پیشینه تحقیق  قومیت و قوم گرایی و بحران هویت قومی و سیاست های قومی در ایران  دارای ۵۷ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول :    ۶
قومیت و قوم گرایی در ایران    ۶
مقدمه    ۶
۱-۱قومیت و گروههای قومی : مفاهیم مخدوش شده    ۶
۱-۲-قومیت و قبیله گرایی در خاورمیانه :    ۷
۱-۳- قبایل و دولت ها در ایران : بررسی کلی    ۹
۱-۴-ویژگی اساسی قبایل ایران    ۱۰
۱-۵- پراکندگی فرهنگی و سیاسی ایلات    ۱۰
۱-۶-روابط میان ایلات و دولت در ایران    ۱۲
۱-۷-روابط دولت با ایلات    ۱۲
۱-۸-جامعه و سیاست در کردستان ، بلوچستان و آذربایجان    ۱۳
۱-۹-ظهور گرایش های سیاسی و محلی گرا در میان کردها    ۱۴
۱-۱۰-بلوچستان    ۱۶
۱-۱۰-۱-ظهور گرایش های سیاسی محلی گرا در بلوچستان    ۱۷
۱-۱۱-آذربایجان    ۱۷
۱-۱۱-۱- ظهور گرایش های سیاسی محلی گرا در آذربایجان    ۱۸
نتیجه گیری    ۱۸
فصل دوم    ۱۹
بحران هویت قومی در ایران    ۱۹
مقدمه    ۱۹
۲-۱-عوامل بحران هویت قومی    ۲۰
۲-۲-اول: عوامل اجتماعی بحران    ۲۱
۲-۲-۱-تعدد و تنوع قومی    ۲۱
۲-۲-۲-تعدد و تنوع زبان و گویش    ۲۱
۲-۲-۳-تنوع و تعدد دینی و مذهبی    ۲۲
۲-۲-۴-عامل جمعیتی ( دموکرافیک )    ۲۲
۲-۲-۵-منشا قومی نژادی ناهمگون نخبگان سیاسی یا نظامی حاکم    ۲۲
۲-۲-۶-تبعیض ها و پیش داوریهای قومی    ۲۳
۲-۲-۷-ناهمگونی مخالفان سیاسی    ۲۳
۲-۳-دوم : عوامل اقتصادی بحران:    ۲۳
۲-۴-سوم: عوامل اداری-سیاسی بحران    ۲۴
۲-۴- چهارم: عوامل آموزشی بحران    ۲۵
۲-۴-پنجم: عوامل طبیعی و جغرافیایی    ۲۶
فصل سوم    ۲۷
سیاست های قومی در ایران معاصر    ۲۷
مقدمه    ۲۷
۳-۱-مدل سیاست های قومی در تاریخ معاصر ایران    ۲۷
۳-۲-سیاستهای قومی قبل از انقلاب    ۲۸
۳-۳-مناسبات حکومت ها با اقوام ، ایلات و عشایر در ایران    ۲۹
۳-۴-سیاستهای قومی در دوره قاجار    ۲۹
۳-۵-سیاست های قومی در دورۀ پهلوی اول    ۳۱
۳-۵-۱-تخته قاپواسکان اجباری    ۳۲
۳-۵-۲-پیامدهای اسکان    ۳۲
۳-۶-سیاست های قومی بعد از انقلاب    ۳۴
۳-۶-۱-اهداف و رویکردها    ۳۴
۳-۶-۲-رویکرد واقع گرایانه    ۳۵
۳-۷-روابط دولت – اقوام در جمهوری اسلامی ایران    ۳۶
۳-۸-روابط « دولت – اقوام » از بعد اجرایی    ۳۷
۳-۹-دوره انتقالی    ۳۸
۳-۱۰-روابط دولت – اقوام از بعد فرهنگی    ۳۹
نتیجه گیری    ۴۱
فصل چهارم    ۴۲
مسئله وحدت ملی و الگوی سیاست قومی در ایران    ۴۲
مقدمه    ۴۲
۴-۱-تنوع قومی    ۴۳
۴-۲- شاخص های بحران و قومی در ایران    ۴۴
۴-۳- سیاست قومی : مفهوم شناسی    ۴۵
۴-۴جایگاه سیاست قومی    ۴۵
۴-۴-۱- مدیریت سیاسی    ۴۵
۴-۲- سیاست گذاری و برنامه ریزی فرهنگی    ۴۶
۴-۴-۲-علوم رفتاری    ۴۶
۴-۴-۳ جامعه شناسی سیاسی    ۴۶
فصل پنجم    ۴۷
هویت ، تاریخ و روایت در ایران    ۴۷
مقدمه    ۴۷
۵-۱-صورت بندی مفهوم دولت    ۴۷
۵-۲-هویت جمعی به عنوان برآیند  آگاهی و روایت    ۴۹
۵-۳-خاطره و گفتمان هویت    ۵۰
۵-۴-سهم هویت ملی    ۵۱
۵-۶-بخش دوم : ایدئولوژی سیاسی و هویت اجتماعی در ایران    ۵۱
۵-۷-مدرنیسم پهلوی و هویت ملی ایران    ۵۴
۵-۸-گفتمان سنت گرائی ایدئولوژیک و هویت اسلامی    ۵۴
نتیجه گیری    ۵۵
منابع:    ۵۶

منابع:

احمدی٬ حمید٬ هویت٬ ملت٬ قومیت٬ موسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی ٬ ۱۳۸۳

۲احمدی٬ حمید ٬ قومیت و قوم گرایی در ایران٬ از افسانه تا تاریخ ٬ تهران: نشر نی٬ ۱۳۷۹٫

شمیم٬ علی اصغر٬ کردستان٬ نشر مدیر٬ ۱۳۷۰٫

نیکییتین٬ واسیلی، امنیت و اقوام٬ ترجمه٬ محمد قاضی٬ تهران : نیلوفر٬ ۱۳۶۶

قریشی٬ امان اله٬ نگرش نو به تاریخ و نام ایران٬ تهران: ناشر مولف٬

ازکیا٬ مصطفی٬ جامعه شناسی توسعه٬ تهران : نشر کلمه٬

الطائی٬ علی٬ بحران هویت قومی در ایران٬ تهران: نوشر شادگان٬ ۱۳۷۸

معینی علمداری ٬ جها نگیر٬ هویت تاریخ و روایت در ایران٬ تهران موسسه تحقیقات و علوم انسانی ٬ ۱۳۸۳

صالحی امیری٬ سید رضا٬ مدیریت و منازعات قومی در ایران٬ تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک، ۱۳۸۵

امان الهی بهاروند٬ اسکندر٬ قوم لر٬ تهران: نشر آگاه٬ ۱۳۷۰

بشیریه٬ حسین٬ ایدئولوژی سیاسی و هویت اجتماعی ایران٬ تهران : موسسه تحقیقات و علوم انسانی٬ ۱۳۸۳

تاجیک، محمد رضا، مقدمه ای بر استراتژی های جمهوری اسلامی ایران، تهران، مرکزی بررسی های استراتژیک، ۱۳۸۱

مقصودی٬ مجتبی٬ تحولات قومی در ایران علل و زمینه ها٬ تهران : موسسه مطالعات ملی٬۱۳۸۰۲۷

مقصودی٬ مجتبی٬ قومیت ها و نقش آنان در تحولات سیاسی سلطنت محمدرضا شاه٬ تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی٬ ۱۳۸۲

فصل اول :قومیت و قوم گرایی در ایران

 مقدمه

توجه فزاینده به موضوع قومیت در شاخه های گوناگون علوم اجتماعی از اواسط دهۀ ۱۹۷۰ میلادی ، این مقوله را از حد یک موضوع به سطح یک رشتۀ خاص رسانده است. در حالیکه مطالعات مربوط به قومیت در اوایل قرن بیستم به انسان شـناسی و تا انـدازه ای به جامعه شنـاسی محـدود بوده در اواخر این قرن در شاخه های دیگر علوم اجتماعی از جمله علوم سیاسی و به ویژه دو رشتۀ فرعی آن یعنی جامعه شناسی سیاسی و روابط بین الملل هم شاهد چنین بررسی هایی بوده ایم.

دامنه مطالعات مربوط به قومیت نیز بر حسب مورد بسیار گسترش یافته است . اگر چه در نیمۀ اول قرن حاضر این بررسی ها اساساً منحصر به آمریکای شمـالی و اروپا بوده است ، بعدها بسیاری از متخصصـان انسان شناسی ، جامعه شناسی و علوم سیاسی این مفهوم را در مطالعات مربوط به جهان سوم به کار بردند.

با این همه از همان ابتدای کار نوعی ابهام و آشفتگی در خصوص مفهوم و تعریف قومیت وجود داشته است. این آشفتگی زمانی فزونی گرفت که سایر رشته ها به مطالعات قومیت پرداختند،به عبارت دیگر ، هنوز اختلاف نظر بر سر مفهوم قومیت باقی بود که ساخت برخی از ترکیبات وابسته نظیر « گروههای قومی » ،« هویت قومی » ، « سیاست قومی » و « ناسیونالیسم قومی » در جامعه شناسی و علوم سیاسی ، آشفتگی موجود را دامن زد.

۱-۱قومیت و گروههای قومی : مفاهیم مخدوش شده

مشکل اصلی مفهوم بندی قومیت و گروههای قومی فقدان تعریف با وجود معیارهای متفاوت در تعریف است. دلیل عمدۀ دشواری های تعریف ، آن است که واژه قومیت در علوم اجتماعی واژۀ نسبتاً جدیدی است و مفهوم آن نیز همراه با گسترش حیطه تغییر یافته است.

تعریف ارائه شده برای قومیت یا گروه قومی در اواخر قرن نوزده معیارهایی بدست می دهد که با معیار های تعریف این واژه در نیمۀ دوم قرن بیستم متفاوت است. واضح است که مفاهیم واژه ها در شناخت اندیشه ها نقش اساسی دارد (احمدی ، ۱۳۷۸ : ۳۰ ).

الی کدوری (Elie-Kedorie ) می نویسد که در یکی از چارچوب های فرهنگی انگلیس  آکسفورد که حدوداً در پایان قرن گذشته تدوین شده است ، فرهنگ نگاران واژه قومیت را کفر با « موهونات کفر آمیز » تعریف کرده اند ؛ در حالی که این تعریف در عصر حاضر هیچ کاربردی ندارد.

واژه « قومی » در فرهنگ بیم المللی زبان انگلیسی و بستر دو معنی دارد ؛ ۱-غیر مسیحیان و غیر کلیمیان ؛ کسانی که به مسیحیت نگرویده اند ۲-منسوب به ویژگی های جسمی و ذهنی نژادها یا مربوط به تمییز دادن گروههای نژاد بشری بر اساس رسوم و ویزگی های مشترک. در حالیکه تعریف نخست امروز بی اعتبار به نظر می رسد ، اما تعریف دوم هنوز کاربرد دارد و به طور خاص به « نژاد ها » ، « گروههای نژادی » و « ویژگیهای جسمی و ذهنی در نژادها » اشاره می کند.

در واقع ، کاربرد مفهوم فرهنگی واژه « قومی » چنان زیاد شد که تدوین کنندگان سومین فرهنگ و بستر دو تعریف جدید به تعریف قومیت افزودند : « ۱-ریشه گرفته  از علایق نژادی ، زبانی و فرهنگی یک گروه خاص نظیر ایتالیایی ها ، ایرلندی ها ، ۲۰۰۰ ریشه گرفته از یک فرهنگ اولیۀ بیگانه. »

به هر حال واقعیت آن است که در خصوص ویژگی های تعاریف این واژها و یا اصطلاحات هیچ گونه توافقی میان دانشمندان وجود ندارد. مذهب ، زبان و نهادهای مجزای اجتماعی – ونه نژادی – ویژگی های قومیت در تعریف اشلی مونتاگو است ، همچنین میلتون گوردون، نژاد ، مذهب و ریشۀ ملی را در تعریف خود بکار برد یا اینکه اسکار هندسین؛  فقط از معیار فرهنگ در تعریف خود استفاده کرده روی هم رفته ، کثرت تعاریف و ویژگی های قومیت یا فقدان تعریف در بسیاری از آثار ، باعث مخدوش شدن مفهوم عام قومیت و مفاهیم وابسته به آن شده است ( احمدی ، ۱۳۷۸ : ۳۲ ).

۱-۲-قومیت و قبیله گرایی در خاورمیانه :

مسائلی که دربارۀ قومیت و قبیله گرایی مطرح شده در آثار نظری معتبر و مطالعات موردی مربوط به خاورمیانه منعکس است. این مسائل عبارت اند از : عدم ارائۀ تعریف از قومیت ، گروه قومی ، ملت یا ناسیونالیسم قومی ؛ کمبود کار نظری در تبیین پدیدۀ ناسیونالیسم قومی و …

برخی از پژوهشگران خاورمیانه شناسی مفاهیم قومیت و اصطلاحات وابسته به آن را جهان شمول و مسلم تلقی و آن ها برای تحلیل پراکندگی های زبانی و مذهبی موجود در منطقه به کار می برند . چنین نگرشی در واقع میراث سنت رفتارگرایی در علوم اجتماعی و مقایسه­های فراطی فرا تاریخی است ، این نظریه پردازان و پژوهشگران را متقاعد می سازد که در مطالعات خود نیازی به ارائه هیچ گونه تعریف تاریخی از قومیت ، گروه قومی و ناسیونالیسم حقوقی ندارند ، مثلاً اکبر آقاجانیان وجود نا برابری در میان « گروههای قومی » ایران را با توجه به فقر ، پایین بودن سطح آموزش و بهداشت عمومی و نیز میزان سرانه محرز می داند. اما هیچ گونه تعریفی از قومیت ارائه نمی دهد و معیاری نیز برای توصیف یک جامعه به عنوان « گروه قومی » در نظر نمی گیرد.

همچنین فرهاد کاظمی در مقاله ای به نام « قومیت و روستائیان ایران » به بررسی عوامل قومیت در این قشر از جمعیت ایران می پردازد. با این همه ، روشن نیست که منظور نویسنده از قومیت و مهم تر از آن قومیت در میان روستائیان چیست . به هر حال به نظر می رسد که معیار اصلی تبدیل یک گروه اقلیت به یک گروه قومی ، فعالیت سیاسی و درخواست آن گروه برای خود مختاری و استقلال است ، در حالی که معیار مذکور در متون مربوط به قومیت معیاری اساسی نیست. حتی در آثار نظری مربوط به مسئلۀ قومیت در ایران واژه قومیت تعریف نشده است . بهترین شاهد در این زمینه هوشنگ امیر احمدی در مورد ایران است. امیر احمدی با پیروی از آثار اخیر مایکل هشتر و سنت نظری « انتخاب حساب گرانه » یک چارچوب نظری  برای تبیین « جنبش های قومی » در ایران ارائه داده است. با این همه ، علی رغم معنای نظری ، مقاله فاقد مفهوم بندی و تعریفی صریح از گروههای قومی ، قومیت و ناسیونالیسم قومی است.

ماحصل مباحث مطرح شده این است که مفاهیمی چون قومیت ، گروههای قومی ، قبیلع و ناسیونالیسم قومی نا روشن است و در مورد تعریف و ویژگی های آن ها توافق وجود ندارد. در حالی که اصطلاحاتی چون قومیت و گروههای قومی برای توصیف تاریخی ملت های بومی و غالباً مهاجر آمریکای شمالی پدید آمده اند ، بعدها به عنوان مفاهیمی جهان شمول تبدیل و به دور از هر گونه دیدگاه انتقادی برای تحلیل گروههای مذهبی – زبانی متفاوت در خاورمیانه به کار گرفته شد ( احمدی ، ۱۳۷۸ : ۵۱ ) .

اما در ایران گروههای گوناگون زبانی یا مذهبی ملیت مشخصی نبوده اند که از مناطق دیگر جهان به این منطقه مهاجرت کرده باشند. بر عکس، آنها بخش جدا ناپذیر جامعه بزرگتری بوده اند که در آن گروههای مذهبی – زبانی بسیاری طی صد ها سال در کنار یکدیگر زندگی می کردند و در طول چنین مدت مدیدی تجربیات تاریخی و میراث فرهنگی واحدی بدست آورده اند.

با توجه به چارچوب تاریخی ایران ، معتقدیم که معیارهای نژادی و فرهنگی چندانی برای تمایز قائل شدن میان گروههای موجود زبانی و مذهبی وجود ندارد. به این ترتیب ، مفهوم گروههای قومی به عنوان موجودیت های واحد نژادی و فرهنگی ، در مورد اقلیت های زبانی و مذهبی موجود در ایران کاملا نادرست است.

واقعیت آن است که گروههای زبانی و مذهبی ایران تا اوایل قرن بیستم بر محور بافت قبیله ای ( ایل- طایفه) سازمان می یافتند. این گروهها ، بخش جدایی ناپذیر و مسلم جامعۀ ایرانی بوده اند. در ایران، قبایل بیشتر موجودیت های اجتماعی – سیاسی بوده اند تا جوامع بیولوژیک و خویشاوندی. در واقع در ایران گروههای ایلی جوامع منزوی ، همگون و متمایز و در کشمکش مداوم با دولت نبوده اند ، ایلی جوامع منزوی ، همگون و متمـایز و در کشمـکش مداوم با دولـت نبوده اند ، بلکه بخـش هایی از جامعه بزرگتـر ایرانـی محسـوب می شدند و با آن میراث فرهنگی و مذهبی مشترک داشته اند. ( احمدی ، ۱۳۷۸ : ۵۲ )

۱-۳- قبایل و دولت ها در ایران : بررسی کلی

–ایل و ایل گرایی در ایران–

تا اواسط قرن بیستم بخش هایی از جمعیت ایران بر اساس طبیعت آن ساختاری ایلی داشت، زیرا مناطق مهمی از سرزمین ایران گروههای ایلی شناخته شده زندگی می کردند. در واقع ، مرزهای ایران و همسایگانش محل سکونت گروههای ایلی بود. آذری ها ، کردها ، لرها ، بختیاری ها و عرب ها در غرب ، آذری ها ، کردها ، ترکمن ها در شمال غربی ، شمال و شمال شرقی و بلوچ ها در جنوب شرقی .

درباره میزان جمعیت گروههای ایلی ایران آمار دقیقی وجود ندارد و منابع هر کدام ارقام  متفاوتی را ارئه می­دهند . بر اساس آمار ارائه شده در منابع مختلف ایرانی ، جمعیت ایلات ایران از ۳۲ درصد جمعیت کل کشور در سال ۱۳۰۸ به ۲۰ درصد در سال ۱۳۱۴ ، ۱۵ درصد به سال ۱۳۳۸ ، ۱۰ درصد در سال ۱۳۴۵ و ۷ درصد در سال ۱۳۵۵ کاهش یافته است. طبق سرشماری سال ۱۳۶۵ ، کل جمعیت گروههای ایلی و عشیره ای ایران ۱۱۵۲۹۹۹ نفر یا ۵/۲ درصد کل جمعیت ایران بود ( مرکز آمار ایران ، ۱۳۶۸ : ۳۵ ).

گروه های زبانی مهم نظیر کردها ، آذری ها ، بلوچ ها ، در قالب یک ایل واحد کرد ، آذری یا بلوچ متحد نبوده اند ، بلکه در درون گروههای ایلی مختلف سازمان یافته بودند. جمعیت کرد ایران وابسته به ایلات مهمی چون زنگنه ، کلهر( که بخشی از آن شیعه هستند ) ، مکری ، اردلان و شکاک در غرب بودند. در برخی نواحی دیگر این منطقه، کردها با طوایف ترک زبان آمیخته و تحت نفوذ زبان و مذهب آن ها قرار گرفته بودند که شادلوها ، شقاقی ها ، قراچولورها ، دنبلی ها از این گروه به شمار می رفتند . جمعیت آذری ایران تاحدی در قبایل چون افشارها ، قاجارها ، شاهسون ها سازمان یافته بودند و جمعیت بلوچ غالبا به طایفه هایی چون یاراحمدزایی ، اسماعیل زایی ، صری ، نارویی ، مبارکی ، ریگی و برکزایی تعلق داشتند ( احمدی ، ۱۳۷۸ : ۵۷ ).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.