پیشینه تحقیق حدود و کیفیت  پوشش  دارای ۳۳ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱-مفهوم شناسی    ۴
۱-۱- حجاب    ۴
۱-۲- خمار    ۵
۱-۳- جلباب    ۶
۲-حدود پوشش    ۷
۲-۱- حدود پوشش از نظر فقهای پیشین شیعه    ۷
۲-۲- حدود حجاب در روابط زن و مرد    ۹
۲-۳- کیفیت پوشش زن و مرد    ۹
۲-۴- کیفیت پوشش سراسری و شرایط آن    ۱۱
۲-۵- آیات مربوط به کیفیت ارتباط با نامحرم    ۱۳
۲-۶- تقسیم بندی حدود پوشش    ۱۶
۲-۷- نگاهی بر شبهات    ۱۷
(رعایت حدود پوشش یک واجب دینی است)    ۱۷
آیه جلباب    ۱۸
۲-۸- بازتاب رعایت حدود پوشش مناسب    ۱۹
۲-۹- حدود پوشش بین زن ومرد    ۲۰
۲-۱۰- احادیث نبوی    ۲۱
منابع    ۲۲

منابع

رجبی، عباس. ۱۳۸۷٫ حجاب و قانونمندی در روابط زن و مرد، روزنامه ایران.

ساعتچی، احمدعلی. (۱۳۸۶). چرا حجاب. فواید پوشش. تهران: مرکز انتشارات منیر.

طباطبایی، محمدحسین. (۱۳۸۷). تفسیرالمیزان، تفسیر سوره احزاب. ترجمه: موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.

طباطبایی، محمدحسین. (۱۳۸۷). تفسیرالمیزان، تفسیر سوره نور. ترجمه: موسوی همدانی. قم: جامعه مدرسین.

کلانتری، علی اکبر. (۱۳۸۷). فقه و پوشش بانوان. پوشش در آینه فقه، قم: بوستان کتاب.

محمدی، اصغر. (۱۳۸۷). حجاب. تهران: گلزار کتاب.

محمدی، محمد. (۱۳۷۵). حجاب بیانگر شخصیت زن. قم: ساعس ناجا.

مطهری، مرتضی. (۱۳۷۹). مساله حجاب. تفسیر جمله والیضربن بخمرهن علی جیوبهن.تهران: صدرا.

مطهری، مرتضی. (۱۳۷۹). مساله حجاب. حدود پوشش. تهران: صدرا.

مطهری، مرتضی. (۱۳۷۹). مساله حجاب، آیات ۵۸تا ۶۰سوره نور. تهران: صدرا.

مطهری، مرتضی. (۱۳۷۹). مساله حجاب، بردگان و مملوکان. تهران:صدرا.

مطهری، مرتضی. (۱۳۷۹). مساله حجاب، زنان از کارافتاده. تهران: صدرا.

مطهری، مرتضی. (۱۳۷۹). مساله حجاب، زنان. تهران: صدرا.

بهرامشاهی، علی. (۱۳۸۷). گلواژه حجاب، حجاب و حدود آن از نظر قرآن کریم. قم:رسول.

بهرامشاهی، علی. (۱۳۸۷). گلواژه حجاب، علت پوشش از نظر اسلام. قم: رسول.

احمدی جلفایی، حمید. و احمد عالیشانی.۱۳۹۰٫ سیمای حجاب و عفت در آیات و روایات. کیفیت پوشش. قم: زائر، آستانه مقدسه.

 ۱-مفهوم شناسی

 ۱-۱- حجاب

حِجاب پوشش سر و سینه ویژۀ زن مسلمان بالاتر از سنِّ بلوغ در برابر مردانِ بالغ است. حجاب دوگونه است: حجابِ شرعی و حجاب اجتماعی. در قرآن، خدواند زن رابه حجاب شرعی فرمان داده است و آن «منع اختلاط او با مردان در جاهایی که شبهه می آورد» و «خودداری او از آنچه که شایسته اش نیست.» امّا حجاب اجتماعی (پوشاندن سر و چهره)، شیوۀ پوشاک کشورهای گوناگون اسلامی است و این حجاب از دین نیست و مربوط به فرهنگ اجتماعی و جایگاه زنان در آن کشور است.

حجاب از دیدگاه فقها یکی از احکام اسلامی است که برای پوشش زنان و مردان وضع شده‌است و اصطلاحاً عبارت است از پوشاندن ضروری مو و سایر اعضای بدن به جز صورت و دو دست و گاهی دو پا توسط زنان مسلمان تنها در صورتی که کنیز نباشند. در برابر مردانی است که طبق شریعت اسلامی نامحرم شمرده می‌شوند. درباره پوشش مردان نیز، حداقل مقدار پوشش واجب حفظ عورتین است.

امروزه حجاب در کاربرد عام به پوشش ضروری زنان اطلاق می‌شود و به یکی از نمادهای بسیاری از جوامع اسلامی تبدیل شده و در برخی کشورها از جمله ایران رعایت آن در مکان‌های عمومی برای همه زنان (با هر اعتقاد دینی) اجباری است. با وجود این، گروهی از نواندیشان دینی شیعه و سنی وجوب حجاب در اسلام را زیر سوال برده‌اند.

(حجاب) از مفاهیمی است که کثرت استعمال آن در مباحث مختلف، تبیین معنای دقیق آن را ایجاب می‌کند. این واژه در اصطلاح عرفان به معنای فاصله میان خالق و مخلوق است که سالک باید در رفع و ازاله آن به جد بکوشد تا به مقام لقاء الله نائل گردد.

در علم فقه مراد از حجاب، پوشش خاص زنان است که همه بدن را به جز صورت و کف دو دست تا مچ شامل می‌شود. این واژه در آیات و روایات نیز به کار رفته، اما معنای لغوی آن (مانع و حائل) مراد بوده است. لذا استفاده از این لفظ در معنای پوشش زنان نسبتاً جدید است.

حجاب فقهی را نمی‌توان دقیقاً مترادف واژه پوشش دانست؛ زیرا هر پوششی، حجاب نیست.

یا به صورتی دقیق‌تر گفته‌اند: )اصل الحجاب الستر الحائل بین الرائی و المرئی(

مطابق این دسته از تعاریف حجاب پرده‌ای است که میان بیننده و آنچه می‌بیند، حـائـل مـی‌شـود. البته لغت‌دانان «ستر» را هـم بـه مـعنـای پـرده و هـم پـوشـش آورده‌انـد.

علم دیگری که واژه حجاب در آن مصطلح است و معنا و کاربرد خاصی دارد، علم فقه می‌باشد که در آن احکام شرعی تبیین و تشریح می‌گردد. همچنین به نظر می‌رسد فهم عرف از واژه حجاب بیشتر ناظر به معنای فقهی آن است.

فقها در تعریف حجاب گفته‌اند: «الحجاب ما تلبسه المرأه من الثیاب لستر العوره عن الأجانب»

حجاب لباسی است که زن برای حفظ عورت از اجانب می‌پوشد.

تحقیق و تفحص در کتب فقهای مسلمان (اعم از سنی و شیعه) ما را به این حقیقت رهنمون می‌سازد که حجاب به عنوان یک تکلیف شرعی و حکم الهی جایگاه خاص و ویژه‌ای در شرع مقدس اسلام دارد؛ به‌گونه‌ای که اصل این حکم از ضروریات دین بوده و تنها اختلاف در جزئیات مسأله است.

همچنین در کتب و منابع فقهی بیش از سی دلیل عقلی و نقلی بر وجـوب و ضـرورت حجاب اقامه شده است که خود نشان‌دهنده اهمیت ویژه آن می‌باشد. پوشش عنوان دیگری از سوی برخی از اندیشمندان از جمله مرحوم مطهری مطرح شده است.پوشش معادل (دستور زبان عربی) است که این تعبیر در قرآن و روایات و کلمات فقها هم بکار رفته است.ستر در لغت به معنای پوشش وآن چیزی است که به وسیله آن چیز دیگریپوشانده می شود. معنای اصلی این کلمه در وجه مصدری آن: ستر قرار داشتن شی ء در زیر ساتر و پوشاننده و پوشیدگی مطلق باهر وسیله ای است.

در قرآن در ماجرای ذوالقرنین ،ستر بهمین معنا بکار رفته است: تا اینکه زمانی که به محل برآمدن خورشید رسید، آن را چنان یافت که بر قومی طلوع می کرد که برایشان در برابر آن پوششی قرار ندادیم، کهف۹۰    آنچه از نظر شارع مهم است اندازه و حدود پوشش است و مصادیق آنکه به صورت لباس های مختلف در میان اقوام و ملیت ها و فرهنگ های مختلف ظهور پیدا می کند و تابعی از فرهنگ و شرایط جغرافیایی  اجتماعی و اقتصادی است، اهمیت قابل ملاحظه ای ندارد.

نام بردن از برخی پوشش ها در قرآن و روایات نیز منوط به این دلیل بوده است که استفاده از آنها در آن زمان و از پیش در جزیره العرب متداول بوده است و از ویژگی خاص برخوردار نبوده اند.

براین اساس، پوشش اسلامی بانوان از نظر نوع لباس می تواند به لحاظ فرهنگ ها و ملل مختلف و در  زمان ها و دوره های مختلف تنوع داشته باشند و با در نظر گرفتن سلیقه های متنوع این تنوع زیادتر خواهد بود.

آیا می دانید که در کتاب آسمانی علاوه بر آن حجابی که دیده اید دو پوشش دیگر هم برای ما اعم از زن و مرد توصیه شده است؟ ما سه پوشش داریم!!

بله، لباس که پوشاننده زینت های ظاهری و جسمی می باشد، اولین پوششی است که ذکر آن در کتاب آسمانی ما به میان آمده است.

مقدار این پوشش در هنگام حضور در اجتماع، خانواده و نزد همسر و در خلوت متفاوت است تا جایی که هنگام خلوت نمودن با همسر می توان آن را به کلی کنار گذاشت (طیب۱۳۸۷، ۴۵).

اما حتی در این هنگام هم انسان بدون پوشش است؟ نه، زیرا در مذهب ما انسان هیچ گاه بدون پوشش نیست حتی در هنگام خلوت با همسر قران در این مورد تعبیر زیبایی دارد و می گوید همسران شمه لباس شما هستند و شما هم لباس همسران خود هستید. (هن لباس لکم و انتم لباس لهن..) زنان شما جامه شما هستند و آنها لباس شما (سوره بقره آیه ۱۲۷).

بنابراین ازدواج و گزینش همسر محافظ و پوشش دومی است که در کتاب آسمانی ما برایمان مقرر   می نماید.

مثلا فردی را مجسم کنید که ازدواج نکرده و لباس های خود را هم برای  تعویض از تن درآورده ،به نظر می رسدکه دیگر قطعا در این هنگام بدون لباس است ،اما در کتاب آسمانی از پوشش دیگری سخن به میان آمده که همه انسانها در همه حال باید آن را به تن داشته باشند.

تقوا،تقوا سومین پوششی است که در قرآن از آن تعبیر به لباس می کند که در همه حال باید برتن انسان ها باشد.

ظاهراً هریک از این سه لباس اهمیت خاص خود را داشته و در عین حال لباس تقوا از لباس همسر و لباس ازدواج از لباس ظاهر حائز اهمیت تر می باشد.اما این لباس ها به نوبه خود اهمیت دیگری هم دارند و آن این است که هر یک دو مورد دیگر حمایت و ساپورت می کنند.

نمی شود باتقوا بود اما نسبت به خانواده و حجاب ظاهر بی اعتنا بود، آیا تقوا موجب حفظ ارکان خانواده و آدم با تقوا با حجاب نمی شود؟ از طرف دیگر حجاب ظاهر اهمیت زیادی می یابد از این حیث که از بنیان خانواده و تقوا صیانت می کندو ازدواج هم به همین شکل (ساعتچی ۱۳۸۶، ۸۵).

قرآن کریم از دو نوع حجاب و شیوه ی پوشش زن سخن به میان آورده است: «خمار» و «جلباب»؛

 ۱-۲- خمار

از خمار در آیه سوره نور سخن گفته شده است: «وَلیضرِبنَ بِخُمُرِ هِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ»؛ (سوره نور، آیه ۳۰) «خمارهای خود را بر گریبان  های خویش بیفکنید». که این قسمت آیه بیان گر کیفیت پوشش است که زن باید آن را بپوشاند. خمار، جمع خمراست و در کتب لغت آمده است:

«خمار لباسی است که زن سر خود را با آن می پوشاند».

آقای مصطفوی در التحقیق فی کلمات القرآن می نویسد: (خمر و خمار به معنی ستر و پوشش است). شراب را خمر گویند؛ زیرا حواس ظاهری و باطنی را می پوشاند. به روسری زن نیز خمار گویند؛ زیرا به وسیله آن سرش را می پوشاند.»

ابن عباس در تفسیر این بخش از آیه ی شریفه می گوید: «زن موی سر، سینه و دور گردن و زیرگلوی خود را بپوشاند».

«آنچه می تواند به این فرمان الهی جامه ی عمل بپوشاند، مقنعه یا روسری بلندی است که علاوه بر پوشش کامل سر، بر روی گردن و سینه افتد».

شهید مطهری معتقد است: «ترکیب لغوی «ضَرَب علی» در لغت عرب این معنا را می سازد که چیزی را بر روی چیز دیگر قرار دهند، به طوری که مانع و حاجبی برای او شمرده شود» (مطهری ۱۳۵۳، ۱۳۹).

براساس آیه ی شریفه و تفسیر ابن عباس، این پوشش سرهر چه که هست، اعم از شال، روسری، مقنعه باید مو، سینه، دورگردن و زیرگلوی زن را بپوشاند.

در زمان جاهلیت و صدر اسلام زنان عرب غیرمسلمان لباس های بلند و گشاد می پوشیدند، برسر یا شانه خود عبا می انداختند و پوششی کوتاه و کوتاه تر از جلباب روی سرشان می بستند. شهید مطهری به نقل از تفاسیر معتبر از جمله تفسیر کشاف بیان می کنند که زنان عرب معمولاً پیراهن هایی می پوشیدند که گریبان­های شان باز بود، دور گردن و سینه را نمی پوشاند و روسری هایی هم که روی سر خود می انداختند از پشت سر می آویختند، قهراً گوش ها و بناگوش ها و گوشواره ها و جلوی سینه و گردن نمایان می شد. این آیه دستور می دهد که باید قسمت آویخته ی همان روسری ها از دو طرف روی سینه و گریبان خود بیافکنند تا قسمت های یاد شده پوشیده گردد».

در ذیل این آیه محمدبن یعقوب کلینی در کافی به سند خود از محمدبن یحیی، از احمد بن محمد بن حکم از سیف بن عمیره از سعد اسکاف از ابی جعفر علیه السلام چنین روایت می کند که فرمودند:

«یکی از جوانان انصار با زنی از اهالی مدینه روبه رو شد در آن زمان، زنان مقنعه خود را پشت گوش          می­بستند. جوان به زن، که از رو به رو می­آمد، آن قدر نگاه کرد که زن از مقابل او گذشت و رفت. جوان در حالی که هم چنان از پشت سر، آن زن را نگاه می کرد، وارد کوچه بنی فلان شد که ناگاه استخوان یا    شیشه ای که در دیوار بود، صورت او را درید. وقتی زن رفت، ناگاه جوان متوجه شد که خون روی لباس و سینه­اش ریخته است؛ با خود گفت: به خدا حتماً نزد رسول­الله(ص) می­روم و ماجرا را توضیح می دهم. جوان نزد پیامبر (ص) آمد. وقتی که رسول خدا (ص) او را دید پرسید: این چیست؟ جوان ماجرا را توضیح داد. جبرئیل در این هنگام بر پیامبر چنین خواند: «به مردان بگو که چشمان خویش را ببندند و شرمگاه خود را نگاه دارند، این برای شان پاکیزه تر است؛ زیرا خدا به کارهایی که می کنند آگاه است» (سوره نور، آیه ۳۰) (طباطبایی  ۱۳۹۶، ۳۶۱ : ۱۵).

۱-۳- جلباب

نوع دوم پوشش جلباب است که در سوره احزاب بدان تصریح شده است: «یا أَیهَا النَبی قُل لِأَزواجِکَ  و بَناتِکَ وَ نِساءِ المُؤمِنینَ یدُنینَ عَلَیهِنَّ مِن جَلا بیبهنَّ ذلکَ أَدنی أَن یعرِفنَ و لایوذَینَ و کان الله غفوراَ رحیماَ» (سوره احزاب، آیه ۵۹).

«ای پیامبر، به زنان و دخترانت و زنان مؤمن بگو: جلباب های خود را به هم نزدیک سازند تا با این پوشش بهتر شناخته شوند و از تعرض هوس رانان آزار نبینند و خداوند بخشنده و مهربان است».

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در ذیل آیه شریفه آورده است: «جلابیب جمع جلباب است و آن لباسی است که زن آن را در بر می کند و همه بدن خود را می پوشاند یا مقنعه ای است که سر و صورت خود را به آن می پوشاند» (طباطبایی ۱۳۹۶، ۳۶۱ : ۱۶).

زمخشری نیز در کشاف به نقل از ابن عباس همین معنی را به کار برده است و می گوید: «در جلباب ردایی است که سراسر بدن را از بالا تا پایین را می پوشاند».

ابن منظور نیز در لسان العرب جلباب را لباس بلند معنا کرده و می نویسد:

«جلباب لباسی بزرگ تر از سرپوش و کوچک تر از رداست که زن سر و سینه خود را با آن می پوشاند و گفته شده است لباسی بزرگ است که از محلفه کوتاه تر است و زن آن را می پوشد و گفته شده است همان ملحفه است».

واژه ی ادناء در تفاسیر «هم به معنای دنو (نزدیک کردن) آمده. و «هم به معنای ارحاء و آویختن».

آیه شریفه می فرماید: «یدنینَ عَلَیهِنَّ مِن جلا بیهَّن ذلِکَ أَدنی أَن یعرِفنَ فَلا یؤذَینَ …» معنای آیه این است که زنان مسلمان باید جلباب های شان را به خود نزدیک کنند یا بر سر بیاویزند تا شناخته شوند به اینکه زن مسلمان آزاد هستند».

یا «شناخته شوند به این که پوشیده و با عفت هستند».

علاوه بر مباحث لغت شناسی، چند نکته ویژه نیز در آیه ی جلباب وجود دارد:

۱-تأخیر نزول آیات مورد نظر در سوره ی احزاب پس از آیات خمار در سوره ی نور».

با توجه به مسئله تدریجی بودن احکام، این نظر محتمل است که آیه ی خمار دستور نخستین و آیه ی جلباب دستور نهایی آن است؛ حجاب برگزیده و برتر مورد نظر اسلام حجاب جلباب است.

۲-  عمومیت آیه ی جلباب بر همه ی زنان مؤمن و زنان و دختران پیامبر (ص) به عنوان یک حکم نهایی و استثنا ناپذیر».

۳-  دستور بر نحوه ی پوشش جلباب با عنوان «یدنین علیهن من جلابیبهن» با چیزی مانند عبا و چادر سازگارتر است تا با لباس و روسری؛ زیرا شکل لباس سراسری به گونه ای است که باید اطراف آن را به یکدیگر نزدیک کرد و بر روی هم قرار داد تا بدن را بپوشاند.

۴-  اثر اجتماعی پوشش جلباب در این آیه ی شریفه ذکر شده است در حالی که این اثر برای پوشش خمار بیان نشده: «ذلک أدنی ان یعرفن فلا یؤذین».

این پوشش جلباب نزدیک ترین چیزی است که به وسیله ی آن ایمان و عفاف تعیین می یابد و همان طور که گفتیم به این وسیله زنان مؤمن و عفیف بهتر شناخته می شوند تا از تعرض هوس رانان آزار نبینند؛ از همین رو اراذل و اوباش مجبور می شوند حساب این زنان متین و پوشیده را از زنان کنیز و …. جدا نمایند.

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.