پیشینه تحقیق نظریه نو واقع گرایی و عوامل تاثیرگذار در معادلات منطقه‌ای دارای ۵۱ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول:    ۴
نظریه نو واقع گرایی    ۴
۲-۱- نظریه نو واقع گرایی (با تاکید بر اندیشه کنت والتز)    ۵
فصل دوم:    ۹
عوامل تاثیرگذار در معادلات منطقه‌ای    ۹
۳-۱- تحولات عراق جدید    ۱۰
۳-۲- طرح خاورمیانه بزرگ    ۱۵
۳-۳- تحولات عربی (بیداری اسلامی)    ۱۷
۳-۴- برنامه‌های هسته‌ای ایران    ۲۱
جدول ۳-۱- سطوح بازدارندگی (البرزنیا ۱۳۸۸)    ۲۲
جدول ۳-۲- مقایسه توانایی قانونمند و توانایی کامل در تأمین اهداف پنج‌گانه‌ی برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران (طارمی ۱۳۸۹)    ۲۴
۳-۵- لبنان    ۲۸
۳-۶- تحولات افغانستان    ۳۰
۳-۷- افراط‌گرایی در پاکستان    ۳۳
شکل ۳-۱- چشم‌انداز ستیزه‌گری در پاکستان پس از سال ۲۰۰۰    ۳۴
۳-۸- امنیت خلیج فارس    ۳۸
۳-۹- مسأله فلسطین    ۴۱
۳-۱۰- جمع‌بندی    ۴۷
فهرست منابع    ۴۸

منابع

ولی پور زرومی، سیدحسین. (۱۳۸۳). گفتمان‌های امنیت ملی در جمهوری اسلامی ایران. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.

محمدپور، علی. (۱۳۹۰). جغرافیای کشور عراق با تأکید بر مسائل ژئوپلتیک. تهران: سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح

موحدی، علی. (۱۳۸۶). سیاست خارجی آمریکا و ایران. تهران: نشر خط پیوند

حسینی، حسین. (۱۳۷۶). روابط ایران و اسرائیل در دوران پهلوی. تهران: نشر برزگر.

آوری، پیتر. (۱۳۷۱). مساله فلسطین. ترجمه خسرو مهرپرور. تهران: نشر خوارزمی.

عاقلی، باقر. (۱۳۷۲). ایران و مساله فلسطین. تهران: نشر خوارزمی.

عدالت خواه، امیر. (۱۳۸۷). فلسطین در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. تهران: نشر آدینه.

ابراهیمی، حامد. (۱۳۸۹). اهمیت جغرافیایی و نقش مهم ایران در خاورمیانه. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.

امینی، فرامرز. (۱۳۹۰). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس. تهران: نشر نگاه نو

برزگر، کیهان. (۱۳۸۵). سیاست خارجی ایران در عراق جدید. تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.

تیشه‌یار، ماندانا و مهناز ظهیری‌نژاد. (۱۳۸۷). بررسی نقش جغرافیایی سیاسی عراق در روابط با همسایگان. تهران: نشر ذره

حاجی نیا، شاهرخ. (۱۳۷۸). فلسطین، پاره تن اسلام. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.

عاشوری، علی. (۱۳۷۶). موانع ساختاری توسعه اقتصادی در خاورمیانه. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران: دانشکده حقوق و علوم سیاسی.

مولانا، حمید. (۱۳۸۷). «سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت احمدی نژاد. تهران: نشر دادگستر.

رامشیری، حسین. (۱۳۷۲). بر فراز آسمان. تهران: نشر البرز.

صفائیان، ایرج. (۱۳۷۹). تاریخ روابط خارجی ایران در دوران پهلوی. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.

 ۲-۱- نظریه نو واقع‌گرایی (با تاکید بر اندیشه کنت والتز)

واقع گرایی در اوایل دهه ۱۹۸۰ به عللی نظیر ورود جنگ سرد و رقابت تبلیغاتی میان شرق و غرب و در واکنش به رفتارگرایی و موضوع وابستگی تجدید حیات یافت. در واقع نو واقع گرایی بیش از هر چیز تلاشی برای علمی کردن واقع‌گرایی است (سندرسون[۱] ۲۰۰۸، ۵).

طرفداران نئورالیسم بر این باورند که فضای نظام بین­المللی اصولاً برگرفته از دولت‌ها، سازمان‌های مختلف، ائتلاف بندی­های امنیتی راهبردی می­باشد که منطق نظام حاکم بر آن آنارشی است ولی هنجارهای خاص نظام بین­الملل که متأثر از منافع قدرت­های بزرگ مؤثر در روند امنیتی جهانی می­باشند بر ایجاد فضا یا محدود نمودن سطح تأثیرگذاری راهبردی – امنیت دولت‌ها تأثیر ویژه­ای دارد. بر این اساس کنت والتز از دو نظام بین­المللی دو قطبی و چند قطبی یاد می‌کند و معتقد است که فضای نظام بین­الملل دو قطبی برای حفظ ثبات و امنیت ملی مؤثر است.

والتز نگاهی مادی گرایانه به روابط بین‌الملل دارد که مورد نقد سازه انگاران و به خصوص ونت و راگی است. برای او هنجارها و قواعد مهم نیستند و آنچه اهمیت دارد توزیع توانمندی­های مادی است. عوامل زیادی را نمی‌توان جدا از ساختار اجتماعی تحلیل کرد که از طریق آن معنادار می­شوند. والتز به تغییرات فرهنگی که به شکل‌گیری نظام نوین دولتی منجر شد، توجه نمی‌کند، افراد را نمی‌توان بدون تعریف اجتماعی آنها به عنوان واحدهای اتمی پایه در نظر گرفت. می‌توان گفت که اکثر دولت‌ها و دولتمردان عقلانی عمل می­کنند؛ اما به نظریه­ای در این مورد نیاز هست که بگوید منافع و همچنین هویت­ها (و نیز عقلانیت) چگونه شکل می­گیرند (درخشنده ۱۳۸۹، ۴۱).

به بیان آدلر، نو واقع­گرایان ترجیح می­دهند با معرفت شناسی اثباتگری خود، روابط بین­الملل را صرفا با پاسخ­های رفتاری به نیروهای فیزیکی توضیح می­دهند که از بیرون بر ابژه­های مادی تأثیر می­گذارند. همان گونه که دسلر تأکید دارد: والتز با مفهوم «جامعه‌پذیری» و اینکه دولت‌ها در روند تعاملات خود «یاد می‌گیرند» چگونه رفتار کنند، عملاً مجبور است اهمیت قواعد و هنجارها را بپذیرد؛ اما به دلیل هستی شناسی مادی­گرایانه که معرفت شناسی اثبات گرایانه به او تحمیل می‌کند؛ نمی‌تواند آن را جذب چارچوب نظری خود کند (درخشنده ۱۳۸۹، ۴۲-۴۱).

هدف اساسی والتز اصلاح نظریه واقع‌گرایی کلاسیک و تقویت اندیشه­های محوری این نظریه در قالب یک نظریه پیچیده و منسجم روابط بین­المللی بوده است. والتز می­کوشد با تکیه بر اهمیت روش معرفت علمی در نظریه پردازی و نیز تأکید بر سیستم بین­المللی ساختارهای آن به عنوان واحدهای تحلیل، نظریه خود را سازمان بدهد. در این جهت، او مخالفان عمده واقع­گرایی، یعنی نظریه­های همبستگی متقابل و نظریه­های مارکسیستی متکی بر اهمیت پدیده­های اقتصادی، را از یک سو و نیز واقع­گرایان کلاسیک، نظیر مورگنتا و طرفداران نظریه­های سیستمی نظیر ریچارد روزکرانس، مورتون کاپلان و استانلی هافمن را از سوی دیگر مورد انتقاد قرار می­دهد. نکته مهمی که در روش والتز باید بدان توجه کرد این است که او در جنبه­های روش شناختی و معرفت شناختی به جای تأکید بر نظریات توماس کوهن و تحول پارادیمی او که در آن دوران مورد توجه محققان و دانشجویان روابط بین­الملل بود – بر نظریات ایمره لاکاتوش و «برنامه تحقیق» تأکید می­ورزد تا بدین وسیله با مهم جلوه دادن معرفت شناسی لاکاتوش، کار خود را در جهت اصلاح نظریه واقع‌گرایی از طریق افزودن مسائل جدید به آن توجیه نماید (ولی پور ۱۳۸۷، ۱۶۳).

کتاب نظریه سیاست بین‌الملل و انسان، دولت و جنگ از مهم‌ترین متون نظری روابط بین‌الملل محسوب می‌شود. والتز بی‌تردید علم گراست، از هر گونه قضاوت مورگنتایی درباره عقلانیت سیاست خارجی پرهیز می‌کند، به رغم اینکه او را اثبات‌گرا می‌دانند اما دقت در آرا او نشان می‌دهد که او از بسیاری از مفروضه‌های ساده انگارانه اثبات‌گرایی فاصله دارد و به همین دلیل برخی او را از نظر معرفت شناختی و روش شناختی ابطال گرا و یا لاکاتوشی می‌دانند (رابینسون[۲] ۲۰۱۰، ۶۳).

والتز معتقد است که ساختار نظام بین‌الملل، قدرت‌های بزرگ را وادار می‌کند تا توجه دقیقی به موازنه قدرت داشته باشد. ساختار آنارشیک نظام بین‌الملل، دولت‌های امنیت طلب را وادار می‌کند تا با یکدیگر بر سر قدرت به رقابت بپردازند؛ زیرا قدرت بهترین وسیله بقاست. در رئالیسم کلاسیک، طبیعت بشری علت اصلی رقابت نظامی و امنیتی بین قدرت‌های بزرگ است؛ در حالی که نئورئالیسم، آنارشی این نقش را بازی می‌کند.

«روبرت جرویس»، «جک اسنایدر» و استفن ون اورا» با توجه به مفهوم ساختاری موازنه تهاجمی – تدافعی، به تقویت نظریه نئورئالیسم پرداختند. آنها معتقدند که قدرت نظامی را در هر زمانی می‌توان به توجه به این امر که آیا به نفع تهاجم است یا تدافع، تقسیم بندی نمود. چنانچه تدافع، مزیت آشکاری نسبت به تهاجم داشته باشد و غلبه و تسخیر مشکل باشد، قدرتهای بزرگ انگیزه کمی برای استفاده از زور به منظور کسب قدرت خواهند داشت و به جای آن، توجه خود را حفظ آنچه دارند، متمرکز خواهند نمود. از طرف دیگر، چناچه تهاجم آسانتر باشد، دولت‌ها وسوسه می‌شوند تا بر یکدیگر غلبه نمایند که نتیجه آن جنگ‌های متعدد در نظام بین‌الملل خواهد بود. آنها استدلال می‌کنند که موازنه تدافعی – تهاجمی بیشتر به سمت تدافع و حفظ وضع موجود، قدرت‌های بزرگ را از تعقیب استراتژی‌های تهاجمی باز خواهد داشت (ولی‌پور ۱۳۸۷، ۱۷۲).

در مجموع می‌توان گفت بر اساس نظرات کنت والتز مهم‌ترین مولفه‌های نوواقع‌گرایی را می‌توان به شرح زیر بیان کرد:

اولاً، در روند سازمان دهی توازن منطقه‌ای، دولت‌ها به عنوان اصلی‌ترین کنشگر و بازیگر محسوب می‌شود. این امر را می‌توان انعکاس نقش دولت‌ها در سازمان‌دهی قدرت و همچنین ایجاد توازن بین بازیگرانی دانست که درگیر موضوع امنیت ملی خود هستند.

ثانیاً، رئالیست‌ها و نئورئالیست‌ها بر این اعتقادند که آنارشی ویژگی بسیار مهم نظام بین‌المللی محسوب می‌شود. این امر، به مفهوم آن است که هیچ گونه ثبات و تعادل دائمی وجود ندارد. از همه مهم‌تر اینکه قواعد آمره برای کنترل رفتار کشورها شکل نگرفته است. هیچ بازیگری نمی‌تواند به عنوان نیروی مرجع در روند تعادل و امنیت بین‌الملل ایفای نقش کند؛ بنابراین، تمامی بازیگران تلاش خواهند کرد تا زمینه‌های لازم برای تولید قدرت و دفاع از خود را فراهم آورند.

ثالثاً، از آنجا که سیاست بین‌المللی و توازن منطقه‌ای در شرایط آنارشی شکل می‌گیرد، بنابراین طبیعی است که تمامی دولت‌ها به دنبال افزایش قدرت و امنیت خود باشند. این امر نشان می‌دهد که توازن منطقه‌ای بدون توجه به انگیزه و رویکرد کشورها برای تولید قدرت حاصل نمی‌شود. به این ترتیب، طبیعی به نظر می‌رسد که سیاست خارجی واحدهای سیاسی در روند توازن منطقه‌ای در راستای افزایش قدرت و امنیت طراحی می‌شود.

رابعاً، سازماندهی توازن منطقه‌ای نیازمند آن است که کشورها از ابزارهای متنوعی برای تولید قدرت استفاده کنند. تاکتیک‌های دفاعی و امنیتی را می‌توان در زمره ابزارهایی دانست که دولت‌ها برای رسیدن به اهداف خود از آن بهره می‌گیرند.

موضوعاتی همانند نمایش قدرت، افزایش قدرت و تولید اعتبار برای تامین قدرت استنادی در زمره موضوعاتی محسوب می‌شود که توازن منطقه‌ای را حفظ می‌کند.

با توجه به مولفه‌های یاد شده، می‌توان به این جمع بندی رسید که ویژگی نظام بین‌الملل و به ویژه شکل توزیع قدرت، الگوی مناسبی برای تجزیه و تحلیل سیاست خارجی کشورها در روند توازن منطقه‌ای محسوب می‌شود. ضرورت‌های توازن منطقه‌ای ایجاب می‌کند که بازیگران بتوانند از قابلیت‌های درونی خود برای ارتقای ثبات و تعادل در شرایط رقابتی، همکاری جویانه و منازعه آمیز استفاده کنند (مصلی نژاد ۱۳۹۰، ۱۴۶-۱۴۵).

بنابراین، بر اساس مولفه‌های یاد شده به خوبی می‌توان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در رقابت با رقبای منطقه‌ای خود را به خوبی مورد تجزیه و تحلیل قرار داد که در ادامه این مبحث به آن پرداخته می‌شود.

[۱] sanderson

[۲] Robinson

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.