پیشینه تحقیق بیابان زدایی و مدلهای ارزیابی بیابانزایی دارای ۴۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.
مقدمه ۵
۲-۱- تعریف مفاهیم و واژههای کلیدی ۷
۲-۱- ۱- مناطق خشک ۷
۲-۱-۲- بیابان ۸
۲-۱-۳- بیابانزایی ۹
۲-۱-۴- مدل ۱۰
۲-۲- مدلهای ارزیابی بیابانزایی ۱۰
۲-۲- ۱- مدلهای ارزیابی بیابانزایی در جهان ۱۰
۲-۲- ۱-۱- روش فائو-یونیپ ۱۰
۲-۲- ۱-۲- روش ارزیابی بیابان زایی موسسه تحقیقات بیابان ترکمنستان ۱۳
۲-۳- ۱-۳- روش ارزیابی بیابان زایی مدالوس (MEDALUS) ۱۴
۲-۲- ۲- مدلهای ارزیابی بیابانزایی در ایران ۲۲
۲-۲- ۲-۱- اصول و مفاهیم روش MICD ۲۲
۲-۲- ۲-۲- اصول و مفاهیم روش IMDPA ۲۴
۲-۳- شبکههای باور بیزین ۲۶
۲-۳- ۱- مطالعات انجام شده در مورد استفاده از شبکه های باور بیزین در علوم محیطی ۳۰
۲-۴- جمع بندی : ۳۱
مراجع ۳۳
[۱] ابریشم، ا، ۱۳۸۳، ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی با تحلیل روشهای FAO-UNEP، ICD و MICD در منطقه فخرآباد مهریز، پایاننامه کارشناسی ارشد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، ص۱۳۰٫
[۲] آتشگاهی، م، حاجی هاشمی جزی، م،آذرنیوند، ح،۱۳۸۹، اثرات تغییر اقلیم بر منابع طبیعی نقش آن در بیابانزایی و راهکارهای مقابله با آن، دومین همایش ملی فرسایش بادی.
[۳] احمدی، ح، اختصاصی، م ر، گلکاریان، ع، و ابریشم، ا، ۱۳۸۵، ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی با استفاده از مدل مدالوس تغییر یافته در منطقه فخر آباد مهریز یزد، نشریه دانشکده منابع طبیعی، جلد۵۹، شماره ۳، ص ۵۳۲-۵۱۹٫
[۴] احمدی، ح، الهام السعادات، ا، اختصاصی، م ر، جعفری، م و گلکاریان، ع، ۱۳۸۴، ارزیابی و تهیه نقشه وضعیت بیابانزایی با استفاده از مدل ICD و MICD در منطقه فخر آباد – مهریز، نشریه بیابان، جلد ۱۰، شماره ۱،ص ص ۱۸۸ –
[۵] احمدی، ح، ابریشم، ا، ۱۳۸۴،”ارزیابی و تهیه نقشه وضعیت بیابانزایی با استفاده از مدل ICD و MICD در منطقه فخر آباد مهریز” مرکز تحقیقات مناطق کویری و بیابانی ایران، ج ۱۰، شماره ۱، ص ص ۱۸۷ –
[۶] احمدی، ح، و همکاران، ۱۳۸۳، گزارش نهایی طرح تدوین شرح خدمات جامع و متدولوژی تعیین معیارها و شاخصهای بیابانزایی در ایران، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران.
[۷] اختصاصی، م، سپهر، ع، ۱۳۹۰، روشها و مدل های ارزیابی و نهیه نقشه بیابانزایی، انتشارات دانشگاه یزد، چاپ اول.
[۸] اختصاصی، م ر، ۱۳۸۹، گیاهان مناسب تثبیت تپهها و پهنههای ماسهای در ایران، چاپ دوّم، انتشارات دانشگاه یزد، ۲۳۰ ص.
[۹] اختصاصی، م ر و مهاجری، س، ۱۳۷۵، روش طبقهبندی نوع و شدت بیابانزایی اراضی ایران، مجموعه مقالات دومین همایش ملی بیابانزایی و روشهای مختلف بیابانزدایی، انتشارات موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، ص ۱۳۴ –
[۱۰] اداره کل مطالعات و بررسی های اقتصادی، ۱۳۸۸، خلاصه سیمای آب و هوایی اقلیم و منابع آب استان اصفهان ، اداره کل منابع طبیعی و استان اصفهان.
[۱۱] آزادنیا، ف، ۱۳۸۵، بررسی معیارهای آب و خاک در بیابانزایی منطقه عین خوش دهلران( دشت ابوغویر)، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
[۱۲] افخمی اردشیری، س، ۱۳۸۶، اثر تغییر کاربری زمین بر خطر بیابانزایی دشت گرگان در پنجاه ساله اخیر و مقایسه دو مدل بیابانزایی IMDPA و ESAS، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ۱۷۴ ص.
[۱۳] اکبری، م، کریمزاده، ح م، مدرس، ر و چکشی، ب، ۱۳۸۶، ارزیابی و طبقهبندی بیابانزایی با فناوری سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: منطقه خشک شمال اصفهان)، فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات مرتع و بیابان ایران، جلد ۱۴، شماره ۲، ص ۱۴۲-۱۲۴٫
[۱۴] بخشنده مهر، ل، ۱۳۸۷، بررسی کمی بیابانزایی دشت سگزی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان.
بیابانزایی به معنی از دست رفتن توانایی حاصلخیزی دایمی اراضی به دلیل تغییرات شرایط اکولوژیکی و مدیریتی است که در مناطق مختلف آب و هوایی می تواند اتفاق بیافتد.در حال حاضر بیابانزایی معضلی گریبانگیر برای بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشورهای در حال توسعه میباشد [۶].
دفتر بیابانزدایی ایران ۱۷ استان ایران را به عنوان«مناطق بیابانی شده» تعریف کرده است که حدود ۷۰ درصد کل جمعیت ایران را شامل میشود. مناطق بیابانی شده در ایران اغلب با ویژگیهای اراضی خشک مشخص شدهاند [۶۲].بیش از ۵/۶۴ درصد از مساحت کشور با بارندگی کمتر از ۲۵۰ میلیمتر تحت تأثیر شرایط اقلیمی فراخشک و خشک میباشد[۸].
طبق بررسیهای صورت گرفته توسط IFAD[1]، بیابانزایی ۴۰ درصد از کل اراضی زمین را تهدید نموده و سالانه ۱۲ میلیون هکتار از اراضی را زیر تأثیر مستقیم خود قرار میدهد. این پدیده سالانه ۴۲ میلیارد دلار به اقتصاد جهانی زیان رسانده و حدود دو میلیارد نفر از مردم جهان با این پدیده روبرو بوده و سالانه موجب مهاجرت پنج میلیون نفر از شهر و کاشانه خود میشود [۲۱]. همچنین طبق برآورد کنفرانس جهانی بیابانزایی و بیابانزدایی (UNCCD[2])، پدیده بیابانزایی در آینده بیش از ۷۸۵ میلیون نفر انسان مناطق خشک را که معادل ۷/۱۷ درصد جمعیت کل جهان میباشند، تهدید ,خواهد کرد. از این تعداد، ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر به طور مستقیم به علت کاهش حاصلخیزی اراضی و دیگر فرآیندهای بیابانزایی، تحت تاثیر قرار میگیرند. بیابانزایی میتواند در همه شرایط اقلیمی به وقوع بپیوندد و شدت آن بستگی به رژیم طبیعی آن منطقه دارد. در مناطقی با اقلیم گرم و خشک، فرآیند بیابانزایی میتواند سرعت پیدا کند و به صورت فاجعه درآید. این فرآیند همواره با تخریب خاک و منابع آب، پوشش گیاهی و دیگر منابع همراه است [۱]
چنین است که بیابانزایی در میان ۳۷ چالش مهم جهانی، یکی از سه چالش اصلی فراروی بشر در قرن ۲۱ (پس از چالشهای مهم تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین) گزینش میشود. بیگمان، هنگامی که موضوعی واجد چنین درجه اهمیتی کلاسبندی شده و مقابله با آن از جایگاه ممتازی در بین اولویتهای مشترک شهروندان زمینی برخوردار باشد؛ شناخت، ارزیابی و پایش مستمر آن بسیار حیاتی و تأثیرگذار قلمداد میشود [۲۴].
با توجه به اهمیت معضل بیابانزایی، مطالعات زیادی انجام شده، ولی پژوهشگران معتقدند ارزیابی بیابانزایی زمانی به طور رضایت بخشی امکانپذیر است که معیارها و شاخصهای مناسب و معتبر مربوط به این پدیده تعیین شود؛ اما تاکنون امکان تعیین چنین شاخصهایی که بتوان از آنها در سطوح مختلف جهانی، ناحیهای، منطقهای، ملی و محلی استفاده نمود میسر نشده است.
تاکنون روشهای بسیاری جهت ارزیابی بیابانزایی ارائه شده است که از آن جمله میتوان روش فائو – یونیپ ( ۱۹۸۴)، روش آکادامی علوم ترکمنستان ( بابایف ، ۱۹۸۵)، روش مدالوس (۱۹۹۹) و روشهایی از جملهICD[3] ( اختصاصی – مهاجری ، ۳۷۵ ) را ذکر نمود.
روش کار مدالوس[۴] که از جدیدترین روشهای ارزیابی بیابانزایی است، توسط کمیسیون اروپا ارائه گردیده و در اکثر کشورهای حاشیه مدیترانه و خاور میانه اجرا شده و نتایج مثبتی به دنبال داشته است [۹۱].
در روش مدالوس چهار معیار خاک، اقلیم، پوشش گیاهی و مسائل مدیریتی به عنوان عوامل اصلی در بیابانی شدن مورد بررسی قرار میگیرد. در ارزیابی هر کدام از این معیارها ، چندین شاخص که بیانگر، وضعیت کیفی آن معیار میباشند، مطالعه میشوند. این شاخصها امتیازدهی شده و با توجه به وضعیت کیفی ، وزن کمی بین ۱ تا ۲ می گیرند. وزن ۱ بیان کننده بهترین حالت و وزن ۲ بازگو کننده وضعیت نامناسب شاخص میباشد . سپس با استفاده از میانگین هندسی وزن شاخصها ، وضعیت کیفی هر معیار ارزیابی و نقشه کیفیت هر معیار تهیه میشود . در نهایت ، با استفاده از میانگین هندسی معیارها و ورود دادهها به سیستم اطلاعات جعرافیایی ( GIS ) وضعیت فعلی بیابانزایی در منطقه مشخص شده و نقشه آن ترسیم میگردد. تمامی دادههای مورد نیاز در این مدل، در سامانههای اطلاعات جعرافیایی تعریف میشوند تا محاسبات مورد نیاز با توجه به الگوریتمهای تعریف شده برای محاسبه شاخصها و در نهایت تهیه نقشه بیابانزایی راحت تر صورت گیرد [۱۱۴].
مدل مدالوس و دیگر مدلهای ارزیابی بیابانزایی در نتایج و اندازهگیریهای خود دارای عدم اطمینان بوده ، و این مدلها عدم قطعیتهای موجود را در نظر نمیگیرند. در سالهای اخیر سیستمهای پشتیبانی تصمیم ، جهت جمع آوری و یکپارچه سازی بهترین اطلاعات موجود برای اتخاذ تصمیمگیریهای مناسب در سطح وسیعی از علوم، گسترش یافته است که مدل شبکهی تصمیمگیری بیزین یکی از مدلهایی است که برای ایجاد انواع مختلف سیستمهای تصمیمگیری مورد استفاده قرار گرفته است. شبکههای باور بیزین (Bayesian Belief Networks) یا به طور مخفف BBNS با عناوین دیگری نظیر شبکههای اعتقادی، شبکههای بیز و شبکههای احتمالی معمولی نیز شناخته میشوند[۱۱۸]. این مدل می تواند تا حدی عدم اطمینانهای موجود در نتایج ارزیابی را تعیین و با تولید نقشه، توان ریسک بیابانزایی با شدتهای متفاوت بیان کند.
این شبکهها در طیف گستردهای از مسائل، از تجزیه و تحلیل دادههای متنی گرفته تا تشخیص طبّی استفاده می شوند [۴۸]. استفاده از این روش منجر به سهولت درک روابط علت و معلولی میان متغیرها شده و میتواند با سایر ابزارهای تحلیلی برای تصمیمهای مدیریتی ترکیب شده و ابزارهای پشتیبانی تصمیمگیری را ایجاد کنند[۹۸].
شبکهی تصمیمگیری بیزین، روشی سودمند است که می تواند اطلاعات و دادههای کمی را به خوبی با دانش کیفی کارشناسی تلفیق نماید [ ۸۸ ، ۶۵ و ۶۶].از طرفی دیگر، این شبکه ها را میتوان به عنوان هوش مصنوعی قلمداد کرد. تکنیکهای مدلسازی بیزین دارای ویژگیهایی هستند که آنها را برای پرسشهای تحلیلی و مدیریتی دادههای جهان واقعی، کاربردی و مفید ساخته است [۱۱۸].
در بیابانزایی تعریفی که از مناطق خشک به عمل آمده است متکی بر تعریف یونیپ (۱۹۹۱) از خشکی است. طبق این تعریف مناطق خشک جهان نقاطی هستند که نسبت میانگین سالانه بارندگی (P) به میانگین سالانه تبخیر و تعرق بالقوه ( ETP) در آنها در یک دوره ۳۰ ساله ( بین سالهای ۱۹۵۱ – ۱۹۸۰( کمتر از ۶۵% بوده است [۲۳]. چنانچه مناطق خشک براساس آب و هوا تعریف شوند ۳۶ درصد و چنانچه براساس پوشش گیاهی تعریف شوند ۳۵ درصد سطح زمین را در بر میگیرند [۱۱۷].
طبقهبندی فوق توسط میگز به نمایندگی از سازمان یونسکو صورت گرفته است. میگز طرحش را بر پایه شاخص رطوبتی قابل دسترس تورنت – وایت (Im ) بناء نهاد که به صورت رابطه ۱ بیان شده است .
رابطه ( ۲-۱ ) : ) PET Im = ( 100 S- 60 D
که در آن PET تبخیر و تعرق پتانسیل جمع آوری شده از دادههای هواشناسی، S و به ترتیب D رطوبت مازاد و کمبود رطوبت براساس پایهای یکساله از دادههای ماهانه است [۸۳].
در لغتنامههای معتبر، بیابان به مناطق خشک، بدون پوشش و عاری از سکنه تعبیر شده است، منطقهای که به دلیل کمبود آب،ادامه حیات با مشکل مواجه شده و تراکم جمعیت موجودات زنده بسیار کم است [۱۵].
در فرهنگ ایران، واژه بیابان، به مناطق خشک و کم آب و علف اتلاق میشود، که در فارسی کهن؛ ویاپان[۵]، در فرهنگ عرب؛ صحرا[۶] و در زبان لاتین و انگلیسی معادل کلمه دِزِرت[۷] آمده است [۷].
بیابان واژه نامأنوسی در ایران و بسیاری از سرزمینهای خشک و کم آب جهان نیست؛ ولی بیابان یشدن (بیابانزایی) برای بسیاری از ساکنین ایران و حتی ساکنین مناطق نیمه خشک تا مرطوبِ جهان واژهای ناشناخته و حیرتآور است [۷].
تا چند دهه قبل که نشانههای ناشی از فعالیتهای تخریبی انسان در طبیعت مشهود نبود و یا به طور جدی سایر منابع زیستی را تهدید نمیکرد، کلمه بیابان معمولاً به اراضی اتلاق میشد که براساس ساختارهای اقلیمی و زمینشناسی حاکم بر آن، از منابع آب و پوشش گیاهی محدودی برخوردار بودند. در این مدت نیز بیابانها و شدت بیابانی بودن اراضی نیز از دیدگاههای اقلیمی (هواشناسی) مورد تجزیه و تحلیل قرار میگرفت؛ بهطوری که غالب اقلیمشناسان جهان براساس پارامترهای اصلی اقلیمی یعنی مقدار بارش و درجه حرارت، مناطق بیابانی و غیر بیابانی را از هم تفکیک مینمودند و یا پارهای از اقلیمشناسان از جمله آمبرژه برای گویاتر نمودن ویژگیهای اقلیمی از فاکتور پوشش گیاهی آن هم از دیدگاه نوع و ترکیب گونهای و نه از بعد انبوهی و میزان تولید بهره میجستند [۹].
به تعبیر دیگر، بیابان مکانی است که در آن مشکلات محیطی، زندگی انسان را با مشکل روبرو میسازد. در بوجود آمدن شرایط بیابانی عوامل مختلف اقلیمی، زمین شناسی، پوشش گیاهی، خاکشناسی، هیدرولوژی و ژئومورفولوژی نقش خاص خود را ایفا نموده و بر یکدیگر نیز تأثیرگذار میباشند [۴۷].
در دستورالعمل تشخیص و نحوه واگذاری اراضی بیابانی و کویری تبصره پنج ماده ۳۴ قانون حفاظت و بهره برداری از جنگلها و مراتع، مشخصات بیابانهای ایران آمده است که:
«نسبت بارندگی به تبخیر و تعرق کمتر از ۲/۰ باشد، درصد تاج پوشش گیاهان پایای آن کمتر از ۱۰ درصد و در مناطقی که رژیم رطوبتی خاک آکوئیک است، درصد تاج پوشش آن کمتر از ۲۵ درصد باشد [۵۶].
در اینجا به تعدادی از تعاریف و معیارهای تفکیک بیابانها از دیدگاه اقلیمشناسان جهان اشاره میکنیم:
الف- تورنتوایت (۱۹۴۸): تبخیر و تعرق بالقوه ماهانه و سالانه بیشتر از بارندگی ماهانه و سالانه باشد.
ب- گوسن (۱۹۵۲): بیابان به مناطقی اتلاق میشود که متوسط بارندگی ماهانه آن کمتر از دوبرابر متوسط درجه حرارت ماهانه در تمام روزهای سال باشد.
ج- دومارتن (۱۹۵۴): مناطق با ضریب خشکی کمتر از پنج را جزء مناطق بیابانی میداند.
د- آمبرژه (۱۹۵۵): بیابان به مناطقی اتلاق میشود که دارای ۱۲ ماه متوالی بدون بارش (خشک) باشد.
[۱]International Fund for Agricultural Development (IFAD).
[۲]United Nation Conference of Combating Desertification
[۳] Iranian Classification of Desertification
[۴] Mediterranean Desertification and Land Use (MEDALUS)
[۵]Vyapan
[۶]Sahara
[۷]Desert
تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ را پرداخت نمایید.
ارسال نظر