پیشینه تحقیق مفاهیم و درآمدی بر مبنا و ارکان بزه محاربه دارای ۵۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۵
فصل اول:بازشناسی مفاهیم و درآمدی بر مبنای بزه محاربه    ۵
مبحث اول: واژه شناسی و تفکیک محاربه از مفاهیم مشابه    ۵
گفتار نخست: واژه شناسی    ۶
الف: مفهوم لغوی    ۶
ب: مفهوم فقهی    ۶
ج: مفهوم حقوقی    ۸
گفتار دوم: تفکیک محاربه از مفاهیم مشابه    ۱۰
الف: تفکیک محاربه ازبغی    ۱۰
ب: تفکیک محاربه از جرایم سیاسی    ۱۱
ج: تفکیک محاربه از افساد فی الارض    ۱۲
مبحث دوم: درآمدی بر مبنای بزه محاربه    ۱۴
گفتار نخست: مبانی شرعی    ۱۴
الف: مبانی قرآنی    ۱۴
۱- شأن نزول آیه    ۱۴
۲- دیدگاه های مفسرین    ۱۶
۱-۲- دیدگاه نخست    ۱۶
۲-۲- دیدگاه دوم    ۱۸
ب: مبانی روایی محاربه    ۱۸
ج: محاربه در اقوال فقها    ۱۹
گفتار دوم: مبانی عرفی    ۲۳
الف: وجود بروز خطر شدید    ۲۳
ب: لزوم حفظ امنیت عمومی جامعه    ۲۳
فصل دوم:ارکان بزه محاربه    ۲۴
مبحث نخست: رکن قانونی    ۲۵
گفتار نخست: تحولات تقنینی    ۲۶
الف: در قانون حدود و قصاص    ۲۶
ب: در قانون مجازات اسلامی    ۲۷
ج: در قانون جدید مجازات اسلامی    ۲۹
گفتار دوم: نارسائی های تقنینی    ۳۰
الف: ابهامات تقنینی موجود    ۳۰
۱- در ارتباط محاربه با افساد فی الارض    ۳۰
۲- در زمینه تحقق شرایط محاربه    ۳۲
ب: در اختلاط محاربه بابغی    ۳۴
مبحث دوم: رکن مادی    ۳۶
گفتار نخست: رفتار مجرمانه    ۳۶
الف: لزوم فعل مثبت    ۳۶
ب: لزوم توانایی ایجاد ترس    ۳۶
گفتار دوم: اهمیت وسیله و موضوع جرم    ۳۸
الف: اهمیت وسیله در محاربه    ۳۸
ب: اهمیت موضوع جرم    ۳۹
گفتار سوم: نتیجه مجرمانه و شروع به جرم در بزه محاربه    ۴۰
الف: تحلیل لزوم یا عدم لزوم تحقق نتیجه    ۴۰
ب: تحلیل شروع به جرم در محاربه    ۴۰
مبحث سوم: رکن روانی    ۴۲
گفتار نخست: اهمیت رکن روانی در محاربه    ۴۲
گفتار دوم: اجزاء رکن روانی    ۴۳
الف: سوء نیت عام    ۴۳
ب: سوء نیت خاص    ۴۳
گفتار سوم: لزوم عمومی بودن تهدید    ۴۴
منابع و مآخذ    ۴۶

منابع

فقیه دامغانی، کریم عزیزی نقش، قاموس قرآن، انتشارات بنیاد علوم اسلامی، جلد اول، چاپ اول، ۱۳۶۱٫

فیض، علیرضا، مقارنه و تطبیق در حقوق جزای عمومی اسلام، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ چهارم، تهران، ۱۳۷۶ .

طوسی (شیخ)، ابو جعفر محمد بن حسن، النهایه، ترجمه محمد تقی دانش پژوه، انتشارات دانشگاه تهران، جلد دوم، تهران، ۱۳۴۲ .

شیخ الاسلام، کردستان، سید محمد، راهنمای مذهب شافعی، انتشارات دانشگاه تهران، جلد دوم، تهران، ۱۳۶۷ .

بجنوردی، سیدمحمد، فقه تطبیقی بخش جزایی، سازمان سمت، چاپ اول، تهران،۱۳۸۴٫

حبیب زاده، محمد جعفر، بررسی جرم محاربه و افساد فی الارض، مؤسسه کیهان، چاپ اول، تهران، ۱۳۶۲٫

زراعت، عباس، شرح قانون مجازات اسلامی (حدود)، انتشارات ققنوس، جلد دوم، چاپ دوم، تهران، ۱۳۸۰٫

ساریخانی، عادل، جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی، انتشارات دانشگاه قم، چاپ اول، قم، ۱۳۸۴٫

حجتی، سید مهدی، قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی، انتشارات کتاب آوا، چاپ اول، تهران، ۱۳۸۹٫

جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، کتابخانه گنج دانش، چاپ اول، تهران، ۱۳۷۸٫

 مقدمه

این مقاله از دو فصل تشکیل گردیده است. فصل اول که در آن به بازشناسی مفاهیم و درآمدی بر مبنای بزه محاربه مورد بررسی قرار گرفته که خود، شامل دو مبحث می باشد. مبحث نخست به واژه شناسی و تفکیک محاربه از مفاهیم مشابه اختصاص دارد و در مبحث بعدی نیز به مبانی فقهی و عرفی بزه محاربه اشاره گردیده است.

فصل دوم، به ارکان بزه محاربه اختصاص دارد و در سه مبحث، ارائه گردیده است. در مبحث اول، به رکن قانونی جرم محاربه و تحولات تقنینی آن در هر یک از قوانین حدود و قصاص، قانون مجازات اسلامی و لایحه مورد تحلیل قرار گرفته و در مبحث دوم به رکن مادی و در مبحث سوم نیز به رکن روانی بزه محاربه و اجزاء آن اشاره شده است.

فصل اول:بازشناسی مفاهیم و درآمدی بر مبنای بزه محاربه

در این فصل ابتدا به مفهوم محاربه می پردازیم. و آنگاه به مبنای بزه محاربه و همچنین مبانی قرآنی و روایی که در این زمینه بیان گشته و همچنین در مورد دیدگاه مفسرین در مورد اینکه آیه ۳۳ سوره ی مائده که در خصوص محاربه، در مقام بیان دو عنوان جداگانه محاربه و افساد فی الارض را بیان داشته یا خیر و در مورد دیدگاههایی که در این زمینه بیان گشته پرداخته می شود.

مبحث اول: واژه شناسی و تفکیک محاربه از مفاهیم مشابه

در این گفتار ابتدا به مفهوم واژه محاربه از نظر لغوی، فقهی و حقوقی پرداخته می شود و سپس به تفکیک این جرم از مفاهیم مشابهی که در این زمینه نیز وجود دارد پرداخته می شود.

گفتار نخست: واژه شناسی

الف: مفهوم لغوی

محاربه کلمه ای عربی واسم فاعل از مصدر ثلاثی مزید واز باب مفاعله است و ریشه آن حرب است. حرب در لغت به معنای جنگیدن و پیکار کردن است ومحاربه به معنای جنگجو و پیکارگر است.[۱]

در لسان العرب آمده «حرب» نقیض «سلم» است و «سلم» به معنای سازگاری ونقیض آن (حرب) به معنای ناسازگاری است که گاهی به صورت ربودن مال وگاهی به صورت غصب و زمانی، به صورت جنگ ودرگیری نظامی جلوه می کند.[۲]

در قرآن کریم، واژه حرب و محاربه به معانی مختلفی به کار رفته است که یکی از معانی آن همان جنگیدن     می باشد.[۳]

با دقت در معانی واژه حرب این نتایج بدست می آید:[۴]

به نظر بعضی از اهل لغت حَرب از ریشه حَرب به معنای غارت کردن مال وسلب کردن وبه یغما بردن استعمال شده، چون در گذشته غالب درگیری های مسلحانه و جنگ به سلب و غارت اموال طرف مغلوب به دست طرف غالب منتهی می شده و حتی در بیشتر موارد هدف از جنگ، غارت وبه یغما بردن مال بوده ودر واقع ملازمه ی بین لخت کردن مغلوب وسلب مال به جنگ ودرگیری مسلحانه لحاظ شده است. بنابراین حرب به معنی جنگ به کار گرفته شده است.

برخی دیگر بر این باورند که حرب نقیض و مقابل سلم و سلم به معنی صلح و آرامش است، در نتیجه معنی حرب حالت تضاد و نا امنی خواهد داشت. از این رو استعمال این کلمه برای جنگ یا درباره سلب و غارت مال با ملاحظه ی این واقعیت است که جنگ و غارت اموال هر دو ملازم با اضطراب و نا امنی برای طرفین و وجود حالت تضاد و دشمنی بین آن دو است که گاهی بصورت ربودن مال و گاهی بصورت غصب و زمانی بصورت جنگ و درگیری نظامی جلوه می کند. پس کلمه حرب الزاماً به مفهوم جنگ نیست بلکه به معانی مطلق ناسازگاری و مبارزه است و جنگ و درگیری نظامی مصداقی از آن است.

ب: مفهوم فقهی

علما و فقهای امامیه با توجه به اطلاق آیه ۳۳سوره مائده تعاریف مختلفی از محاربه ارائه نموده که مضمون همه تعاریف به یکدیگر نزدیک و کمتر اختلاف دارند.

شهید اول در کتاب شرح لمعه محاربه را چنین تعریف کرده:

محاربه عبارت است از بیرون کشیدن سلاح به منظور ترساندن مردم اعم ازاینکه در خشکی باشد یا در آب، شب باشد یا در روز، در شهر باشد یا غیر آن، مرد باشد یا زن، قوی باشد یا ضعیف، از اهل ریبه باشد یا نباشد[۵].

مرحوم محقق حلی در کتاب شرایع محارب را چنین تعریف کرده:

محارب کسی است که سلاح خود را برای ترساندن مردم بیرون آورد چه در خشکی باشد و چه در دریا، شب باشد یا روز، در شهر باشد یا روستا[۶].

شیخ طوسی در مبسوط، محاربه را منحصر به قطاع الطریق نموده و مقصود از آن را تنها راهزنی دانسته است[۷].

آیت اله خویی در تعریف محاربه می گوید: محارب کسی است که برای ترساندن مردم سلاح برهنه نماید[۸].

امام خمینی (ره) در تعریف محاربه بیان می دارد که محارب کسی است که سلاح خود را برای ترساندن مردم بیرون آورده یا خود را مجهز به آن نماید و قصد فساد در زمین را داشته باشد اعم از اینکه در خشکی باشد یا در آب در شهر باشد یا غیر آن، در شب باشد یا روز، و در تحقق آنچه که ذکر شد شرط نیست که مرتکب از اهل ریبه باشد وهمچنین در حکم آن مرد و زن یکسان هستند[۹].

فقهای عامه نیز در تعریف محاربه و بیان شرایط و مصادیق آن چندان اختلافی با یکدیگر ندارند.

در کتاب الخلاف شیخ طوسی و نیز در کتاب الفقه علی مذاهب الاربعه محاربه چنین تعریف شده:

کسی که درراه عموم دور از شهر خروج نموده و برای ارعاب مردمی که از آن راه عبور می کنند، سلاح بکشد، راهزن محسوب می گردد. اعم از اینکه آزاد باشد یا بنده، مسلمان باشد یا ذمی، در امان باشد یا نباشد و در هر صورت احکام محارب بر او جاری می شود و اگرچه یک نفر باشد[۱۰].

در کتاب راهنمای مذهب شافعی محاربه چنین تعریف شده است:

راهزن کسی است که به قصد تعرض به مال یا جان،یا ناموس مردم با اعتماد به شوکت و نیروی شخصی و با استطهار به اینکه نیروهای انتظامی به فریاد نمی رسند، راه را به عابرین ببندد. اگر شخصی یا جماعتی در برابر راهزنی یا گروهی از راهزنان می توانستند از خود دفاع کنند لکن تسلیم شدند، موضوع از راهزنی خارج و غارتگری نامیده می شود و اگر متجاوزین و معترضین بر شوکت و نیروی خود اعتماد نکنند و بخواهند فرصتی بدست آورده چیزی بربایند و نگریزند، آنها را مختلس می نامند[۱۱].

فقهای حنفی محاربه را چنین تعریف کرده:

«محاربه عبارت است از خروج به قصد اخذ مال از طریق استعمال زور، مادامی که این خروج منتهی به ایجاد هراس در راه یا گرفتن مال یا قتل انسان گردد و بعضی از فقهای فرقه مذکور گفته اند که محاربه عبارت است از ایجاد رعب و وحشت (هراس) در راه به منظور گرفتن مال[۱۲]».

[۱] – معلوف، لویس، المنجد فی اللغه و الاعلام، دارالمشروق، چاپ بیست و یکم، بیروت، ۱۹۷۳، ص۱۲۴٫

[۲] – ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، انتشارات دارالاحیاء التراث العربیه، ج۱،بیروت، ۱۴۰۸ ه.ق، ص۳۰۳٫

[۳] – فقیه دامغانی، کریم عزیزی نقش، قاموس قرآن، چاپ اول، انتشارات بنیاد علوم اسلامی، ج۱،  ۱۳۶۱، ص۱۵۱٫

[۴] – رضایی، جمال، بررسی مبانی فقهی محاربه وحد آن، فصلنامه فدک، شماره ۲، ۱۳۸۹، ص۶۶٫

[۵] – الجبعی العاملی، زین الدین، معروف به شهید ثانی، الروضه البهیه شرح اللمعه الدمشقیه، انتشارات احیاء التراث العربی، جلد۹، بیروت، ۱۴۰۳ه.ق، ص۲۹۰٫

[۶] – محقق حلی، ابوالقاسم نجم الدین، شرایع الاسلام، ج۴، انتشارات اعلمی، ۱۳۸۹ه.ق، ص۱۸۰٫

[۷] – طوسی، ابوجعفرمحمدبن حسین بن علی، المبسوط فی فقه الامامیه، جلد۸، انتشارات مرتضویه، تهران، ۱۳۵۱، ص۴۷٫

[۸] – آیت الله خویی، ابوالقاسم، مبانی تکمله المنهاج، جلد۱، انتشارات العلمیه، قم، ۱۳۹۶، ه.ق، ص۳۱۸٫

[۹] – خمینی، روح اله(ره)، تحریرالوسیله، جلد۲، انتشارات دارالعلم، چاپ دوم، جلد دوم، قم، بی تا، ص۴۹۲٫

[۱۰] – الجزیری، عبدالرحمن، آلفقه علی مذاهب الاربعه، ج۵، انتشارات دارالحیاه التراث العربی، بیروت، ۱۳۹۲ه.ق، ص۴۰۹٫ و طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن بن علی، الخلاف فی الفقه، جلد۲، انتشارات تابان تهران، سال ۱۳۸۱ ه.ق، ص۴۷۷٫

[۱۱] – شیخ الاسلام کردستان، سید محمد، راهنمای مذهب شافعی، انتشارات دانشگاه تهران، جلد۲، سال ۱۳۶۷، ص۲۶۵٫

[۱۲] – الجزیری، عبدالرحمن، همان منبع، ج۵، ص۴۱۱٫

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.