417 views
پیشینه تحقیق بیواکولوژی سرخرطومیهای جنس Larinus و نقش آن ها در کنترل بیولوژیک علفهای هرز و تولید مان و توصیف ریختشناسی گونههای جنس Larinus دارای ۳۹ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.
۱-۱- مقدمه ۴
۱-۲- جایگاه سرخرطومیهای جنس Larinus Dejean, 1821 در ردهبندی حشرات ۵
۱-۳- ریخت شناسی سرخرطومیهای خانواده Curculionidae ۶
۱-۴- سرخرطومیهای زیرخانواده Lixinae ۷
۱-۴-۱- ویژگیهای ریخت شناسی سرخرطومیهای زیرخانواده Lixinae ۸
۱-۵- سرخرطومیهای Larinus در مناطق مختلف ایران و جهان ۱۰
۱-۶- سرخرطومیهای جنس Larinus Dejean, 1821 ۱۶
۱-۷- بیواکولوژی سرخرطومیهای جنس Larinus ۱۷
۱-۸- نقش سرخرطومیهای جنس Larinus در کنترل بیولوژیک علفهای هرز ۱۷
۱-۹- نقش سرخرطومیهای جنس Larinus در تولید مان ۱۹
۱-۱۰- تلفیق استفاده از سرخرطومیهای Larinus با سایر عوامل بیوکنترل در کنترل علفهای هرز ۲۰
۱-۱۱- گیاهان میزبان سرخرطومیهای جنس Larinus ۲۱
۱-۱۲- پارازیتوییدهای سرخرطومی Larinus ۲۲
۱-۱۳-شناسایی گونههای سرخرطومی جنسLarinus از مراتع و مزارع استان کرمان ۲۲
۱-۱۳-۱- کلید شناسایی برای گونههای جنس Larinus در منطقه کرمان ۲۳
۱-۱۳-۲- توصیف مختصر ویژگیهای ریختشناسی و پراکنش گونههای جمعآوری شده ۲۴
منابع مورد استفاده ۳۳
نصیرزاده، ع.ر.، جاویدتاش، ا.، ریاست، م. ۱۳۸۴٫ شناسایی گونههای شکرتیغال و بررسی برخی از ویژگیهای زیستی سرخرطومی مولد مان (Larinus vulpes ) در استان فارس. فصلنامه پژوهشی تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران، جلد ۲۱: ص. ۳۴۶-۳۳۵٫
کریم پور، ی. ۱۳۸۷٫ زیست شناسی سرخرطومی طبق خارپنبه Larinus latus (Col.: Curculionidae) و تاثیر آن روی تولید بذر گیاهان میزبان در منطقه ارومیه. نامه انجمن حشره شناسی ایران. جلد ۲۸: ص. ۵۰-۳۵٫
مدرس اول، م. ۱۳۷۶٫ فهرست آفات کشاورزی و دشمنان طبیعی آنها در ایران. انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد. ص. ۴۲۹-۱۴۷٫
باقری، م.، نصراصفهانی، م. ۱۳۹۰٫ بخشی از فون آفات و بندپایان مفید گیاهان دارویی و مرتعی در اصفهان. فصلنامهی تخصصی تحقیقات حشرهشناسی، جلد۳: ص. ۱۳۲-۱۱۹٫
زارعزاده، ع.، میروکیلی، س. م.، میرحسینی، ع. ۱۳۸۶٫ معرفی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان دره دام گامان مهریز (استان یزد). مجله پژوهش و سازندگی. جلد ۷۴: ص. ۱۳۷-۱۲۹٫
زرگری، ع. ۱۳۷۰٫ گیاهان دارویی (جلد سوم) . انتشارات دانشگاه تهران. ۸۸۸ ص.
قهرمان، ا. ۱۳۷۳٫ کورموفیتهای ایران (سیستماتیک گیاهی). جلد سوم. مرکز نشر دانشگاهی. ۵۲۰ ص.
– امین، غ. ۱۳۷۰٫ گیاهان سنتی ایران. موسسه پژوهشهای گیاهان دارویی ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده داروسازی. ۱۴۲ ص.
آیینه چی، ی. ۱۳۷۰٫ مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران (چاپ دوم). انتشارات دانشگاه تهران. ۱۹۷ ص.
ادنانی، س. م.، رضایی، ع.، خاکدامن، ح. ۱۳۸۳٫ بررسی منابع تولید کننده و نحوه تولید مان شکرتیغال در استان قم. دومین همایش گیاهان دارویی، بهمن ماه، تهران، دانشگاه شاهد. ص. ۱۷۱٫
مظفریان، و. ۱۳۷۵٫ فرهنگ نامهای گیاهان ایران. فرهنگ معاصر. ۱۹۷ ص.
میرحیدر، ح. ۱۳۷۳٫ معارف گیاهی (جلد ششم) . دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ۷۴۷ ص.
Zwolfer, H., Friek, K.E., Anderes, L.A. 1971. A study of the host plant relationships Larinus (Coleoptera: Curculionidae). Technical Bullentin of the Common Wealth Institute for Biological Control. 14: 97-143.
Sobhian, R., Fornasari, L. 1994. Biology of Larinus curtus Hochhut (Coleoptera: Curculionidae) a eurpean weevil for biological control of yellow starthistle Centaurea solstitialis (Asteraceae), in the United States. Biological Control. pp. 328-335.
Groppe, K., Sobhian, R., Kashefi, J. 1990. Field experiment to determine host specificity of Larinus curtus and Urophora sirunaseua, candidates for biological control of Centaurea solstitialis, and Larinus minutus, candidate for biological control of C. Maculosa and C. Difttusa. Journal Application Entomological. 110: 300-306.
گیاهان متعلق به تیره آفتابگردانها[۱]، دارای گونههای متنوعی هستند که تعدادی از آنهابه عنوان علفهای هرز مزارع و مراتع، تعدادی به عنوان گیاهان دارویی و تعدادی نیز جزو محصولات زراعی هستند (نصیرزاده و همکاران، ۱۳۸۴). یکی از جنسهای مهم این تیره که به عنوان علف هرز مطرح میباشد، جنس Onopordun یا خارپنبه است که حدود ۵۰ گونه از گیاهان این تیره را دربرمیگیرد (برایس و همکاران[۲]، ۱۹۹۰). گونههای جنسOnopordun و Centaurea (سوبحین و فورناصری[۳]، ۱۹۹۴) فقط توسط بذر تکثیر مییابند. از جنس Centaurea گونه Centaurea solstitialis L. یا گل ستارهای زرد از علفهای هرز مهم در مزارع و مراتع میباشد (گروپ و همکاران[۴]، ۱۹۹۰؛ شلی و همکاران[۵]، ۱۹۹۸؛ دی توماسو[۶]، ۲۰۰۵). گونههای مختلف علفهای هرز از جنس Onopordun مثل خارپنبه اغلب در اراضی بایر، حاشیه نهرها و رودخانهها، کنار جادهها، مراتع، چراگاهها و اراضی کشاورزی مختلف به ویژه مزارع غلات میرویند (دوی[۷]، ۱۹۹۱). رشد این علفهای هرز در مراتع سبب کاهش تولید علوفه در این اراضی شده و نیز بهرهبرداری از آنها را جهت پرورش دام محدود میکند. تراکم زیاد علفهای هرز خاردار در مراتع مانند یک سد طبیعی مانع از جابجایی احشام شده و دسترسی آنها به منابع غذایی جدید و آب را با مشکل مواجه میکند. همچنین کشاورزان به دلیل خاردار بودن برگ و ساقههای این گیاهان با مشکلات زیادی در کشاورزی و دامپروری مواجه میشوند (سیندل[۸]، ۱۹۹۱).
جنسهای دیگری از گیاهان تیره Asteraceae مانندEchinops دارای گونههایی هستند که به عنوان گیاه دارویی مطرح بوده و در درمان بسیاری از بیماریهای تنفسی و تشنجها کاربرد دارند (زرگری، ۱۳۷۰).
برخی از گونههای این جنس به عنوان گیاه تزئینی در باغبانی نیز کاربرد دارند اما، بیشتر به جنبههای دارویی آنها توجه میشود (دالیا و همکاران[۹]، ۲۰۰۶).
به طور کلی علفهای هرز گیاهان ناخواسته و نامطلوبی هستند که با رقابت در بهرهبرداری انسان از منابع آب و خاک تاثیر منفی روی رفاه و آسایش انسان میگذارند. اگرچه علفکشها نقش مهم و موثری در کاهش تراکم علفهای هرز و جلوگیری از خسارت آنها در کشاورزی و مرتعداری دارند، با این حال کاربرد علفکشها نگرانیها در مورد ایمن بودن مواد غذایی تولید شده و آلودگی محیط زیست را افزایش داده است و همچنین سبب شده است که کارشناسان کنترل علفهای هرز به کاربرد روشهای جایگزین برای کنترل علفهای هرز روی آورند. به عنوان مثال علفهرزC. solstitialis با تراکم بالا در چراگاهها و مراتع، تاکستانها و سایر زیستگاهها بخصوص در غرب ایالت متحده آمریکا مشاهده میشود؛ به طوریکه در کالیفرنیا سطح آلودگی به این علف هرز از ۴۸/۰ میلیون هکتار در سال ۱۹۵۸ به ۲/۳ میلیون هکتار در سال ۱۹۸۵ رسید (مدوکس و همکاران[۱۰]، ۱۹۸۵). از آنجا که کنترل شیمیایی در سطوح وسیع باعث آلودگی محیط زیست میشود، لذا برای کنترل این علف هرز در سطح وسیع از عوامل بیوکنترل استفاده میشود (سوبحین و فورناصری، ۱۹۹۴). با توجه به اینکه این علف هرز فقط توسط بذر تکثیر میشود، لذا حشرات بذرخوار از عوامل بیوکنترل مطلوب این علف هرز هستند (سوبحین و فورناصری، ۱۹۹۴).
استفاده از عوامل بیوکنترل برای کنترل علفهای هرز به عنوان یک روش جایگزین و مطلوب در مدیریت علفهای هرز نقش بسیار مهمی دارد. حشرات تکخواری[۱۱] که از گونههای خاصی از علفهای هرز به عنوان منبع غذایی تغذیه میکنند جزو عوامل بیوکنترل مناسب برای کنترل علفهای هرز محسوب میشوند. شدت تاثیر عوامل بیوکنترل روی علفهای هرز به شرایط اقلیمی منطقه، زادآوری، اندازه و نحوهی تغذیه حشره بستگی دارد (راوو[۱۲]، ۲۰۰۰). گونههای سرخرطومی متعلق به جنس Larinus Dejean, 1821 در کنترل اغلب علفهای هرز تیره Asteraceae نقش مهمی دارند (زولفر[۱۳] و همکاران، ۱۹۷۱ و کومبس[۱۴] و همکاران، ۲۰۰۴). این سرخرطومیها با تغذیه از بذر علفهای هرز متعلق به جنسOnopordun باعث کنترل آنها میشوند (کریمپور، ۱۳۸۷). این سرخرطومیها از نواحی شرقی حوضهی مدیترانه تا نواحی مرکزی آسیا انتشار دارند (کریمپور، ۱۳۸۷). تعدادی از گونههای این سرخرطومی روی گونههای جنسEchinops فعالیت تغذیهای داشته و باعث تولید مان[۱۵] روی آنها میشوند (نصیرزاده و همکاران، ۱۳۸۴). مانها فرآوردههای دارویی هستند که در اثر فعالیت این سرخرطومیها روی ساقه گیاه میزبان تولید میشوند و از روزگاران قدیم استفاده دارویی دارند (نصیرزاده و همکاران، ۱۳۸۴).
جایگاه سرخرطومیهای جنسLarinus در ردهبندی حشرات به ترتیب زیر میباشد (تریپلهورن و جانسون[۱۶]، ۲۰۰۷):
Class: Insecta
Order: Coleoptera
Suborder: Polyphaga
Infraorder: Cucujiformia
Superfamily: Curculionoidea
Family: Curculionidae
Subfamily: Lixinae
Tribe: Lixini
Genus: Larinus Dejean
در این سرخرطومیها سر به سمت جلو رشد کرده و خرطوم را به وجود آورده است. خرطوم به صورت کشیده و استوانهای شکل و یا کوچک و پهن است. شیار شاخکی[۱۷] در طرفین خرطوم قرار دارد که بند قاعدهای شاخک در آن قرار میگیرد (شکل۱-۱). اندازه خرطوم در تشخیص جنس نر و ماده اهمیت دارد. قطعات دهانی دارای پیشچانه[۱۸] مشخص است. پالپهای رشد یافته اتصال مفصلی با
پیشچانه دارند. پالپهای لب پایین ۳ بندی، کوتاه و گرد میباشند. پالپها به صورت شکمی در انتهای پیشچانه واقع شدهاند و بندهای آنها به گونهای با هم جوش خوردهاند که پالپ یک بندی به نظر میرسد. در سرخرطومیها لب بالا وجود ندارد.
شاخکها از نوع زانویی- چماقی میباشند و کم و بیش از قاعده خرطوم فاصله دارند. بند اول شاخک که ممکن است کوتاه یا بلند باشد در شیار شاخکی واقع روی خرطوم قرار میگیرد (شکل۱-۱). قسمت چماقی شاخک از تعداد متغیری بند (به طور معمول بیش از ۳ بند) تشکیل شده است (شکل۱-۱). فونیکول شاخک از ۵، ۶ و یا ۷ بند تشکیل شدهاست (شکل۱-۱).
پاها در سرخرطومیها به خوبی رشد کرده و از قسمتهای پیشران[۱]، پیران[۲]، ران[۳]، ساق[۴]، پنجه[۵] و پیشپنجه[۶] تشکیل شده است. پنچه پا ۵ بندی و از نوع کریپتوپنتامر[۷] یا چهار بندی مخفی است (شکل۱-۲). پیشپنجه دارای ۲ ناخن میباشد که ممکن است در قاعده متصل یا جدا از هم باشند (شکل۱-۳). ساق پاهای جلویی، میانی و عقبی در قسمت انتهایی معمولا دارای خارهای بزرگی است (شکل۱-۲).
۱- Trochanter ۲- Coxa ۳- Femur ۴- Tibia
۵- Tarsus ۶- Pretarsus ۷- Cryptopantamere
۱- Asteraceae ۲- Briese et al. ۳- Sobhian & Fornasari
۴- Groppe et al. ۵- Sheley et al. ۶- Ditomaso
۷- Dewey ۸- Sindle
[۹]– Dalia et al. ۲- Muddox et al ۳- Monophage ۴- Rao
۵- Zowlfer et al ۶- Coombs et al.
[۱۵]– Trehala ۲- Triplehorn and Johnson ۳- Antennary groove
تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ را پرداخت نمایید.
ارسال نظر