پیشینه تحقیق کشت مخلوط و مزایا و محدودیت‌ها و عوامل موثر در کشت مخلوط و انواع روش‌های چند کشتی دارای ۳۴ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۴
۱-۴-۱- کشاورزی پایدار    ۵
۱-۴-۲-کشت مخلوط    ۵
۱-۴-۳-تاریخچه کشت مخلوط    ۶
۱-۴-۴-چند کشتی    ۶
۱-۴-۵-انواع روش‌های چند کشتی    ۷
۱-۴-۵-۱-چند کشتی متوالی (Sequential Cropping)    ۷
۱-۴-۵-۲-کشت دوگانه (Dobble Cropping)    ۷
۱-۴-۵-۳-کشت سهگانه (Tripple Cropping)    ۷
۱-۴-۵-۴-کشت چهارگانه    ۷
۱-۴-۵-۵-چندکشتی همزمان (Simultaneous Multiple Cropping)    ۷
۱-۴-۵-۶-کشت درهم (Mixed cropping)    ۷
۱-۴-۵-۷-کشت مخلوط ردیفی (Row Intercroppin)    ۸
۱-۴-۵-۸-کشت مخلوط نواری (Strip Intercroppin)    ۸
۱-۴-۵-۹-کشت راهرویی یا جنگل زراعی (Agroforestry)    ۸
۱-۴-۵-۱۰-کشت تأخیری (Delay cropping)    ۸
۱-۴-۶- مزایای کشت مخلوط    ۸
۱-۴-۶-۱- افزایش عملکرد در واحد سطح    ۸
۱-۴-۶-۲- بهبود کیفی محصول    ۹
۱-۴-۶-۳-ثبات عملکرد و کاهش خطرات احتمالی    ۹
۱-۴-۶-۴- حداکثر استفاده از منابع موجود    ۹
۱-۴-۶-۵- بهبود حاصلخیزی خاک    ۱۰
۱-۴-۶-۶- حفاظت از باد و سرما    ۱۰
۱-۴-۶-۷- حفاظت از گرما و نور شدید    ۱۰
۱-۴-۶-۸- افزایش پروتئین محصول    ۱۱
۱-۴-۶-۹-  قیم شدن برای گیاه همجوار    ۱۱
۱-۴-۶-۱۰- کاهش نفخ دام‌ها    ۱۱
۱-۴-۶-۱۱- استفاده بهینه از زمین‌های غیر مکانیزه    ۱۱
۱-۴-۶-۱۲- کاهش خسارت ناشی از آفات، بیماری‌ها و علف‌های هرز    ۱۲
۱-۴-۷- محدودیت‌های  کشت مخلوط    ۱۳
۱-۴-۷-۱- رقابت برون گونهای    ۱۳
۱-۴-۷-۲- اثرات سوء ترشحات ریشه‌ای (دگرآسیبی)    ۱۳
۱-۴-۷-۳- محدودیت کاربرد ادوات کشاورزی    ۱۳
۱-۴-۸- عوامل موثر در کشت مخلوط    ۱۴
۱-۴-۸-۱- تراکم گیاهی    ۱۴
۱-۴-۸-۲- آرایش فضایی    ۱۴
۱-۴-۸-۳- ویژگی‌های گیاهی    ۱۴
۱-۴-۸-۴- زمان نسبی کاشت    ۱۵
۱-۴-۹- سیستم‌های کشت مخلوط برخوردار از لگوم    ۱۵
۲-۱-کشت مخلوط    ۱۷
۲-۱-۱- عملکرد و اجزای عملکرد    ۱۷
۲-۱-۲- نسبت برابری زمین    ۱۹
۲-۱-۳- کنترل  علف‌های هرز    ۲۲
فهرست منابع    ۲۴

منابع

بهشتی س. ع.، ب. سلطانیان و ر. صدر آبادی حقیقی. ۱۳۸۹٫ بررسی اثر تراکم و نسبت‌های مختلف کشت بر عملکرد دانه و بیوماس در کشت مخلوط سورگوم دانه‌ای و لوبیاچیتی. نشریه پژوهش‌های زراعی ایران. جلد ۸٫ شماره ۱٫ ص ۱۷۶-۱۶۷٫

بهشتی، ع. ۱۳۷۵٫ بررسی شاخص‌های ارزیابی کشت مخلوط سورگوم و سویا از طریق روش‌های مختلف تجزیه و تحلیل داده ها. مجموعه چکیده مقالات چهارمین کنگره علوم زراعت و اصلاح نباتات ایران. انتشارات دانشگاه صنعتی اصفهان.

رحیمیان مشهدی،ح.، م. پارسا و م. حسینی. ۱۳۷۱٫ مطالعه عملکرد و اجزاء آن در کشت مخلوط ذرت، آفتابگردان و سویا. مجله دانش کشاورزی (۳و۴)۳ : ۱۴۰-۱۲۶٫

رحیمیان، ح. و ش. شریعتی. ۱۳۷۸٫ مدلسازی رقابت علف‌های هرز و گیاهان زراعی. انتشارات نشر آموزش کشاورزی. ۲۹۴ ص.

رحیمیان ح، صلاحی مقدم، م و گلوی م، ۱۳۷۱٫ کشت مخلوط سیبزمینی با ذرت و آفتابگردان. مجله علوم و صنایع کشاورزی، شماره ۶ صفحه های ۴۵ تا ۵۸٫

مظاهری، د. ۱۳۶۴٫ کشت مخلوط ذرت و لوبیا. مجله علوم کشاورزی ـ جلد ۱۶ شماره‌های ۱،۲،۳،۴٫

مظاهری، ع. ۱۳۷۳٫ زراعت مخلوط. انتشارات دانشگاه تهران. مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی،  شماره۲۶، صفحات  ۳۸-۴۳٫

مظاهری، د.  و آقاعلیخانی، م. ۱۳۷۷٫ بو مشناسی گیاهان گرمسیری.  انتشارات جهاد دانشگاهی، دانشگاه تهران.

مظاهری، د. ۱۳۶۶٫ کشت مخلوط ذرت و کل (کلم علوفه ای). مجله علوم کشاورزی جلد ۱۸٫ شماره‌های ۳ و ۴٫

مظاهری، د. ۱۳۷۲٫ کشاورزی پایدار. اولین کنگره زراعت و اصلاح نباتات کرج.

مظاهری، د. ۱۳۷۷٫ زراعت مخلوط.  چاپ دوم. انتشارات دانشگاه تهران.

مظاهری، د. و ن. مجنون حسینی.۱۳۸۰٫ مبانی زراعت عمومی. انتشارات دانشگاه تهران.۳۲۰ صفحه.

ابدالی مشهدی، ع. ۱۳۷۵٫ بررسی کشت مخلوط ذرت و آفتابگردان در نسبت‌ها و زمان‌های مختلف. پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران.

ابدالی مشهدی، ع. ۱۳۷۷٫ کشت مخلوط، جلوهای از کشاورزی پایدار (قسمت اول). مجله زیتون، شماره ۱۳۷، صفحات ۱۷-۱۳٫

کریمی، ه. ۱۳۶۸٫ گیاهان زراعی. انتشارات دانشگاه تهران. ۴۱ صفحه.

کریمی، ه. ۱۳۷۵٫ گیاهان زراعی. انتشارات دانشگاه تهران. ۷۱۴ صفحه.

مقدمه

امروزه جهان با مشکل بزرگ رشد جمعیت مواجه است که یکی از پیامدهای آن کمبود غذا می‌باشد و تأمین غذای این جمعیت رو به رشد به بخش کشاورزی مربوط می‌شود. افزایش جمعیت سبب شده است تا کودهای شیمیایی، سموم دفع آفات نباتی، فراورده‌های هورمونی و سایر عوامل خطرزا برای محیط‌زیست به صورت کنترل نشده و بی‌رویه به بخش کشاورزی وارد شوند تا این بخش بتواند به تقاضای رو به رشد مواد غذایی پاسخ دهد. در سال­های اخیر به علت مشکلاتی که در اثر کاربرد بی­رویه مواد شیمیایی در کشاورزی و روش­های رایج تولید مواد غذایی بروز کرده است توجه مضاعفی به کشاورزی پایدار معطوف شده است (توحیدی نژاد و همکاران، ۱۳۸۳).

کشاورزی پایدار (Sustainable Agriculture) نوعی کشاورزی است که در جهت منافع انسان بوده، کارایی بیشتری در استفاده از منابع دارد و با محیط در توازن است. استفاده مناسب از عوامل محیطی و زارعی همراه با تغییر الگوی کشت، از جمله روش‌های مدیریتی است که باعث بهبود عملکرد گیاهان زراعی و پایداری در کشاورزی خواهد شد. چند کشتی (Multiple Cropping) و کشت مخلوط (Intercropping) یکی از راه‌های رسیدن به کشاورزی پایدار (معافی و موکارلی، ۲۰۰۳؛ توحیدی نژاد و همکاران، ۱۳۸۳) و یکی از قدیمی‌ترین و گسترده‌ترین عملیات مورد استفاده در سامانه‌های کشاورزی کم نهاده در بسیاری از مناطق جهان است (لیتورجدیس و همکاران، ۲۰۱۱).

کشت مخلوط به روشی از کشت که بر مبنای استفاده حداکثر از پتاسل‌های محیطی، از طریق کشت توأم یا متوالی دو یا چند گیاه زراعی که از لحاظ زمان کاشت و برداشت و نحوه رشد متفاوت هستند اطلاق می‌شود. محققین بسیاری در مطالعات خود از دستیابی به عملکرد بیشتر به‌عنوان برتری‌های کشت مخلوط نسبت به کشت خالص اشاره داشته‌اند. از دلایل دیگر برتری نظام مخلوط نسبت به تک کشتی کاهش آفات و بیماری‌ها، حفاظت خاک، بهبود راندمان استفاده از منابع (آب، عناصر غذایی و نور)، کاهش ریسک تولید و کاهش خسارت علف‌های هرز است (بولسون، ۱۹۹۷؛ هیمس، ۱۹۹۹؛ ریجنتجس و همکاران، ۱۹۹۲). این سیستم‌های زراعی همچنین ریسک تولید محصولات را چه به لحاظ تأثیر شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی اقلیمی و چه شرایط پر نوسان بازار، کاهش داده و در مجموع به پایداری بیشتر سیستم‌های معیشتی کشاورزی می‌انجامد (بهشتی و همکاران، ۱۳۸۹؛ اینال و همکاران، ۲۰۰۷).

انتخاب گیاهان مناسب در کشت مخلوط از اهمیت خاصی برخوردار است. در طراحی یک نظام کشت مخلوط انتخاب نوع گونه‌ها به نحوی که اثرات تکمیل‌کنندگی بر یکدیگر داشته باشند، شرط اصلی موفقیت می‌باشد که لازمه این کار شناخت کامل گیاه در ارتباط با نیازهای اکولوژیکی آن و نحوه واکنش آن به محیط است (موشاگالوسا و همکاران، ۲۰۰۸). معمولاً افزایش عملکرد در نظام کشت مخلوط، زمانی ایجاد می­شود که گیاهان تشکیل‌دهنده مخلوط از نظر نحوه و میزان استفاده از منابع با یکدیگر کاملاً متفاوت باشند (بومن و همکاران، ۲۰۰۲). بر همین اساس استفاده از گونه‌های گیاهی با فنولوژی و خصوصیات مورفولوژیکی متفاوت که کمترین رقابت را در یک آشیانه اکولوژیکی ثابت چه از نظر عوامل محیطی چه از نظر زمان با هم ایجاد کنند گام مهمی در موفقیت کشت مخلوط محسوب می‌شود (موشاگالوسا و همکاران، ۲۰۰۸). ‌

کنترل علف‌های هرز به‌عنوان یکی از مزایای کشت مخلوط برشمرده شده است. علف‌های هرز مهم‌ترین عامل محدودیت در سیستم‌های کشاورزی می‌باشند و اگر در مزارع کنترل نشوند، عملکرد گیاهان زراعی بسته به توان رقابتی آنها ۱۰۰-۱۰% کاهش می‌یابد (رحیمیان و شریعتی، ۱۳۷۸). در کشت مخلوط به‌دلایل مختلف از جمله افزایش پوشش گیاهی، افزایش رقابت، میزان و هجوم علف‌های هرز به نحو بارزی کاهش می‌یابد. از این‌رو کشت مخلوط می‌تواند بطور قابل ‌توجهی از میزان کاربرد علف‌کش‌ها بکاهد و این امر علاوه بر ارزش اقتصادی از اهمیت زیست‌محیطی بسزایی نیز برخوردار است.

۱-۴-۱- کشاورزی پایدار

چند کشتی و کشت مخلوط، یکی از راه‌های رسیدن به کشاورزی پایدار است. عملکرد بیشتر بدون افزایش نهاده‌های کشاورزی، کنترل طبیعی علف‌های هرز، ایجاد خرد اقلیم (Microclima) مناسب، کاهش خطرات آفات و بیماری‌ها همگی از مزایایی هستند که پایداری کشت مخلوط را تایید می‌نماید (مظاهری، ۱۳۶۶).

کشت مخلوط بعنوان نمونه‌ای از نظام‌های پایدار در کشاورزی اهدافی نظیر ایجاد تعادل اکولوژیک، بهره‌برداری بیشتر از منابع، افزایش کمیت و کیفیت محصول و کاهش خسارت آفات، بیماری‌ها و علف‌های هرز را دنبال می‌کند (لیتورجیدیس و همکاران، ۲۰۰۷). به علاوه این نظام‌ها برخلاف نظام‌های تک کشتی در راستای اصول اکولوژیک پیش می‌روند و در صورت بهره‌گیری مؤثر و گسترده از آنها ثبات و پایداری نظام‌های کشاورزی بویژه در شرایط کم نهاده افزایش می‌یابد (اوفوری و استرن، ۱۹۸۷؛ جوانشیر و همکاران، ۱۳۷۹). علت افزایش محصول در کشت مخلوط، استفاده بیشتر از عامل‌های محیطی مانند آب، مواد غذایی و نور است (مظاهری، ۱۳۷۷).

۱-۴-۲-کشت مخلوط

زراعت مخلوط یکی از ‌ارزان­ترین و قابل دسترس­ترین روش­ها برای افزایش تولید محصولات زراعی است. بسیاری از کشاورزان جهان از این موضوع آگاهی دارند و آن را مورد استفاده قرار می­دهند. در برزیل ۶۷ و ۶۸% از کشاورزانی که به‌ترتیب لوبیا و ذرت کشت می­کنند، از سیستم­های زراعت مخلوط استفاده می­کنند (کوچکی و همکاران، ۱۳۸۵).

بر اساس پیش­بینی فرانسیس (۱۹۹۶)، ۶۰% ذرت و ۸۰% لوبیای کشت شده در مناطق گرمسیری آمریکای لاتین به­صورت زراعت مخلوط انجام می­شود. زراعت مخلوط در آفریقا بعنوان رایج­ترین سیستم کشت است. بعنوان مثال، ۹۲% لوبیا چشم بلبلی، ۹۵% بادام زمینی (Arachis hypogaea)، ۸۹% ارزن (Panucum miliaceum) و ۷۵% ذرت کشت شده در نیجریه بصورت زراعت مخلوط است. با وجود اینکه زراعت مخلوط عموماً در مزارع کوچک و با حداقل مکانیزاسیون و پیشرفت‌های فناوری انجام می‌شود، اما برتری عملکرد در زراعت مخلوط به هیچ­ وجه به این شرایط محدود نمی­شود (کوچکی و همکاران، ۱۳۸۵).

۱-۴-۳-تاریخچه کشت مخلوط

در ابتدای تاریخ زراعت، مزارع بصورت چند کشتی بوده و حداقل این است که علف­های هرز همراه گیاه اصلی رشد می‌کنند. اگرچه علف­های هرز باعث کاهش محصول می­گردند، ولی گاهی اوقات باعث انتقال ژن (Gene flow) مفید به گیاه اصلی شده و نیز زمانی خود علف­هرز به‌عنوان گیاه اصلی شناخته می‌شود. مثلاً چاودار (Secale cereale ) و یولاف که ابتدا از علف­های هرز مزارع گندم و جو خاورمیانه و اروپای شرقی شمرده می­شدند، امروزه جزء گیاهان زراعی غلات محسوب می‌شوند (مظاهری، ۱۳۷۷).

پایه­ گذاری کشاورزی مدرن تک­کشتی بر اساس استفاده از حداکثر نهاده­ها در یک مدت کوتاه صورت گرفته است. تأکید بر صرفه­جویی در مصرف انرژی و کاهش تلفات آن به بکارگیری منابع قابل دسترس طبیعی دارد (غدیری، ۱۳۸۱) و به جای این طرز فکر که اهداف بوم شناختی و اقتصادی با یکدیگر در تعارض می­باشند، به این نکته توجه دارند که نظام­های اقتصادی بر نظام­های حامی ‌حیات اکولوژیک خود متکی هستند و اندیشه مکمل بودن سرمایه طبیعی و سرمایه بشری را ترویج می­کنند (نوجوان، ۱۳۸۰).

رویش گیاهان بصورت توأم سابقه طولانی داشته و احتمالاً تاریخ آن به نخستین دوره‌هایی که بشر با کشاورزی آشنا گردیده بر می­گردد. کشت گیاهان زراعی بصورت توأم از مناطق استوایی شروع شده است. ناحیه آمازون و حوضه رودخانه­های زهکشی‌شده منطقه Orinoco به‌عنوان یک مرکز زراعت چندکشتی، مرکب از گیاهان غده­ای و دانه­ای شناسایی شده است و با افزایش ارتفاع از سطح دریا در مناطق استوایی تعداد گونه‌های ترکیب‌شونده در مخلوط کاهش می­یابد (مظاهری، ۱۳۷۷).

کشاورزی سنتی ایران بر پایه استفاده حداکثر از عوامل محیطی بوده و استفاده از روابط بین گیاهان و مبارزه با آفات و بیماری­ها به کشت مخلوط مبادرت می­ورزیدند. در همین زمینه ستوهیان (۱۳۷۰) به چند مورد از این نوع زراعت اشاره می­کند: بعنوان مثال برای تولید خربزه (Cucumis melo) آن را میان ریشه­های خارشتر (Alhagi camelorum) می‌کاشتند.‌‌‌‌‌خارشتر با داشتن ریشه­های عمیق از آب‌های تحت‌الارض استفاده کرده و با کمک این رطوبت بذر خربزه نیز سبز می­شد. کشاورزان ایرانی معتقدند که بین بعضی از گیاهان رابطه عاطفی خاص وجود دارد و این گیاهان در جوار یکدیگر محصول بیشتری تولید می­کنند. مثلاً کاشت یونجه و جو و کشت بذر خیس شده درخت سرو (Cupressus sempervirens) در مزرعه غلات باعث ازدیاد کیفی و کمی ‌هر دو گیاه می­شود (مظاهری، ۱۳۷۷).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.