پیشینه تحقیق مبانی اخلاقی، دینی و فرهنگی احزاب ایران، مصر و عراق دارای ۴۹ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۲-۱- مبانی نظری احزاب    ۵
۲-۱-۱- احزاب    ۵
۲-۱-۲-مفهوم احزاب    ۶
۲-۱-۳- مفهوم حزب در اسلام    ۷
۲-۱-۴- تعریف حزب از دیدگاه امام خمینی و شخصیتهای اسلامی    ۸
۲-۱-۵- مفهوم حزب در فرهنگ و ادبیات اسلامی ایران    ۹
۲-۱-۶- مفهوم حزب از منظر ساختارگرایان و کارکرد گرایان    ۹
۲-۲-  منشأ پیدایش احزاب    ۱۰
۲-۳- جناح بندی سیاسی در ایران    ۱۳
۲-۳-۱- جناح بندی سیاسی در ایران از دهه ۱۳۶۰ تا دوم خرداد ۱۳۷۶    ۱۳
۲-۳-۲- جناح بندی سیاسی در ایران از دهه ۱۳۶۰ تا دوم خرداد ۱۳۷۶    ۱۵
۲-۳-۲-۱ جناح میانه    ۱۶
۲-۳-۲-۲ جناح راست    ۱۷
۲-۳-۲-۳ جناح چپ    ۱۸
۲-۴- تاریخ پیدایش گروهها و احزاب    ۱۸
۲-۴-۱- احزاب در نهضت مشروطه    ۱۸
۲-۴-۲- احزاب پس از پیروزی مشروطه    ۱۹
۲-۴-۳- حزب سوسیال دموکرات    ۲۱
۲-۴-۴- حزب دموکرات    ۲۱
۲-۴-۵- حزب اجتماعیون ـ اعتدالیون    ۲۲
۲-۴-۶- حزب اتفاق و ترقی    ۲۲
۲-۴-۷- حزب ترقی خواهان لیبرال    ۲۲
۲-۴-۸- هیئت علمیه    ۲۲
۲-۵- احزاب پس از رضاشاه تا آغاز نهضت امام خمینی (ره)    ۲۳
۲-۵-۱- احزاب پس از آغاز نهضت امام خمینی (۱۳۴۱)    ۲۳
۲-۵-۲-گروههای وابسته به رجال سیاسی    ۲۶
۲-۵-۳-گروههای ملی گرا    ۲۸
۲-۵-۳-۱-۱-گروههای ملی گرای غیرمذهبی    ۲۸
۲-۵-۳-۲-گروههای ملی گرای مسلمان    ۲۹
۲-۵-۳-۳ گروههای ملی گرای التقاطی    ۲۹
۲-۶- احزاب پس از آغاز نهضت امام خمینی (۱۳۴۱)    ۳۱
۲-۷- احزاب دولتی و نقش آنها در تاریخ معاصر ایران    ۳۲
۲-۸- فهرست حزب های سیاسی ایران    ۳۴
۲- ۹- سابقه تاریخی شکل گیری احزاب در ایران    ۳۹
بخش دوم: مبانی احزاب در مصر    ۴۰
بخش سوم: مبانی احزاب در عراق    ۴۱
۲-۱۰- تحقیقات انجام شده مرتبط با تحقیق:    ۴۲
منابع    ۴۵

منابع

اوورژه، موریس(۱۳۴۹)، اصول علم سیاست، ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران، ص ۱۳۷٫

گوهری مقدم، ابوذر(۱۳۸۸)، دفتر مطالعات سیاسی، شماره مسلسل ۹۶۱۳ .

گوهری مقدم، ابوذر(۱۳۹۱)، طرح نحوه فعالیت احزاب و گروههای سیاسی، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، شماره مسلسل ۱۲۵۲۸٫

مجموعه سخنرانیهای حضرت امام خمینی(ره)، «کوثر»، قم، موسسه تنظیم و نشت آثار امام خمینی، چاپ دوم ، ص ۱۵۰-۱۴۹٫

مدنی، جلال الدین(۱۳۶۱)، تاریخ سیاسی معاصر ایران، انتشارات اسلامی، ص ۱۰۵٫

هالیدی، فرد(۱۳۵۸)، دیکتاتوری و توسعه سرمایه داری در ایران، ترجمه فضل الله نیک آیین، چاپ اول، انتشارات امیر کبیر، تهران، ص ۲۱۶٫

زیبا کلام، صادق(۱۳۷۲)، مقدمه ای برانقلاب اسلامی، انتشارات روزنه، ص ۱۳۷

-بادامچیان، اسدالله(۱۳۸۹)، تحزب و تشکل از دیدگاه علمی و تاریخی، اندیشه ناب، هیاتهای موتلفه اسلامی، ص ۱۲٫

-آقایی طوق، مسلم و غمامی، سید محمد مهدی( ۱۳۹۱)، تحول حقوق و آزادی های شهروندی در مصر مبتنی بر قانون اساسی ۲۰۱۲ میلادی، فصلنامه بررسی های حقوق عمومی، سال اول، شماره ۱ ص۱-۲۲٫

– ابوالحمد، عبدالمجید(۱۳۷۶)، مبانی سیاست، انتشارات توس، ص۴۴٫

– ابوزهره، محمد (۱۳۸۶)، سلفیان، ترجمه علیرضا ایمانی، فقه اهل تسنن، قم: نشر ادیان، ص ۵۹۱-۶۲۲ .

– اسدی، علی اکبر (۱۳۸۷)، تحولات و مسایل جدید عراق و رویکرد ایران، تهران، انتشارات شادان.

– اسدی، علی اکبر(۱۳۸۹)، تحولات سیاسی مصر- رویکردها و پیامد های منطقه ای.

– افضلی، رسول(۱۳۷۷)، موانع مشترک شکل گیری جامعه مدنی در خاورمیانه، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.

– امرایی، حمزه(۱۳۸۶)، آسیب شناسی قانون فعالیت احزاب- جمعیت ها و انجمن سیاسی، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، شماره مسلسل ۹۴۸۲٫

– امیرنوحی، محمد (۱۳۸۶)، بررسی جریانات سلفی اهل سنت و تاثیرات آن بر محیط جمهوری اسلامی ایران، سخرنانی در تاریخ ۷/۸/۱۳۸۶ در دانشگاه امام حسین (ع).

الرهیمی، عبدالحلیم (۱۳۸۰)، تاریخ جنبش اسلامی در عراق، ترجمه جعفر دلشاد، اصفهان: انتشارات چهارباغ.

الکثیری، السیدمحمد(۱۴۲۹)، السلفیه بین اهل السنه و الامامیه، بیروت دارالغدیر.

الهاشمی، محمدصادق (۱۳۸۵)، اشغال عراق توسط آمریکا: پیامدها و نتایج طرح خاورمیانه بزرگ، ترجمه محمدرضا بلوردی، تهران: موسسه اندیشه سازان نور.

۲-۱- مبانی نظری احزاب

۲-۱-۱- احزاب

دگردیسی های اجتماعی در تبدیل جامعه ی طبیعی به جامعه مدنی نیازمند تحولات هنجاری و ساختاری متعددی است. از مهمترین تحولات در دوران گذار، وجود آمدن نهادهای مردمی متعددی هستند که برآمده از جایگاه شخصیت مستقل جامعه می باشد. این نهادهای اجتماعی به طور کاملا واضحی بر نیاز به سازمان صعه می گذارند. این سازمان ها متاثر از هر مکتب و قائده ای که باشند کار ویژه شان عملی ساختن اهداف و برنامه های مورد نظر است. دولت مهم ترین دست آورد این تحول است، زیرا مسئولیت سازمان دادن به بسیاری از امور اجتماعی را که هیچ یک از افراد جامعه و یا حتی اشخاص حقوقی نمی توانند آنها را انجام دهند، بر عهده دارد.

قطعا وجود دولت در جامعه مدنی و بویژه جامعه سیاسی اجتناب ناپذیر است و البته در این میان نهادهای اجتماعی دیگری هم شکل می گیرند که حاصل تعاملات اجتماعی در راه بری جامعه می باشد.

اینک چه قدرتی به عنوان قدرت عالیه استقرار یابد، در نفس وجود و ضرورت دولت تاثیر ندارد، ولی بدون هیچ درنگی در مورد نهادهای اجتماعی غیر دولتی جایگاه و مکتب دولت نقش بنیادین را بازی می کند. نهادهای اجتماعی پاسخگوی نیاز جامعه به حضور اجتماعی برای مشارکت مردم در عرصه های گوناگون هستند. به عبارت دیگر فارغ از اینکه ما تا چه حد به آموزه های شورا در قالب اندیشه اسلامی یا جامعه مدنی در قالب لیبرال دموکراسی تجه داشته باشیم، مشارکت مردمی برای استقرار، دوام و پیشرفت یک جامعه در عصر کنونی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.

احزاب و سازمان های مردم نهاد حاصل همین توجه سازمان یافته اجتماعی به امور عمومی جامعه ی ملی، منطقه ای و حتی بین المللی هستند. اینکه یک آرمان چگونه انسجام لازم را برای اجرایی شدن پیدا کند و یک نهاد از آن آرمان مورد نظر در حوزه های خرد و کلان حمایت کند و به این وسیله ابزار تضمینی و تامینی لازم را برای آن آرمان از نظر تا عمل فراهم سازد، از مبانی ساخت این مشارکت های اجتماعی در قالب های مذکور می باشد.

۲-۱-۲-مفهوم احزاب

حزب در اصطلاح با داشتن شخصیت حقوقی مستقل به سازمان سیاسی ای اطلاق می شود که از « همفکران وطرفداران یک آرمان تشکیل شده است و با داشتن یک تشکیلاتت منظم، برنامه های سیاسی کوتاه مدت و دراز مدت برای نیل به آرمانشان از دیگر اشکل سازمانی مانند جبهه و گروه سیاسی مشخص می شود، و معمولا برای گرفتن قدرت دولتی و یا شرکت در آن مبارزه می کند[۱]». با وجود این از یک سو احزاب صرفا جهت گیری سیاسی ندارند و در هر حوزه ای به فراخور اندیشه ی مطلوب خود، مانند اقتصاد، حقوق، اخلاق و فرهنگ هم وارد می شوند و از سوی دیگر اگر چه محور فعالیت های احزاب با دیگر سازمان های مردم نهاد از حیث گرایش احزاب به قدرت جدا می شود، ولی اینکه قدرت تنها در دولت خلاصه می شود تلقی صحیحی به نظر نمی آید. زیرا قلمرو قدرت می تواند در عرصه های دیگری همچون امور عمومی غیردولتی و یا حتی نهادهای منطقه ای و بین المللی قابل توجه و در مواردی بسیار بیشتر از قدرت دولتی باشد. براین اساس حزب به « شخصیت حقوقی مستقلی در حوطه ی قدرت اجتماعی گفته می شود که متشکل از طیف همفکرانو طرفداران یک آرمان مشترک در قالب یک سازمان منظم و با برنامه ی مشخص می باشد.[۲]

احزاب به شکل نوین همزمان با استقرار نظام های انتخاباتی، خصوصا پارلمان ها از قرن نوزدهم شکل گرفتند. این احزاب در آغاز به شکل کمیته های انتخاباتی ظاهر شدند تا هم حمایت یک طیف خاص فکری را از یک کاندیدا اعلام کنند و هم وجوه مالی لازم را برای  مبارزات انتخاباتی فراهم سازند[۳]. هدف اصلی و نهایی آنها به دست گرفتن قدرت سیاسی محلی یا ملی از طریق مبارزات انتخاباتی و یا حفظ قدرت بود. احزاب برای پیروزی در انتخابات و به دست آوردن کرسی های بیشتر در مجالس قانون گذاری یا تصمیم سازی از طریق تبلیغ، در جریان انتخابات تالاش می کنند.

در این حالت ایجاد حزب منشا انتخاباتی و پارلمانی دارد در حالیکه در مواقعی، مجموع سازمان های یک حزب، محصول یک سازمان قبلی است که تا آن هنگام فعالیت هایش جنبه انتخاباتی و پارلمانی نداشته است. می توان گفت در این موارد، منشا به وجود آمد حزب، یک سازمان غیر انتخاباتی و غیر پارلمانی است. در موارد بسیاری، گروه ها، اصناف و سازمان های مردم نهاد موجب پیدایش یک حزب شده اند. نکته قابل توجه در مورد احزاب کارویژه ی آنها می باشد. وقتی از حقوق دانان احزاب را قدرت مردم در تعدیل و کنترل قدرت دولتی معرفی می کنند، بر این اساس قدرت احزاب در خدمت مردم برای جلوگیری از عملکردهای خودسرانه دولت معرفی می شود و به همین دلیل عنوان« هیئت های واسطه» نیز به احزاب اطلاق می  گردد.

به عبارت دیگر مردم به صورت فردی نمی تواند در مقابل قدرت فائقه ی دولت به مطالبه ی حقوقشان بپردازند و بیم آن می رود نه تها آزادی مشارکت، بلکه آزادی استقلال آنها نیز تضییع گردد. پس احزاب باید برای احقاق حقوق و منافع آنها ایجاد گردد، در حالیکه به مهمترین شاخصه احزاب گرایش به قدرت است موضوع دیگری است.

به علاوه آنکه از یک سو احزاب نیز بعد از گذراندن فرایندهای تاریخی می توانند دارای قدرت بسیاری گردند و از سوی دیگر غالب احزاب باثبا خود در دولت حضور جدی و موثر دارند. با وجود این چگونه می توان انتظار داشت که احزاب الزاما منافع خود را بر منافع مردم ترجیع ندهند. مضافا آنکه می دانیم احزاب دارای نظام خاصی در طرد اندیشه ها و افراد ناهمگون خود می باشند. به این ترتیب اگر چه احزاب می توانند نقش تسهیل کننده ی مشارکت مردمی را بازی کنند و از همین رووجودشان ضروری است، اما همان قدر که یک دولت توتالیتر می تواند جامعه را بهانحطاط بکشاند، یک حزب صرفا قدرت طلب نیز می تواند فجایع قابل توجهی رادر مصادره ی  قدرت خلق نماید. حزب مردم ایران، حزب بعث عراق، حزب فاشیست، حزب نازیسم آلممان، احزاب رادیکال سبز اروپا و غیره از مصادیق بارز خطر احزاب به شمار می آیند.

۲-۱-۳- مفهوم حزب در اسلام

کلمه حزب در قرآن مجید ۲۲ بار به کار رفته است و یک سوره به نام احزاب نامگذاری شده است از آیات قرآن سه نوع حزب را می توان یافت:

حزب الله که قرآن اعضای آن را «هم المفلحون» و «هم الغالبون» می داند. (سوره مجادله، آیات ۱۹ تا ۲۲).

حزب الشیطان که قرآن آنها را زیان کاران «هم الخاسرون» معرفی می کند (مجادله، آیات ۱۹ تا ۲۲).

احزاب دیگری که حزب الله و حزب الشیطان نیستند؛ و به آنچه باور دارند، خوش دل و خوش حالند.

از این احادیث و آیات قرآنی، تعریفی برخاسته از فرهنگ اسلام را می توان یافت که با فرهنگ غرب و مارکسیسم و سایر مکاتب غیراسلامی تفاوت بسیاری دارد.

اسلام درباره ی حزب به طور مطلق، به مفهوم جمعی منسجم با اهداف و برنامه و نظم خاص، اظهارنظری ندارد و درباره نوع آن و پسوندی که بر اثر محتوا، اهداف یا انگیزه ها دارد نظر داده است.

در فرهنگ اسلام از آیات و احادیث دریافت می شود که چیزی و مجموعه ای که بر محور الله باشند مطلوب و مورد تایید اسلام هستند و حزبی که محور شیطان و افکار و رفتار و گفتار شیطانی باشند نامطلوب می داند.

۲-۱-۴- تعریف حزب از دیدگاه امام خمینی و شخصیتهای اسلامی

امام خمینی (ره):

از اول عالم تا حال دو حزب بوده است یکی حزب الهی و یکی حزب غیرالهی و شیطانی، آنی که مال الله بوده چون مقصد خدای تبارک و تعالی است بسوی او و در راه مستقیم است، آنکه برخلاف این راه بوده که اکثریت هم با اینهاست حزب شیطانی هستند از صدر عالم تا حالا.

آیت الله دکتر بهشتی

حزب به معنای یک تشکیلات اسلامی، اجتماعی، سیاسی فعال، که درصدد به هم نزدیک کردن استعدادها، و سامان دهی و سازماندهی به آنها و تقویت پیوند میان آنها باشد که از ضرورتهای زمان است. به شرط اینکه یکی از اصول پذیرفته شده این تشکیلات پاسداری از ارزشها باشد و نه شخص و فردها؛ و هر کسی در جای خودش قرار بگیرد و کار خودش را انجام دهد و در خدمت خلق خدا و احترام به ارزشهای اسلامی و برنامه ها را طبق این ارزشها پیش ببرند.

آیت الله جوادی آملی

اصل تشکیلات ضروری است چون دین،دین تشکیلاتی است. اسلام هم به تشکیلات دعوت کرده است و هم ویژگی های آن تشکیلات را مشخص کرده است. مساله تشکیلات بر مدار امامت و امت است.

۲-۱-۵- مفهوم حزب در فرهنگ و ادبیات اسلامی ایران

 معادل کلمه حزب از قرنها پیش در فرهنگ های لغات جوامع مختلف دیده می شود قدمت این واژه را می توان با واژه ای چون جامعه مقایسه نمود. در فرهنگ و ادبیات فارسی و عربی کلمه حزب به معنای جماعتی از مردم، سلاح، پیروان و هم مسلکان شخص، بهره و قسمت، یک قسمت از شصت قسمت قرآن آمده است.[۴]

کلمه حزب را که از زبان عربی به عاریت گرفته ایم در قرآن مجید بارها بکاررفته است، در قرآن مجید حزب به معنای گروهی که می توانند برای هدف الهی تجمع نمایند (فان حزب الله هم الغالبون) و یا برای اهداف ضد الهی تجمع نمایند (و لما رای المومنون الاحزاب …) به کار رفته است و بخش های مختلف سوره های قرآن کریم نیز حزب نامیده می شود، فزون بر این در قرآن کریم به کرات از حزب الله (مائده ۵۶، مجادله۲۳، ۲۲) و حزب الشیطان (مجادله، ۲۰-۱۹؛ فاطر۶) سخن به میان آمده است.

۲-۱-۶- مفهوم حزب از منظر ساختارگرایان و کارکرد گرایان

نخستین مطالعات منسجم درخصوص احزاب سیاسی توسط ساختار گرایان و کار کردگرایان صورت پذیرفته است. در این دسته ساختارگرایان سازمان حزبی در درجه اول اهمیت قرار دارد و فصل ممیز احزاب از دیگر سازمانها و گروههای پیشین را ساختار تشکیلات و سازمانی حزب تشکیل می دهد در این دسته، سازمان حزبی به عنوان مهمترین بعد حزبی سیاسی جایگاه بلندی دارد و مبنای تعریف دسته بندی و تبیین دیگر جنبه های حزب قرار گرفته است، مجموعه دیگر از مطالعات احزاب سیاسی نقش و کارکرد را مهمترین متغیر توضیح دهنده پدیده ها می داند، کارکرد گرایان توجه خاصی به عملکرد احزاب سیاسی در جامعه به ویژه نقش آنها در ارتباط با نظام سیاسی دارند. کارکرد احزاب می تواند در دو معنای عام و خاص مورد استفاده قرار گیرد که در عام کارکرد تنها فعالیتهای آشکار احزاب را در بر می گیرد و در خاص علاوه بر عملکرد مستقیم نتایج و عوارض غیرمستقیم فعالیتهای حزبی را نیز شامل می شود.

[۱] – علی آقا بخشی، مینو افشاری،فرهنگ سیاسی ، تهران، مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران، چاپ دوم، ۱۳۷۵، ص ۲۸۳٫

[۲] « قانون  فعالیت احزاب، جمعیت ها و انجمن های سیاسی و صنفی و انجمن های اسلامی یا اقلیت های دینی شناخته شده» احزاب را چنین تعریف کرده است که « حزب، جمعیت، انجمن و سازمان سیاسی وامثال آنها تشکیلاتی است که دارای مرامنامه و اساسنامه بوده و توسط یک گروه اشخاص حقیقی معتقد به آرمان های و مشی سیاسی معین تاسیس شده و اهداف، برنامه ها و رفتار آن به صورتی به اصول اداره ی کشور و خط مشی کلی نظام جمهوری اسلامی ایران مربوط باشد.»

[۳] موریس دوورژه، اصول علم سیاست، ترجمه ی ابوالفضل قاضی، تهران، شرکت سهامی کتاب های جیبی، ۱۳۶۹، ص ۱۳۷٫

[۴] – خلیلی، فرهنگ عربی به فارسی، ص ۱۲۲

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.