- دادگری و عدالت‏خواهی پهلوانان در شاهنامهی فردوسی    ۴۰
۲-۸- پند و عبرت پذیری پهلوانان    ۴۳
۲-۹- حفظ نام و ننگ وآوازهی پهلوانان شاهنامه    ۴۴
۲-۱۰- فتوّت و جوانمردی پهلوانان شاهنامه    ۴۹
۲-۱۱- نیکی و نکو کاری پهلوانان در شاهنامهی فردوسی    ۵۰
۲-۱۲- تواضع و فروتنی پهلوانان در شاهنامهی فردوسی    ۵۲
۲-۱۳- نگاه داشتن خشم و غضب توسط پهلوانان در شاهنامه    ۵۳
۳- گذری بر سجایای اخلاقی پهلوانان نامدارایرانی شاهنامه    ۵۴
۳-۱- سجایای اخلاقی رستم،‏ بزرگ مرد شاهنامه    ۵۴
۳-۱-۱- اعتقاد رستم به خدا    ۵۵
۳-۱-۲- صلح جویی رستم    ۵۷
۳-۱-۳- جوانمردی رستم    ۵۸
۳-۱-۴- خردمندی رستم    ۵۹
۳-۱-۵- امانتداری رستم    ۶۰
۳-۱-۶- آزادگی رستم    ۶۱
۳-۲- سجایای اخلاقی سیاوش در شاهنامه    ۶۳
۳-۲-۱- شخصیّت اخلاقی سیاوش    ۶۳
۳-۲-۲- خردورزی سیاوش در شاهنامهی فردوسی    ۶۵
۳-۲-۳- عفّت و پاکدامنی سیاوش در شاهنامهی فردوسی:    ۷۰
۳-۲-۴- وفای به عهد سیاوش در شاهنامهی فردوسی    ۷۱
۳-۳- سجایای اخلاقی گودرز در شاهنامهی فردوسی    ۷۳
۳-۳-۱- ویژگیهای شخصیّتی گودرز در شاهنامه    ۷۳
۳-۳-۲- یزدان‏پرستی گودرز در شاهنامهی فردوسی    ۷۴
۳-۳-۳- شجاعت و دلاوری گودرز    ۷۵
۳-۳-۴- امانتداری و صداقت گودرز    ۷۶
۳-۳-۵- تواضع و فروتنی گودرز    ۷۷
۳-۳-۶- خرد و حکمت گودرز    ۷۸
۴- گذری بر سجایای اخلاقی پهلوانان انیرانی شاهنامه    ۸۰
۴-۱- سجایای اخلاقی پیران ویسه در شاهنامه    ۸۰
۴-۱-۱- خردمندی پیران در شاهنامهی فردوسی    ۸۱
۴-۱-۲- طرفداری پیران از صلح‏ وآشتی در شاهنامه    ۸۲
۴-۱-۳- نام نیک و عزّت نفس پیران در شاهنامه    ۸۳
۴-۱-۴- فداکاری پیران در شاهنامه    ۸۳
۴-۱-۵- مهربانی پیران در شاهنامه    ۸۴
۴-۱-۶- وفای به عهد پیران درشاهنامهی فردوسی    ۸۴
۴-۱-۷- یزدان پرستی پیران    ۸۵
۴-۲- سجایای اخلاقی اغریرث در شاهنامهی فردوسی    ۸۶
منابع و مآخذ    ۹۲

منابع

۱- اسلامی­ندوشن، م. ع.، ۱۳۷۰، آواها و ایماها، چاپ چهارم، تهران، انتشارات یزدان.

۲- ـــ، ـــ ۱۳۸۷، داستان داستآن ها، چاپ نهم، تهران، شرکت سهامی انتشار.

۳- ـــ، ـــ.۱۳۸۷، زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، چاپ هشتم، تهران، شرکت سهامی انتشار.

۴- ـــ، ـــ.۱۳۹۰، ایران و جهان از نگاه شاهنامه، چاپ دوم، تهران،انتشارات امیرکبیر.

۵- ـــ، ـــ.۱۳۹۰،ایران و یونان در بستر باستان، چاپ دوم.،شرکت سهامی انتشار.

۶- ـــ، ـــ ۱۳۷۱، نوشته‏هایی بی‏سرنوشت، چاپ سوم، تهران،انتشارات یزد.

۷- ـــ، ـــ. ۱۳۹۰، چهار سخنگوی وجدان ایران، چاپ ششم، تهران، نشرقطره.

۸- حمیدیان،س.، ۱۳۸۷، درآمدی بر اندیشه‏ و هنر فردوسی، چاپ سوم، تهران: نشر مرکز.

۹- فردوسی، ا.، ۱۳۸۷، شاهنامه، دوره دوجلدی، چاپ چهارم،تهران، انتشارات هرمس.

۱۰- ـــ ،ـــ.، ۱۳۸۹، شاهنامه، تصحیح خالقی­مطلق،ج.، دوره هشت جلدی-انتشارات دایره­المعارف بزرگ اسلامی.

۱۱- ـــ،ـــ.، ۱۳۷۹، شاهنامه، متن انتقادی از روی چاپ مسکو، به کوشش س. حمیدیان، چاپ پنجم، تهران، قطره.

۱۲- کزّازی،م. ج. ا.، ۱۳۸۸،رؤیا،حماسه،اسطوره، چاپ پنجم، تهران، نشر مرکز.

۱۳- ـــ، ـــ ۱۳۸۶، نامه­ی باستان، چاپ ششم، تهران، انتشارات سمت.

۱۴- ـــ، ـــ، ۱۳۸۸، از گونه ای دیگر، چاپ سوم، تهران، نشرمرکز.

۱۵- ـــ، ـــ،۱۳۸۸٫، مازهای راز، چاپ سوم، تهران، نشر مرکز.

۱۶- مرتضوی،م.،۱۳۹۱، فردوسی وشاهنامه، چاپ چهارم، تهران، انتشارات توس.

۱۷- رضا،ف. ا.، ۱۳۸۷، نگاهی به شاهنامه، چاپ دوم،تهران، انتشارات علمی.

۱۸- عبادیان، م.، ۱۳۸۷، سنت و نوآوری در حماسه سرایی، انتشارات مروارید،چاپ دوم تهران.

۱- مقدمه

سخن گفتن درمورد فردوسی وشاهنامه­ ی گران سنگ وی درابتدای امر بسیار ساده می نماید. امّا هنگام به دست گرفتن قلم در می­یابی که، چه کار مشکلی درپیش داری و می­ترسی، مبادا سخنی گفته شود وآن سخن در شأن عظمت وبزرگی فردوسی وشاهنامه ی وزین وی نباشد.سخن گفتن درخصوص شخصیتی است،که نام وآوازه­ی وی ازدایره­ی مرزها وکشورها فراتر رفته، ودر تمام جهان دانشمندان وادیبان بنامی، درمورد وی سخن گفته اند. شهرت ومهارت فردوسی در سرودن شعر حماسی وشعر پهلوانی ورزمی باعث شده است، که شاهنامه ی وی به اکثر زبان های خارجی ترجمه شود.

به قول سعید حمیدیان درکتاب «درآمدی بر اندیشه وهنر فردوسی»: «سخن گفتن از فردوسی واثر گران سنگ ایشان شاهنامه، اگرچه در ابتدا آسان می­نماید،امّاواقعاً آسان نیست. زیرا او شخصیّتی پایاب وآسان یاب نیست،این خردمند ژرف نگر،این نماد ونمود فرهنگ آزادگی وستم ستیزی،این وجدان اقوام ایرانی واین پاسدار ارزش های انسانی واخلاقی هرکیش وکسوت،برتر از هر توصیف است.»(حمیدیان،۱۳۸۷: ۱)

شاهنامه­ی فردوسی اثری است که در آن عناصر متضاد علیه همدیگر مبارزه می­نمایند، به قول ذبیح الله صفا «شاهنامه داستان رویارویی خصلت های نیکان و بدان وپهلوانان وجباران ایران وانیران وعناصر اهورایی واهریمنی وجلوه گاه آرمان ها وامیدها وناامیدی ها وروزهای تاریک و روشن مردم ایران و از این لحاظ در عرصه پهناور فرهنگ و ادبیات ایران، منحصر به فرد و به نظر بسیاری از دانایان و پژوهندگان، در ادب و فرهنگ سایر اقوام ملل جهان بی نظیر است.» (صفا،۱۳۸۹: یط)

فردوسی تمام عمر گران بهای خود را فقط درنوشتن یک کتاب به کار برده است ومانند دیگر شاعران آثار زیادی خلق نکرده است.وی کوشیده است، یگانه اثری بیافریند که کمتر کتابی هم سنگ آن وجود داشته باشد.  محمدامین ریاحی دراین مورد می­گوید:«در میان تمام شاعران بزرگ جهان، هیچ یک را نمی­یابی که مثل فردوسی همه عمر خود را از جوانی تا پیری صرف آفرینش تنها یک کتاب با یک آرمان والا کرده باشد، حماسه های معروف جهان: مهابهاراته ورامایانه هند و ایلیاد و اودیسه­ی یونان و روایات محلی یا اساطیری و شرح جنگ ها وخونریزی­ها بر سر یک عشق یا کینه جویی شخصی وقبیله ای است.» (ریاحی، ۱۳۸۹ :۱۴)

قطعاً یکی از دلایل ماندگاری اشعار فردوسی، رعایت ادب در همه عرصه های سخنوری اوست. به تعبیر دیگر اهمیّت دادن و بزرگداشت «سجایای اخلاقی وارزش­های انسانی» است،که در جای جای شاهنامه ذکر گردیده است وتا این دنیا برقرار است، هرگز گزندی به اعتبار وارزش آن نخواهد رسید.خود فردوسی چه زیبا گفته وچه درست پیش بینی کرده است:

بنــــاهای آبــــاد  گــــردد  خـــراب                 از بــــاران  و از تــــابـــش آفتــــاب

پـــی افکنــــدم از نظـم کــاخـی بلنــد                 کــــه از بــــاد و بــاران نیــابد گـزنـد

(فردوسی، ۱۳۸۷: ۷۴۵)

۲- زندگینامه فردوسی

در خصوص زندگی نامه­ی فردوسی بسیاری از نویسندگان ما سخن گفته­اند امّا همگان بر این باور هستند که فردوسی در خانواده ای فرهیخته و با علم ودانش به دنیا آمده است. از جمله این نوشته­ی ذبیح الله صفادر تاریخ ادبیات ایران است :«استاد بی بدیل، حکیم ابوالقاسم منصور بن حسن فردوسی طوسی،شاعر بزرگ حماسه سرای ایران ویکی از شاعران مشهور عالم و ستاره­ی درخشنده­ی آسمان ادب­فارسی­و از مفاخر نامبردار ملّت ایرانست.مولد او قریه­ی باژ از قرای ناحیه­ی طابران یا طبران طوس بوده،جایی که امروز درآنجا آرام گرفته وزیارتگاه میهن­پرستان وادب­دوستان تمام عالم است. او در آن ده در حدود سال ۳۲۹-۳۳۰ هجری در خانواده ای از طبقه­ی دهقانان چشم به جهان گشودودرسال ۴۱۱یا۴۱۶بدرود جهان گفت». (صفا،۱۳۷۲: ۱۱۶)

در خصوص وضعیت مالی فردوسی گفته اند که وی از­طبقه­ی فاضل،دانشمند ودرعین حال ثروتمند جامعه­ی زمان خود بوده است که به آن«دهقان» گفته می­شد. آقای صفا طبقه­ی «دهقانان»را این گونه معرفی می­کند: «طبقه­ی از مالکان بودند که دردوره­ی ساسانیان وبعد ازآن در ایران زندگی می­کردندو یکی از طبقات اجتماعی فاضل میان طبقه­ی کشاورزان واشراف درجه­ی اوّل را تشکیل می­داده وصاحب نوعی اشرافیت ارضی بوده اند.فردوسی در سال ۳۷۰ یا ۳۷۱هجری نسخه­ی شاهنامه­ی ابومنصوری رابه­یاری یکی از دوستان طوسی خود بدست آورد وبه نظم آن همت گماشت. »(همان :۱۱۶و۱۱۹)

طبقه­ی دهقانان دارای اعتبار واحترام ویژه ای درمیان مردم و از دیگر طبقات جامعه آگاه تر بودند. به قول محمد امین ریاحی «دهقان» به معنای ایرانی تبار (دربرابر ترک وتازی)ونیز مالک روستا یا رئیس شهر بوده ودانایی ودل آگاهی با دهقانی ملازمت داشته است.(ر.ک.، ریاحی،۱۳۸۹: ۷۲)

در آن زمانی که مردم به ندرت سواد خواندن و نوشتن داشتند، فردوسی در خانواده ای فاضل وادیب به دنیا آمد وهمین امر به او کمک کرد تا با ثبت کتاب بزرگ شاهنامه، نام خود را در تاریخ ادبیات ایران وجهان جاودانه نماید.

آقای ریاحی در خصوص تربیت وتحصیل فردوسی می­گوید:«آزادگی وگردنفرازی فردوسی وفضیلت­های اخلاقی وپاکیزگی زبان او حاصل تربیت خانوادگی او بود.بی اینکه درتأثیر وراثت در خلق وخوی آدمیان مبالغه شود، نباید فراموش کرد که فردوسی در خاندانی محتشم از دهقانان چشم به جهان گشوده بود وایام کودکی ونوجوانی را با عزّت وسرافرازی گذرانده وبه سنت دهقانان تربیت یافته است.»(همان:۷۳-۷۲)

فردوسی بسیاری از سال های عمر خود را صرف سرودن شاهکارخود کرد. بسیار رنج ومحنت کشید تا از جمع آوری داستان های مختلف وپراکنده، کتابی منسجم وقوام یافته به نام شاهنامه را تألیف نماید. زندگی این شاعر توانا سرشار از ناملایمات زندگی است و در راه خلق این اثر بی­نظیر بسیار سختی­ها کشید؛ امّا چون به عاقبت ثبت کتاب خود واثراتی که در تثبیت فرهنگ، زبان و ادب فارسی می­گذاشت، آگاه بود،هر رنج و نامهربانی و تهدیدی را به جان می­خرید و سرانجام هم اثری به­یادگار گذاشت که باعث افتخار هر ایرانی است. گنجینه ای از معرفت و اخلاق پسندیده است که هرگزدر تمام روزگاران گرد وغبار کهنگی بر آن نمی­نشیند.

۳- ویژگی های هنری شاهنامه

شاهنامه­ی فردوسی سرشار از زیبایی­های­هنری، ادبی، اخلاقی، اجتماعی و…است که در این مجال اندک نمی­توان به همه­ی آن اشاره نمود. از آنجا که در زمینه­ی ویژگی اخلاقی در طول پژوهش اشاراتی می­شود در این جا تنها به بعضی از ویژگی های هنری این اثر نادر وارزشمند پرداخته می­شود.

هنر شاهنامه در نگاه اوّل خدمت به زبان شیرین فارسی است.اگر شاهنامه نبود سرنوشت این زبان هم معلوم نبود. فردوسی خود دربیتی زیبا سختی کار خود را در محافظت از زبان فارسی وزنده کردن ایران را بیان نموده است :

پــی افکـــندم از نظــم کــاخـــی بلــــند                 کـــه از بـــاد وبـــاران نیـــابـد گـــزنــد

(فردوسی،۱۳۸۷: ۷۴۵)

خدمت فردوسی به زبان شیرین فارسی باعث شد که این زبان از دستبرد دشمنان در امان بماند.آن­ها
می­دانستند که برای تسلط بر مردم ایران ابتدا باید زبان آن ها را تسخیر کرد ودر این میان شاهنامه، چون سدّی استوار بود دربرابر تهاجم زبانی اعرابی که قصد داشتند، تمام فرهنگ و اعتبار ایران کهن را نابود سازند.دراین جا فردوسی تمام هستی ودارایی خود را برای زنده نگه داشتن زبان فارسی به کار می­بست. مردم با خواندن هربیت ناب شاهنامه نیرو می­گرفتند ودربرابر دشمنان جانانه مقاومت می­کردند.ابیات شیرین شاهنامه نیروی تقویتی بود که مردم با الهام از داستان های حماسی آن مقاومت خود را بیشتر می­کردند.

این جاست که خدمت فردوسی به زبان فارسی و ایران و ایرانی مشاهده می­شود. همان طور که آقای ریاحی در این باره می­گوید: «حکیم بزرگ وقتی کاخ بلند جاودانی خویش را پی افکند که ایران اسیر استیلای خلافت عربی بغداد بود.ادب رسمی در محافل بالای اجتماع،ادبیات عرب بود.مکاتبات دیوانی وتألیفات علمی بیشتر بدان زبان جریان داشت.او با سرودن کتابی با این حجم وعظمت، توانایی­های زبان فارسی را برای بیان انواع مطالب نشان دادو پایه­ی زبان فارسی را استواری بخشید و زبان شاهنامه طی هزار سال معیار و پشتوانه­ی زبان فارسی قرار گرفت.اینکه امروز زبان فارسی با تحولات طبیعی هزارساله هنوز دنباله­ی زبان فردوسی است واین که هنوز ایرانیان درس نخوانده نیز دربرابر چشمان حیرت­زده­ی بیگانگان زبان شاهنامه را می­فهمند،حکایت از معجزطبع واندیشه­ی فردوسی دارد.» (ریاحی،۱۳۸۹: ۱۵-۱۴)

علاوه بر این، شاهنامه اثری نادر،گران بها و سودمند است. سند معتبر هوّیت وشناخت قوم ایرانی
می­باشد. هرجا نام ایران به زبان آید، یاد شاهنامه­ی فردوسی نیز در اذهان تداعی می­شود.به­یقین شاهنامه نگاهبانی راستین برای فرهنگ وادب فارسی است.راز ماندگاری بسیاری از سنت های ارزشمند گذشته­ی پرافتخارمان، مرهون ثبت شدن در این گنجینه­ی پربهاست وچه بسا اگر شاهنامه نبود ما شاهد نابودی فرهنگ وزبان وادب فارسی بودیم. فردوسی تمام هستی و وجود خود را درراه ثبت فرهنگ غنیّ ملّت ایران معطوف داشت.

اشعار شاهنامه در طول تاریخ عاملی مهم برای دمیدن روحیه­ی شجاعت،غیرت،جوانمردی واز خود گذشتگی درکالبد جوانان این سرزمین بوده است. وجود شاهنامه همواره حافظ ارزش های ملی و حفاظی در برابر تجاوزات دشمنان این سرزمین بوده است.شاهنامه داستان حماسه و از خودگذشتگی است،داستان فدا شدن در راه میهن، داستان برتری شهادت بر تسلیم واسارت. به یقین ملّتی که صاحب چنین پشتوانه­ی محکمی باشد،برای همیشه­ی تاریخ زنده خواهد ماندودشمنان،هرگزجرأت تجاوز وتعدی به این سرزمین را به خود نمی­دهند.

شاهنامه، تنها ازجنبه­ی ادبی متمایز از دیگر آثار نیست؛ بلکه هر بیت آن سرگذشت تاریخ بزرگ ایران زمین است وریشه در اعماق آرزوهاوآمال قوم کهنی دارد که در ادوار تاریخ همواره نیکی را بر بدی ترجیح داده و کارنامه ای با افتخار ودرخشان وروشن به یادگارگذاشته اند.

کزازی درکتاب«نامه­ی باستان» درخصوص ویژگی­های ادبی شاهنامه می­گوید:«شاهنامه بی­هیچ گزافه وگمان، نامه­ی ورجاوند و بی­مانند فرهنگ ایران است؛ دریایی توفنده و کران ناپدید که خیزابه­های هزاره ها، درآن، دمان ورمان، سترگ وسهمگین، بشکوه چون کوه، بر یکدیگر درمی­غلتند؛ خیزابه­هایی که از ژرفا ها، ازتاریکی­های تاریخ بر می­خیزند؛ سر برمی­آورند؛ پهنه های زمان را در می­نوردند؛ تا گذشته­های ما را به اکنونمان بپیوندند و اکنونمان را به آینده­ها.»(کزازی،۱۳۸۶: ۴)

شاهنامه، روایت نبرد خوبی و بدی است و جدال همیشگی خیر علیه شر و نیکی علیه بدی است و بنا به گفته­ی آقای مرتضوی:«آرمان مبارزه­ی دائم نیکی با بدی، بزرگ ترین رشته­ی حکمت­آمیز سراسرشاهنامه، بخصوص قسمت اساطیری وپهلوانی آنست.»(مرتضوی،۱۳۹۱ :۷۱)

اگر به سرگذشت بزرگان وادیبان سرزمین ایران بنگریم وتأثیر هرکدام را بر غنای  فرهنگی این سرزمین بسنجیم، خواهیم فهمید که هیچکدام به اندازه­ی فردوسی باعث آوازه­ی ایران زمین نبوده اند و بدون شک در این رهگذر، فردوسی ابرمرد تاریخ، فرهنگ وادب ما بوده است.

شاهنامه لبریز از داستان هایی است که حکایت از ایثار وازخود گذشتگی دلاورمردانی دارد که جان شیرین خود را در راه آزادی مملکت فدا نموده اند. داستان های شاهنامه،بیشتربه فانی بودن دنیا و بی ارزشی زیورهای آن اشاره دارد.گویی پهلوانان وقهرمانان شاهنامه می­دانستند،روزی سرنوشتشان برای جوانان وغیور مردان ایران بازگو خواهد شد. این داستان ها با چنان ذوق وهنری بازگو شده، که انگار در زمان ما این داستان ها اتّفاق افتاده است.

ارزش­های هنری شاهنامه از اوّلین بیت آن آغاز شده است ودر میانه­ی آن مخصوصاً در بخش پهلوانی آن، با چنان طنطنه ای بازگو می­شود که انسان خود را در لابه­لای داستان­ها گم می­کند وچنان محو هنر پردازی های استاد طوس قرار می­گیرد که دوست دارد آن را تا انتهای بسیار شیرین وسرشاراز پند وعبرتش ادامه دهد و در پایان داستان ها به آرامشی می­رسد که مسکن روح وجان است.

ابیات شاهنامه معجونی است از زیبایی سخن در قالب شعر، گیرایی ذهن درقالب اخلاق و ادب و خلاصه شاهنامه هر روح خسته­ی ایرانی را شفا می­دهد. فردوسی درهر داستانی روحیه­ی ما ایرانیان را در نظر داشته است و سعی می­کند همواره در شرح وتفسیرجنگ­ها وزورآزمایی­های پهلوانان ایرانی و تورانی با مهارت و استادی تمام، روح لطیف و حس میهن دوستی مارا نیازارد و در این راستا رنج و سختی فراوان بر خود تحمل نموده است.

ذبیح الله­صفا در تاریخ ادبیات ایران در خصوص ویژگی­های هنری شاهنامه می­گوید: «شاهنامه چه از حیث حفظ روایات کهن ملی وچه از لحاظ تأثیر شدید آن در نگاهبانی زبان پارسی دری، بزرگترین
سرمایه­ی فرهنگ ملی ماست و بیهوده نیست که آن را قرآن عجم نام نهاده اند.» (صفا،۱۳۸۲: ۱۲۲)

۴- سرچشمه ­ی داستان های شاهنامه

فردوسی درابتدا سرگرم سرودن داستان هایی از زندگی شاهان وگذشتگان بوده است وکسان دیگری هم در زمان وی مشغول گردآوری داستان­ها وحکایات آموزنده درمورد اساطیر ایرانی بوده اند.تا اینکه تصمیم می­گیرد از این داستان­ها­ی پراکنده وداستان­های منثوری هم که از دیگران نقل شده کتابی تألیف نماید. آقای یاحقی دراین زمینه می­گوید:«نخستین کتاب نثر فارسی که به عنوان یک اثر مستقل عرضه شد، شاهنامه­ای منثور بود. این کتاب، چون به دستور «ابومنصورتوسی» و با سرمایه او فراهم آمد، به «شاهنامه ابومنصوری» مشهور است و جزء تاریخ گذشته­ی ایران به شمار می­رود».(یاحقی،۱۳۸۲: ۴۶)

فردوسی با یافتن این شاهنامه منثور انگیزه پیدا نمود وبا تشویق یکی از دوستانش به ادامه کار سرودن شاهنامه امیدوار شد.یاحقی درمورد شروع سرودن شاهنامه می­نویسد:« فردوسی چهل سال نداشت که دقیقی،شاعر حماسه پرداز وهم ولایتی او که نظم روایات ملّی را از چند سال پیش آغاز کرده بود، در سن جوانی به دست غلامش کشته شد. فردوسی بر آن شد که کار ناتمام اورا دنبال کند.در این کار جوان مردی از دوستان وی، به تشویق او همت گماشت و شاهنامه­ی منثور را که دربرگیرنده­ی تاریخ شاهان قدیم ایران بود و چند سال پیش­تر از آن به امر ابومنصور محمد بن عبدالرزّاق  توسی فراهم آمده بود، دراختیارش گذاشت. فردوسی سرودن شاهنامه­ی خود را از روی این شاهنامه­ی منثور آغاز کرد و هنگامی­که تقریباً پنجاه و هشت ساله بود، متجاوز از دو ثلث کتاب خود را به نظم در آورده بود.»(همان۱۳۸۲: ۵۲)

البته در خصوص مأخذ اصلی شاهنامه نظرات زیادی نقل شده است؛ از جمله محمود عبادیان نوشته است:«مأخذ شاهنامه عمدتاً، خدای نامه­ی پهلوی بوده که ترجمه های عربی وفارسی آن در دسترس حماسه سرایان بوده است. از میان رفتن خدای نامه این امکان را ازبین برده است که بتوان شاهنامه­ی فردوسی را با آن سنجید و تفاوت های آن را با داستان های پهلوی به پژوهش گرفت.»(عبادیان،۱۳۸۷: ­۱۴۵)

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.