پیشینه تحقیق کاربرد گیاهان دارویی  دارای ۱۰۲ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول مبانی نظری۱
بخش اول    ۲
۱-۱)  پیشینه پژوهش    ۲
۱-۲) طب و طبابت در ایران باستان    ۳
۱-۳)  طب در اسلام    ۱۱
۱-۴)  اصول طب و بهداشت در دین اسلام و روایت معصومین    ۱۳
۱-۵) طب درجهان    ۱۴
بخش دوم    ۱۸
مبانی نظری پژوهش    ۱۸
۱-۶) نظریه کارکردگرایی    ۱۸
۱-۷) کارکردگرایی ساختاری    ۱۹
۱-۸) نظریه تکاملگرایی    ۲۰
۱-۹) محیطشناسی فرهنگی    ۲۱
۱-۱۰) کنش متقابل نمادین    ۲۲
فصل دوم    ۲۴
گیاهان دارویی    ۲۴
۲-۱)  گیاه درمانی    ۲۵
۲-۲)  تاریخچه گیاهان دارویی    ۲۵
۲-۳)  زمان جمعآوری اندامهای گیاهان دارویی    ۲۸
۲-۴) گیاهان دارویی مورد استفاده در منطقه؛    ۲۹
منابع و مآخذ    ۹۴

منابع :

– ارزانی، محمداکبر،۱۳۸۰٫ میزان­الطب، تهران: موسسه احیاءطب سنتی

— میرحیدر، حسین،۱۳۸۱٫ کاربرد گیاهان دارویی در درمان بیماری­ها، چاپ پنجم، تهران: فرهنگ اسلامی

– میرحیدر، حسین،۱۳۸۲٫ معارف گیاهی(۸ جلدی)، چاپ سوم، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی

– ناصری، محسن و رضایی­زاده،حسین،۱۳۸۷٫ مروری برکلیات طب سنتی ایران، تهران: نشر شهر

– ناظم، اسماعیل،۱۳۸۹٫ حکایات اهل نظر در شناخت طب و طبیب، تهران: المعی

– افشارسیستانی، ایرج،۱۳۷۷٫ پزشکی سنتی مردم ایران، چاپ دوم، تهران: روزنه

– الگود، سیریل،۱۳۵۲٫ تاریخ پزشکی ایران و سرزمین­های خلافت شرقی، ترجمه دکتر باهرفرقانی، چاپ دوم، تهران: امیرکبیر

– پانوف، میشل و پرن، میشل،۱۳۸۲٫ فرهنگ مردم‌شناسی، ترجمه دکتر اصغر عسگری‌خانقاه، تهران: سمت

– پولاک، یاکوب­ادوارد،۱۳۶۱٫ سفرنامه پولاک،  ترجمه کیکاووس جهانداری، تهران: خوارزمی

– حقیقت، عبدالرفیع،۱۳۷۶٫ فرهنگ تاریخی وجغرافیایی شهرستان­های تهران، تهران: کومش

– زیگرید، هونکه،۱۳۶۱٫ فرهنگ اسلام در اروپا، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی

– امین، غلامرضا،۱۳۸۴٫ متداول­ترین گیاهان دارویی سنتی ایران، چاپ اول، تهران: دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی

– رجحان، محمد صادق،۱۳۷۳٫ کتاب شفا با گیاهان دارویی، تهران: خیام

– رجحان، محمد صادق،۱۳۸۰٫ بهداشت و درمان با گیاهان دارویی، تهران: طنین

– روستایی، محسن،۱۳۸۲٫ تاریخ طب و طبابت در ایران، تهران: سازمان اسناد و کتابخانه جمهوری اسلامی

– ریویر، کلود،۱۳۸۵٫ درآمدی بر انسان­شناسی، چاپ ششم، تهران: نی

– زرگری، علی، گیاهان دارویی،۱۳۷۵٫ چاپ ششم، تهران: دانشگاه تهران

– صالحی سورمقی، محمدحسین­،۱۳۸۵٫ گیاهان دارویی و گیاه­درمانی، تهران: دنیای تغذیه

– ضیایی، سیدعلی،۱۳۸۴٫ احتیاط مصرف و تداخلات دارویی گیاهان دارویی، تهران: تیمورزاده

 بخش اول

۱-۱)  پیشینه پژوهش

در دوره­های مختلف تمدن این مرز و بوم، چه پیش از اسلام و چه پس از آن، طبیبان و دانشمندان بزرگی چون برزویه طبیب(حکیم دوره ساسانی)، و ابن سینا بزرگ­ترین دانشمند ایرانی، پا به عرصه پزشکی گذاشته­اند که سهمی به­سزا در ترقی و تعالی علوم در جهان داشته­اند و با آثاری گرانقدر چون «قانون» در طب که حاوی  گران­بهاترین دانش­ها در شناخت خواص گیاهان و درمان بیماری­ها، نه­تنها در ایران بلکه در دنیا شناخته       شده است.

رازی پزشک نامدار و فیلسوف بزرگ ایرانی با حدود دویست­وهفتاد کتاب و مهم­ترین کتاب او در طب، «الحاوی» در ۲۲ جلد که به قول خودش بیش از بیست­هزار صفحه مطلب نوشته و۱۵ سال از عمر خود را صرف آن کرده­است و فقط در سال ۱۵۴۲ میلادی پنج­بار به زبان فرانسوی چاپ شده­است.

اسماعیل جرجانی صاحب «ذخیره خوارزمشاهی» و ستارگان فروزانی چون علی­ابن­عباس­بن­طبری،    مجوسی­اهوازی، ابوریحان­بیرونی­که چون نگینی بر تارک پزشکی جهان می­درخشند.

کتب بسیار زیادی در زمینه خواص گیاهان دارویی به نگارش درآمده ولی از جمله شاخص­ترین پژوهش­های جدید می­توان به کتاب­های؛ «متداول­ترین گیاهان داروئی سنتی مردم ایران»، تالیف دکتر غلامرضا امین و «گیاهان داروئی»، تالیف دکتر علی زرگری در ایران و گزارش دیوید هوپر و هنری فیلد با عنوان «گیاهان داروئی و مفید ایران و عراق» اشاره کرد.

در این پژوهش علاوه بر استفاده از کتاب­های با ارزش بزرگان علم طب که از آن­ها یاد شد از پژوهش­ها و پایان­نامه­هایی که در زمینه طب سنتی به­نگارش درآمده نیز استفاده شده­ که عبارتند از؛ بررسی مردم­شناختی باورهای مردمی و طب سنتی در درمان بیماری­ها در تهران از فاطمه عادلی­نژاد، طب سنتی و فرهنگ مصرف گیاهان دارویی در روستای تنگه بولان از کاملیا جرجانی توتونچیان.

۱-۲) طب و طبابت در ایران باستان

«یکی از ادوار بسیار روشن از نظر طبی در ایران، دوران جمشید پادشاه پیشدادی است. در سلطنت جمشید    آن­چه از کتب مذهبی و تاریخی بر می­آید، دورانی بوده که در آن دوران نه سرما و نه گرما وجود داشته و جهان از مرگ دیو آفریده عاری بود«.(نجم آبادی،۲۹۶:۱۳۷۱)

بر طبق  اساطیر ایران استفاده از دارو در این کشور توسط جمشید پادشاه سلسله پیشدادی صورت گرفته­است. فردوسی در کتاب شاهنامه خود به این موضوع اشاره می­کند.

«در چهار بخش اوستا شامل یسنا، یشت، وندیداد و بندهش مطالب ارزنده­ای درباره پزشکی و بهداشت و درمان آمده­است که عبارتند از آب، فاضلاب، حمام تا تغسیل میت، شستشوی بدن و لباس، خاک، مسکن، غذا، شیوه دفن مردگان، آشامیدنی­ها، گوشت حیوانات، انتقال بیماری­ها و ناپاکی­ها، جداسازی بیماران از افراد سالم ، تشریح وظایف اعضای بدن، بیماری­ها، مبارزه با فحشا، پیشگیری بیماری­ها، ضد عفونی داروها و درمان بیماری­ها و امثال آن­ها.

مطالعه منابع زردشتی حاکی است که امروز پزشکی و نیمه­پزشکی ایرانیان در دست هیئت ویژه­ای از مردان بود. پزشکان، عالی­ترین طبقه از طبقات چهارگانه را تشکیل می­دادند. افراد روحانی در رشته الهیات و طب به­طور مشترک تحصیل می­کردند و پس ازپایان تحصیلات یکی ازدو رشته الهیات یا طب را می­توانستند انتخاب نمایند. آن عده که به ترویج دین زردشتی می­پرداختند مجوس خوانده می­شدند و گروه دیگر که کار درمان را پیشه خود قرار می­دادند اتراوان نام داشتند. این طرز تحصیل در دوره بعد از اسلام نیز رواج داشت.

مهم­ترین مدارس پزشکی در ری، همدان، تخت جمشید و پرسپولیس دایر بوده، در این شهرها بیمارستان با پزشک و دارو نیز وجود داشت. تحصیل در مدارس پزشکی نظری و عملی بود و چندین سال طول می­کشید. دراین مدارس سه نوع پزشک فارغ­التحصیل می­شدند. طبقات دیگر سربازان، کشاورزان و صنعتگران بودند.

این پزشکان عبارت بودند از: شفادهندگان با اصول دینی، شفادهندگان با گیاهان، شفادهندگان با چاقو». (سرمدی،۱۴۲:۱۳۷۸)

«جراحی در ایران باستان؛ لوازم و داروها یا تجهیزات پزشکان در آن دوران زیاد نبود، مهم­ترین این لوازم هوم می­باشد. هوم گیاه کوچکی است که گل­های زرد دارد، ایرانیان باستان با هوم شراب جاودان تهیه می­کردند و برای آن خواص زیادی قائل بودند. کارد ومیله­ها و چاقوها برای جراحی با پزشکان همراه بود.

کلمه جراحی یا کارد پزشکی یا کارددرمانی یا کرتو پزشکی[۱] در کتب ایران باستان بسیار دیده می­شود اما باید دانست جراحی به­معنای کنونی نبوده بلکه اگر درمان­های طبی یا بهتر بیان داریم غیرجراحی مفید واقع  نمی­گردید آن­وقت به چاقو یا به اصطلاح دوران اسلامی به آهن  متوسل می­گردیدند.

این مطالب را مخصوصا در دوران طب پس از ایران باستان خواهیم دید که آخرین درمان را داغ کردن با آهن  می­دانستند، آخرالدواء الکی».(نجم آبادی،۲۲۰:۱۳۷۱)

طب در دوره هخامنشیان

تاریخ ایران با پادشاهان هخامنشی که در حدود ۶۵۰  ق.م تأسیس شده راه خود را از افسانه جدا می کند و آغاز می گردد. در میان شاهان این سلسله کوروش کبیر و داریوش که به­ترتیب اولین و سومین بودند، از همه بیشتر معروفیت داشته­اند. با این­که ایران آن زمان دارای طب ملی سازمان یافته­ای بود، این هردو پادشاه، مشاوران پزشکی خویش را از خارج کشور برمی­گزیدند. به­طوری­که هرودوت نوشته «وقتی کوروش از آماسیس خواست حاذق­ترین چشم­پزشکان را برای وی بفرستد او بهترین پزشک را از میان آنان انتخاب کرد و این پزشک مشاور کوروش گردید. هرودوت در جای دیگری می­نویسد؛ داریوش در دربار خود عده­ای از مصریان را داشت که آنان را حاذق­ترین پزشکان سراسر عالم می­شمرد».(الگود،۳۹:۱۳۷۱)

داریوش برای طب و طبابت اهمیت زیادی قایل بود. در دوران هخامنشیان، مخزن پزشکی ایران همان کتاب مقدس زردشتی بوده، بیشتر پادشاهان این سلسله در دربار خود پزشکان یونانی و مصری داشتند «یکی از این پزشکان دموکدس [۲] پزشک یونانی بود که درنزد داریوش بزرگ به مقام و شهرت زیاد رسید. از اطبای بزرگ ایرانی دوره هخامنشی جاماسب را نام برده­اند، در تاریخ بلعمی از جاماسب به­عنوان مؤلف کتاب «طبی و هندسه» یاد شده­است».(سرمدی،۱۶۰:۱۳۷۹)

گیاهان دارویی در این دوره از رونق خوبی برخوردار بودند. «به دستور داریوش در آسیای صغیر و روسیه گیاهان درختان شرقی کشت شد. درختان مو، پسته، فندق و کنجد به یونان و مصر برده شد. بادرنجبونه، بنگ(شاهدانه) و برخی دیگر از گیاهان دارویی به عرب معرفی گردید. نوشته­اند نزدیک به شصت گیاه دارویی در زمان هخامنشیان شناخته شده بود. به­عنوان نمونه گیاهان آن دوره ذکر می­شود؛ رازیانه، کوکنار، لاله، غار، سیاه­دانه، زیتون، خردل، هوم، مورت، واترنگ، کرفس، شاهسپرم، یونجه، بنفشه و واترج».(همان،۱۶۶)

طب در دوره اسکندر مقدونی

اسکندر مقدونی پس از قتل مرموز پدرش بر تخت سلطنت نشست. او با این­که پادشاهی بیست­ساله بود، اما فرماندهی مجرب محسوب می­گردید. «زمانی­که اسکندر لشگرکشی خود به شرق را آغاز کرد بعد از راه­پیمایی طولانی به کنار رود سیدموس رسید. اسکندر که سراپایش از گرد و غبار پوشیده شده و رطوبت عرق او را خیس کرده بود، علی­رغم مخالفت نزدیکانش در آب خنک رودخانه با تنی پر از عرق گرم آب­تنی کرد. اندکی بعد لرزش شدیدی در تنش ظاهر شد و بدین­ترتیب به­سختی بیمار گشت. در میان پزشکان لشکری پزشک پیری به نام فیلیپ بود که سال­ها در دربار پدر اسکندر و خودش به­عنوان طبیب مخصوص انجام وظیفه می­کرد. پزشک سالخورده که از وضع جسمی و روحی اسکندر بیشتر از سایر پزشکان اطلاع داشت به معالجه اسکندر مشغول شد، آن­گاه شربتی بسیار قوی ساخت و آن­را در جامی به او داد و گفت این شربت دارویی بسیار قوی است پس از خوردن آن ابتدا حالت بد می­شود لیکن بعد از دو روز سلامتی خود را باز خواهی یافت. اسکندر جام شربت را سر کشید  و بدین­ترتیب بهبودی حاصل کرد».(سرمدی،۱۶۹:۱۳۷۸)

[۱] –karetubaechazou

[۲]-Demukedes

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.