پیشینه تحقیق پراکندگی رامان و  پراکندگی رامان در نانو ساختارهای نیم‌رسانا دارای ۴۸ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول:مقدمهای بر پراکندگی رامان    ۴
۱-۱ مقدمه    ۴
۱-۲ تاریخچه    ۵
۱-۳ کاربردهای مهم پراکندگی رامان در فناوری نانو    ۷
۱-۴ نانوفناوری چیست؟    ۷
۱-۵ پیشگامان نانوفناوری    ۸
۱-۶ خواص نانومواد    ۹
۱-۷ روشهای تولید نانوذرات    ۱۰
۱-۸  مقدمه ای بر نیمرساناها    ۱۱
۱-۹ طبقه بندی نانوساختارها    ۱۳
فصل دوم:پراکندگی رامان  در نانو ساختارهای نیم‌رسانا    ۱۷
۲-۱ سطح مقطع پراکندگی رامان    ۱۷
۲-۲ سطح مقطع دیفرانسیلی پراکندگی چاه کوانتمی    ۱۹
۲-۲-۱ شدت پراکندگی رامان    ۲۲
۲-۳ سطح مقطع دیفرانسیلی برای چاهسیمهای کوانتمی و سیمهای ساده کوانتمی    ۳۱
۲-۳-۱ شدت پراکندگی رامان    ۳۳
۲-۴ سطح مقطع دیفرانسیلی برای نقطه کوانتمی    ۴۰
۲-۴-۱ شدت پراکندگی رامان    ۴۱
منابع:    ۴۷

 منابع

Y.B. Yu, S.N. Zhu, K.X. Guo, Solid State Commun, 139, 2006.

Hallen, E.J. Ayars, C. Jahncke, “The effects of probe boundary conditions and propagation on nano-Raman spectroscopy”, Journal of Microscopy, vol. 210, no. 3, pp. 252-254, 2003.

Esaki, R. Tsu, “Superlattice and Negative Differential Conductivity in Semiconductors” IBM Journal of Research and Development V, 61-65, 1970.

Chakraborty, Quantum Dots, Dresden: Elsevier Science, 253-258, 1999.

Xie, Condensed Matter, physica B, Science Direct, 403, 2008.

F. Brennan, A. S. Brown, Theory of Modern Electronic Semiconductor Devices, New York: John Wiley & Sons, 471-478, 2002.

R. Nag, “Physics of Quantum well devices”, New York, Kluwer Academic Publishers, 792,

V.  Raman, K. S. Krishnan, Nature 122, 387, 1928.

Hohn, Raman Scattering Theory, University of Florida, Syracuse, 2-9, 2007.

Riera, F. Comas, C. Trallero-Giner, S.T. Pavlov, Phys. Status Solidi B 148, 533.1988.

Betancourt-Riera, R. Riera, Electron Raman Scattering in Nanostructures, Universidad de Y. Inouye, N. Hayazawa, K. Hayashi, Z. Sekkat and S. Kawata, Proc. SPIE, 40, 1999.

Hayazawa, T. Yano, H. Watanabe, Y. Inouye, S. Kawata, Chem. Phys Lett.,376, 174,2003.

Roy, C. Manish, H. Wang, N. Sano, I. Alexandra Characterisation of carbon nano-onions using Raman spectroscopy,  ۵۲–۵۶,  ۲۰۰۳

Tomoya, S. Daisuke, S. Hisao, Size Effect for Barium Titanate Nano-particles, 22, 2004
G. B. Sergeev, Nanochemistry, ELSEVIER, Chapter1,  ۲۰۰۶٫

V. Raman, K. S. Krishnan, Nature 121, 501-502, 1928.

 فصل اول:مقدمه­ای بر پراکندگی رامان

۱-۱ مقدمه

پراکندگی رامان مطالعه نوعی از برهم­کنش بین نور و ماده است که در آن نور دچار پراکندگی غیرکشسان می‌شود. در آزمایش­های طیف سنجی رامان، فوتون­های تک طول موج (در ناحیه‌ی مرئی، نور تکفام گفته می‌شود) روی نمونه متمرکز ‌می‌شوند. فوتون­ها با مولکول‌ها برهم­کنش می‌کنند و بازتابیده، جذب یا پراکنده می‌شوند. طیف سنجی رامان فوتون­های پراکنده شده را مطالعه می‌کند. غالباً فوتون‌هایی که با مولکول‌ها برهم­کنش می‌کنند، به طور کشسان پراکنده می‌شوند. به این نوع پراکندگی، پراکندگی ریلی گفته می‌شود و فوتون‌های پراکنده شده همان طول موج نور فرودی را دارند. اما تقریباً از هر یک میلیون فوتون، یک فوتون به طور غیرکشسان پراکنده می‌شود. در پراکندگی رامان، فوتون فرودی با ماده برهم­کنش می‌کند و طول موج آن به سمت طول موج‌های بیشتر یا کمتر جابجا می­شوند. جابجایی به طول موج­های بیشتر غالب است و این پراکندگی را رامان استوکس می‌گویند. اتفاقی که در اینجا می‌افتد آن است که فوتون با ابر الکترونی پیوندهای گروه­های عاملی برهم­کنش کرده و الکترون را به یک حالت مجازی برانگیخته می‌کند. سپس الکترون از حالت مجازی به یک حالت ارتعاشی یا چرخشی برانگیخته واهلش می‌یابد. این باعث می­شود که فوتون مقداری از انرژی خود را از دست بدهد و به صورت پراکندگی رامان استوکس آشکارسازی شود[۱]. انرژی از دست داده شده ارتباط مستقیمی با گروه عاملی، ساختار مولکولی متصل به آن، نوع اتم­های مولکول و محیط آن دارد. طیف­های رامان هر مولکول، منحصر به فرد است. از این رو می‌توان از آن مانند “اثر انگشت” در تشخیص ترکیبات مولکولی روی یک سطح، درون یک مایع یا در هوا استفاده کرد[۲] .

۱-۲ تاریخچه

پراکندگی ناکشسان نور توسط آدولف اسمکال[۱] در سال ۱۹۲۱ پیش­بینی شده بود ولی این پدیده در سال ۱۹۲۸ مشاهده شد. پدیده رامان، به نام دانشمند هندی سر رامان[۲] که این اثر را با استفاده از نور خورشید مشاهده کرده بود، نامیدند که در سال ۱۹۳۰ به‌خاطر این کشف وی توانست جایزه نوبل فیزیک را دریافت کند. این اثر فیزیکی توسط جورج پلاکزیک[۳] چکوسلوواک بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۴ توسعه یافته و کامل شد.

رنگ آبی آسمان سیاره ما ناشی از پراکندگی نور خورشید از مولکول‌های گازی موجود در جو می‌باشد. در این موقعیت پرسیدن این سوال که چه کسی برای اولین بار این پراکندگی را مشاهده کرد، امری بیهوده است. افرادی مانند لئوناردو داوینچی[۴] در قرن ۱۵ میلادی و نیوتن در قرن ۱۷ میلادی و کلوزیوس[۵] در قرن ۱۹ میلادی سعی کردند که چرایی آبی بودن رنگ آسمان را توجیه کنند، گرچه غالب تئوری‌های آنان اشتباه بود. برای اولین بار در آزمایشگاه تیندال، ریلی[۶] در سال ۱۸۹۹ میلادی نظریه­ای بیان نمود که توانست پراکندگی نور را توجیه کند. این نظریه­ پراکندگی پاسخی بود به چرایی آبی بودن رنگ آسمان سیاره ما. پدیده رنگین کمان نیز گواه بزرگتری برای رنگی بودن نورهای بازتابیده و پراکنده شده در آسمان بود که پیدا کردن راه حل منطقی این سوال که چرا رنگ آسمان آبی است را پیچیده‌تر و دشوارتر می‌کرد. بسیاری از دانشمندان تلاش‌های زیادی برای پاسخگویی به این سوال کردند تا اینکه مولوکوفسکی[۷] توانست در سال ۱۹۰۸ میلادی بهترین توجیه را به جامعه علمی ارائه دهد. این دانشمند مبنای توجه خود را بر افزایش قابل ملاحظه چگالی شدت در هنگام پراکندگی نور و تغییر فاز نور در هنگام شکست آن قرار داد. در سال ۱۹۸۰ انیشتین[۸] ، نشان داد که چگونه می‌توان این تغییرات را در متغیرهای ترمودینامیکی و همچنین شدت نور در زمان شکست را دقیقا اندازه گیری کرد. زرنیک[۹] و ارنشتاین[۱۰] برای پراکندگی نور رابطه‌ی بدست آمده توسط انیشتین را در نقطه شکست تایید کردند و به بیان دیگری نظریه پراکندگی نور حاصل از تغییرات شدت در نقطه شکست در اوایل قرن ۲۰ میلادی به خوبی منسجم شد. بسیاری از اطلاعات خام مشاهده شده در آن زمان به کار گرفته شد تا با موفقیت این پدیده فیزیکی را توجیه کنند. همچنین دراین میان، این اطلاعات توانست مقدار عدد آواگادرو را با استفاده از نور پراکنده شده در گازها بادقت مشخص کند. مطالعات پراکندگی نور در کشورهایی مانند روسیه، فرانسه، هند و ایالات متحده آمریکا و آلمان به طور جدی دنبال می‌شد. در اوایل قرن ۲۰ میلادی افرادی مانند رامان[۱۱] و کریشنان[۱۲] در هند و لندزبرگ[۱۳] و مندل[۱۴] در روسیه و کابانز[۱۵] و دائور[۱۶] در فرانسه پیشرو این زمینه بودند. این سه گروه در حال بررسی تغییر فرکانس نور پراکنده شده در شرایط مختلف فیزیکی بودند که دو گروه هندی و روسی مطالبی را مشاهده کردند که برنامه یا هدفی برای مشاهده آن نداشتند. این یافته‌ها توسط این دو گروه مبنای نظریه مورد نظر ما می‌باشد. آقایان لندربرگ و مندل اشتام پراکندگی نور را در کوارتز و چند بلور دیگر مورد بررسی قرار دادند تا نورهای بازتابیده که دچار تغییر فرکانس شده‌اند را بیابند. در همان زمان رامان و کریشنان در کلکته هند هزاران کیلومتر دورتر از دانشمندان روسی در حال بررسی تغییرات نور در اثر کامپتون بودند. آنها با چاپ سه مقاله در سال ۱۹۲۸ میلادی در این زمینه این اثر را به نام خود ثبت نموده و موفق به دریافت جایزه نوبل شدند این در حالی بود که گزارش رامان و کریشنان اندکی زودتر از گزارش دانشمندان روسی بود[۳]. امروزه مطالعات بر روی پراکندگی نور در زمینه تجربی و تئوری به هزاران شاخه منتهی می‌شود و چند هزار دانشمند و محقق به طور جدی بر روی این مسئله در حال تحقیق و کاوش هستند[۵و۴].

 [۱]Adolf Esmkal

[۲]Raman

[۳]Jorje Pelagic

[۴]Davinchi

[۵]Klaus

[۶]Rile

[۷]Molokofski

[۸]Aniston

[۹]Zernike

[۱۰]Arnshtain

[۱۱]Raman

[۱۲]Krishnan

[۱۳]Lundeberg

[۱۴]Mandel

[۱۵]Cabins

[۱۶]Dior

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.