پیشینه تحقیق زندگینامه ابن تیمیه وابن قیم ،سلفیه و اهل حدیث  دارای ۵۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

بخش اول: زندگینامه ابن تیمیه    ۵
۱٫ شرح حال:    ۵
۲٫ نظر بزرگان اهل سنت در مورد ابن تیمیّه:    ۸
۲-۱٫ انتقاد تند ذهبى از ابن تیمیّه:    ۹
۲-۲٫ ابن حجر عسقلانى و نسبت نفاق به ابن تیمیّه:    ۱۰
۲-۳٫ سُبْکى و بدعت گزار دانستن ابن تیمیه:    ۱۰
۲-۴٫ گمراه و گمراه گر شمردن ابن تیمیه از سوی ابن حجر مکی:    ۱۱
۳٫آثار:    ۱۱
الف)در تفسیر    ۱۱
ب)در عقائد:    ۱۲
ج)در فقه:    ۱۲
د) سایر مؤلفات:    ۱۲
بخش دوم: زندگینامه ابن قیم    ۱۲
۱٫ شرح حال:    ۱۲
۲٫ شاگردان:    ۱۵
۳٫آثار:    ۱۶
الف‌) در تفسیر‌:    ۱۶
ب)در عقاید‌:    ۱۷
ج)در فقه:    ۱۷
د)در عرفان:    ۱۷
د)سایر مولفات:    ۱۷
بخش سوم: سلفیّه    ۱۸
۱٫ معنای سلفیه:    ۱۸
الف)تعریف سلفیّه از دیدگاه موافقان:    ۱۹
ب) تعریف سلفیّه از دیدگاه مخالفان    ۲۰
۴٫ ظهور وهابیت:    ۲۳
بخش چهارم: اهل حدیث    ۲۷
۱٫ زمینه های پیدایش اهل حدیث:    ۲۸
الف)مستندات نبوی:    ۲۸
ب)مستندات اثری :    ۲۹
۲٫ بزرگان اهل حدیث:    ۳۲
۳٫ اصول اهل حدیث:    ۳۴
۳-۱٫ منع تأویل    ۳۴
الف) فرقه های اهل حدیث در منع تأویل:    ۳۵
ب) منع تأویل در سیر تاریخی:    ۳۵
ج)نظر ابن تیمیه در خصوص تأویل:    ۳۶
د) نظریه علامه طباطبائی:    ۳۷
۳-۲٫ ظاهر گرایی:    ۳۹
۳-۳٫ دور دانستن ساحت عدل الهی از هرگونه اندیشه و نظر:    ۴۰
۳-۴٫ رؤیت خدا:    ۴۱
۳-۵٫ مشتمل بودن ایمان بر قول و عمل :    ۴۱
۳-۶٫ اعتقاد به افضلیت ابوبکر و عمر:    ۴۱
نقد و بررسی:    ۴۱
فهرست منابع و مآخذ:    ۴۴

منابع :

. طباطبایی، سید محمد حسین. بررسی های اسلامی. قم: بوستان کتاب، [بی تا]

. ^{___________________} . اصول فلسفه و روش رئالیسم. ج۵، تحقیق مرتضى مطهرى، قم: صدرا، [بى تا]

محمّدى رى شهرى، محمّد. عدل از دیدگاه تشیع. قم: دفتر تبلیفات اسلامی، [بی تا]

مطهرى، مرتضى. عدل الهى. قم: صدرا، [بی تا]

. ^{______________} . مجموعه آثار. ج۱، تهران: صدرا، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش

موسوی همدانی، سید محمد باقر. ترجمه تفسیر المیزان. ج۱۴، قم: دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ش

زریاب خویی، عباس. ((ابن تیمیه)). دایره المعارف بزرگ اسلامی،ج۳، شماره۱۰۰۸،ص۱-۴

حسینی قزوینی، سید محمد. وهابیت از منظر عقل و شرع. ج۱، [بی جا]: مؤسسه تحقیقاتی ولی عصر(عج)، چاپ سوم، ۱۳۸۷

سید حسینی، سید صادق. توحید از دیدگاه تشیع و وهابیت. قم: مرکز تربیت مدرس، [بی تا]

. خسروى حسینى، سید غلامرضا. ترجمه وتحقیق مفردات الفاظ قرآن‏. ج۲، تهران‏: انتشارات مرتضوى‏، چاپ دوم، ۱۳۷۵ ش‏

. صابر، حسین. سلفیه بدعت یا مذهب. مشهد: آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۳۷۵ش

. ابن خلکان، قاضی احمد. وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان. ج۴، قم: منشورات الشریف الرضی، ۱۳۶۴ش

کرمى‌، مرعى‌ بن‌ یوسف‌. الکواکب‌ الدرّیه فى‌ مناقب‌ المجتهد ابن‌ تیمیه. بیروت‌: [بی نا]، ۱۴۰۶ق‌

ابن تیمیه حرانی، احمد بن عبدالحلیم. اقتضاء الصراط المستقیم لمخالفه أصحاب الجحیم.      [بی جا]: دار عالم الکتب، چاپ هفتم، ۱۴۱۹ق

. ^{__________________________}. بغیه المرتاد. [بی جا]: مکتبه العلوم والحکم، ۱۴۰۸ق

. ^{__________________________}. بیان تلبیس الجهمیه فی بدعهم الکلامیه. ج۲، مکهالمکرمه: مطبعه الحکومه، ۱۳۹۲ق

. ^{__________________________}. تفسیر الکبیر. ج۲، تحقیق عبد الرحمن عمیره، بیروت: دار الکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۰۸ق

. ^{__________________________}. حقوق آل ‌البیت بین السنه والبدعه. تحقیق عبدالقادر عطا،  بیروت: دارالکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۰۷ق

. ^{__________________________}. درء تعارض العقل و النقل. ج۷، ریاض: دارالکنوز الادبیه، ۱۳۹۱ق

. ^{__________________________}. دقائق التفسیر الجامع. ج۲، دمشق: مؤسسه علوم القرآن، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق

بخش اول: زندگینامه ابن تیمیه

۱٫ شرح حال:

أحمدِ بْن‌ِ تَیْمیّه‌، تقى‌الدین‌ ابوالعباس‌ احمد بن‌ شهاب‌الدین‌ عبدالحلیم‌ ابن‌ مجدالدین‌ عبدالسلام‌ بن‌ عبدالله‌ بن‌ ابى‌ القاسم‌ محمد بن‌ الخضر بن‌ محمد بن‌ الخضر الحرانى‌ الدمشقى‌ الحنبلى، در سال ۶۶۵ ق، پنج سال پس از سقوط خلافت بغداد در شهر حران‌ که‌ در آن‌ زمان‌ از مراکز تعلیمات‌ مذهب‌ حنبلى‌ بود، متولد شد. این‌ شهر بر سر راه‌ شام‌ و موصل‌ و روم‌ (آسیای‌ صغیر)، در کنار نهر معروف‌ به‌ جلاب‌، واقع‌ بود. حران‌ که‌ اکنون‌ از شهرهای‌ ویران‌ ترکیه‌است‌، در روزگاران‌ گذشته‌ شهری‌ باشکوه‌ و دارای‌ فرهنگى‌ درخشان‌ بوده‌، و ابن‌ تیمیه‌ خود بارها در تصانیفش‌ آن‌ را مرکز صابئه‌ و بت‌ پرستان‌ و فلاسفه‌ خوانده‌ است‌. آباء کلیسا هم‌ آن‌ را هِلِنوپولیس‌ یا شهر کفار و مشرکان‌ خوانده‌اند.  شهر حران‌ در سالهای‌ پیش‌ از تولد ابن‌ تیمیه‌ و در سالهای‌ کودکى‌ او همواره‌ در معرض‌ تهدید حملات‌ مغول‌ بوده‌ است.

ابن‌ کثیر[۱] مى‌گوید :‌ درسال ۶۶۷ ق‌/۱۲۶۹م‌، هنگامى‌ که‌ ابن‌ تیمیه‌ بیش‌ از ۶ سال‌ نداشته‌ است‌، مردم‌ حران‌ از ترس‌ حمله‌ مغول‌ شهر را ترک‌ کردند. از آن‌ جمله‌ شهاب‌ الدین‌ عبدالحلیم‌ پدر ابن‌ تیمیه‌ که‌ از علمای‌ دینى‌ بزرگ‌ شهر بود، در همین‌ سال‌ به‌ همراه‌ خانواده خویش‌ روانه دمشق‌ شد. در همین‌ سفر گردونه‌ای‌ که‌ کتابخانه‌اش‌ را بر آن‌ بار کرده‌ بود، در ریگ‌ فرو رفت‌ و به‌ زحمت‌ زیاد توانستند آن‌ را بیرون‌ بکشند.[۲]

از خانواده ابن‌ تیمیه‌ در حران‌ در قرن‌ ۶ و ۷قمری افراد برجسته‌ای‌ در مذهب‌ حنبلى‌ شهرت‌ یافته‌اند. نخستین‌ فرد معروف‌ این‌ خانواده‌ که‌ به‌ «ابن‌ تیمیه»‌ مشهور شده‌، فخرالدین‌ خطیب‌    محمد بن‌ خضر (۵۴۲-۶۲۱ یا ۶۲۲ق‌/۱۱۴۷ – ۱۲۲۴ یا ۱۲۲۵م‌) است‌. در وجه‌ تسمیه او گفته‌اند که‌ پدر یا جد (مادری‌) وی‌ در سفر حج‌ در تَیْماء دخترک‌ زیبایى‌ دید و هنگامى‌ که‌ از سفر به‌ وطن‌ بازگشت‌، دختر نوزاد خویش‌ را شبیه‌ آن‌ دختر تیمایى‌ یافت‌، پس‌ او را تیمیه‌ نامید.  از این‌ رو فرزندان‌ آن‌ دختر به‌ ابن‌ تیمیه‌ معروف‌ شدند.[۳] گویا‌ فخرالدین‌ عموی‌ جد مجدالدین‌ ابن‌ تیمیه‌ (۵۹۰ -۶۵۲ق‌/۱۱۹۴- ۱۲۵۴م‌) است‌ که‌ از فقهای‌ بزرگ‌ حنبلى‌ و صاحب‌ تألیفات‌ بوده‌ است‌. پسر مجدالدین‌، شهاب‌الدین‌عبدالحلیم‌ (۶۲۷ -۶۸۲ق‌/۱۲۳۰-۱۲۸۳م‌)، پدر تقى‌الدین‌ ابن‌ تیمیه‌ است‌ که‌ او نیز از فقهای‌ معروف‌ حران‌ و «شیخ‌ البلد» و خطیب‌ و حاکم‌ آن‌ بوده‌ است‌. وی‌ در شهر دمشق‌ رئیس‌ دارالحدیث‌ السکریه‌ (واقع‌ در کوی‌ قصاعین: کاسه‌ گران‌) و در جامع‌ این‌ شهر صاحب‌ کرسى‌ بود و روزهای‌ جمعه‌ در آنجا سخنرانى‌ مى‌کرد.

تقى‌الدین‌ ابن‌ تیمیه‌ پرورش‌ علمى‌ و دینى‌ خود را ابتدا در محیط علمای‌ حنبلى‌ دمشق‌ تکمیل‌ کرد. از شیوخ‌ او مى‌توان‌ ابن‌ عبدالدائم‌، على‌ بن‌ احمد بن‌ عبدالدائم‌ بن‌ نعمه المقدسى‌ الحنبلى‌ (۶۹۹ ق‌)، مجد بن‌ عساکر (۶۶۹ ق‌‌)، یحیى‌ بن‌ الصیرفى‌ ( ۶۹۶ ق‌)، قاسم‌ اربلی‌(۶۸۰ ق‌)  و ابن‌ ابى‌ الیسر(۶۷۲ ق‌)، شمس‌الدین‌ ابوالفرج‌ عبدالرحمان‌ بن‌ ابى‌ عمر محمد بن‌ احمد بن‌ محمد ابن‌ قدامه المقدسى‌ الحنبلى‌ (د ۶۸۲ق‌)، مسلم‌ بن‌ علان‌ شمس‌ الدین‌ ابوالغنائم‌ دمشقى‌ (۶۸۰ق‌)، ابراهیم‌ بن‌ الدرجى‌ (د ۶۸۱ق‌) زین‌الدین‌ ابن‌ المنجا ابوالبرکات‌ تنوخى‌ حنبلى‌ (د ۶۹۵ق‌) و دیگران‌ را نام‌ برد.[۴]

وی تحصیلات اولیّه را در آن سر زمین به پایان برد. پس از حمله مغول به اطراف شام و همراه خانواده اش به دمشق رفت و در آنجا اقامت گزید.

در سال ۶۹۸ ه.ق، به تدریج آثار انحراف در وى ظاهر شد، خصوصاً به هنگام تفسیر آیه (الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى ) [۵] ، در شهر حماه براى خداوند تبارک وتعالى جایگاهى در فراز آسمانها که بر تخت سلطنت تکیه زده است، تعیین کرد.[۶]

این تفسیر مخالف آیات قرآن چون: (لَیْسَ کَمِثْلِهِ  شَىْءٌ ) [۷]  و (وَ لَمْ یَکُن لَّهُ کُفُواً أَحَدُ) [۸]  مى باشد که خداوند را از هر گونه تشبیه به صفات مخلوقات باز داشته است.

انتشار افکار «ابن تیمیّه» در دمشق و اطراف آن غوغایى به پا کرد، گروهى از فقهاء علیه او قیام کرده و از جلال الدین حنفى قاضى وقت محاکمه وى را خواستار شدند، ولى وى از حضور در دادگاه امتناع ورزید.

«ابن تیمیّه» همواره با آراء خلاف خود افکار عمومى را متشنّج، و معتقدات عمومى را جریحه دار مى کرد، تا اینکه هشتم رجب سال ۷۰۵ هـ ق، قضات شهر همراه با وى در قصر  نائب السلطنه حاضر شدند، و کتاب «الواسطیّه» وى قرائت شد، پس از دو جلسه مناظره با   «کمال الدین زملکانى» و اثبات انحراف فکرى و عقیدتى «ابن تیمیّه» او را به مصر تبعید کردند.

در آنجا نیز بخاطر نشر اندیشه هاى انحرافی توسّط «ابن محلوف مالکى» قاضى وقت به زندان محکوم گشت، و سپس در ۲۳ ربیع الأوّل سال ۷۰۷ ه.ق، از زندان آزاد شد، ولى بخاطر پافشارى بر نشر عقاید باطلش، قاضى «بدر الدین» وى را محاکمه کرد و احساس نمود. که وى  در قضیّه توسل به پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله وسلم) ادب را نسبت به حضرت رعایت نمى کند، بنابر این او را روانه زندان کرد. عاقبت در سال ۷۰۸ق، از زندان آزاد شد، ولى فعّالیّت مجدّد وى باعث شد که آخر ماه صفر سال ۷۰۹ ه.ق، به اسکندریّه مصر تبعید شود، و پس از هشت ماه به قاهره بازگردد.

ابن کثیر مى نویسد: در ۲۲ رجب سال ۷۲۰ ه. ق، به خاطر فتاواى دور از مذاهب اسلامى به دار السعاده احضار شد، و قضات هر چهار مذهب (حنفى، مالکى، شافعى و حنبلى) او را مذمّت و به زندان محکوم کردند، تا اینکه در دوّم محرّم سال ۷۲۱ هـ ق، از زندان آزاد گردید. [۹]

ابن حجر عسقلانى از علماء بزرگ اهل سنّت مى نویسد: قاضى شافعى دمشق دستور داد که در دمشق اعلان کنند که: «من اعتقد عقیده ابن تیمیّه حلّ دمه وماله»[۱۰] هر کس معتقد به عقاید «ابن تیمیّه» باشد، خون و مالش حلال است.

در روز دوشنبه‌ ششم‌ شعبان‌ ۷۲۶ق‌ بار دیگر ابن‌ تیمیه‌ را با برادرش‌ زین‌الدین‌ عبدالرحمان‌ در قلعه دمشق‌ زندانى‌ کردند بنابر نوشته مقریزی‌ سبب‌ صدور فرمان‌ سلطان‌ این‌ بوده‌ است‌ که‌ شمس‌الدین‌ ابن‌ قیم‌ الجوزیه‌ شاگرد بنام‌ ابن‌ تیمیه‌ در شهر قدس‌ در مسأله شفاعت‌ و توسل‌ به‌ انبیاء سخن‌ گفت‌، یعنى‌ به‌ فتوای‌ ابن‌ تیمیه‌ آن‌ را جائز نشمرد و مجرد قصد قبر حضرت‌ را (بدون‌ قصد مسجد آن‌ حضرت‌) منکر شد. مردم‌ بیت‌المقدس‌ از این‌ فتوا ناراحت‌ شدند و به‌ جلال‌الدین‌ محمد قزوینى‌ قاضى‌ القضاه دمشق‌ (د ۷۳۹ق‌) نامه‌ نوشتند، و این‌ خبر به‌ سلطان‌ ملک‌ ناصر بن‌ قلاوون‌ رسید. او مسأله‌ را به‌ شمس‌الدین‌ محمد بن‌ عثمان‌ حریری‌ حنفى‌ (د ۷۲۸ق‌) قاضى‌ القضاه حنفى‌ ارجاع‌ کرد. قاضى‌ القضاه حنفى‌ ابن‌ تیمیه‌ را سخت‌ نکوهش‌ کرد، و این‌ موجب‌ شد که‌ ملک‌ ناصر فرمان‌ دهد که‌ او را به‌ زندان‌ بیاندازند.[۱۱]

در جمادی‌الاخر(۷۲۸ق‌/ آوریل‌ ۱۳۲۸م)‌ کتاب‌ و کاغذ و قلم‌ و دوات‌ را از او گرفتند و از مطالعه‌ منعش‌ کردند، زیرا ابن‌ الاخنائى‌ قاضى‌ القضاه مالکى‌ در قاهره‌ کتابى‌ در رد بر این‌ تیمیه‌ درباره مسأله زیارت‌ نوشت‌. این‌ کتاب‌ به‌ دست‌ ابن‌ تیمیه‌ رسید و ردی‌ بر آن‌ نوشت‌ و او را جاهل‌ خواند. ابن‌ الاخنائى‌ به‌ ملک‌ ناصر شکایت‌ کرد و او فرمان‌ داد که‌ کتاب‌ و دفتر از او باز گیرند. ابن‌ تیمیه‌ در شب‌ دوشنبه‌ ۲۰ ذیقعده همان‌ سال‌ در زندان‌ قلعه دمشق‌ وفات‌ یافت‌. [۱۲]

۲٫ نظر بزرگان اهل سنت در مورد ابن تیمیّه:

عقاید و افکار ابن تیمیه در میان علما و بزرگان عصر خویش موافقان و مخالفانی را برانگیخت. از شاگردان‌ و مدافعان‌ سرسخت‌ ابن‌ تیمیه‌ مى‌توان‌ ابن‌ کثیر، مؤلف‌ البدایه و النهایه  (۷۴۴ق‌) را نام‌ برد که‌ در سراسر کتاب‌ خود به‌ هر مناسبتى‌ از ابن‌ تیمیه‌ دفاع‌ کرده‌ و او را ستوده‌ است‌. او در روز وفات‌ ابن‌ تیمیه‌ به‌ قلعه دمشق‌ رفت‌ و بر سر جسد او نشست‌ و صورتش‌ را باز کرد و بوسید.[۱۳]

یکی دیگر از علمای‌ بزرگ‌ قرن‌ که‌ معاصر ابن‌ تیمیه‌ بوده‌ و از او دفاع‌ کرده‌ و به‌ سبب‌ او در رنج‌ و زحمت‌ افتاده‌است، حافظ و محدث‌ مشهور ابوالحجاج‌ مزی‌ صاحب‌ تهذیب‌ الکمال   (از معتبرترین‌ کتب‌ رجال اهل‌ سنت‌) است‌ که‌ در ۷۴۲ق‌ درگذشته‌ است.[۱۴]  از شاگردان‌ بنام‌ او احمد بن‌ محمد مری‌ لبلى‌ حنبلى‌ است‌ که‌ به‌ گفته ابن‌ حجر[۱۵] نخست‌ مخالف‌ ابن‌ تیمیه‌ بود، ولى‌ پس‌ از ملاقات‌ با او از دوستان‌ و شاگردان‌ او گردید و مصنفات‌ او را نوشت‌ و در طرفداری‌ از او پافشاری‌ کرد و در رد بر صوفیه‌ و مسأله زیارت‌ سخت‌ از او دفاع‌ کرد تا آنکه‌ عامه‌ و صوفیان‌ بر او شوریدند و قصد کشتن‌ او کردند. سرانجام‌ تقى‌الدین‌ اخنائى‌ قاضى‌ مالکى‌ او را احضار کرد و چندان‌ چوبش‌ زد تا خونین‌ شد، سپس‌ او را وارونه‌ سوار قاطر کردند و در شهر گرداندند.

اما بزرگ‌ترین‌ شاگرد و مدافع‌ ابن‌ تیمیه‌ بى‌شک‌ شمس‌الدین‌ محمد ابن‌ ابى‌ بکر بن‌ ایوب‌، معروف‌ به‌ ابن‌ قیم‌ الجوزیه(۶۹۱-۷۵۱ق‌) است‌ که‌ در همه اقوال‌ و عقاید تابع‌ و حامى‌ بى‌چون‌ و چرای‌ او بود و نشر و بسط عقاید ابن‌ تیمیه‌ را در زمان‌ حیات‌ او و پس‌ از مرگ‌ او بر عهده‌ داشت‌ و به‌ همین‌ سبب‌ او را تازیانه‌ زدند و سوار بر شتر در شهر گرداندند و با ابن‌ تیمیه‌ در قلعه دمشق‌ زندانى‌ کردند. او از ۷۱۲ق‌ تا سال‌ مرگ‌ ابن‌ تیمیه‌ ملازم‌ او بود و با مخالفان‌ او به نزاع پرداخت. از این‌ رو نام‌ او همیشه‌ با نام‌ استادش‌ قرین‌ است.

اما در طرف مقابل، برخى از شخصیّتهاى بزرگ اهل سنّت و معاصر «ابن تیمیّه» نیز، مطالب وى را به نقد کشیده، و عده ای کتابهایى مستقلّ در بطلان آراى او تألیف کردند. [۱۶]

۲-۱٫ انتقاد تند ذهبى از ابن تیمیّه:

«ذهبى» دانشمند بلند آوازه عصر «ابن تیمیّه» در نامه اى خطاب به وى مى نویسد:

«اى بى چاره، آنان که از تو متابعت مى کنند در پرتگاه زندقه و کفر و نابودى قرار دارند، نه این است که عمده پیروان تو عقب مانده، گوشه گیر، سبک عقل، عوام، دروغگو، کودن، بیگانه، فرومایه، مکّار، خشک، ظاهر الصلاح، و فاقد فهم هستند. اگر چنانچه سخن مرا قبول ندارى آنان را امتحان کن، و با مقیاس عدالت بسنج.

تا کى سخنان ناشایست خود را بالاتر از احادیث صحیح بخارى، و صحیح مسلم مى شمارى؟ اى کاش احادیث آن دو کتاب از اعتراض تو در امان مانده بود، تو بعضى اوقات آنها را تضعیف کرده و بى ارزش مى کنى و یا توجیه نموده و انکار مى کنی.آیا وقت آن نرسیده است که از جهل و نادانى دست بردارى و توبه کنى؟ بدان که مرگت نزدیک شده است، به خدا قسم گمان نمى کنم تو به یاد مرگ باشى، بلکه کسانى را که به یاد مرگ هستند تحقیر مى کنى! … تو با من که دوستت هستم این چنین برخورد مى کنى پس با دشمنانت چه خواهى کرد.به خدا سوگند درمیان دشمنانت، افراد صالح و شایسته و عاقل و دانشور فراوان هستند، چنان که در بین دوستان تو افراد آلوده، دروغگو، نادان و بى عار زیاد به چشم مى خورند.» [۱۷]

[۱]. ابو الفداء عماد الدین ابن‌ کثیر، البدایه و النهایه،(بیروت: بی نا ،۱۹۶۶م)،ج۱۳،ص۲۵۵

۲-مرعى‌ بن‌ یوسف کرمى‌، الکواکب‌ الدرّیه فى‌ مناقب‌ المجتهد ابن‌ تیمیه،( بیروت‌: بی نا،۱۴۰۶ق‌/۱۹۸۶م)،ص۵۲ – ۵۳

[۳]. قاضی احمد ابن خلکان، وفیات الاعیان و انباء ابناء الزمان، (قم: منشورات الشریف الرضی، ۱۳۶۴)، ج ۴،ص۳۸۸

[۴]. عبدالحی ابن‌ عماد، شذرات‌ الذهب‌، (قاهره: بی نا ،۱۳۵۱ق‌)،ج۵ ،ص۳۳۱-۴۵۱

[۵]. سوره طه، آیه ۵

[۶]. احمد بن عبدالحلیم ابن تیمیه، العقیده الحمویه الکبری‌، مجموعه الرسائل‌ الکبری‌، (بیروت‌: بی نا، ۱۳۹۲ق‌)، ص۴۲۹

[۷]. سوره شورى،آیه ۱۱

[۸]. سوره اخلاص،آیه ۴

[۹]. ابن کثیر، البدایه و النهایه،ج۱۴،ص۴۷

[۱۰]. أحمد بن حجر عسقلانی، الدررالکامنه فی أعیان المائه الثامنه، تحقیق محمد عبدالمعید،چ۲(حیدرآباد:مجلس دائره المعارف العثمانیه، ۱۳۹۲ق) ج۱،ص۱۴۷

[۱۱]. تقى‌الدین مقریزی‌، کتاب‌ السلوک‌،(قاهره‌: بی نا،۱۹۴۱م‌) ج۱،ص۲۷۳

[۱۲]. ابن‌ کثیر، البدایه و النهایه، ج۱۴، ص۱۳۵-۱۳۶

[۱۳]. همان،ص۱۳۶

[۱۴]. محمد بن‌ احمد ذهبى‌، تذکره الحفاظ،(حیدرآباد: بی نا، ۱۹۵۶م‌)، ج۴،ص۱۴۹۸- ۱۴۹۹

[۱۵]. أحمد بن حجر عسقلانی، الدررالکامنه فی أعیان المائه الثامنه ،ج۱،ص۳۲۳

[۱۶]. عباس زریاب خویی،” ابن تیمیه”،دایره المعارف بزرگ اسلامی،ج۳،شماره۱۰۰۸،ص۱-۴

[۱۷]. شمس الدین سخاوى، الاعلان بالتوبیخ لمن ذم التاریخ ، چ اوّل،( دمشق: مطبعه الشرقى: ۱۳۴۹ ق)،ص۷۷

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.