پیشینه تحقیق نقش رسانه ها در شکل گیری جنبش های اجتماعی مصر دارای ۶۵ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱-۱مقدمه۴
۱-۲نقش رسانهها در شکل‌گیری جنبشهای اجتماعی۴
۱-۳مصر و رسانه های اجتماعی۵
۱-۴تقابل حکومت مبارک  و رسانهها۷
۱-۵انقلاب فیس‌بوک۹
۱-۶رسانه های مصر۱۲
۱-۷-۱رسانههای دولتی۲۴
۱-۷-۲رسانههای وابسته به احزاب۲۶
۱-۷-۳رسانههای مستقل مصر۲۹
۱-۷-۴تفاوت عملکرد رسانههای حکومتی با رسانههای مستقل مصر۳۳
۱-۸موضع رسانه‌های چاپی نسبت به حکومت۳۹
۱-۹-۱جوانان مصری۴۴
۱-۹-۲بازتاب انقلاب تونس در رسانههای مصر۴۷
۱-۹-۳تئوری توطئه۴۹
۱-۹-۴اختلاف دربارهی مقصر هرج‌ومرج در کشور۵۱
۱-۹-۵شبکههای ماهوارهای عربی و الجزیره۵۴
منابع    ۵۷

منابع :

نیاکویی، سیدامیرو صبوری ضیاالدین. (۱۳۹۰). احزاب و فرهنگ‌های سیاسی مختلف در مصر، پژوهش‌های روابط بین‌الملل، ۱(۱): ۲۰۷-۲۳۵٫

بری و ریچارد هاگینز(۲۰۰۱)، رسانه­های جدید و سیاست، مترجم: بابک بیگی (۱۳۸۹)، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

عمادی،سید رضی، ۱۳۹۲، اشتباهات اخوان؛ عامل سقوط مرسی، سایت دیپلماسی ایرانی، تاریخ دسترسی: ۲۶ تیرماه ۱۳۹۲،

فرزاد رمضانی بونش، اخــوان المســلمین مصــر و ســناریوهــای محتمـــل و غیرمحتمل‌تر فـــرارو، ۱۳۹۲ سایت خاوران، ۱۲ شهریور

موثقی گیلانی، احمد و عطار زاده، بهزاد. (۱۳۹۱). نقش و تأثیر فضای مجازی در جنبش‌های اجتماعی؛ مطالعه‌ی موردی مصر، پژوهشنامه­ی علوم سیاسی ۷ (۳): ۱۴۷-۱۹۲٫

مولایی، محمدمهدی (۱۳۸۹). شبکه‌‏های اجتماعی فراتر از ابزار ‎های تکنولوژیکی، سایت گرداب، تاریخ دسترسی ۱۳۸۹٫

۱-۱ مقدمه

تکنولوژی­های رسانه­ای جدید -رسانه­های اجتماعی، وبلاگ­ها، خبرهای موبایلی- و تمامی اشکال روزنامه­نگاری، این امر را برای انقلاب­های تونس و مصر و متعاقب آن قیام­های عربی محقق کرد تا یکی پس از دیگری به وقوع بپیوندند. درواقع شبکه­های اجتماعی به تمثیلی از این قیام­ها تبدیل شده­اند. توانایی و قابلیت رسانه­ها برای بسیج شدن مردم و پشتیبانی از انقلاب ۲۵ ژانویه و پس‌ازآن دو تظاهرات علیه دولت اخوانی محمد مرسی بسیار گسترده بود. از همان لحظه­ای که اعتراضات در مصر شروع شد، معترضان توجه بسیاری را در روزنامه­ها، وبلاگ­ها، و شبکه­های اجتماعی همچون فیس‌بوک و توییتر به سمت خود جلب کردند، آن‌ها نمادهایی از نسل رسانه­ی اجتماعی بودند. روزنامه­نگاران مستقل علی‌رغم فشار و سانسور و بعضاً تهدیدات حکومت و عوامل رژیم مبارک، در مطالب خود همواره به دنبال انعکاس واقعیت­های جامعه­ی مصر و حوادث دوران انقلاب بودند. فعالان در اینترنت از شبکه­های اجتماعی و پیام­های متنی برای سازمان دادن به اعتراضات استفاده می­کردند، آن‌ها در وبلاگ­های خود درباره آینده­ای آزاد در سرزمین مادری­شان مطالب می­نوشتند. مقاله بر آن است تا با نشان دادن تأثیر رسانه­ها در جهت‌دهی بر حوادث، تحولات و جنبش­های اجتماعی کشورها، به بررسی نقش رسانه­ های اجتماعی در مصر به‌ویژه شبکه­های اجتماعی مجازی و رسانه­های چاپی این کشور در شکل­دهی به جنبش­های اجتماعی و نشان دادن واقعیت­های جامعه و انعکاس صدای ملت مصر پرداخته و اشاراتی نیز به تفاوت رسانه­های مستقل و متعهد مصر با رسانه­های حکومتی که تنها به دیکتاتورشان متعهد بودند، داشته باشد.

۱-۲ نقش رسانه­ها در شکل‌گیری جنبش­های اجتماعی

یکی از کارکردهای اساسی رسانه‌ها اطلاع‌رسانی از وقایع است که در محیط اجتماعی واقع می‌شود. پیشرفت بهت‌انگیز وسایل ارتباط‌جمعی در قرن حاضر جهان را به دهکده کوچکی تبدیل کرده است که انسان‌ها امکان اطلاع‌یابی از همه وقایع و حوادث جهان را به‌طور سریع و جامع دارند. در عصر ارتباطات هیچ حادثه‌ای هرچند در دورترین مناطق جهانی باشد- منحصر به یک منطقه جغرافیایی نیست(۸) و ازاین‌رو سه ویژگی ، فرازمانی، فرا مکانی و سرعت فوق‌العاده از خصیصه‌های وسایل ارتباط‌جمعی است. امروزه تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها در رسانه‌ها رسوخ کرده و از خصوصی‌ترین رفتار انسان‌ها تا بزرگ‌ترین تغییرات نهادهای اجتماعی و ساختارهای فرهنگی و سیاسی از طریق رسانه‌ها ارائه می‌شود. رسانه‌ها اعم از روزنامه‌ها، مجلات، تلویزیون و اینترنت، با شناخت آسیب‌های مختلف اجتماعی و گزارش آن به کنشگران اجتماعی (خواه این کنشگران افراد عادی جامعه باشند)، نسبت به گسترش نابهنجاری‌های اجتماعی هشدار می‌دهند و بدین ترتیب کنش گران اجتماعی را از نوع رفتارها و خرده‌فرهنگ‌های کج‌رو آگاه می‌کنند تا بر اساس ارزش‌ها و هنجارهای مورد پذیرش جامعه حرکت کنند و در دام این‌گونه خرده‌فرهنگ‌ها قرار نگیرند. لذا رسالت رسانه‌ها ایجاب می‌کند که ابعاد، نوع و کیفیت شکسته شدن هنجارها و ارزش‌های اجتماعی را منعکس نمایند تا اعضای جامعه بتوانند، با درک همه‌جانبه آن‌ها ضمن حفظ خود از ارتکاب انحرافات اجتماعی، از شکسته شدن هنجارهای مقبول جامعه جلوگیری نمایند. درواقع همان‌گونه که در فصل دوم پژوهش بیان می­شود به اعتقاد بسیاری از پژوهشگران، رسانه­ها -در تمامی اشکال آن از روزنامه‌ها تا فیس‌بوک و توییتر- می­توانند در انعکاس انحرافات در جامعه به مردم و به دنبال آن شکل­دهی به جنبش­های اجتماعی برای واکنش به این انحرافات نقش ایفا کنند.

۱-۳ مصر و رسانه­های اجتماعی

مصر از نظر استفاده­کنندگان از شبکه ­های اجتماعی در جهان عرب در بالاترین رتبه قرار دارد؛ با بیش از نه میلیون کاربر فیس‌بوک و یک‌میلیون عضو توییتر (ONTV, 2012). به عقیده نایلا حمدی^[۱](۲۰۱۱)، استاد روزنامه­نگاری دانشگاه آمریکایی قاهره (AUC)، کشور مصر، جهانی منحصربه‌فرد از وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی است که در سوق دادن و جذب عموم مردم به مناظرات و منازعات بسیار مؤثر عمل می‌کند. نسل جوانان که حمدی احمد^[۲]، بازیگر مصری آن‌ها را نسلی باسواد و تکنولوژیک می­داند، میلیاردرهای حکومت و حزب دموکراتیک­ ملی را به‌وسیله‌ی گروه سازی‌شان با اس­ام‌اس، شوکه کرده‌اند(Hamdy Ahmed, 2011). این جوانان تکنولوژیک و باسواد، این کار را به‌وسیله بسترهای دیجیتال از فیس‌بوک و توییتر تا یوتیوب، انجام می­دادند. برای پراکنده و گمراه کردن پلیس، آن‌ها به صورت زیرکانه­ای، راهپیمایی­های اعتراض‌های ۲۵ ژانویه­شان را در شبکه­های اجتماعی، در ۲۰ نقطه متفاوت اطراف قاهره تبلیغ می­کردند. در­واقع نیروهای امنیتی درباره­ی اعتراضات اطلاعاتی داشتند اما آن‌ها انتظار داشتند فقط چند صد نفر شبیه به آنچه در آوریل ۲۰۰۸ رخ داد، در این اعتراضات شرکت کنند، اما هنگامی که جمعیت صدها هزارنفری را در میدان التحریر مشاهده کردند، شوکه شدند، این تعداد باورنکردنی گذشته از افرادی بود که در خیابان­های سایر شهرهای بزرگ مصر به‌ویژه سوئز حضور داشتند. پلیس امنیتی احتمالاً ناآگاه بود که استفاده از اینترنت در دو سال گذشته به شکل فوق­العاده­ای افزایش داشته است و در سال ۲۰۱۰ به ۲۳ میلیون نفر رسیده است(Egypt’s Ministry of Communications, 2011) ، که منجر به افزایش ارتباطات دیجیتالی مردم شده است، اگر تکنولوژی، رسانه­های عمده مصر را تحت تأثیر خود قرار داده است، رسانه­های اجتماعی نیز در حال تغییر چهره صنعت روزنامه­نگاری هستند که رئیس الجزیره انگلیسی آنلاین آن را یک اکوسیستم روزنامه­نگاری جدید اطلاق می‌کند(Bikyamasr, 2011). روزنه­های رسانه­های دیجیتال، مردم مصر و تظاهرکنندگان عرب را قدرتمند کرده­اند و به آن‌ها ندایی برای مشارکت سیاسی داده­اند، درحالی‌که این رسانه­ها توسط برخی رژیم­های مستبد عربی به‌عنوان دشمن دیده می­شدند. در این متن ما می­توانیم این نکته را استدلال کنیم که انقلاب مصر، حاصل عصر اینترنت است. اراده نسل سایبری در تغییر نقشه سیاسی در سرزمین نیل، قوی بوده است. مصر، از نظر سرعت رشد کاربران اینترنت در خاورمیانه و شمال آفریقا به‌عنوان برترین کشور در نظر گرفته می­شود و وب‌سایت‌های این کشور به‌عنوان حرفه­ای­ترین وب‌سایت‌ها در منطقه در نظر گرفته می­شوند. اکثریت مردم مصر، از اینترنت به‌منظور ارسال ایمیل و هم­چنین شبکه­های اجتماعی استفاده می­کنند(Ahmed Kotb, 2011). ممتاز الکوت^[۳](۲۰۱۱)، سردبیر روزنامه دولتی اخبارالیوم^[۴] معتقد است که مصر از نظر کاربران اینترنت، فیس‌بوک، توییتر و اشکال دیگر رسانه­های اجتماعی برای تبادل اطلاعات در میان ۵ کشور برتر جهان قرار دارد. احمد سمیر حماد^[۵]، از دانشگاه الازهر، در رساله دکتری خود ابعاد مختلف شبکه­های اجتماعی اعراب را به‌وسیله مشاهده و تحقیق بر روی گروه‌های عربی زبان در فیس‌بوک، مای اسپیس، یاهو و سایر شبکه­ها مطالعه و بررسی کرده است. وی به این نتیجه رسیده است که شبکه­های اجتماعی عربی از خود پیوستگی و انسجام محکمی باارزش‌های مهم فرهنگی و جهانی (هم چون آزادی، دموکراسی، حقوق بشر) و ارزش­های عملی هم چون قابلیت ایجاد یک جامعه همکار و متعامل بر اساس مشارکت اجتماعی، نشان می­دهند (Hammad, 2011).

۱-۴ تقابل حکومت مبارک  و رسانه­ها

باوجود خروج نیروهای پلیس در ۲۸ ژانویه، دولت مبارک تصمیم به قطع ارتباط اینترنت کشور به مدت ۵ روز گرفت (که در دوم فوریه دوباره به حالت اول برگردانده شد)، درحالی‌که در عصر سایبری، ارتباطات نمی­تواند متوقف شود. در زمان قطع اینترنت، صنعت تلفن همراه به سرعت ترقی کرد به‌طوری‌که برای شارژ تلفن همراهم متوجه شدم هزینه­ها به صورت شوک­آوری بیشتر شده است. در این مدت شبکه­های تلفن همراه کشور نیز به صورت شدیدی با اختلال روبرو بود. اگر نگوییم که حداقل برای چند روزی به‌طور کامل قطع بود (به‌ویژه در ۲۸ ژانویه که به‌عنوان جمعه خشم شناخته می­شد.) سرویس­های پیام کوتاه نیز قطع بودند. دستور حکومت مبنی بر جلوگیری از دسترسی به اینترنت به‌وسیله رهبران جهان، غول­های اینترنتی و گروه‌های حقوق بشری مورد انتقاد قرار می­گرفت. در این راستا، تلاش­هایی برای کمک به معترضین برای ارتباط داشتن و رساندن پیامشان صورت گرفت، هم چون تلکامیکس^[۶] (متشکل از جامعه جهانی فعالان آنلاین) که پیشنهاد ارتباط اینترنت به مصر را به‌وسیله شماره دیال­آپ ارائه کرد. سرویس گوگل SayNow و توییتر نیز با همکاری یکدیگر سرویس Speak Tweet را راه­اندازی کردند که به معترضین اجازه می­داد با گذاشتن یک پست الکترونیکی صوتی در تلفن همراه خود به صورت اتوماتیک در توییتر پیام بگذارند و البته مصری­ها نیز از این سرویس­ها استفاده می­کردند. در این رابطه، می­توان ادعا کرد که قطع کردن اینترنت و اختلال در سرویس­های موبایل منجر به مصمم شدن بیشتر مردم مصر در مأموریتشان در پایین کشاندن رژیم مبارک، شد. این اتفاق هم­چنین منجر به این امر شد که مصری­ها بیش‌ازپیش به دنبال اخبار شبکه­های ماهواره­ای تلویزیونی عرب‌زبان-به‌ویژه الجزیره، العربیه، ابوظبی، بی­بی­سی عربی و فرانس ۲۴- باشند که به بینندگان خود تصاویری معتبر و قابل‌اعتماد از معترضان تحت‌فشار ارائه می­کردند. روزنامه­ها نیز (اگرچه باکمی تأخیر) به‌وسیله­ی گزارشگرانی که از سایر ابزارهای ارتباطی برای فرستادن گزارش­هایشان به سرمقاله­های روزنامه­ها، چاپ می­شدند اطلاعات را در اختیار مردم قرار می­دادند. عمادالدین حسین^[۷] (۲۰۱۱) در روز ۲۹ ژانویه در صفحه شخصی خود در روزنامه الشروق الجدید^[۸] نوشت که حکومت تصور می­کرد ازآنجاکه ما عادت داشتیم که تمامی مواد موردنیاز برای روزنامه­هایمان را به‌وسیله ایمیل دریافت کنیم، قادر نخواهیم بود که روزنامه­های خود را برای چاپ آماده کنیم. بله، آن‌ها در به تأخیر انداختن کار ما موفق شدند اما ما روزنامه­هایمان را با کمک روزنامه­نگارانی که برای تحویل مواد موردنیاز به ما از فکس و تلفن استفاده می­کردند، به چاپ می­رساندیم. وی از مدت‌زمانی که حکومت اینترنت را قطع کرد و سرویس­های تلفن همراه را با اخلال مواجه کرد شگفت­زده بود و این عمل را نشانه­ای از ضعف حکومت می­دانست: «حکومت احساس می­کرد که اینترنت به‌طور واقعی تهدیدکننده است». حسین افزود رفتار حکومت نشان می­دهد که واقعاً در حال ضعف است». الشروق­الجدید سه اپراتور اصلی خدماتی تلفن همراه در مصر را (موبینیل[۹]، اتصالات[۱۰] و ودافون[۱۱]) به دلیل قطع کردن خدماتشان در روزهای اولیه انقلاب مورد انتقاد قرار داد. این روزنامه تاجرانی را که مالک آن‌ها هستند متهم به جانب‌داری از رژیم مبارک کرد(Hussein, 2011).

[۱] Naila Hamdy

[۲] Hamdy Ahmed Mohamed Khalifa

[۳] Mumtaz El-Kot

[۴] Akhbar El-Yom

[۵] Ahmed Samir Hammad

[۶] Telecomix

[۷] Emad Eddin Hussein

[۸] Al-Shorouk Al-Jadeed

[۹] Mobinil

[۱۰] Etisalat

[۱۱] Vodafone

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.