پیشینه تحقیق ساخت و ساختارشهر و گونه‌بندی بازتاب آب بر ساختار شهر دارای ۷۶ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱-مقدمه    ۴
۲-پایه‌ها و چارچوبهای نگریک:    ۱۰
۲-۱-ساخت و ساختارگرایی    ۱۰
۲-۲-برآیند نگریه ها دربارهی ساخت اصلی شهر    ۱۷
۲-۳-شهر، درخت هم میتواند باشد    ۱۸
۲-۴-اندکی از پیشینه و چگونگی بودِ آب در شهر    ۲۳
۲-۵-پیوند ناگزیر یا خودخواسته و اندیشیدهی آب و شهر    ۲۵
۲-۶-نمونه ها و گونه‌بندی بازتاب آب بر ساختار شهر    ۲۷
۲-۶-۱-ایران    ۲۷
۲-۶-۲-اروپا    ۴۱
۲-۷-گونه‌بندی بازتاب آب بر ساختار شهر    ۵۳
۲-۸-مروری بر تحقیقات    ۵۵
منابع    ۶۲
فارسی    ۶۲
لاتین    ۷۵

 منابع

شبانکاره‌ای، محمد بن علی بن محمد (۱۳۶۳). مجمع‌الانساب، تصحیح میرهاشم محدث، تهران: امیرکبیر.

شعاریان‌ستاری، ناصر (۱۳۷۷). «استهبان» دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، ج ۸، تهران: مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی، صص. ۲۱۷-۲۲۰٫

نژند، سعید (۱۳۵۳). «بررسی منابع آب‌های زیرزمینی دشت‌های نیمه‌بسته زاگرس»، نشریه دانشکده فنی، شماره ۲۹٫

نوربختیار، رضا (۱۳۸۰). کنار هر رودی گام زدم، آن رود زاینده‌رود شد، تهران: زرین و سیمین.

نیلچیانی، سعید؛ درخشان، داریوش؛ نادرپور، محمدرضا (۱۳۷۸). طرح تفصیلی شهر استهبان: جلد اول، مطالعات وضع موجود، مهندسین مشاور معماری و شهرسازی طرح و تدوین، شیراز: سازمان مسکن و شهرسازی استان فارس.

وبر، ماکس (۱۳۹۰). شهر در گذر زمان، ترجمه شیوا کاویانی، تهران: شرکت سهامی انتشار.

ورجاوند، پرویز (۱۳۸۷). «نقش و اهمیت برکه‌ها و آب‌انبارها در بافت شهرهای ایران: آب‌انبار حاج کاظم، اثری شکوهمند از معماری قزوین»، در بناهای تاریخی و شهرهای ایران: دفتر دوم – تهران، ورامین، قم، قزوین، زنجان (مجموعه مقالات)، تهران: سازمان چاپ و انتشارات.

ولی، عباس (۱۳۸۰). ایران پیش از سرمایه‌داری، ترجمه حسن شمس‌آوری، تهران: مرکز.

احمدی دیسفانی، یداله؛ علی‌آبادی، محمد (۱۳۹۰). «کنکاشی در باب شکل شهر سنتی از منظر اندیشه اسلامی»، فصلنامه علمی-پژوهشی باغ نظر، مرکز پژوهشی هنر معماری و شهرسازی نظر، شماره نوزدهم، سال هشتم، صص. ۱۷-۳۰٫

احمدی، ارمغان؛ فروغمند اعرابی، هومن (۱۳۹۱). «نقش آب در شکل‌دهی فرم کالبدی در محلات تاریخی اقلیم گرم و خشک (نمونه موردی محله جلفای اصفهان)»، اولین همایش ملی بیابان، تهران: مرکز تحقیقات بین‌المللی بیابان دانشگاه تهران.

اسپونر، برایان (۱۳۸۶). «شهر و رود در ایران: شهرسازی و آبیاری در فلات ایران»، اصفهان در مطالعات ایرانی، ج ۲، ترجمه محمدتقی فرامرزی، تهران: فرهنگستان هنر، صص. ۴۰۳-۴۳۵٫

اسفنجاری کناری، عیسی (۱۳۸۵). «شالوده کهن شهر میبد»، میبد شهری که هست، میبد: پایگاه میراث فرهنگی و گردشگری شهر تاریخی میبد؛ اداره کل امور فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، صص. ۱۳-۸۹٫

Sperl, J., & Trckova, J. (2008). PERMEABILITY AND POROSITY OF ROCKS AND THEIR RELATIONSHIP BASED ON LABORATORY TESTING. Acta Geodynamica et Geomateriali, 5, 41-47.

Southworth, Michael; Ben-Joseph, Eran (2003). Streets and the shaping of towns and cities, Washington: Island.

Stein, S. (1936). An archaelogical tour in the anient persis. Iraq, III, 111-225.

Teh, T.H. (2009). “Historic water-cycle infrastructure and its influence on urban form in London”, in Water and Urban Devolopment Paradigms: Towards an Integration of Engineering, Design and Management Approaches, London: CRC Press, pp. 157-162.

Hooimeijer, F., & Geldof, G. (2008). The form and function of water in the city. In F. Hooimeijer, W. Vrijthoff, & C. Maksimovi´c (Ed.), More Urban Water: Design and Management of Dutch Water Cities (Vol. 10, pp. 19-55). London, Leiden, New york, Philadelphia, Singapore: Taylor & Francis.

۱-مقدمه

از پرسش‌های بنیادین مردمان امروز در سرتاسر جهان، یکی هم این که یک شهر بر پایه‌ی چه چیزی پیدا شده، رشد کرده و دگرگونی یافته یا روندِ نابودی را پیموده و از میان رفته است؟

به دید می‌آید که بسیاری از شهرهای پهنه‌های خشک و نیمه‌خشک، برآمده و ساختاریافته از «آب[۱]» هستند. آب بر پایه‌ی ویژگی درخورِ زندگی‌بخشی خود، بازتابی بسیار فراوان در زندگی آدمیان دارد و شهرها و روستاها که جایگاه‌ زندگی ایشان هستند، در پیوندی سرراست با آب خواهند بود. رشد و گسترش، پیرامون سرچشمه‌ها و جای‌های پخشایش و گذرِ آب، از بایسته‌ترین نمودهای این پدیدار به شمار می‌رود.

ناگفته نباید گذاشت که به پیوند شهر و آب از سویی دیگر هم می‌توان نگریست و آن هم در نمونه‌هایی چون «آمستردام^[۲]»، «ونیز[۳]» و «لندن[۴]» است که در برابر شهرهای خشک و نیمه‌خشک، اینان با فراوانی آب روبه‌رو هستند و این فراوانی به گونه‌ای دیگر بر ساختاریابی این شهرها بازتاب داشته است.

به هر روی جایگاه آب را در زندگی آدم و شهرها نادیده نمی‌توان گرفت و این خود می‌تواند دست‌مایه‌ی پژوهش‌های گسترده‌ای باشد. پژوهش‌هایی درباره‌ی بسیاری از شهرهای امروز ایران که بخش‌های کهن و ساختارهای هم‌بسته‌ی آن‌ها رها شده‌اند، چنان‌چه روز به روز بر فرسودگی آن‌ها انباشته می‌شود تا جایی که دیگر چاره‌ای جز ویرانی و پاک‌سازی آن‌ها نمانده است یا چنان پای خودرو به درون و دلِ آن‌ها گشوده شده که چیزی از هویت و یگانگی آن‌ها بر جای نمانده است. شهرهایی پیرامونِ بخش‌های کهن، گسترش و نمود یافته که هیچ بویی از هویت، یگانگی و بارزه‌های کهن و پیشینی شهر را با خود ندارند؛ کالبدی بی‌جان که در بیش‌تر نمونه‌ها از همان آغاز دست به گریبان گونه‌های گوناگونی از فرسودگی است.

باید گفت که گذشته از یک کنج‌کاوی و کششی همه‌گیر برای جست‌وجو و ریشه‌یابی بسیاری از چیزها، شناخت گذشته، ریشه و پیشینه‌ی یک شهر، بخشی درخور از دانش شهرشناسی و شهرسازی به شمار می‌رود که در پناهِ آن، شناختی فراگیر و دانشورانه از بافتِ تاریخی و معماری شهرها و گنجینه‌ای از آگاهی‌ها و گزارش‌های دسته‌بندی شده همراه نگاره‌ها و نقشه‌های گوناگون درباره‌ی آن‌ها به دست می‌دهد تا شاید کمی از این ویرانی رو به فزونی و تندشان کاسته شود و بتوان به یک برنامه‌ریزی و طراحی اندیشیده و آینده‌نگر برای آن‌ها دست یازید و به رشدی پایدار بر پایه‌ی هویت شهری رسید.

«و هر چیز زنده‌ای را از آب پدید آوردیم» (قرآن مجید، ۱۳۸۵: ۳۲۵) و چنان‌چه در سوره‌ی نور دوباره می‌گوید: «و خدا هر جنبنده‌ای را از آب بیافرید» (همان: ۳۵۷). در «وندیداد» نیز «اهورامزدا» به «جم» در ساختن «ورجمکرد» چنین دستور می‌دهد: «و بدان‌جا آب‌ها فراز تازان در آب‌راهه‌هایی به درازای یک هاسر[۵]» (دوستخواه، ۱۳۸۲: ۶۷۰). بسیاری از پژوهشگران و اندیشه‌وران، بودِ آب و میزان آن را در شکل‌گیری شهرها و تمدن‌های گوناگون، دارای جایگاهی ویژه و درخور می‌دانند.

این پاره‌ها در کنار هم و با هم، سامانه‌های پیچیده و کارآمدی از رسانش، پخشایش و انبارش آب را به نمایش می‌گذارند که در جای جای ایران می‌شود از آن‌ها سراغ گرفت و به چشم دید. این سامانه‌ها در جایگاه خود بر ساختار شهرها، به شیوه‌های گوناگون بازتاب خواهند داشت. بسیاری از این سامانه‌ها، ساختار برخی از شهرها را تا اندازه‌ی بسیاری درگیر خود کرده و به آن، سو و کالبد بخشیده و شاید الگویی برای رشد پس از آن بوده‌اند؛ چنان‌چه در شهرهایی چون «یزد»، «مهریز»، «میبد»، «اصفهان»، «دزفول» و «شوشتر» می‌توان دید. امروزه، بسیاری از این سامانه‌ها از دست رفته یا بخش بزرگی از آن‌ها ویران یا ناکارآمد رها شده است؛ بدون آن که شناخت یا آگاهی درخوری از آن‌ها در دست باشد. نادیده انگاشتن این سامانه‌ها، نابودی بافت و بخش‌های کهن شهرها را در پی داشته است و روز به روز آن‌ها را از پیشینه و هویت خود دورتر می‌سازد. بیش‌تر و بیش‌تر و شاید همه‌ی این سامانه‌ها، بر پایه‌ی بایسته‌های بومی و زیستی شهرها و پهنه‌ی خویش سازمان یافته و پی‌ریزی شده‌اند (سلطان‌زادِه، ۱۳۶۷: ۷-۹)؛ (حبیبی، ۱۳۸۶: ۶۵-۶۶)؛ (شیعه، ۱۳۹۰: ۳-۴)؛ (بهزادفر، ۱۳۹۱: ۵۱-۶۱) و جدای از انگاره‌هایی که آدمی را از دست‌اندازی بیش از اندازه در پیرامون خویش، در دورانِ پیشانوین، دور نگاه می‌داشته (احمدی دیسفانی؛ علی‌آبادی، ۱۳۹۰)، توانِ فن‌آوری آن دوران نیز چندان میدانی به این کار نمی‌داده است.

بر پایه‌ی آن چه در بالا آمد، می‌توان با شناخت و شناساندن این سامانه‌ها و ویژگی‌ها و کارکردها و کاربردهای آن در برنامه‌ریزی و طراحی شهری، هر چه بیش‌تر به رشد پایدار و آینده‌نگر نزدیک شد و به احیا و مرمت بافت‌های کهن دست یازید و سرزندگی اجتماعی را به آن‌ها بازگردانید (سلطان‌زادِه، ۱۳۶۷: ۹).

۲-پایه‌ها و چارچوب‌های نگریک:

۲-۱-ساخت[۱] و ساختار‌گرایی[۲]

بر پایه‌ی نگریه‌ها و گفتارهایی که درباره‌ی چیستی ساخت شهر در دست داریم، بیش‌تر نگریه‌پردازان بر این باورند که شهر در جایگاه پدیده‌ای پیچیده، دارای ساخت است. به زبان دیگر، هستومندی سامان‌یافته از عنصرهایی هم‌پیوند که پیوندی پایدار میان عنصرهای آن فرمان‌روا است. هم‌چنین می‌توان ساخت شهر را به دو بخش اصلی[۳] و غیر اصلی[۴] بخش کرد. بخش اصلی که استخوان‌بندی شهر را در برمی‌گیرد و پایش، پویش و هویت شهر از آن به دست می‌آید و دیگر بخش‌های شهر که جایگاهی پُرکننده[۵] دارند و نماینده‌ی دگرگونی، گوناگونی و اختیار هستند (بحرینی، ۱۳۹۰: ۳۶).

ساختارگرایی، در جایگاه یک روش ارزیابی و برآیندیابی، از سوی «فردیناند دو سوسور[۶]» در زبان‌شناسی[۷] آغاز و گسترش پیدا کرد. «کلود لوی استراوس[۸]» را می‌توان پدر ساختارگرایی با گرایش انسان‌شناسی ساختارگرا[۹] دانست. این جنبش در معماری و شهرسازی با بهره‌گیری از باورها و گفته‌های چندین معمار و شهرساز آغاز شده و رشد یافته است. این جنبش اندیشگانی، واکنشی به عمل‌کردگرایی[۱۰] «جنبش سیام[۱۱]» است. تلاش ساختارگرایان، برای یافتن سامان در پشت پدیده‌ها را با سامان و آرایشی ساخته و پرداخته از پیش، نمی‌بایست یک‌سان  دانست؛ چرا که آفرینشِ دوباره، بازسازی و نوسازمان‌دهی درباره‌ی آن چه که هست، از بایسته‌های این بینش و روش به شمار می‌رود (حمیدی؛ صبری؛ حبیبی؛ سلیمی، ۱۳۷۶: ۱۲).

درباره‌ی ساخت دیدگاه‌های فراوانی در دست است. برخی آن را گروه ساده‌ای از پیوندها و برخی هم سامانه‌ی در هم پیچیده و به هم پیوسته‌ای از پیوندها و میان‌کنشِ همه‌ی عناصر می‌دانند؛ مانندِ زنجیره‌ی عضوهای یک پیکر که در برابر و کنارِ کارکرد جداگانه‌ای که دارند، نیز هستی هر یک وابسته به هستی دیگران است. چندان که از همه‌ی آن‌ها در کنارِ هم چیزی به دست می‌آید که از برآیندِ تک‌تک آن‌ها بسی بیش‌تر و شاید چیزی دیگر است. ساختارگرایی به جای ارزش درونی و جداگانه‌ی هر یک از عناصر، بر شیوه‌ی هم‌نشینی این عناصر چشم دارد (نجَفی، ۱۳۷۳: ۱۹)؛ (عبدی دانشپور، ۱۳۹۰: ۳۰۴). به دیگر سخن، «هرگاه میان عناصر و اجزای یک مجموعه که کلیت آن مدِ نظر می‌باشد، رابطه‌ای نسبتا ثابت و پابرجا برقرار باشد، به مفهوم ساخت می‌رسیم» (توسلی، ۱۳۷۰: ۱۲۵).

ژان پیاژه[۱۲] نیز، با آوردن واژه‌ی سامانه، به عضوها و پیوندهای میان آن‌ها دید دارد، با این همه بر روی ویژگی دگرگون‌شدگی آن پا می‌فشارد و چنین می‌نویسد: «همه‌ی ساختارهای شناخته‌شده … بدون استثتنا، نظام‌هایی هستند که در آن‌ها دگرگونی‌هایی روی داده است» (سیم، ۱۳۸۸: ۱۶).

شهر نیز از آن چه در بالا آمد جدا نیست و در میان عضوهای گوناگون آن، پیوندی پویا و پایدار را می‌توان بازجُست و با دید به نگریه‌ی سامانه‌ها، شهرها را می‌توان اندامواره‌هایی زنده دانست که رشدِ آن‌ها پدیده‌ای گریزناپذیر خواهد بود و استواری و پایداری آن برآمده از ساختار اصلی[۱۳] شهر است. بر پایه‌ی این دیدگاه، عمل‌کرد شهر هم‌چون سامانه‌ای دربرگیرنده از بی‌شمار زیرسامانه‌ها است که در یک‌دیگر بازتاب‌های گوناگون دارند و با هم مجموعه‌ای پیچیده را پدید می‌آورند. چنین است که ساخت کلان یک شهر، روشن‌کننده‌ی آن بخش از سامانه‌ی شهر است که چارچوبی نرمش‌پذیر برای پدید آمدن زیرسامانه‌های گوناگون در بازه‌های زمانی رشد فراهم می‌آورد (پاکدامن، ۱۳۷۲). نرمش‌پذیری و رشد در نگریه‌های ساختارگرایان، در کنار هم، از بایسته‌ترین ویژگی‌ها برای سازمان‌دهی عنصرهای اصلی شهر هستند. این نگریه در پی طراحی و تعیین شکل شهر نیست و باور دارد که با برنامه‌ریزی و طراحی بخش‌های اصلی، دیگر بخش‌ها کم‌کم و در زمان از سوی مردم ساخته و پدیدار می‌شوند (بذرگر، ۱۳۸۲: ۵۶)؛ (بحرینی، ۱۳۹۰: ۳۶).

[۱] Structure

[۲] Structuralism

[۳] Essential

[۴] Non Essential

[۵] Filler

[۶] Ferdinand de Saussure

[۷] Linguistics

[۸] Claude Levi-Strauss

[۹] Structural Anthropology

[۱۰] Functionalism

[۱۱] Congrès International d’Architecture Moderne

[۱۲] Jean Piaget: روان‌شناسِ نامی و ساختارگرا (سیم، ۱۳۸۸: ۱۶).

[۱۳] Main Structure

[۱] Water

[۲] Amsterdam

[۳] Venice

[۴] London

[۵] «یکی از واحدهای اندازه‌گیری درازاست برای تعیین اندازه‌ی راه‌ها» (دوستخواه، ۱۳۸۲: ۱۰۷۹).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.