پیشینه تحقیق زندگی نامه ، آثار واوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عصر زمخشری دارای ۴۵ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول    ۴
مروری بر اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عصر زمخشری    ۴
۱-۱٫ نگاهی به تاریخ عصر عباسی    ۴
۱-۲٫ اوضاع سیاسی    ۵
۱-۳٫ اوضاع اجتماعی    ۶
۱-۴٫ اوضاع اقتصادی    ۷
۱-۴-۱٫ کشاورزی    ۸
۱-۴-۲٫ صنعت    ۹
۱-۴-۳٫ تجارت    ۹
۱-۵٫ اوضاع فرهنگی    ۱۰
۱-۶٫ اوضاع دینی    ۱۱
۱-۶-۱٫ حزب عباسی    ۱۲
۱-۶-۲٫ شعوبیگری    ۱۲
۱-۶-۳٫ زندقه    ۱۳
۱-۶-۴٫ معتزله    ۱۴
فصل دوم    ۱۶
زندگینامه و آثار زمخشری    ۱۶
۲-۱٫ زندگینامه زمخشری    ۱۶
۲-۲٫ صفات و أخلاق زمخشری    ۲۲
۲-۲-۱٫ ویژگیهای جسمی    ۲۲
۲-۲-۲٫ ویژگیهای معنوی    ۲۳
۲-۲-۲-۱٫ هوش و استعداد    ۲۳
۲-۲-۲-۲٫ عزت نفس    ۲۳
۲-۲-۲-۳٫ طمع و قناعت    ۲۳
۲-۲-۲-۴٫ دینداری    ۲۳
۲-۲-۲-۵٫ تواضع    ۲۴
۲-۲-۲-۶٫ عرب و زبان عربی از دیدگاه زمخشری    ۲۴
۲-۲-۲-۷٫ تجردی    ۲۴
۲-۲-۲-۸٫ سخت گیری در برابر مخالفان    ۲۵
۲-۲-۲-۹٫ باورهای مذهبی و کلامی زمخشری    ۲۵
۲-۲-۳٫ مذهب زمخشری    ۲۸
۲-۳٫ علم و ادبیات زمخشری    ۲۹
۲-۴٫ استادان زمخشری    ۳۱
۲-۴-۱- استادان  دیگر زمخشری    ۳۳
۲-۵٫ شاگردان زمخشری    ۳۴
۲-۶٫ آثار و تألیفات زمخشری    ۳۶
۳-۱۴٫ وفات زمخشری    ۴۰
فهرست منابع و مآخذ    ۴۲

 منابع

القرآن کریم، ۱۳۸۸، ترجمه آیت اله مشکینی، قم، الهادی.

ناهض، نقولا، ۱۹۹۸م، الموسوعه عربیه عالمیه مصوره بالألوان، ج۸، موسسه خلیفه للطباعه، قبرص.

حسن حمودی، هادی، ۱۹۸۵ ، المقامات من ابن فارس إلی بدیع الزمان الهمدانی، الطبعه الأولی، بیروت، دار الأفاق الجدید.

دیب البغا، محیی الدین، ۱۴۱۸هـ .ق/ ۱۹۹۸م، الواضح فی علوم القرآن، دار الکلم الطیب، دار العلوم الإنسانیه

داودی، محمد بن علی بن احمد، بی تا، طبقات المفسرین، دار الکتب العلمیه، بیروت.

حسین، طه، ۱۹۸۲م، الأدب و النقد۱، ج۲، داراکتاب اللبنانی، بیروت.

قدوری الحمد، غانم، ۱۴۲۳هـ .ق/ ۲۰۰۳م، محاضرات فی علوم القرآن، دارعمار، عمان

أدنه وی، احمد بن محمد،۱۴۱۷ هـ. ق/ ۱۹۹۷م، طبقات المفسرین، مکتبه العلوم والحکم

حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، ۱۴۱۰هـ .ق/۱۹۹۰م، کشف الظنون عن أسامی الکتب و الفنون، دارالفکر، بیروت

ابراهیم حسن، حسن، ۱۹۵۹م، تاریخ الإسلام السیاسی والدینی والأدبی، ج۲، چ۵ مکتبه النهضه المرصیه، قاهره.

مجاهد، احمد، ۱۹۵۷م، الدوله الأمویه والعباسیه، چ۱، مکتبه النهضه.

الزّیات، احمد حسن، بی تا؛ تاریخ الأدب العربی للمدارس الثانویه و العلیا، چ۲۸، دارالثقافه، بیروت.

فصل اول:مروری بر اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی عصر زمخشری

۱-۱٫ نگاهی به تاریخ عصر عباسی

بدیهی است شخصیت هر شخص تا حدود زیادی تابع شرایط زمانه اش است، لذا بدون درک صحیحی از شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، ادبی و دینی عصر عباسی نمی توان تحلیلی درست از شخصیت، رفتار، تفکرات، آلام و اوهام دعبل و ابن الرومی ارائه نمود.

لذا بر آن شدیم که این عصر را به طور کلی مورد ملاحظه قرار داده و تصویری کلی از آن روزگار ارائه نماییم. از این رو؛ لازم است متذکر شویم که اکثر مورخان عصر عباسی را به دو دوره تقسیم می کنند:

یکی عصر عباسی اول- عصر طلایی اسلام- که دوره ی رفعت و شکوفایی فرهنگ و تمدن اسلامی است و قرن های دوم و سوم هجری را در بر می گیرد. و دیگری عصر عباسی دوم که عصر ضعف و انحطاط است، این عصر با خلافت متوکل در سال ۲۳۲ هجری آغاز و با سقوط حکومت عباسی به دست تاتارها، در سال ۶۵۶ هجری از هم فرو پاشید. (حسین؛ ۱۹۸۲: ۲/۳۹۶)

با سقوط امویان در شام در سال ۱۳۲ هـ .ق خلافت به فرزندان عباس عموی پیامبر رسید. تجزیه و فروپاشی دولت مروانی از داخل و درگیری حاکمان بر سر قدرت، همچنین سیاست اشتباه اموی ها در نظام ولایت عهدی از علل فروپاشی آن ها بود. (ابراهیم حسن؛ ۱۹۵۹: ۲/۷)

مؤسس دولت عباسی ابوالعباس سفّاح بود که مدت چهار سال و نه ماه خلافت نمود و شهر انبار را پایتخت خود قرار داد. پس از مرگ وی برادرش ابوجعفر منصور به تخت خلافت نشست، منصور شهر بغداد را بنا کرد و تخت خلافت را بر آنجا منتقل ساخت. (ناهض؛۱۹۹۸: ۸/۱۳۲۷)

بدین سان عباسیان روی از مدیترانه بگرداندند و به ایرانیان نزدیک شدند و ناچار اندک اندک تسلط خود را در استان های باختر دور، یعنی اسپانیا و مراکش و عاقبت مصر از دست دادند و بیشتر بر عناصری که از مرکز آسیا برخاسته بودند اعتماد کردند. از این رو، ایرانیان از نفوذ بسیار گسترده ای برخوردار بودند، آنان مدیران زبردست امور خلافت و حامیان پرجلال ادب گردیدند و اعراب همه ی حقوق و مزایایی را که تا آن زمان از برای خویش حفظ کرده بودند، از دست دادند؛ لذا ایرانیان در تمام ارکان دولت نفوذ کردند. بنابراین نفوذ ایرانیان در این دوره روشن و پر واضح است و آزادی دینی، تفکر و اندیشه از ثمره ی فرهنگ آنهاست (عبدالجلیل؛۱۳۷۳: ۱۰۳)

اکنون جوانب مختلف حکومت عباسی را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهیم:

۱-۲٫ اوضاع سیاسی

در عصر عباسی به ویژه عصر طلایی آن ایرانیان نقشی را ایفاء کردند، که هرگز قبل از آن به چنین مقامی نرسیده بودند و در واقع امپراطوری عباسی توسط ایرانیان اداره می گشت، چرا که در این عصر، ایرانیان در دستگاه خلافت از آزادی عمل بیشتری برخوردار بودند.  و در این دوره نه تنها در تشکیلات اداری از نظام دیوانی ایران تقلید شد، بلکه در بیشتر شئون اجتماعی نیز از آداب و رسوم و حتی در شیوه ی لباس پوشیدن و دیگر کارها، خلفای عباسی از تقلید ساسانیان هیچ ابائی نداشتند. نتیجه ی چنین وضعی در دولت عباسی، آن شد که تشکیلات اداری این دولت مستقیماً در زیر نظر وزیران ایرانی قرار گرفت.  و همچنین ایرانیان در هر موقع که احساس نیاز می کردند؛ سازمان های جدیدی را بر دولت می افزوند، و به این ترتیب از سازمان های اداری ساسانی اقتباسات بسیاری بعمل آمد. در نتیجه این عصر را از لحاظ سیاسی عصر ایرانیان نام نهاده اند، اگر چه خلفا، زبان و دین آن دوره عربی بود؛ اما اعراب از نظر سیاست و اداره ی مملکت زیر نظر ایرانیان قرار داشتند.

پس ایرانیان بودند که آن دولت را یاری کردند و بپا داشتند و اداره نمودند؛ وزیران، امیران، نویسندگان و حاجبان آن دولت همه و همه ایرانی بودند. (الزیّات؛ بی تا: ۲۳۴)

و به این ترتیب ایرانیان که در تاریخ اسلام آن ها را به نام موالی یعنی وابستگان می نامیدند. در چارچوب دولت جدید صاحب جایگاهی بس رفیع گشتند؛ آن چنان که هارون الرشید، یحیی بن خالد برمکی را به عنوان وزیر انتخاب نموده و دستش را در اداره ی شئون دولت باز گذاشت. (مجاهد؛ ۱۹۵۷: ۱۰۱)

پس عباسیان عصر نخست که مردانی روشن بین و فعال بودند، به خوبی می دانستند ایرانیانی که ایشان را به قدرت رسانده اند؛ قادرند آن چنان ماهرانه عمل کنند که موجب سرنگونی شان نیز گردد. بنابراین نخست از میان آنان همکارانی از برای خود برگزیدند، اما در نابود ساختن مخالفان، آن هم با قساوت تمام تردیدی به دل راه نداند. آنان پس از استقرار یکی یکی فرزندان انقلاب و کسانی که انقلاب را به پیروزی رسانده بودند؛ از سر راه برداشتند که ایرانیان بسیاری همچون ابومسلم خراسانی، ابوسلمه خلال، خاندان برمکیان و خاندان نوبختیان بر طبق این رسم مورد حیله و نیرنگ عباسیان قرار گرفته و قلع و قمع گردیدند. (عبدالجلیل؛ ۱۳۷۳: ۱۰۴)

۱-۳٫ اوضاع اجتماعی

حکومت عباسی که بر دو پایه ی اساسی بزرگداشت امور دینی  و تکیه بر موالی بنا شده بود؛ حکومت همه ی امت اسلامی بود. مردم به نژادهای گوناگونی تعلق داشتند و بغداد علاوه بر اعراب، ایرانیان و عناصر پراکنده ایی را در خود جای داده بود. در نتیجه محیط اجتماعی آن روزگار به خاطر ورود نژادهای گوناگون ایرانی، ترک، سریانی، رومی و برر در دولت چندان شکل عربی نداشت و هر یک از این قومیت ها، فرهنگی خاص خود را داشت که سبب تأثیر پذیری فرهنگ های مختلف از یکدیگر شد. (زیات؛ بی تا: ۱۵۳)

این تأثیرپذیری تا جایی پیش رفت که حتی لباس های گوناگونی برای طبقات خاص جامعه تهیه شد، در کنار این امور، صدای ملی گرایی و استقلال خواهی موالی بلند شد، آنان که در دولت اموی جایی برای زندگی کردن نداشتند؛ در این دوره به تحقیر اعراب پرداخته و به تبلیغ اندیشه های خود روی آورند. در این میان دولت مرکزی نیز دست بسته ننشست و مقابله با شعوبیگری را در سرلوحه ی برنامه ی خویش قرار داده و به تبلیغ اندیشه های خود پرداخت. (الفاخوری؛ ۱۹۹۱: ۲/۱۶)

به طور کلی جامعه ی عصر عباسی تحت تأثیر فساد موجود به سه طبقه اساسی تقسیم شده بود: اول، طبقه ی حاکم که شاهزادگان، وزیران، فرماندهان، مدیران، رجال دولتی و سرمایه داران را در خود جای می داد و دوم، طبقه ی میانی که سپاهیان، کارمندان، تاجران، صنعتگران و پیشه وران را در بر می گرفت. اما پست ترین طبقه کشاورزان، صاحبان مشاغل کوچک، خدمتکاران، کنیزکان و غلامان را شامل می گشت و پست تر از همه ی این طبقات اهل ذمّه[۱] قرار داشتند. (ضیف؛ ۱۴۲۶: ۵۳)

و جای تعجب نیست که؛ افزایش مال و رفاه عمومی به افزایش تعداد کنیزکان و غلامان بیانجامد و بدنبال آن عنایت به شراب و باده نوشی وغزل بی پرده فزونی یابد. (ضیف؛۱۹۶۱: ۷۲)

از این رو؛ نگهداری کنیزکان در خانه  و رواج شراب خواری حتی در میان خلفا، بر این فساد بیش از پیش می افزود. پس برای میگساری و شنیدن آواز کنیزکان، مجالسی تشکیل می شد که به مجالس الشُرب شهرت داشت و بر همین اساس باغ ها و بوستان های حومه ی بغداد مملوء از انواع میکده ها و قمارخانه ها بود که مردمان و شاعران سراسیمه و مشتاقانه خود را بدان جا می­رساندند، تا در میان گل ها و شکوفه ها باده بنوشند و چشمانشان نیز از جمال کنیزکان زیباروی پر فروغ گردد. (ضیف؛ ۱۴۲۶: ۹۳)

۱-۴٫ اوضاع اقتصادی

عراق در عصر عباسی به خاطر آب فراوان و زمین حاصلخیزش، سرزمینی توانگر بود و این اقتصاد شکوفا زندگی پر تجملی را برای ساکنانش به دنبال داشت؛ از این رو بغداد، پایتخت حکومت عباسیان در این دوره به شهری پرتجمل، پرزرق و برق  و پر شکوه تبدیل گردید. ثروت و تجمل افسانه ایی به خصوص در میان طبقه حاکم به حدی گسترش یافته بود که دنانیر[۲] با گردنبندی از جواهر که قیمتش افزون بر سی هزار دینار بود و از جانب هارون الرشید به وی عطا شده بود، خود را می آراست. (الاصفهانی؛ ۱۹۲۳: ۶/۴۳۵)

و نیز مأمون برای خوارک روزانه ی خویش بالغ بر شصت هزار دینار به مصرف می رساند. (ابن طیفور؛ ۱۹۰۸: ۱۵۰)

[۱] اهل ذمه: آن گروه از غیر مسلمانان مقیم سرزمین اسلامی که حکومت اسلامی با ایشان قراردادی تحت عنوان «عقد ذمّه» منعقد می سازد. طبق این قرارداد، حکومت اسلامی امنیت جانی، مالی و ناموسی آن ها را برعهده گرفته و در مقابل آنان نیز موظف به پرداخت مالیات ویژه ایی به نام «جزیه» می گردند. براساس عقد ذمّه، اشخاص غیر مسلمان به تابعیت کشور اسلامی در می آیند. و تحت حاکمیت اسلام مانند مسلمانان از عمده ترین حقوق شهروندی برخوردار می شوند. (قشقاوی؛ ۱۳۸۵: ۲۰۷)

[۲] دنانیر: از کنیزکان برمکیان بود

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.