پیشینه تحقیق کشت مخلوط، تأثیر کشت مخلوط بر عملکرد و کیفیت علوفه و کاربرد کودهای شیمیایی و بیولوژیک در کشاورزی دارای ۷۸  صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱- کشاورزی  پایدار    ۵
۲- کشت مخلوط    ۷
۲-۱ – مزایای کشت مخلوط    ۸
۲-۱-۱ – افزایش عملکرد    ۸
۲-۱-۲ -کاهش خسارت ناشی از آفات و بیماریها    ۹
۲-۱-۳- حفاظت خاک    ۹
۲-۱-۴- کنترل علفهای هرز    ۱۰
۲-۱-۵- بهبود حاصلخیزی و افزایش نیتروژن خاک    ۱۱
۲-۳- معایب کشت مخلوط    ۱۱
۲-۳-۱ -تفاوت نیازهای غذایی    ۱۱
۲-۳-۳- محدودیت استفاده از ماشینآلات کشاورزی    ۱۲
۲-۳-۴- ایجاد رقابت بین گونهای    ۱۲
۲-۴ – ارزیابی کشت مخلوط    ۱۳
۲-۴-۱- نسبت برابری زمین    ۱۳
۲-۵ – اهمیت کشت مخلوط لگوم-گراس    ۱۴
۳- کاربرد کودهای شیمیایی و بیولوژیک در کشاورزی    ۱۵
۳-۱ -کودهای بیولوژیک    ۱۷
۳-۲ – باکتریهای حل کننده فسفات    ۱۸
۳-۳ -کود فسفر زیستی    ۱۹
۳-۴ – اهمیت و نقش کود زیستی فسفر    ۲۰
۳-۵ – مکانیسم عمل باکتریهای محرک رشد گیاه    ۲۱
۳-۵-۱ – تثبیت بیولوژیکی نیتروژن    ۲۲
۳-۵-۲ – افزایش فراهمی عناصر غذایی    ۲۳
۳-۵-۳ – حلالیت فسفر    ۲۳
۳-۵-۴- اثرات باکتریهای محرک رشد برمورفولوژی ریشه    ۲۴
۳-۵-۵- – تولید هورمونهای گیاهی    ۲۵
۳-۵-۶ – تحریک همزیستی بین گیاه و قارچ    ۲۵
۴ – ذرت    ۲۵
۴ -۱-گستردگی گیاه ذرت    ۲۶
۴-۲ – دلایل اهمیت ذرت در بین گیاهان زراعی    ۲۷
۴-۳ – اکولوژی ذرت    ۲۷
۵ – خلر    ۲۸
۵-۱ – اکولوژی خلر    ۲۹
۵-۲ – ارزش غذایی و ترکیب شیمیایی گیاه خلر    ۳۰
۶- تأثیر کشت مخلوط بر عملکرد    ۳۱
۷ – تأثیر کشت مخلوط بر کیفیت علوفه    ۳۷
۸ – ارزیابی کشت مخلوط    ۴۱
۹ -تأثیر کود فسفر زیستی بر عملکرد و کیفیت علوفه    ۴۲
منابع مورد استفاده    ۵۰

منابع

کوچکی، ع. ۱۳۷۶٫ زراعت در مناطق خشک. انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد. ۲۴۰ صفحه.

کوچکی، ع.، م. حسینی و ح. خزاعی. ۱۳۷۶٫  نظام های کشاورزی پایدار (ترجمه). انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد، ۱۸۸ صفحه.

کوچکی، ع.، م.  حسینی و ا. هاشمی دزفولی.۱۳۸۶٫کشاورزی پایدار (ترجمه و تدوین). انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد، ۱۶۳ صفحه.

کنشلو، ه. و د. مظاهری.۱۳۷۶٫ مقایسه کشت مخلوط و خالص چاودار – ماشک. مجله پژوهش و سازندگی. ۳۴: ۶۷-۶۶٫

مدنی، ح.، غ. نادری، م. چنگیزی، ا. فراهانی و م. امیر آبادی. ۱۳۸۵٫ بررسی اثر سطوح مختلف کود نیتروژنه و فسفاته بر عملکرد و درصد اسانس گیاه بابونه. مجموعه مقالات اولین همایش منطقه ای گیاهان داروئی و معطر. شهر کرد. صفحه ۱۱٫

مظاهری، د . ۱۳۷۳٫ زراعت مخلوط. انتشارات دانشگاه تهران. ۳۵۰ صفحه.

مظاهری، د . ۱۳۷۳٫ کشت مخلوط به عنوان یک راه افزایش و پایداری محصول. سومین کنگره علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران – تبریز. صفحه ۱۰۱٫

موحدی دهنوی، م. ۱۳۷۸٫ کشت مخلوط ذرت و لوبیا و اثر آن برکنترل علفهای هرز. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته زراعت. دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران. ۱۴۲ صفحه.

میر هادی، م. ج. ۱۳۸۰٫ ذرت. کرج. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی. ۲۱۴ صفحه.

توحیدی مقدم، ح.ر.، م. نصری، ح. زاهدی، آ. حمیدی و ی. شرقی. ۱۳۸۶٫ کاربرد مقادیر مطلوب کود فسفر شیمیایی با کاربرد باکتری های حل کننده فسفات در ارقام دانه ای ذرت. دومین همایش ملی کشاورزی بوم شناختی ایران. گرگان. صفحه ۹۴٫

خزاعی، ح.ر. ۱۳۷۱٫ بررسی اثر نسبت­های مختلف بذر بر عملکرد و کیفیت علوفه در کشت مخلوط جو و گونه­های ماشک علوفه­ای. پایان نامه کارشناسی ارشد گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۴۲ صفحه.

خسروی، ه.، ب. یخچالی و ح. علیخانی. ۱۳۸۸٫ تعیین پتانسیل تعدادی از ریزوبیوم های بومی به عنوان باکتری های محرک رشد گیاه و نقش آن ها در کاهش اتیلن تنشی. مجله زیست شناسی ایران. ۲۲(۴): ۶۷۰-۶۶۱٫

اجاقلو، ف.، ف. فرح وش، ع. حسن زاده و م. پور یوسف. ۱۳۸۶٫ تأثیر تلقیح با کودهای زیستی ازتوباکتر و فسفاته ی بارور بر عملکرد گلرنگ. مجله علوم کشاورزی دانشگاه آزاد تبریز. ۳۰-۲۵٫

احتشامی، م. ر.، م. آفا علیخانی، م. ر. چائی چی و ک. خاوازی. ۱۳۸۶٫ تاثیر میکروارگانیسم های حل کننده فسفات بر خواص کمی و کیفی ذرت دانه ای تحت شراط تنش کم آبی. دومین همایش ملی کشاورزی بوم شناختی ایران. گرگان. ص. ۱۲۳٫

راشد محصل، م.ح و م. حسینی. ۱۳۷۶٫ زراعت غلات. (ترجمه). انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد. ۴۰۶ صفحه.

۱- کشاورزی  پایدار

پایداری از دیدگاه­های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و اکولوژی معانی متفاوتی دارد. هاشمی دزفولی و همکاران (۱۳۷۹) کشاورزی پایدار را مدیریت صحیح منابع کشاورزی به طوری که علاوه بر رفع نیازهای در حال تغییر بشر، کیفیت محیط زیست و منابع طبیعی حفظ گردد، تعریف می­کنند. کشاورزی پایدار در قالب کشاورزی ارگانیک نیز مطرح شده است، به طوری که  علاوه بر کاهش مصرف سموم و کودهای شیمیایی در کشاورزی، استفاده از هورمون­ها و مواد شیمیایی در تغذیه دام­ها نیز به حداقل ممکن برسد (Zhang and Li, 2003).

افزایش جمعیت جهان و تخریب منابع طبیعی و به دنبال آن نیاز مبرم به افزایش تولیدات غذایی از مشکلات اساسی دنیای امروز به شمار می­روند (Liebman and Davis, 2000). افزایش عملکرد گیاهان زراعی به منظور پاسخ به این تقاضای روز افزون منابع غذایی ضروری می­باشد. این امر منجر به ایجاد فشار بر منابع طبیعی گردیده و پایداری سیستم­های کشاورزی را تهدید می­کند. بنابراین، نیاز به طراحی و اجرای سیستم­های برخوردار از پایداری و عملکرد بالا به تدریج افزایش می­یابد (Samarajeewa et al., 2006). در سال­های اخیر به علت مشکلاتی که در اثر کاربرد بی­رویه مواد شیمیایی در کشاورزی و روش­های رایج تولید مواد غذایی بروز کرده است، توجه بیشتری به کشاورزی پایدار معطوف شده و آنچه مسلم است، کشاورزی پایدار را نباید تنها به عنوان مجموعه­ای از روش­ها به حساب آورد. بلکه باید آن را نوعی بینش قلمداد نمود که در آن جنبه­های مختلف اقتصادی، اجتماعی و حتی فلسفی نهفته است و ابعاد فرهنگی آن کمتر از جنبه­های فنی و تکنیکی مربوطه نیست (Carruthers et al., 2000).

اگر چه کشاورزی هنوز مهمترین فعالیت انسان در روی کره زمین است، ولی هماهنگی کشاورزی با طبیعت به طور مصنوعی و با پیشرفت علوم جدید به هم خورده است و تخریب اراضی کشاورزی و منابع طبیعی در جهان و آلوده شدن آب و خاک در اثر فعالیت کشاورزی و صنعتی و رشد روز افزون جمعیت، آینده تاریکی را برای بشر خبر می­دهد، بنابراین توجه به کشاورزی پایدار بسیار ضروری می­باشد (Marschner and Rengel, 2003).

در گذشته چنانچه زمین تخریب می­شد، انسان می­توانست به جای دیگری نقل مکان کند، ولی امروزه با افزایش جمعیت، این امر غیر ممکن شده است. بدین ترتیب کشاورزی پایدار اجتناب ناپذیر است (Stewart et al., 2003) و البته باید دارای خصوصیات تنوع کشت گیاهان زراعی به جای کشت مداوم یک یا چند گیاه زراعی یک­ساله،  کنترل بیولوژیک آفات و دیگر روش­های ابداعی برای کاهش مصرف آفت کش­ها، پیشگیری بیماری­های دامی به جای استفاده از   ‌آنتی بیوتیک­ها و اصلاح ژنتیکی گیاهان زراعی برای مقاومت به آفات، بیماری­ها، خشکی و استفاده مؤثر از عناصر غذایی باشد (Marschner and Rengel, 2003).

لزوم به­کارگیری سیستم­های کشاورزی پایدار خصوصاً در زمین­های زراعی قاره­های آسیا، اروپا و آمریکای شمالی که مشکل توسعه زمین­های قابل کشت را دارند از اهمیت بیشتری برخوردار است. بنابراین کشت مخلوط می­تواند تا حدودی راهگشا باشد (کوچکی و همکاران، ۱۳۷۶؛ کوچکی و همکاران، ۱۳۸۶).

هم اکنون چالش اصلی در کشاورزی پایدار این است که استفاده نهاده­های خارج از اکوسیستم به حداقل کاهش یابد، در حالیکه منابع درون اکوسیستم، به نحو بهتر و راندمان بیشتری مورد استفاده قرار گیرد. برای دستیابی به هدف فوق، شناخت روش­های مدیریت زراعی که باعث بهبود و یا حفظ تولید در گذر زمان گردد و کمترین خسارت به محیط زیست وارد آید، ضروری به نظر می رسد. از جمله این مدیریت­های زراعی می­توان به گیاهان پوششی، مدیریت تلفیقی آفات و بیماری­ها، تناوب زراعی، جنگل – زراعی و کشت مخلوط اشاره کرد (Altieri, 1995).

در مجموع کشت مخلوط یکی از راه­های رسیدن به کشاورزی پایدار است. عملکرد بیشتر بدون افزایش نهاده­های کشاورزی، کنترل طبیعی علف­های هرز، ایجاد میکروکلیمای مناسب و کاهش خطر آفات و بیماری­ها از جمله مزایایی هستند که پایداری کشت مخلوط را تایید می­کنند (Maingi et al., 2001).

 ۲- کشت مخلوط[۱]

طراحی و در مرحله بعد، مدیریت یک بوم نظام در کشاورزی پایدار مستلزم ایجاد تغییراتی در نظام­های رایج کشاورزی است. این تغییرات شامل افزایش کارایی مصرف نهاده­ها، جایگزینی نهاده­های تجدید ناپذیر و زیان بار با نهاده­ها و عملیات بوم سازگار و در نهایت طراحی مجدد نظام­های کشاورزی بر اساس اصل بوم شناختی می­باشد. کشت مخلوط یکی از مؤلفه­های کشاورزی پایدار محسوب می­گردد، که بخشی از برنامه تناوب زراعی در طراحی کشت بوم­های پایدار است، ضمن افزایش تنوع بوم شناختی و اقتصادی، باعث افزایش عملکرد در واحد سطح، افزایش ثبات نظام و تغذیه مطلوب­تر انسان و دام می­شود (Zhang and Li, 2003).

کشت مخلوط عبارتست از کشت دو یا چند گیاه در یک مکان و یک زمان که اهدافی نظیر ایجاد تعادل اکولوژیک و افزایش عملکرد را دنبال می­کند (Carruthers et al., 2000). زراعت مخلوط از دیر باز در اکثر نقاط جهان مرسوم بوده و اکنون نیز به عنوان یک رویه زراعی رایج در

کشورهای مناطق حاره به اجرا در می­آید (مظاهری، ۱۳۷۳). زراعت مخلوط قادر است که بعضی از مشکلات ناشی از عدم بکارگیری تناوب زراعی مطلوب را از طریق جلوگیری از توسعه و کاهش تعداد علف­های هرز (Banik et al., 2006) کاهش آفات و بیماری­ها، بهره­گیری بهتر از لایه­های مختلف خاک، بهبود ساختمان خاک و امکان تولید علوفه طی مدت زمان بیشتری از سال رفع نماید و با بهره­گیری بهتر از عوامل محیطی به عملکرد بالاتر منجر گردد (Soufizadeh et al., 2006).

کشت مخلوط در مناطق گرمسیری جهان به طور گسترده­ای متداول می­باشد و استفاده از این سیستم در مناطق معتدل نیز به سرعت در حال گسترش است. همچنین کشت مخلوط یکی از راه­هایی است که برای بهبود تولید در مراتع اعمال می­شود. از طرفی در طبیعت معمولا گونه­ها به تنهایی مشاهده نشده و همواره عرصه زیست بوم­های طبیعی را مخلوطی از گونه­های مختلف که دارای روابط خاصی می­باشند، تشکیل می­دهند. از این رو بمنظور اصلاح و توسعه مراتع، لازم است از طبیعت الگو­برداری و از کشت مخلوط دو یا چند گونه استفاده کرد (Khoze Mary, 2000).

۲-۱ – مزایای کشت مخلوط

در بسیاری از نقاط جهان، کشت مخلوط به عنوان یک عامل متداول از مدیریت اگرواکوسیستم، بکار می­رود که مزایای متعددی نسبت به کشت خالص دارا می­باشد (Banik et al.,  ۲۰۰۶). برخی از مزایای کشت مخلوط عبارتند از:

۲-۱-۱ – افزایش عملکرد

برای کشاورزانی که منابع محدودی در اختیار دارند، ثبات عملکرد و درآمد سیستم­های زراعی در مقایسه با به حداکثر رساندن عملکرد و درآمد، از اهمیت بیشتری برخوردار می­باشد. وقتی چند گیاه با هم کشت می­شوند، شکست تولید در یک محصول، به وسیله گیاه دیگر می­تواند جبران گردد و بدین طریق ریسک تولید کاهش می­یابد (Ghanbari Bonjar, 2000). یکی از دلایل اصلی که کشاورزان در سرتاسر جهان، کشت مخلوط را بر کشت خالص ترجیح می­دهند این است که در اغلب موارد تولید بیشتری از کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص از همان مقدار زمین بدست می­آید (Khoze Mary, 2000). کشت مخلوط به عنوان یک روش اقتصادی جهت تولید بالاتر با سطوح نهاده­های خارجی کمتر مطرح شده است. افزایش تولید در کشت مخلوط را می­توان به کاهش رشد علف­های هرز (Soufizadeh et al., 2006)، کاهش خسارت آفات و بیماری­ها (Mahmood, 2001)، سرعت رشد بهتر و استفاده بهتر از منابع در دسترس به دلیل تفاوت گونه­های مختلف (Arslan et al., 2006) نسبت داد. در کشت مخلوط به دلیل اینکه دو گیاه تفاوت­های مورفولوژیک (از لحاظ جذب مواد غذایی و بهره­برداری از محیط رشد) دارند، از منابع به نحو بهتری استفاده می­کنند (Banik et al.,  ۲۰۰۶).

۲-۱-۲ -کاهش خسارت ناشی از آفات و بیماری­ها

قابلیت کشت مخلوط در کاهش خسارت آفات و بیماری­ها یکی از جنبه­های مهم این سیستم کشت می­باشد. متخصصان محیط زیست، کشت مخلوط را یکی از راه­های کنترل آفات می­دانند. مخلوط سویا و سورگوم خسارت آفت شته را در هر دو گیاه کاهش داده است. در نیجریه کشت مخلوط سورگوم پایلند و کنجد خسارت ناشی از آفت Antigostia sp را نسبت به تک کشتی آن­ها کاهش داد. در آرژانتین نیز در کشت مخلوط پنبه و ذرت میزان آفات پنبه ۸۰ درصد کاهش یافت و محصول این گیاه افزایش یافت (مظاهری، ۱۳۷۳). کشت مخلوط همچنین باعث افزایش حشرات مفید می­گردد. در کشت مخلوط تنوع گیاهی باعث افزایش شکارچی­های طبیعی می­گردد و به این ترتیب جمعیت آفات کاهش می­یابد (Mahmood, 2001). کشت مخلوط یونجه و علف باغ با ذرت باعث افزایش چشمگیر فعالیت شکارچی­ها و شکار شدن لاروها نسبت به تک کشتی ذرت گردید.(Zongo et al., 1993)

۲-۱-۳- حفاظت خاک

پوشش گیاهی یکی از مهمترین عوامل کنترل کننده فرسایش خاک است. کشت مخلوط با افزایش پوشش زمین، بهبود خواص فیزیکی خاک و کاهش رواناب سطحی، باعث کاهش فرسایش خاک می­گردد. در کشت مخلوط گرامینه­ها با لگوم­ها، گرامینه­ها با برخورداری از ریشه­های افشان، ساختار خاک را مطلوب­تر می­سازند و از این طریق با فرسایش آبی مبارزه می­کنند (کنشلو و مظاهری، ۱۳۷۶). لگوم­ها نیز با برخورداری از ریشه عمودی گرایش به نفوذ در اعماق خاک دارند بنابراین وجود یک گراس همراه با یک لگوم، در حفاظت خاک نقش مهمی را ایفا می­کند (Krnenzos and Matches, 1991).

[۱]-  Intercropping

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.