پیشینه تحقیق آینده‌نگاری تحولات رسانه  دینی و منبر  دارای ۸۷ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱٫۱٫آینده‌نگاری تحولات در افق ۱۴۰۴ جمهوری اسلامی ایران۵
۱٫۱٫۱٫آینده‌نگاری۷
۱٫۱٫۲٫هدف آینده‌نگاری۱۱
۱٫۱٫۳٫افق ۱۴۰۴جمهوری اسلامی ایران۱۲
۱٫۲٫دین و رسانه۱۶
۱٫۲٫۱٫فراگرد ارتباطات۱۶
۱٫۲٫۲٫رویکردها به رابطه دین و رسانه۲۵
۱٫۲٫۳٫رسانه دینی و ارتباط مؤثر۳۳
۱٫۲٫۴٫انواع شبکه‌های ارتباط دینی۴۲
۱٫۲٫۵٫رسانه منبر۴۸
۳٫ منبر محدود به زمان و مکان خاصی چون مسجد و… است.۶۱
۱٫۲٫۶٫منبر و سایر رسانه‌ها۶۱
۱٫۳٫عناصر منبر۶۶
۱٫۳٫۱٫رویکردشناسی محتوای منبر۶۷
۱٫۳٫۲٫اسلوب‌های اقناع اندیشه۷۲
۱٫۳٫۳٫روش‌های تحریک احساس۷۴
۱٫۳٫۴٫مخاطب شناسی منبر۷۶
۱٫۳٫۵٫رفتار غیرکلامی۷۹
منابع۸۴
منابع مکتوب۸۴
منابع غیرمکتوب۸۸

منابع

قرآن کریم

آرونسون، الیوت و پراتکانیس، آنتونى (۱۳۷۹)، عصر تبلیغات، ترجمه کاووس سید امامى و محمد صادق عباسى، تهران.

آژینی، محسن (بی تا)، تبلیغ دینی (محورها و نکات اساسی رهنمودها و دیدگاه‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی در موضوع تبلیغ دینی)، دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی.

احمدی، سید جعفر و نوری، ابو القاسم (۱۳۸۷) روان‌شناسی تبلیغ، قم: ماهنامه مبلغان، شماره ۱۱۱٫

ارکان، عاطفه (۱۳۸۶)، سیر تحول وسایل ارتباطی بشر از جامعه ابتدایی تا جامعه اطلاعاتی، قم: هفته نامه پگاه حوزه، شماره ۲۱۳٫

استوت، دانیل (۱۳۸۸) برگزیده دانش نامه دین، ارتباطات و رسانه، به همت گروه مترجمان، قم: مرکز پژوهشهای اسلامی صداوسیما

ایران نژاد پاریزی، مهدی (۱۳۸۶)، روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، تهران: نشر مدیران.

باهنر، ناصر (۱۳۸۵)، رسانه‌ها و دین: از رسانه‌های سنتی تا تلویزیون، تهران: مرکز تحقیقات صداوسیما.

بولتون، رابرت (۱۳۸۶)، روان‌شناسی روابط انسانی (مهارت‌های مردمی)، ترجمه حمیدرضا سهرابی، تهران: رشد.

بیرجندى، محمدباقر (۱۳۷۷ ق)، کبریت الاحمر فى شرائط المنبر، تهران.

پاکزاد، عبدالعلی (۱۳۸۹)، مهارت های ارتباط کلامی میان فردی در قرآن، مجله معارف، شماره ۸۰٫

پورحسن، قاسم (۱۳۹۰)، دین و رسانه، دوفصلنامه رسانه و فرهنگ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال اول، شماره اول، بهار و تابستان.

پورنگ، حمید و آقاپور، علی (۱۳۹۱)، مقالاتی در باب آینده‌نگاری، دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی.

پناهیان، علیرضا (۱۳۸۶)، گفتگو با ماهنامه خیمه.

پناهیان، علیرضا (۱۳۹۱)، گفتگو با خبرگزاری فارس.

 ۱٫۱٫آینده‌نگاری تحولات در افق ۱۴۰۴ جمهوری اسلامی ایران

اشتیاق بشر برای دانستن درباره آینده از عهد باستان وجود داشته ‌است؛ پیشگویان و کاهن‌ها نمونه‌هایی از کسانی هستند که در گذشته تلاش داشتند به نحوی به این اشتیاق در نزد خاص و عام پاسخ دهند. اولین نشانه‌های جدی‌تر توجه بشر به آینده در عصر روشنگری دیده می‌شود، عصری که بشر باور داشت که علوم برای هر چیزی راه‌حلی خواهند یافت. قوانین نیوتن در مورد حرکت، درک و تحلیل بسیاری از پدیده‌ها را ممکن ساخته بود. در اثر رشد شتابان علوم در این دوره، متفکرین عصر روشنگری واقعاً به این نتیجه رسیده بودند که تنها زمان می‌خواهد تا همه قوانین و قواعد جامعه و محیط پیرامون بشر معلوم و آشکار شود.

در همین دوران، برخلاف گذشته که بیشتر متفکرین، افق‌های کاملاً روشنی از آینده (مدینه فاضله)، تصویر می‌کردند، تجسم‌های تیره‌تری از آینده نیز نضج یافت. آثار متفکرینی چون اچ جی ول[۱]، جورج اورول[۲] و آلدوس هاکسلی[۳] از زمره چنین اندیشه‌هایی محسوب می‌شود و با چنین نمونه‌هایی است که کلاً آینده‌پژوهی راه خود را به ادبیات باز می‌کند. موفقیت عظیم رمان‌های ژول ورن[۴] و پا گرفتن سبک علمی تخیلی در ادبیات، در ادامه همین راه رخ می‌دهد.

برگزاری نمایشگاهی در سال ۱۸۹۳ که در آن اختراعات و ابداعات شگفت‌انگیزی نظیر تلفن، لامپ برق و کینتوسکوپ (اولین دوربین فیلم‌برداری) معرفی شد، باعث هیجان عمومی گردید. در همان روزها یک نشریه مطرح، فراخوانی از ۷۴ شخصیت برجسته آن روزگار اعلام می‌کند و از آنان می‌خواهد که در مورد قرن بعدی پیش‌بینی‌هایی به عمل آورند. بعدها معلوم شد که پیش‌بینی‌های آنان تا حد زیادی خوش‌بینانه بوده و در ضمن، تقریباً هیچ‌یک از رخدادهای مهم قرن بیستم نظیر اختراع خودرو، رادیو و تلویزیون، بروز دو جنگ جهانی، کشف انرژی اتمی، پرواز به فضا و البته ظهور کامپیوتر در فهرست آینده‌نگاری آنان یافت نمی‌شد.

اولین فعالیت آینده‌پژوهی در قالب یک تحلیل علمی در سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ توسط یک گروه محققین و با سرپرستی ویلیام اف آگبرن[۵] درزمینهٔ جامعه‌شناسی که علم نوپایی شناخته می‌شد، در آمریکا انجام شد. این گروه برای اولین بار متدولوژی‌های علمی نظیر برون‌یابی[۶] و بررسی‌های علمی را در مورد فرآیندهای اجتماعی روز آمریکا به انجام رسانده و ضمن انتشار اولین کاتالوگ فرآیندها در آن کشور، موفق به آینده‌بینی‌های مهمی ازجمله افزایش نرخ مهاجرت و ازدیاد طلاق شد. همچنین بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم و به دنبال تجزیه‌وتحلیل فناوری‌های مورداستفاده در آلمان و ژاپن، متدهای نوینی برای آینده‌پژوهی ابداع شد و درنتیجه آن دستاوردهای فنّاوری مهم دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ شامل رادار، موشک‌های بالستیک قاره‌پیما و حمل‌ونقل هوایی از قبل پیش‌بینی شد.

آینده‌پژوهی به‌مثابه‌یک فعالیت عمومی از دهه شصت آغاز شد. برتراند دوژوئنل[۷] اولین مطالعه نظری در مورد آینده را بنام «هنر گمان” را نوشت. او در این زمینه با اشاره به این‌که » هیچ واقعیتی در مورد آینده وجود ندارد»، نتیجه گرفت که یافتن مدارک و استنتاجات برای آینده، نیازمند روش‌هایی غیرمتداول هست.

در سال ۱۹۶۴ نیاز به پیش‌بینی فنّاوری، منجر به انجام یکی از مشهورترین ارزیابی‌ها با استفاده از روش دلفی[۸] گردید. در چارچوب حمایت‌های موسسه رند[۹]، خبرگان فناوری‌های مختلف طی یک پروژه مشترک مأمور شدند که فناوری‌های نوظهور در یک‌صد سال آینده را پیش‌بینی نمایند. بررسی آنان شش مقوله «تحولات مهم علمی»، «کنترل جمعیت»، «خودکارسازی»، « پیشرفت درزمینهٔ علوم فضایی»، «جلوگیری از جنگ» و «سامانه‌های تسلیحاتی» را شامل می‌شد. این فن از افراد می‌خواست که ضمن ارائه ارزیابی خود، پراکندگی پاسخ‌های سایر خبرگان را نیز در نظر گرفته و پس از بحث در مورد تفاوت‌ها، نهایتاً ارزیابی‌های تجدیدنظر شده خود را ارائه کنند. نتایج این فن به طرز عجیبی در پیش‌بینی ظهور فناوری‌های دهه‌های بعدی، دقیق بود.

آینده‌پژوهان مثبت اندیش نیز در دهه ۶۰ به‌سختی مشغول بودند. دانیل بل[۱۰] جامعه‌شناس برای اولین بار اصطلاح «جامعه فرا صنعتی» را در کتابی به همین نام به کار برد. بل سرآغاز تعداد زیادی از آینده‌پژوهان نظیر مارشال مک لوهان[۱۱]، آلوین تافلر[۱۲] و جان نیسبیت[۱۳] بود که آینده مورد پیش‌بینی آن‌ها گرچه کمی دیر محقق شد ولی دنیا شاهد تحولات اساسی درزمینهٔ ارتباطات و کسب‌وکار از طریق ظهور کامپیوترهای شخصی در دهه ۸۰ و ظهور اینترنت در دهه ۹۰ بود. آینده و آن‌هم از نوع دیجیتال وارد شده بود. (سایت آینده‌نگاری، به نقل از ویکی‌پدیا: ذیل مدخل آینده‌نگاری)

۱٫۱٫۱٫   آینده‌نگاری

ارائه‌ی تعریف مشخص و دقیق از آینده‌نگاری مشکل است؛ چراکه اولاً تفاوت دیدگاه‌های افراد مختلف که آینده‌نگاری را از حوزه‌ی موردعلاقه‌ی خود می‌نگرند، باعث می‌شود تا آنان تعریفی بر اساس دیدگاه موجود در آن حوزه ارائه دهند؛ ثانیاً عمر کوتاه این دانش و سیر تجربیات گوناگون از این دانش باعث گردیده است که مفهوم آینده‌نگاری مرتباً تغییر یابد.

در سال‌های اخیر کشورهای متفاوتی فعالیت آینده‌نگاری را در برنامه‌های ملی خود قرارداده‌اند. هر یک از این فعالیت‌ها بر دانش آینده‌نگاری افزوده است و لذا روزبه‌روز توسعه این مفهوم ادامه دارد.

بن مارتین به‌عنوان یکی از متقدمین و پیشروان بحث آینده‌نگاری مطرح است. اولین تعریفی که تقریباً موردپذیرش عمومی قرار گرفت، متعلق به وی است. وی در سال ۱۹۹۵ آینده‌نگاری تحقیقات را به‌صورت ذیل تعریف نمود: آینده‌نگاری تحقیقات، تلاش سامانمند برای نگاه به آینده‌ی بلندمدت علم، فنّاوری، اقتصاد و اجتماع است که باهدف شناسایی فنّاوری‌های عام نوظهور و تقویت حوزه‌های تحقیقات استراتژیکی است که احتمالاً بیشترین منافع اقتصادی و اجتماعی را به همراه دارند.

مارتین این تعریف از آینده‌نگاری فنّاوری را دارای پنج جنبه‌ی مهم زیر می‌داند:

تلاش برای نگاه به آینده، هنگامی فعالیت آینده‌نگاری نامیده می‌شود که تلاشی سامانمند باشد. این امر تفاوت میان آینده‌نگاری و ساخت سناریوهایی که روزانه برای برنامه‌ریزی‌ها استفاده می‌گردد را نشان می‌دهد.

دومین وجه تمایز این فعالیت، نگاه بلندمدت آن است که بسیار فراتر از افق‌های برنامه‌ریزی معمول است. افق زمانی در فعالیت‌های آینده‌نگاری از ۵ تا ۳۰ است.

سومین جنبه‌ی مورد لحاظ در تعریف آینده‌نگاری، توجه به تعادل میان است. بدین ترتیب، نوآوری تنها محدود به فشار فنّاوری نمی‌شود و به نقش نیازهای برآمده از عوامل اقتصادی –اجتماعی در فعالیت آینده‌نگاری نیز پرداخته می‌شود.

تمرکز فعالیت آینده‌نگاری بر فنّاوری‌های نوظهور یعنی تمرکز بر فنّاوری‌هایی است که وارد مرحله‌ی رقابتی نشده‌اند و این امر باعث می‌شود تا دولت، مشروعیت سرمایه‌گذاری و ورود به این حوزه‌ها را به دست آورد.

توجه به منافع اجتماعی و عدم تمرکز صرف بر ایجاد ثروت، پنجمین وجه از تعریف فوق است. (ناظمی، ص ۲۷-۲۸)

آن‌گونه که ذکر شد، شدت افزایش دانش آینده‌نگاری باعث گردید تا مارتین در سال ۲۰۰۰ تغییرات بسیار اندکی را در تعریف خود اعمال نماید. به‌این‌ترتیب مارتین آینده‌نگاری را مجدداً به‌صورت ذیل تعریف نمود:

«آینده‌نگاری، فرآیند تلاش سامانمند برای نگاه به آینده‌ی بلندمدت علم، فنّاوری، محیط‌زیست، اقتصاد و اجتماع است که با هدف شناسایی فنّاوری‌های عام نوظهور و تقویت حوزه‌های تحقیقات استراتژیکی است که احتمالاً بیشترین منافع اقتصادی و اجتماعی را به همراه دارند.» (همان، ص ۲۸)

به‌این‌ترتیب علاوه بر پنج جنبه‌ی مهم قبلی، وی جنبه‌ی ششمی را نیز بر تعریف قائل شد:

فعالیت آینده‌نگاری یک فرآیند است. به‌این‌ترتیب که طراحی مناسب فعالیت، حضور بازیگران فعال و کلیدی از گروه‌های ذی‌نفع جامعه مانند جامعه‌ی متخصصین، دولت، صنعت، سازمان‌های غیردولتی و گروه‌های مصرف‌کننده می‌تواند در جهت ایجاد جامعه‌ی مطلوب آینده مؤثر باشد.

آینده از آن‌کسی است که بتواند آینده را پیش‌بینی یا حداقل آن را تخیل یا ترسیم کند. آینده زمانی است که نیامده و به عبارتی زمانی است که مثل گذشته موجود نیست. چگونه می‌توان درباره چیزی که موجود نیست و نیامده سخن گفت. گذشته نیز موجود نیست ولی آثار آن باقی مانده است که در قالب نشانه‌های تصویری، نوشتاری و یا ذهنی خود را نمایش می‌دهند. در مورد آینده نه خاطره‌ای و نه نشانه‌ای وجود دارد مگر آنکه با توجه به گذشته و نشانه‌ای که از آن باقی مانده و نوع تکرار نشانه‌ها در زمان حال، تصور شود که آینده نیز این‌گونه خواهد بود. توضیح آنکه، این نوع استدلال بر این نکته و باور استوار است که زندگی نوعی تکرار است و آنچه در گذشته رخ‌داده احتمالاً بازهم تکرار خواهد شد. پس آنچه هم‌اکنون، در حال رخ دادن است و در معرض دید انسان واقع می‌شود می‌تواند در آینده نیز رخ دهد. گذشته می‌تواند آینه آینده باشد و فواید مطالعه تاریخ، تسلط بر آینده است. عبرت از تاریخ یعنی فهم آینده، یعنی هر ملتی که تاریخ خود را به‌خوبی دریابد، آینده را به دست خواهد آورد. فردی که به دنبال آینده است بایستی تاریخ را به‌خوبی مطالعه کند. (فیاض، ۱۳۸۸، ص۱۴)

بل نیز آشکارا معتقد است مطالعات آینده نوعی علم و به‌ویژه علمی عملی است؛ زیرا در آن اطلاعات علمی گردآوری‌شده، مبنای طرح و تحقق کنش آگاهانه است. (پورنگ و آقاپور، ص ۶۰)

در یکی از گزارش‌های برنامه‌ی «فورن » که راهنمای عملی آینده‌نگاری منطقه‌ای است، پنج عنصر اساسی در هر برنامه‌ی آینده‌نگاری به‌عنوان عناصر حیاتی آینده‌نگاری شناسایی شدند. این پنج عنصر عبارت‌اند از:

آینده‌نگاری، آشکارسازی برآورد و ساختارمندی توسعه است که به نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فنّاورانه بلندمدت می‌پردازد.

مباحثات، تحلیل‌ها و پژوهش‌ها در مورد توسعه‌ها و نیازهای ذکرشده در عنصر اول، از روش‌های مشارکتی و تعاملی بهره می‌گیرد. ازاین‌رو گستره‌ی متنوعی از بازیگران فعال را درگیر می‌سازد. این طیف وسیع از بازیگران فعال بسیار فراتر از خبرگان مورداستفاده در روش‌های سنتی آینده‌پژوهی است.

استفاده از رویکرد تعاملی باعث ایجاد شبکه‌های اجتماعی جدید می‌شود. در تعدادی از فعالیت‌های آینده‌نگاری از این شبکه‌ها برای کمک به تولید خروجی‌های رسمی و محصولی استفاده می‌نمایند؛ اما در بسیاری دیگر از آینده‌نگاری‌ها ایجاد چنین شبکه‌هایی دارای اهمیتی قابل‌توجه است.

[۱] H.G.Well

[۲] George Orwell

[۳] Aldous Huxley

[۴] Jules Verne

[۵] William F.Ogburn

[۶] Extrapolation

[۷] Bertrand de Jouvenel

[۸] Delphi

[۹] Rand

[۱۰] Daniel Bell

[۱۱] Marshall Mcluan

[۱۲] Alvin Toffler

[۱۳] John Naisbitt

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.