پیشینه تحقیق آشنایی با سبک هندی و احوال و آثار غنی کشمیری  دارای ۴۱ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۲-۱ سبک هندی    ۵
۲-۱-۲ عوامل پیدایش سبک هندی    ۵
۲-۱-۲-۱ مذهب    ۵
۲ -۱-۲-۲ سفر به هند    ۶
۲-۱-۲-۳  توسعه اصفهان    ۶
۲-۱-۲-۴  رفاه اقتصادی    ۶
۲-۱-۲-۵ علاقه شاهان صفوی به فرهنگ    ۷
۲- ۱- ۳ ساختار سبکی بیت هندی    ۷
۲- ۱- ۴ پیش مصرع و مصرع برجسته    ۹
۲-۱- ۵ دو شیوه در سبک هندی    ۹
۲-۱- ۶ مختصّات سبک هندی    ۱۰
۲-۱-۶-۱ زبان    ۱۰
۲-۱-۶-۲ فکر    ۱۰
۲-۱-۶-۳  ادبیات    ۱۱
۲-۱-۶-۴ مسامحه های لفظی    ۱۱
۲-۱-۶-۵  باریک خیالی    ۱۲
۲-۱-۶-۶ مبالغه و اغراق    ۱۳
۲-۲ شرح حال    ۱۴
۲-۲-۱ زندگی نامه    ۱۴
۲-۲-۱-۱ تولّد    ۱۴
۲-۲-۱-۲ وفات غنی    ۱۵
۲-۲ تخلّص شاعر    ۱۶
۲-۲-۳ جایگاه علمی و ادبی    ۱۷
۲-۲-۴ ویژگیهای شعری غنی    ۱۷
ویژگی های زبانی    ۱۸
ویژگی های فکری    ۲۲
ویژگی های ادبی    ۲۵
بررسی زیبایی شناسی شعر غنی    ۳۴
محتسبستیزی غنی    ۳۵
اوضاع سیاسی و ادبی عصر شاعر    ۳۶
۲-۲-۵ تاریخ سیاسی دوران حیات غنی    ۳۶
۲-۲-۶ غنی و حکومت    ۳۸
۲-۲-۷ ادبیّات در دوره گورکانیان هند    ۳۸
۲-۲ –۸ غنی، صائب و کلیم    ۴۰
۲-۲-۹ غنی و عزلت    ۴۱
منابع..۴۲

منابع  :

— شمیسا، سیروس(۱۳۸۳) آشنایی با عروض و قافیه [ویراست ۴]، تهران، میترا .

– شمیسا، سیروس(۱۳۸۳) سبک شناسی شعر [ویرایش ۲]، تهران، میترا .

– دشتی، علی(۱۳۶۴) نگاهی به صائب ، تهران ، اساطیر.

– ظفرخان، محمد(۱۳۴۲) غنی کشمیری، ادبیات و زبان ها، هلال، تیرماه، شماره ۴۳، از ۴ تا ۵۱٫

– نگانی، سدار (۱۳۵۴) ملا غنی کشمیری، نشریه ادبیات و زبان ها؛ وحید، آبان،شماره  ۱۸۵،. از ۷۸۰ تا ۷۸۲ از  ۸۵۴  تا ۸۵۴

– زرین کوب ،عبدالحسین ( ۱۳۸۴) سیری در شعر فارسی ، چاپ چهارم ( اول سخن ) ، تهران ، سخن .

– شمس لنگرودی، محمد ( ۱۳۶۷) گردباد شور جنون، تهران، نشر چشمه، چاپ دیبا.

– شفیعی کدکنی، محمدرضا(۱۳۶۶) صورخیال در شعر فارسی، چاپ سوم، تهران: نشر آگاه.

– شفیعی کدکنی، محمد رضا( ۱۳۷۱) شاعر آیینه ها، چاپ سوم، تهران، آگاه.

– جعفری، یونس (۱۳۵۵) چند نکته درباره صائب تبریزی، ارمغان، شماره های ۷ و ۸٫ صص۴۱۷-۴۰۰٫

– خرّمشاهی، بهاءالدین (۱۳۶۸) حافظ نامه، چاپ سوم، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی و انتشارات سروش.

–  دهخدا، علی اکبر (۱۳۸۵) لغت نامه، زیر نظر سیدجعفر شهیدی، به کوشش دکتر غلامرضا ستوده و…، چاپ اول، زمستان، دوجلدی، مؤسسه  انتشارات دانشگاه تهران، تهران.

– زریاب خویی، عباس (۱۳۶۳) جناب آقای پرفسور ماکیارا، تهران، انجمن فرهنگی ایتالیا.

– زهدی، سید داوود (۱۳۷۳) شعر و سخن غنی از دیدگاه غنی، نشریه  قند پارسی، شماره ۳٫

– صفا، ذبیح الله (۱۳۷۸ ) تاریخ ادبیات ایران، تلخیص دکتر محمد ترابی (زیر نظر مولف)، جلد چهارم، تهران، فردوس.

– فتوحی ، محمود (۱۳۸۵) نقد ادبی در سبک هندی، چاپ پنجم،تهران، زوار.

 ۲-۱ سبک هندی

سبک هندی اصطلاحی است برای یک نوع شعر فارسی که در قرن ۱۰ و ۱۱ هجری متداول و رایج شد – مقابل شیوه خراسانی یا سبک عراقی و شیرازی – بعضی مخصوصاً امیری فیروزکوهی با این اصطلاح موافق نیستند و برآنند که آن را سبک دوران صفوی نام نهند .

تغییر اصطلاحی است که زبانزد عموم اهل ادب شده است چندان ضرورتی ندارد و حتّی بحث در آن زاید و بیهوده است . شاید هم این اصطلاح از این ناشی شده است که غالب شعرای فارسی گوی هندوستان یا شاعران ایرانی به هندوستان رفته بدین شیوه سخن گفته اند که نمونه کامل این سبک صائب و بیدل هستند .

بدیهی است وجه مشترکی میان گویندگان این سبک وجود دارد . امّا بیان وجه اشتراک به طوریکه جامع و مانع باشد قدری دشوار می نماید و مخصوصاً اگر به شیوه سبک شناسان بخواهند وارد تکنیک قضیه شده و به طور دقیق مشخّصات فنّی آن را بیان کنند ملال انگیز و برای خوانندگان خسته کننده میشود. (رجوع شود به: دشتی،۱۳۶۴: ۵۲-۵۱)

۲-۱-۲ عوامل پیدایش سبک هندی

۲-۱-۲-۱ مذهب

حکومت صفویّه ایدئولوژی مذهبی شیعه را ترویج می کرد و به شعر مدحی و درباری توجّه نداشت. لذا شاعران به دنبال قصیده و شعر مدحی نرفتند . علاوه بر این به شعر عاشقانه و زمینی هم بهایی نمی داد و از طرف دیگر با آموزه های سنّتی عرفانی علی القاعده در تضاد بود . از این رو توجّه شاعران به امور جزئی و پند و اندرز و توصیف و بیان امور طبیعی و تبدیل موضوعات کهن به مضامین تازه و در حقیقت بازسازی اندرزها و تمثیل های کهن در زبانی جدید معطوف شد. بیرون آمدن شعر از دربار و از بین رفتن طبقه شاعران درباری و در معنای قدیمی و سنتّی آن باعث شد که همه اصناف حقّ ادعّای شاعری بیابند زیرا دیگر شعر و شاعری در انحصار طبقه خاصّی نبود و شاعر بودن شرایط خاصّی را از قبیل فضل و آشنایی با ادب عرب و عجم نداشت .

از این رو در اسامی شاعران این دوره به انواع مشاغل برمی خوریم : قصّاب کاشانی قصّاب بود . علی نقی قمی بنّا بود . شاهپور تهرانی بازرگان بود . زکی همدانی نعلگر بود . شاردن در سیاحتنامه خود می گوید که شاعران شعر خود را در قهوه خانه ها می خواندند . برخی از شاعران هم قهوه چی بودند : ملّا شکوهی، میرالهی همدانی.(شمیسا،۱۳۸۲: ۲۸۴)

 ۲ -۱-۲-۲ سفر به هند

عدم درآمد از شعر مدحی باعث شد که شاعران جهت امرار معاش یا ثروت اندوزی به دربارهای هند روی آورند. زیرا آنجا هنوز به آیین قدیم بازار قصیده و مدح رونق داشت . شاعران به طلب پول و به اصطلاح نظامی عروضی در طلب «انتجاع» به هند می رفتند و در دربارهای آنجا به مقام ملک الشعرایی دست می یافتند و پس از کسب شهرت و ثروت به ایران باز می گشتند . آشنایی با تفکّرات هندوان و معارف آنان تا حدودی در تعیین سبک دخیل بود.( رجوع شود به: همان: ۲۸۵-۲۸۴)

۲-۱-۲-۳  توسعه اصفهان

اصفهان که پایتخت و محل اجتماع شعرا و فضلا بود ، توسعه بی سابقه ای یافت و تبدیل به مادر شهر و به اصطلاح متروپولیتن (Metropolitan)گشت . حتّی می توان گفت که اصفهان در آن زمان شهری صنعتی بود و در آن کارخانه های متعدّد قالی بافی و شیشه گری و کاشی سازی و … مشغول به کار بودند

به جز اصفهان شهرهای دیگر ایران هم رشد و توسعه و شور و جنبشی یافتند . مثلاً کاشان از مراکز مهمّ شاعران و هنرمندان و دانشمندان بود . هنوز از کاروان سراها و پل ها و مدرسه ها و راه های دوره صفوی چیزی باقی است . (همان: ۲۸۶)

۲-۱-۲-۴  رفاه اقتصادی

رفاه اقتصادی مردم در دوره صفویه و آبادانی شهرهای ایران و رونق تجارت (تجارت خارجی ، روابط پولی ، واردات و صادارات) و کسب و کار این امکان را هم برای همه مردم پدید آورده بود که هرکس به وسع خود به نحوی به امور فرهنگی از جمله ادبیّات و شعر و شاعری هم بپردازد . در تاریخ ها و سفرنامه های این دوره از قهوه خانه های اصفهان سخن گفته اند که شاعران آنجا جمع می شدند و به مشاعره و مناظره و نقد ادبی می پرداختند و گاهی شاه نیز در این محافل حضور می­یافته است .

 ۲-۱-۲-۵ علاقه شاهان صفوی به فرهنگ

هرچند شاهان صفوی در نفوذ زبان ترکی در ایران سهم فراوان دارند اما کم و بیش به زبان فارسی هم کتاب نوشته اند یا شعر گفته اند یا به ادب توجّهی نشان داده اند . شاهان صفوی مقام شیخی و رهبری طریقت داشتند و از این رو می باید خود را در مقام فرهنگی والایی نگاه می داشتند و علاوه بر این با رؤسای مذهب در تماس نزدیک بوده اند . (همان: ۲۸۷)

از طرف دیگر رقبایی چون شاهان عثمانی و هندی داشتند که همه به مسائل فرهنگی توجّه داشتند . این عوامل باعث شده بود که به طور کلی شعر و شاعری و هنر و معماری مورد توجّه قرار گیرد . هنرهایی چون قالی بافی ، سفالگری ، شیشه سازی ، نقّاشی ، تذهیب و خوشنوسی در دوران صفویّه رشد فراوان یافتند . بهزاد (زمان شاه اسماعیل) و رضا عبّاسی (زمان شاه عبّاس) از مفاخر هنرند . (همان: ۲۸۷)

۲- ۱- ۳ ساختار سبکی بیت هندی

قالب شعر در سبک هندی تک بیت است نه غزل ، منتها این ابیات بانخ قافیه و ردیف به هم وصل شده و شکل غزل یافته اند .

ساختار بیت هندی چنین است که در مصراعی مطلب معقولی گفته شود ؛ یعنی، شعاری مطرح شود (که به لحاظ نقد ادبی نمی توان به آن شعر گفت) و در مصراع دیگر با تمثیل یا رابطه ی لفّ و نشری متناظر یا تشبیه مرکّب، آن را محسوس کنند .

همه هنر شاعر در این مصراع اخیر است یعنی در مصراعی که باید معقول را محسوس کند و هرچه رابطه بین  دو مصراع هنری تر و منسجم تر باشد دلنشین تر است . صائب مکرراً به اهمیّت این مصراع اشاره کرده است :

بدین ترتیب مهم ترین بحث سبک هندی در حقیقت حتّی بیت هم نیست بلکه مصرع است .

شاعر بزرگ در سبک هندی شاعری است که ذهن او بتواند مدام بین معقول و محسوس روابط تازه ایجاد کند . رابطه بین دو مصراع به هر حال باید تشبیهی باشد و سعی در این است که وجه شبه تازه باشد . همین موضوع اندک اندک باعث شد که تا وجوه شبه متعارف و زود یاب ، تمام شود و شاعران روز به روز به سراغ ربط یا وجوه شبه دورتر بروند و ابیاتی گفته شود که فهم ربط بین دو مصرع دشوار و حتّی گاهی غیر ممکن باشد ، از این رو می گویند شاعران سبک هندی مضمون ساز هستند، مانند :

در تمام این مثال ها مصراع اول و مصراع دوم مشبهٌ به محسوس است. (رجوع شود به:همان: ۲۸۹-۲۸۷)

 ۲- ۱- ۴ پیش مصرع و مصرع برجسته

آنان به مصراع معقول که مهم نیست «پیش مصرع» و به مصرع محسوس که باید هنری باشد «مصرع» می گفتند، که اگر درخشان بود مصرع برجسته خوانده می شد. به طوریکه از تذکره های آن دوران بر می آید شاعر معمولاً به فکر مصرع برجسته بود و بعد از یافتن آن بود که برای کامل کردن آن پیش مصرعی می ساخت و به اصطلاح آن را به پیش مصرع می رساند .

نوشته اند که صائب در راه ، سگ نشسته ای را دید و به نظرش آمد که سگ وقتی نشسته است سرش را بلند می­کند اما وقتی که ایستاده است سرش را پایین نگه می دارد، پس این مصرع را گفت : «سگ نشسته ز استاده سرافرازترست ». سپس پیش مصرع رساند: «شود از گوشه نشینی فزون رعونت نفس !» که به حساب ما ، مصراعی که اول گفت (مصرع برجسته) مصرع محسوس و مصرع دوم (پیش مصرع) مصراع معقول است . در حقیقت صائب موضوع افزونی رعونت نفس را ازگوشه­نشینی با وصف حالت سگ در نشستن و ایستادن تبدیل به مضمون کرد .

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.