پیشینه تحقیق قصه های عامیانه و بررسی محتوایی نمونه ای از قصه‌های کتاب «فرهنگ افسانه های مردم ایران» (جلداول) دارای ۲۱۴ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول:مقدمه    ۷
۱-۱-مقدمه    ۷
۱-۱-۱-فرهنگ عامه    ۸
۱-۱-۲-ادبیات عامه    ۹
۱-۲- ضرورت مطالعه    ۱۰
۱-۳- پیشینهی تحقیق    ۱۱
فصل دوم: پیشینه قصه های عامیانه و کارکردهای آن    ۱۳
۲-۱- قصه    ۱۳
۲-۱-۱-تاریخچه ی قصه    ۱۴
۲-۱-۲-تعریف قصه    ۱۴
۲-۱-۳- قصه های عامیانه    ۱۵
۲-۱-۴-ویژگی قصه ها    ۱۷
۲-۲- تقسیم بندی و طبقه بندی قصه ها    ۱۸
۲-۲-۱-آرای قصه شناسان معاصر ایرانی    ۱۹
۲-۲-۲-آرای قصه شناسان غیر ایرانی.    ۲۰
۲-۳-کارکردهای قصه های عامیانه    ۲۱
۲-۳-۱-رویکرد اسطورهای    ۲۲
۲-۳-۲-رویکرد اجتماعی    ۲۳
۲-۳-۳-رویکرد روانشناسانه    ۲۳
فصل سوم:بررسی  محتوایی قصه‌ها    ۲۶
۳-۱- آب حیات و بختک    ۲۶
۳-۲- آجیل مشکلگشا    ۳۲
۳-۳- آخروس    ۳۶
۳-۴- آخرین سفر حج    ۴۰
۳-۵-آخرین شتر میر حمید    ۴۲
۳-۶- آدم بدبخت    ۴۷
۳-۷- آدمیزاد    ۴۹
۳-۸- آدمی گرگ صورت    ۵۱
۳-۹- آدی و بودی    ۵۶
۳-۱۰- آرزو    ۵۸
۳-۱۱- آرش کمانگیر    ۶۱
۳-۱۲- آستر، رویه را نگاه میدارد، نه رویه آستر را    ۶۵
۳-۱۳- آسک    ۷۰
۳-۱۴- آسکه بوچلگه    ۷۵
۳-۱۵- آسوکهی مد تنبل    ۷۶
۳-۱۶- آسوکهی مرد تاجر    ۷۹
۳-۱۷- آسهنی    ۸۲
۳-۱۸- آسیابان و روباه    ۸۳
۳-۱۹- آفتاب و مهتاب    ۸۵
۳-۲۰- آقا تنگلو    ۸۷
۳-۲۱- آقا جغده و خانم کبکه    ۸۹
۳-۲۲- آقا حسنک    ۹۱
۳-۲۳- آقا قلی    ۹۵
۳-۲۴- آقا موریز    ۹۷
۳-۲۵- آقا موشه    ۹۸
۳-۲۶- آق تنگلی    ۹۹
۳-۲۷- آکچل    ۱۰۱
۳-۲۸- آکچلک    ۱۰۳
۳-۲۹- آگبوری    ۱۰۸
۳-۳۰- آلبر زنگی    ۱۱۰
۳-۳۱- آلتین توپ    ۱۱۵
۳-۳۲- آلمانجیر    ۱۱۹
۳-۳۳- آنخودک    ۱۲۱
۳-۳۴- آوچی محمد    ۱۲۳
۳-۳۵- آه    ۱۲۶
۳-۳۶- آه دختر کوچک بازرگان    ۱۲۹
۳-۳۷- آهووک    ۱۳۳
۳-۳۸- آهوی لنگ    ۱۳۷
۳-۳۹- ابراهیم    ۱۴۰
۳-۴۰- ابراهیم گاوچران    ۱۴۲
۳-۴۱- ابنملیح    ۱۴۶
۳-۴۲- احمد پادشاه    ۱۴۸
۳-۴۳- احمد تجار    ۱۵۰
۳-۴۴- احمدخان و علی ولی    ۱۵۳
۳-۴۵- احمد صیاد    ۱۵۸
۳-۴۶- احمد لمتی    ۱۶۱
۳-۴۷- احمد و گلعذار    ۱۶۳
۳-۴۸- اذانگو    ۱۶۵
۳-۴۹- اسب    ۱۶۹
۳-۵۰- اسب ابر و باد    ۱۷۱
۳-۵۱- استاد اصیب    ۱۷۴
۳-۵۲- استاد بوعلی    ۱۷۷
۳-۵۳- استخاره کن    ۱۷۹
۳-۵۴- اسداله که هم دختر عموشو گرفت، هم دختر پادشاهو    ۱۸۰
۳-۵۵- اسرار خونهی داروغهی نانجیب    ۱۸۲
۳-۵۶- اسکندر کبیر    ۱۸۴
۳-۵۷- اسکندر و آب حیات    ۱۸۷
۳-۵۸- اشکر سره خاوابورادبنه آو    ۱۹۰
۳-۵۹- اصفهانی و شهمیرزادی    ۱۹۲
۳-۶۰- افراد سادهلوح    ۱۹۴
۳-۶۱- افسانه    ۱۹۶
۳-۶۲- افسانهی لری    ۱۹۸
۳-۶۳-الاغ آوازهخوان و شتر رقاص    ۲۰۰
۳-۶۴- الله وار دیوانی یوخ    ۲۰۲
۳-۶۵- امتحان رفقا    ۲۰۴
۳-۶۶- امتحان سه پسر پادشاه در اصفهان    ۲۰۶
منابع و مآخذ    ۲۰۸

منابع

 قرآن کریم(۱۳۸۷). ترجمه­ی سید محمدرضا صفوی، چاپ ششم، تهران: نشر معارف.

آذرنوش، آذرتاش(۱۳۵۶). آداب و رسوم ملی ایران. تهران: شورای عالی فرهنگ وهنر.

انجوی شیرازی، ابوالقاسم( ۱۳۵۲). قصه­های ایرانی، جلد۱٫ تهران: امیر کبیر.

______________ (۱۳۵۳). قصه­های ایرانی، جلد ۲٫ تهران: امیر کبیر.

______________ (۱۳۸۸). گل به صنوبر چه کرد، ویراست سوم. تهران: امیرکبیر.

بتلهایم، برونو (۱۳۸۱). افسون افسانه­ها، ترجمه اختر شریعت­زاده، چاپ اول. تهران: هرمس.

بلوکباشی، علی(۱۳۸۸). در فرهنگ خود زیستن و به فرهنگ دیگران نگریستن. تهران: گل آذین.

بیهقی، حسین­علی(۱۳۶۷). پژوهش و بررسی فرهنگ عامه­ی ایران، چاپ دوم. مشهد: آستان قدس رضوی.

پراپ، ولادیمیر (۱۳۷۱). ریشه­های تاریخی قصه­های پریان، ترجمه فریدون بدره­ای. تهران: توس.

تقوی، محمد( ۱۳۷۶). حکایت­های حیوانات در ادب فارسی. تهران روزنه.

شوالیه، ژان (۱۳۸۰). فرهنگ نمادها، جلد ۱، ترجمه سودابه فضائلی. تهران: جیحون.

_______ (۱۳۸۸). فرهنگ نمادها، جلد ۲و ۳و ۴، ترجمه سودابه فضائلی. تهران: جیحون.

عبدالهی، منیژه( ۱۳۸۱). فرهنگ نامه جانوران در ادب فارسی، جلد ۱و ۲٫ تهران: پژوهنده.

فروم، اریک (۲۵۳۵«۱۳۵۵»). زبان از یاد رفته، ترجمه ابراهیم امانت. تهران: مروارید.

قمی، شیخ عباس(۱۳۷۶). بیت الاحزان، چاپ دهم. قم: سپهر قم.

گورین، ویلفرد ال و همکاران( ۱۳۷۰). راهنمای رویکردهای نقد ادبی، ترجمه زهرا میهن خواه. تهران: اطلاعات.

لوشر، ماکس( ۱۳۷۳). روان­شناسی رنگ­ها، ترجمه ویدا ابی­زاده. تهران: درسا.

مارزلف، اولریش( ۱۳۷۱). طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی، ترجمه کیکاوس جهانداری. تهران: سروش.

ماسه، هانری( ۲۵۳۵« ۱۳۵۵»). معتقدات و آداب ایرانی، ترجمه مهدی روشن ضمیر. تهران: مؤسسه تاریخ و فرهنگ ایران.

م.ب. رودنکو( ۱۳۵۶). افسانه­های کردی،ترجمه کریم کشاورز. تهران: آگاه

محجوب، محمد جعفر( ۱۳۸۳). ادبیات عامیانه­ی ایران. تهران: چشمه.

جونز، ارنست( ۱۳۶۶). رمز و مثل در روانکاوی، ترجمه جلال ستاری. تهران: توس.

 فصل اول:مقدمه

­­ ۱-۱-مقدمه

بررسی و مطالعه در هر امری، ابتدا نیاز به شناخت جامع و دقیق از آن امر دارد. برای بررسی فرهنگ عامه به عنوان بخشی از فرهنگ هر جامعه­ای ابتدا باید تعریفی از فرهنگ ارائه داد. تعریف « فرهنگ» کار دشواری است و هرگز اتفاق نظری درباره­ی آن وجود نداشته است.

در واژه ­نامه­ های فارسی به­طور ضمنی به دو مفهوم اساسی فرهنگ که «ریشه» و «چشمه» باشد، اشاره شده است. این دو نکته دریافت و برداشتی از اندیشه­ها و تلقی عامه در بیان کاربرد این کلمه است. در این مورد در بعضی از این واژه­نامه­ها از قبیل فرهنگ جهانگیری، مجمع­ الفرس، لطایف اللغات، برهان قاطع، برهان جامع، نفیسی و … فرهنگ به شاخه­ی درختی اطلاق شده است که آن را می­خوابانند و روی قسمتی از آن خاک می­ریزند، به­طوری که سر شاخه از خاک بیرون باشد. مدتی به همین طریق می­گذرد تا شاخه بیخ برآورد و ریشه بدواند. آن­گاه آن شاخه را می­کنند و در جای دیگری می­نشانند و با این روش درختی ریشه­دار و مستقل آماده­ی بهره­برداری می­شود. در بعضی دیگر از کتب لغت، فرهنگ را به معنی کاریز و قنات گرفته­اند، علاوه بر این­ها، فرهنگ به معنی ادب، عقل، دانش، بزرگی، حکمت، معرفت، علم، فضیلت و هم­چنین به کتابی که مشتمل بر لغات و معانی باشد نیز فرهنگ می­گویند (بیهقی،۱۳۶۷ :۱۰ و۹).

در آغاز سده­ی حاضر فرهنگ مفهوم تازه­ای یافت. ابتدا به مفهوم آموزش و پرورش و برابر کلمه­­یeducation، اما رفته رفته به مفهوم اصلی خود، یعنی آن­چه انگلیسی­ها culture می­گویند، به کار رفت. امروزه کلمه­ی فرهنگ معادل دقیقی برای کلمه­ی culture است و تمام سطوح معنایی آن را در بر­می­گیرد. با این حال در ارائه­ی تعریفی دقیق از آن و این­که چه مواردی شامل فرهنگ می­شود، همواره اختلاف نظر وجود داشته است. شاید بتوان یکی از جامع­ترین تعریف­ها را این دانست که

فرهنگ مجموعه­ی پیچیده­ای است شامل معارف، معتقدات، هنرها، صنایع، فنون، اخلاق، قوانین، آیین­ها و بالاخره تمام عادات، رفتارها و ضوابطی که فرد به عنوان عضو جامعه از جامعه­ی خود فرامی­گیرد و در برابر آن جامعه وظایف و تعهداتی را برعهده دارد (روح­الامینی، ۱۳۸۰: ۶).

اگر فرهنگ جامعه­ای را به پرنده­ای تشبیه کنیم،  فرهنگ رسمی و فرهنگ عامه دو بال آن پرنده هستند که برای شناخت بهتر و دقیق­تر جامعه شناخت هردوی آن­ها الزامی است. آن­چه در این میان قابل توجه است، این است که سرچشمه­ی همه­ی هنرها و دانش­ها مردم­اند و در میان مردم پدید آمده اند.

شما هر رشته­ از دانش­ها یا هنرها را که در نظر بگیرید، خواهید دید که این دانش روزی در میان مردم پدید آمده و به سعی دانشوران روز­ به روز رشد کرده و توسعه یافته و مدرسه­ها و دانشگاه­ها برای تدریس آن به فعالیت پرداخته­اند. این­گونه هنرها یا دانش­ها را دانش یا هنر مدرسی یا کلاسیک می­نامیم. در برابر هریک از این رشته­های دانش یا هنر رسمی یک رشته­ی علم یا هنر عوامانه نیز وجود دارد. این دانش­ها در میان مردم پدید آمده و در آغوش ایشان پرورش یافته است و زاده­ی فکر و طبع ساده­ی مردمی است که برای تحصیل علم و ترقی دادن دانش به مدرسه نرفته و مکتب ندیده­اند (محجوب، ۱۳۸۳: ۳۹-۳۸).

با این وجود تحولات و طبقه­بندی­های اجتماعی باعث شکاف و جدایی میان فرهنگ عوام و فرهنگ رسمی ­شد تا آن­جا که «سال­ها فقط طبقه­ی خواص و تحصیل­کردگان شهری را صاحب معرفت، دانش و هنر می­دانستند و طبقه­ی عوام و بی­سواد چه پیشه­وران ساده­ی شهری و چه کشاورزان روستایی را بی­بهره از دانش، هنر و معرفت تصور می­کردند. البته این امر پس از گسترش تحقیقات در زمینه­ی مردم­شناسی و فولکلور تغییر کرد. پس از بررسی در اوضاع و احوال عامه­ی مردم دانسته شد که هر چند مردم عوام سواد و دانش مدرسی ندارند ولی از فرهنگی برخوردارند که اگر برتر از فرهنگ خواص نباشد، فروتر از آن هم نیست و حتی گاه در انتظام­بخشی به امور جامعه نافذتر از گروه برتر است» (نقل به تلخیص، بلوکباشی، ۱۳۸۸: ۴۳و۴۲).

-۱-۱-فرهنگ عامه

فرهنگ مردم یا فرهنگ عامه ترجمه ­ی کلمه­ی فولکلور (folklore) است. این کلمه را نخستین بار ویلیام جان- تامس با نام مستعار آمبروز مرتن پیشنهاد کرد. «folk  به گروهی از مردم اطلاق می­شود که حداقل یک عامل مشترک و عمومی آن­ها را به یکدیگر پیوند دهد و lore سنت­های مشترکی است که خصوصیات جمعی اعضای گروهی را شکل می­دهد و هویت گروه را معین و مشخص می­کند»(همان، ۵۶).

تعاریف متعدد و متفاوتی در مورد فولکلور گفته­اند؛ اما تعریف سی. اس. برن قابل توجه و تامل است. « فولکلور در واقع نحوه­ی جهان­بینی و روان­شناسی انسان عامی و اندیشه­ی او در باب فلسفه، دین، علوم، نهادهای اجتماعی، تشریفات و جشن­ها، اشعار و ترانه­ها، هنرهای عامیانه و ادبیات شفاهی است»(بیهقی، ۱۳۶۷: ۲۰). همان­گونه که از تعریف سی. اس. برن استنباط می­شود، فرهنگ عامه به دلیل ریشه­ای که در جهان­بینی، روان­شناسی و اندیشه­ی مردم در موضوعات مختلف دارد،  هم چنین به دلیل پیوند با زندگی تولیدی و اجتماعی مردم و بیان تجربیات، آداب و سنت­های مرسوم یک جامعه به آن جامعه شخصیت و هویت می­بخشد. همین امر لزوم بررسی ابعاد آن را بیش از پیش پررنگ می­کند. فرهنگ عامه ویژگی­هایی دارد که از آن جمله می­توان به پیوند با زندگی معیشتی و اجتماعی، سادگی و صمیمیت، امید و خوش­بینی و نوعی جامعه­شناسی تعاون اشاره کرد.

فرهنگ عامه معمولا شفاهی و نسل به نسل منتقل می­شود، هرچند امروزه به دلیل ترس از، از بین رفتن این آثار گران­قدر سعی در مکتوب کردن این فرهنگ دارند. «­­فرهنگ عامه را به طور کلی می­توان به دو بخش آثار مادی و معنوی تقیسم کرد. آثار مادی شامل بناها، علائم، اشیاء منقول، صنعت و کسب، غذا و مکان­ها .آثار معنوی هم عبارتند از: عقاید، عادات و رسوم، علوم عامه و ادبیات»(بیهقی،۱۳۶۷:  ۷۳-۷۶).

۱-۱-۲-ادبیات عامه

ادبیات عامه به گمان بسیاری از فولکلور شناسان غنی­ترین بخش فرهنگ عامه است؛ چراکه تجلی­گاه فرهنگ اقوام، گروه­های مختلف اجتماعی و میراث معنوی نسل­های گذشته­ی مردم یک جامعه است. «ادبیات عامه به آثار تخیلی و ذوقی توده­ی مردم که به طور شفاهی و سینه به سینه از فردی به فرد دیگر و از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است، گفته می­شود»(بلوکباشی، ۱۳۸۸: ۱۷۱). ادبیات عامه به دو صورت نظم و نثر در میان مردم رواج دارد و می­توان آن را به سه مجموعه­ ی بزرگ داستانی، غیر داستانی و نمایشی تقسیم کرد.

ادبیات داستانی، گونه­هایی از ادبیات عامه مانند قصه، افسانه یا اسطوره و حکایت است. مهم­ترین بخش آثار داستانی را قصه تشکیل می­دهد، قصه ­ها توده­ای­ترین هنر است که ضمن بیان مسائل اجتماعی و آرزوهای مردم گویای تخیل هنری مردم است. علاوه بر این­ها قصه­ها جایگاه مناسبی برای تصدیق و تایید آیین­های دینی، اخلاقی و فرهنگی جامعه و هم­چنین فضای مناسبی است که به وسیله­ی آن می­توانند روحیه­ی مقاومت خود را در تحمل ناکامی­ها و در برابر نظام­های مستبد سیاسی تقویت کنند. قصه­ها مردم را به رفتارها و اعمالی که با ارزش­های اخلاقی-دینی سازگاری دارند، ترغیب می­کند و از دیگر سو، آن­ها را از رفتارهای خلاف قاعده و ضد اخلاق باز می­دارد. موضوع دیگری که درباره­ی  قصه­ها می­توان گفت، پیوند ناگسستنی قصه­ها با اسطوره­هاست. مطلق­گرایی، نبرد دیرینه­ی خوبی و بدی اندیشه­هایی اسطوره­ای هستند که از ویژگی­های اساسی قصه­ها نیز به شمار می­آیند.

ادبیات غیر داستانی شامل گونه­هایی از ادبیات عامه است که جنبه­ی قصه و داستان ندارد؛ اما مانند قصه­ها و افسانه­ها سرشار از نکات و حکمت­های بی­شمار است، مانند شعر، چیستان، مثل، لطیفه یا شوخی، متلک، اوراد و دعاها، کنایات و… .

ادبیات نمایشی، به آن بخش از ادبیات عامه گفته می­شود که جنبه نمایشی و اجرایی دارد؛ مانند خیمه شب بازی، نقالی، شبیه خوانی، شمایل خوانی و … .

به طور­کلی زبان و بیان ادبیات عامه ساده و بی­پیرایه است. در این نوع ادبیات، بیش­تر واژه­ها و اصطلاح­های معمول در زبان گفتاری مردم کوچه و بازار، تعبیرها، کنایه­ها و تشبیه­های متداول میان مردم به کار می­رود. محتوای ادبیات عامه از یک سو بیان رویدادهای واقعی با تکیه بر تخیل است، به­ویژه قصه­ها و افسانه­ها که بیش­تر بازگوکننده­ی واقعیت­های آمیخته با خیال پردازی پدیدآورندگان آن­هاست و از دیگر سو  مقاصد تربیتی، اجتماعی، اخلاقی و دینی را مد­نظر دارد.

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.