پیشینه تحقیق کمیل بن زیاد، تبار، دوره های حیات و ابعاد شخصیت دارای ۳۱ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

کمیل بن زیاد، تبار و خاندان او    ۴
کمیل بن زیاد در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم    ۵
کمیل بن زیاد در دوران خلفای نخستین    ۷
کمیل در دوره امامان اهل بیت علیهم السلام    ۸
کمیل و امام علی علیه السلام    ۸
کمیل صاحب سرّ و یار دوران غربت و عظمت امام علی علیه السلام    ۸
کمیل فرماندار امام علی علیه السلام    ۱۱
منزلت علمی و معنوی کمیل در نظر حضرت امیر علیه السلام    ۱۶
شناخت کمیل در کلام امیر کلام    ۱۸
برخی محورهای عمده دعاى کمیل‏    ۲۵
آستانه و آرامگاه کمیل بن زیاد    ۲۵
کمیل نامه    ۲۷
کتابنامه    ۲۹

منابع

قرآن کریم

امام على بن ابى طالب علیه السلام، نهج البلاغه، انتشارات دار الهجره قم‏، ۱۳۷۰٫

المزی، جمال الدین یوسف، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی

طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق السید احمد الحسینی، تهران، المکتبه المرتضویه، [بی‌تا].

ابن حجر عسقلانی ، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی،

ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الإصابه فی تمییز الصحابه، دار الکتب العلمیه،

سپهر، محمد تقی لسان الملک، ناسخ التواریخ، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ‎۱۳۵۸.

ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، بیروت: دار بیروت، ‎‎۱۳۶۴.

یاقوت حموی، یاقوت بن عبد الله،معجم البلدان، دار صادر، بیروت، ۱۳۲۳

قمی، شیخ عباس، محمد باقر خوانساری، نوراللّه شوشتری ، پرتوی از زندگی کُمیل.

قمی، شیخ عباس، سفینۀ البحار و مدینه الحکم و الاثار ؛ بیروت؛ دارالمرتضی، ۱۴۰۵ق.

قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، تهران انتشارات اسوه، ۱۴۱۳ ق.

ابن عساکر ابوالقاسم علی بن حسن دمشقی، تاریخ مدینه دمشق، تحقیق محمد باقر محمودی، تهران، وزارت ارشاد اسلامی، ۱۳۷۲ ش ، ج۵۰

سید رضى، خصائص الأئمه (ع)، یک جلد، مجمع البحوث آستان قدس رضوى، ۱۴۰۶ ق.‏

ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، دار صادر، بیروت، ۱۳۸۵ق.

ابن اعثم کوفی، الفتوح، دارالأضواء، بیروت، ۱۹۹۱

الکلینی الرازی، ابی‌جعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، صححه و قابله و علق علیه

کمیل بن زیاد، تبار و خاندان او

کمیل فرزند زیاد بن نهیک بن هیثم که در متون و منابع تاریخی[۱] گاه از آن به ابن عبدالرحمان یا ابن عبدالله نیز یاد می‌شود؛ در حدود سال‌های ۵ یا ۶ بعثت[۲]، در یکی از بزرگترین و مشهورترین طوایف شبه جزیره عرب یعنی «نَخَع» به دنیا آمد. نَخَع به معنی دوری است و جسر بن عمرو جدّ هشتم کمیل به خاطر این که از قوم خود فاصله گرفت، به این نام نامیده شد. نخعیان طایفه‌ای بزرگ و منشعب از قبیله مذحج[۳] بودند و در آستانه بعثت پیامبر خدا حضرت محمد ^{صلی الله علیه و آله و سلم} در سرزمینی بنام «بیشه»[۴] در نزدیکی یمن مستقر و زندگی می‌کردند. شهرت او به یمنی و یمانی نیز بر همین اساس است. بدین ترتیب کمیل در طبقه‌بندی‌های مردم شبه جزیره(جزیره العرب)، جزو مردمان جنوبی و به تعبیری جزو عرب قحطانی و عاربه یا اصیل، در مقابل اعراب مستعربه یا عدنانی تلقی می‌‌شود.

اگر بتوان احادیثی را که درباره اقوام، قبایل و بسیاری امکنه وارد شده را قابل اعتبار و اعتناء دانست، پیامبر خدا ^{صلی الله علیه و آله و سلم} طایفه نخع را ستوده است. گویا رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله و سلم} در حق اینان فرموده باشد: «اللهم بارک فی النّخع».[۵] ‌ چنانکه درباره یمن و یمنیان و نیز قبیله «مذحج»، نیز روایاتی از پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه و آله و سلم} نقل شده است.[۶]

کمیل بن زیاد در زمان رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله و سلم}

کمیل بن زیاد یمانی هرچند هنگام رحلت پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه و آله و سلم} به احتمال قوی ۱۸ سال سن داشته است ولی در باره درک محضر پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه و آله و سلم} سندی ارائه نشده، و لذا جزو بزرگان تابعان حضرت رسول ^{صلی الله علیه و آله و سلم} معرفی شده است چنان که بیشتر رجال شناسان، کمیل را «تابعی» (کسی که محضر رسول خدا را درک نکرده یا از آن حضرت روایت نقل کرده است) معرفی نموده و صحابه نگاران رسول الله ^{صلی الله علیه و آله و سلم} نیز نامی از وی به میان نیاورده‌اند؛ ولی از آنجا که او بخشی از دوران جوانی خود را در حیات پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} گذرانده، برخی معاصران صحابی بودن وی را محتمل دانسته‌اند.[۷] این که در زمان رحلت حضرت رسول ^{صلی الله علیه و آله و سلم}، کمیل ۱۸ سال داشته است از این رو، ابن حجر عسقلانی (۷۷۳-۸۵۲ ق) می‌گوید: «قد ادرک من الحیاۀ النبویۀ ثمانی عشرۀ سنۀ»[۸]. و نیز این که ماموریت امام علی ^{علیه السلام}از طرف پیامبر اکرم ^{صلی الله علیه و آله و سلم} برای تبلیغ احکام و معارف الهی به سرزمین یمن قبل از حجه الوداع بوده و در نتیجه آن سفر مبارک خورشید اسلام در یمن طلوع کرده و بسیاری از جمله کمیل به آیین اسلام تشرّف یافته‌اند و به نوعی دلدادگی کمیل به حضرت علی ^{علیه السلام}آغاز و چشم و جان مستعد او به جمال جان‌افزای امیر زیبایی‌ها و سرچشمه کمالات گره خورده است، این احتمال را که کمیل محضر پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} را درک کرده باشد موجه می نماید. هرچند این ادعا گمانی بیش نبوده و احتمالی است که تاکنون در هیچ یک از منابع و متون رجال اشاره‌ای بدان نشده است. چنانچه «صحابی» را کسی بدانیم که زمان پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} را درک کرده یا دیده باشد، در حالی که مسلمان بوده، کمیل جزء اصحاب آن حضرت به شمار می‌رود؛ ولی چنان که مصطلح و مشهور است اگر «صحابی» را کسی بدانیم که از پیامبر ^{صلی الله علیه و آله و سلم} بدون واسطه روایت هم نقل کرده باشد، او را نمی‌توان جزء اصحاب محسوب نمود؛ چرا که کمیل روایتی را از حضرتش بدون واسطه نقل نکرده است.

کمیل بن زیاد در دوران خلفای نخستین

در کتب و آثار معتبر تاریخی از حالات و عملکرد کمیل در زمان حکومت ابوبکر و عمر که او در سنین جوانی بود، گزارشی نقل نشده است ولی در زمان خلافت عثمان حضور کمیل به صورت اعتراض به انحرافاتی که در حکومت او پدیدار شده بود، آشکار است. و نمونه بارز این اعتراض، قیام بر ضد سعید بن عاص، والی کوفه، بود که باعث دستگیری او و برخی دیگر از معترضان شد و داروغه و پلیس شهر، آنان را به بهانه زیاده‌خواهی به شدت مورد ضرب و شتم قرار داد و سخت مورد غضب سعید بن عاص و عثمان قرار گرفتند.

عثمان با اطلاع از موضوع دستور داد که جناب کمیل و بعضی از دوستانش مانند مالک اشتر و صعصعۀ بن صوحان را از کوفه به شام تبعید و از خانواده و دوستانشان جدا کنند.[۹]. اما آنان در شام نیز به مبارزات سیاسی خود بر ضد حکومت عثمان و معاویه – که والی عثمان در شام – بود ادامه دادند. آنان مخالفت‌ها و اعتراضات خود را با شیوه‌های مختلف ابراز می‌داشتند؛ به طوری که معاویه در نامه‌ای به عثمان، از کنترل آنها اظهار عجز کرد. اینجا بود که آنها به دستور عثمان دوباره از شام به کوفه نزد سعید بن عاص برگشتند.

آنان در کوفه بیش از پیش به انتقاد خود ادامه دادند. با شکایت سعید بن عاص به عثمان، او دستور داد که آنان را نزد عبدالرحمان بن خالد بن ولید به حمص (شهری است در سوریه) بفرستد. بدین ترتیب کمیل، مالک، صعصعه، جندب و …، به جرم دفاع از حضرت علی علیه السلام و مبارزه با ظلم به حمص تبعید شدند. عبدالرحمن بن خالد به شدت ایشان را مورد آزار و اذیت و بی‌احترامی قرار می‌داد و حتی هرگاه سوار اسب می‌شد، ایشان را با پای پیاده به دنبال خود در شهر می‌گرداند و با آنان بدرفتاری می‌کرد. بعد از مدتی عبدالرحمن بن خالد به عثمان نامه‌ای نوشت و تقاضای عفو ایشان را کرد و آنان را به کوفه برگرداند که عثمان هم پیشنهاد او را پذیرفت.

کمیل در دوره امامان اهل بیت ^{علیهم السلام}

کمیل و امام علی ^{علیه السلام}

قبل از پرداختن به رابطه کمیل با امام علی ^{علیه السلام} مناسب است اشاره به دیگر امامان ^{علیهم السلام} که کمیل شرف حضور آنان را پیدا کرده است شود. و سپس به بحث اصلی کمیل و امام علی ^{علیه السلام} است بپردازیم.

امامانی که جناب کمیل موفق به درک حضورشان شده است(غیر از وجود مبارک امیرمومنان ^{علیه السلام}) عبارتند از:

امام حسن، امام حسین، امام سجاد ^{علیهم السلام}؛ بلکه به گواهی دانشمندان رجال، او از خواص آن بزرگواران محسوب می‌شود. کمیل بن زیاد در زمان امام حسن و امام حسین ^{علیهما السلام} همواره همراه آنان بودند.

کمیل صاحب سرّ و یار دوران غربت و عظمت امام علی ^{علیه السلام}

 به گواهی تاریخ و متون و منابع معتبر مورد قبول فریقین[۱۰]، کمیل بن زیاد النخعی از ارجمندترین یاران امام علی ابن ابیطالب ^{علیه السلام}  به شمار می رود. مطابق برخی گزارش‌ها، کمیل بن زیاد در کنار اویس قرنی از زهاد ثمانیه عرب و کوفه دانسته شده است.[۱۱]

شیخ مفید ^{رحمه الله}  در کتاب الاختصاص در بابی تحت عنوان سابقان مقرب به حضرت علی ^{علیه السلام} ، پس از نام بردن اصحابی همچون: سلمان، مقداد، ابوذر، و عمار به عنوان ارکان اربعه، از تابعانی مانند: اویس قرنی، رشید حجری، میثم تمار، کمیل بن زیاد نخعی، قنبر غلام حضرت، محمد بن ابی بکر و دیگران نیز یاد می‌کند.[۱۲]

با حاکمیت امام علی^{علیه السلام} جناب کمیل در طول حکومت آن حضرت از جمله فدائیان و ملازمان آن حضرت به شمار می‌آمد. کمیل که به رجال شناسان در کنار زهد و عبادت، شجاعت را از صفات آشکارش دانسته‌اند در همه نبردهای امام علی ^{علیه السلام} با قاسطین، مارقین، و ناکثین، در شمار فرماندهان لشکر امام، آماده جان‌فشانی در راه اسلام و قرآن بود.

نقل است روزی امام علی ^{علیه السلام} به کاتب خود، عبدالله بن ابی رافع فرمان داد تا ده نفر از معتمدان (ثقه) آن حضرت را حاضر نماید. عبدالله عرض کرد: ای امیر مؤمنان! آنان را مشخّص فرمایید. حضرتش ده نفر، از جمله کمیل را نام برد.[۱۳]

جمال الدین یوسف المزی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ج۲۴، ص۲۱۸؛ ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ج۸، ص ۳۹۰٫، حموی، یاقوت بن عبد الله، معجم البلدان، دار صادر، بیروت، ۱۳۲۳، ج۱، ص۵۲۹

[۲] . تاریخ ولادت کمیل ابن زیاد النخعی به درستی معلوم نیست، اما با توجه به دو نکته می توان سال ولادت ایشان را به دست آورد: اول اینکه مورخان سال شهادت کمیل را ۸۲ یا ۸۳ هجری می دانند.دوم اینکه نوشته اند جناب کمیل در نود سالگی به شهادت رسیده است. * ادامه در بخش پی نویس ها(۱)

مذحج از قبایل مهم یمن بوده است. رک: طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق السید احمد الحسینی، تهران، المکتبه المرتضویه، ج۲، ص۳۰۲٫

[۴] . حَمَوی، پیشین، ج۱، ص۵۲۹٫

[۵] . لابن سعد، الطبقات الکبری،  بیروت، دار بیروت، ‎۱۹۸۵م  ج۳ ص۳۶۴  و محمد تقی لسان الملک سپهر، ناسخ التواریخ، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ‎۱۳۵۸، ج۲، ص۱۷۷

[۶]. عباس قمی، سفینه البحار و مدینه الحکم و الاثار ؛ بیروت؛ دارالمرتضی، ۱۴۰۵ق ج۲، ذیل مدخل یمن، و بحار الانوار، مجلسی،پیشین، ج۵۷، ص۲۳۲؛ و نیز مجمع البحرین، طریحی، پیشین.

[۷] . کمیل بن زیاد انیس آفتاب، حسین حیدرخانی، و سید جعفر ربانی؛ مجله فرهنگ کوثر ۱۳۸۴ شماره ۶۱

[۸] . ابن حجر عسقلانی، پیشین، ج۵، ص۴۸۶٫

[۹] . یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب؛ تاریخ یعقوبی، ترجمه محمد ابراهیم آیتی، تهران علمی و فرهنگی، ۱۳۸۲ ، ج۶، ص۲۱۹۹ و نیز شرح حال، آثار و مقام عرفانی کمیل بن زیاد نخعی، خیاطیان.

[۱۰] . ابن ابى الحدید معتزلى، شرح نهج البلاغه، ۲۰ جلد در ۱۰ مجلد، انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشى قم، ۱۴۰۴ هـ.ق، ج۴، ص۱۶۴٫

[۱۱] . ابن عساکر ابوالقاسم علی بن حسن دمشقی، تاریخ مدینه دمشق، تحقیق محمد باقر محمودی، تهران، وزارت ارشاد اسلامی، ۱۳۷۲ ش ، ج۵۰، ص۲۵۰٫ عباد و زاهدان معروف کوفه هشت نفر بودند اویس قرنی، عمرو بن عتبه، یزیدبن معاویه النخعی، ربیع بن خثیم، همّام بن حارث، معضد الشیبانی، جندب بن عبدالله و کمیل بن زیاد»

[۱۲] . شیخ مفید، الإختصاص، انتشارات کنگره جهانى شیخ مفید قم، ۱۴۱۳ هجرى قمرى، ص۸۳٫

[۱۳] . مامقانی، عبد الله، تنقیح المقال فی علم الرجال، موسسه آل البیت ^{علیهم السلام} لاحیاء التراث، قم، ۱۴۰۸، ج۲، ص ۴۲ و بحارالأنوار ،پیشین، ج۲۳ ص۴۷؛ سید رضى، خصائص الأئمه ^{علیهم السلام}، مجمع البحوث آستان قدس رضوى، ۱۴۰۶ هجرى قمرى، ص  ۱۰۵٫ * ادامه در بخش پی نویس ها(۳).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.