پیشینه تحقیق روابط جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپایی و جایگاه انگلستان در سیاست گذاری این روابط دارای ۷۶ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۵
فصل اول :روابط جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپایی    ۵
مقدمه:    ۵
گفتار اول: دیدگاه‎های  حاکم بر ایران در مورد روابط با اروپا:    ۸
روابط اقتصادی – تجاری جمهوری اسلامی ایران با اتحادیه اروپایی    ۱۱
الف – اهداف ایران از روابط اقتصادی با اتحادیه اروپایی    ۱۱
ب- اهداف اقتصادی اتحادیه اروپایی از رابطه با ایران    ۱۳
پ – روابط تجاری ایران با اتحادیه اروپایی    ۱۴
گفتار دوم: موانع و چالش های فراروی همکاری    ۱۶
موانع همکاری های سیاسی ایران و اتحادیه اروپایی    ۱۶
گفتار سوم: ارزیابی و تحلیل تاریخی روابط اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی ایران    ۲۰
دوره نخست: از ۱۹۷۹ (پیروزی انقلاب اسلامی) تا ۱۹۸۹    ۲۲
دوره دوم: از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۷    ۲۴
دوره سوم: از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۳    ۲۶
دوره چهارم: از ۲۰۰۳ تاکنون    ۲۷
گفتار چهارم: برنامه هستهﺍی ایران و اتحادیه اروپا    ۳۱
الف- دیدگاه اتحادیه اروپا به برنامه هستهای ایران    ۳۱
ب-دیپلماسی فعال و تقابلی ایران در موضوع هستهﺍی    ۳۳
تاثیر موضوع هولوکاست در رابطه با اتحادیه اروپایی    ۴۳
جمع بندی:    ۴۴
فصل دوم:جایگاه انگلستان در سیاست گذاری اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران    ۴۸
مقدمه:    ۴۸
گفتار اول: پیوندهای سه جانبه امریکا و انگلیس و اتحادیه  اروپا    ۴۹
گفتار دوم: تعامل سه جانبه و آثار عینی آن بر سیاست اتحادیه نسبت به ایران    ۵۶
گفتار سوم: موارد تأثیر گذاری انگلستان بر سیاستگذاری اتحادیه در قبال ایران    ۶۱
الف- جنگ عراق با ایران    ۶۲
ب- ماجرای سلمان رشدی:    ۶۲
پ- گفتگوهای دورهای ایران با اروپا:    ۶۲
ت- برنامههستهای ایران:    ۶۳
ث- مجاهدین خلق (منافقین    ۶۶
گفتار چهارم: دور جدید تحریمهای امریکا و جهت گیری اتحادیه    ۶۸
جمع بندی کلی:    ۷۰
فهرست منابع    ۷۱
«منابع فارسی»    ۷۱
English Sources:    ۷۴

 منابع

کیانی، داوود، “اتحادیه اروپا و سیاست بین الملل”، زیر نظر محمود واعظی، پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، پژوهش ۱۶، تهران، ۱۳۸۷٫

معاونت پژوهشهای سیاست خارجی، گروه مطالعات اروپا و آمریکا، “چالش‌های پیش‌رو در روابط ایران با اتحادیه اروپا: ضرورت پردازش الگوهای نو،” ۳۰ تیر ۱۳۸۳ .

قهرمان پور، رحمن ، “رویکرد قدرت های بزرگ به موضوع هسته ای ایران”، انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۷٫

متقی، ابراهیم، “دامنه تغییر و تداوم سیاست خارجی”، برداشت دوم، ش ۷، ۱۳۸۷،

مرادی،منوچهر، “ابهامات و سناریوهای احتمالی مذاکرات هستهﺍی اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی ایران”، نمایه.

هرمیداس باوند، داوود، “دیپلماسی بومرنگ”، نامه، ش ۴۲، ۱۳۸۴٫

شکرانی، محمد، “عملکرد یازده ساله دولت محافظه کار مارگارت تاچر”، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بینﺍلمللی وزارت امور خارجه،۱۳۷۲

شیرغلامی، خلیل، “اتحادیه اروپا و سیاست خارجی هنجاری”، فصلنامه سیاست خارجی، شماره اول، (بهار ۱۳۸۷)

نقیبﺯاده،احمد، “موضع انگلیس در قبال اتحادیه اروپا”، فصلنامه سیاست خارجی، سال سیزدهم، تابستان ۱۳۷۸٫

خالوزاده، سعید، “بررسی همکار های اقتصادی – تجاری یران و اتحادیه اروپا در دو دهه اخیر”، کتاب اروپا ۳، تهران، موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر، فروردین ۱۳۸۳

Meyer, Christopher, “DC Confidential”, UK: Weidenfeld & Nicolson, 2005.

Nicoll, Wiliam and C.Salmon, Trevor, “Understanding the New European Communit”y, New York: Harvest Wheat sheat, 1994.

Mojtahedzadeh, Pirouz, “Geopolitics and Reform under khatami, Global Diaiogue”, Iranian studies,spring-summer,2001

Gellen Kessler, The Confidante: Condoleezza Rice and the Creation of the Bush legacy, NYC: St. Martin’s Press, 2007

مقدمه

با توجه به این که اتحادیه اروپا به یکی از بازیگران بسیار مهم نظام بین الملل تبدیل شده و بررسی سیاستگذاریهای این اتحادیه بر ایران و سیاست خارجی ایران توجه پژوهشگر حاضر را به این مسئله جلب نمود و با توجه به این که انگلستان از دیر باز از جمله کشورهایی بوده که همواره در سیاست خارجی ایران و منطقه نقش مهمی ایفا نموده بررسی جایگاه این کشور بر اتحادیه اروپا به عنوان یکی از اعضای موثر این اتحادیه از جمله مواردی بود که باید مورد واکاوی و کنکاش قرار ﻣﻰگرفت.

این نوشتار به دو فصل مجزا تقسیم ﻣﻰشود. در فصل اول تلاش شده روابط ایران و اتحادیه اروپا با جمهوری اسلامی ایران را بررسی و مورد تحلیل قرار دهد که این شامل بخشهای مختلفی از تاریخچه روابط اتحادیه اروپا و ایران و موانع و چالشهای همکاری و همچنین تحلیل وروند پیوست این کشور صل به این اتحادیه میشود و دریک بخش سعی ﻣﻰشود نقش تاریخی اتحادیه اروپا در خاورمیانه و به خصوص ایران مورد بررسی قرار گیرد و در فصل دوم  به بررسی جایگاه انگلستان در سیاستگداری اتحادیه اروپا در قبال ایران خواهیم پرداخت که در این فصل شاخصهایی از سیاستگذاری اتحادیه اروپا در قبال ایران را به صورت گزینشی انتخاب و به بررسی جایگاه انگلستان در این سیاستگذاریها خواهیم پرداخت.

 فصل اول :روابط جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپایی

مقدمه:

از نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی این تلقی در ایران به وجود آمد که می‌توان با طرد و نفی روابط ناعادلانه دو قدرت امریکا و شوروی با ایران به عنوان روشن‌ترین معنای سیاست «نه‌شرقی نه غربی»، رابطه‌ای سالم و متوازن با اروپا را بنا نهاد. گرچه عواملی مانند سلطه طولانی و بدسابقه انگلیسی‌ها بر ایران و یا اتحاد استراتژیک اروپا با امریکا عاملی بازدارنده در تحقق این هدف بود، ولی همواره این نگرش وجود داشت که نه اروپائیها خصومت امریکائیها را نسبت به انقلاب اسلامی دنبال می‌کنند و نه اتحاد آنان با واشنگتن پدیده‌ای یکپارچه و یکنواخت در اروپاست.

نگاهی به گذشته ۳۰ ساله نشان می دهد که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی، روابط ایران و اروپا فراز و نشیب‌ فراوانی را طی کرده است. با توجه به تعامل ج.ا.ایران با اتحادیه اروپائی در چارچوب روابط دو جانبه، منطقه‎ای و بین‎المللی و برگزاری چندین دور گفتگوهای طولانی میان طرفین، روابط فیمابین حاکی از چالش ها و موانعی بر سر راه این روابط بوده است. این چالش ها در طی سال های اخیر از برجستگی بیشتری برخوردار شده است. جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپائی بعلت قرارگرفتن در دو حوزه  ارزشی، فرهنگی و تمدنی متفاوت، فاقد مبانی یک رابطه‌ استراتژیک می باشند، اما جایگاه اتحادیه در نظام بین المللی و همچنین نقش و جایگاه منطقه ای ایران، ضرورت های متقابلی برای برقراری یک رابطه خوب و مناسب با اتحادیه‌اروپائی بوجود می آورد.

این در حالی است که سرشت و روحیه سیری ناپذیری اروپایی ها در ارائه مطالبات و خواسته های خود از شاخصه های دیگر رهیافت اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران بوده است. اروپایی ها با هر گامی که طرف مقابل برداشته، یک گام جلوتر آمده و با چهره ای مدعی تر بر فهرست مطالبات افزوده یا بخش دیگری از مطالبات خود را برجسته می سازند. با پایان جنپ ایران و عراق جهتﮔﯿﺮی سیاست خارجی ایران نیز تغییر یافت. اما این تغییر و تحول در سیاست خارجی ایران تحولات «برون گفتمانی» نبود بلکه تحولات «درون گفتمانی» محسوب ﻣﻰشد و در قالب گفتمانی آرمانگرایی با رگهﻫﺎیی از واقعگرایی صورت ﻣﻰپذیرفت. از سوی دیگر «جامعه اروپایی» به «اتحادیه اروپایی» تبدیل گردیده بود و در حال قدرتمند شدن و تقویت ساختارهای داخلی خود بود. محورهای اصلی سیاست خارجی ایران در دوران سازندگی مبنی بر تنش زدایی و گرایش به اتحادیه اروپایی بود، زیرا ایران نیاز داشت تا اتحادیه اروپایی را در کنار خود داشته باشد، به آن جهت که سیاست این دوره مبنی بر بازسازی اقتصادی بود و اقتصاد ایران از دیرباز به اروپا گره خورده بود.[۱] محمد خاتمی در دوران ریاست جمهوری خود تلاش کرد در چارچوب سیاست تنش زدایی و گفتگوی تمدن ها روابط جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپا را به هم نزدیکتر نماید. اتخاذ این سیاست هر چند در دوره نخست و دو سال اول دور دوم ریاست جمهوری وی در گسترش رابطه جمهوری اسلامی ایران با اتحادیه اروپا مثمرثمر واقع شد ولی در دو سال پایانی دور دوم ریاست جمهوری خاتمی و با مطرح شدن موضوع هسته ای ایران، روابط ایران و اتحادیه اروپا کاملاً تحت تأثیر این موضوع قرار گرفت و مجددا دچار نوسان گردید تا اینکه در انتخابات نهم ریاست جمهوری، محمود احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور جدید ایران انتخاب شد.

دولت محمود احمدی نژاد بعد از پیروزی در انتخابات سوم تیر ۱۳۸۴، تلاش نمود رویکرد ویژه ای نسبت به روابط بین الملل و مناسبات جمهوری اسلامی ایران با غرب و به خصوص اتحادیه اروپا اتخاذ نماید. ارزیابی دولت اصولگرا از روابط شانزده ساله جمهوری اسلامی ایران با اتحادیه اروپا و به طور کل غرب این بود که با وجود پذیرش برخی مطالبات و خواسته های آنها توسط جمهوری اسلامی ایران، همچنان تبلیغات منفی و اتهامات بی پایه و اساس آنها علیه ایران ادامه یافته و رفتارهای خصومت آمیز و دشمنی غرب علیه جمهوری اسلامی استمرار دارد. بر این اساس، جمع بندی دولت نهم این بود که کشورهای غربی بیش از آنکه در پی تنش زدایی و هم زیستی مسالمت آمیز باشند، در صدد به تسلیم واداشتن جمهوری اسلامی ایران هستند. این نتیجه‌گیری باعث شد تا دولت نهم سیاست “تهاجمی و تقابلی” در برابر غرب را در پیش بگیرد. اوج مواجهه و مبارزه جویی با غرب در پرونده هسته ای نمودار شد به طوری که آمریکا با حمایت کشورهای عضو اتحادیه اروپا پرونده هسته ای ایران را به شورای امنیت سازمان ملل فرستاد و در پی آن چندین قطعنامه به منظور تحریم ایران به تصویب رساندند. تغییر مسیر پرونده هسته ای جمهوری اسلامی ایران از شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی به سوی شورای امنیت سازمان ملل منجر به کمرنگ تر شدن نقش اتحادیه اروپا در مذاکرات هسته ای و توجه بیشتر ایران به مذاکره با کشورهایی همچون چین و روسیه و کشورهای عضو جنبش عدم تعهد گردید. این عوامل منجر گردید تا روابط جمهوری اسلامی و اتحادیه اروپا در این دوره کاهش یابد.

[۱] سید داوود، آقایی، “جایگاه اتحادیه اروپایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره سازندگی”، فصلنامه سیاست، مجله دانشکده حقوق وعلوم سیاسی، دوره ۳۷، شماره ۳، پاییز ۱۳۸۶، ص۲۷

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.