پیشینه تحقیق پند و اندرز ، ستایش ها و نکوهـش های فردوسی در شاهنامه دارای ۱۷۵ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مـقـدمّــه    ۷
فـردوسـی خـداوندگار اخـلاق    ۷
نـظرات دیـگران در مـورد شـاهـنامـه    ۱۰
نگاهی کوتاه به افسانه های زندگی شاعر در آثار قدیم    ۱۴
نام کنیه و تخلّص شاعر    ۱۷
زاد روز و زاد سال    ۱۸
خانواده ، پایگاه اجتماعی ، باورهای دینی    ۲۲
زبان فردوسی    ۲۵
آثار فردوسی :    ۲۶
اهداف فردوسی در سرودن شاهنامه    ۲۶
منابع فردوسی در سرودن شاهنامه    ۳۱
سال شمار زندگی فردوسی و پنج دوره ی شاهنامه سرایی وی    ۳۲
۱-سـتایـش هـای فـردوسـی در شـاهـنامـه    ۳۴
۱-۱-سـتایش یـزدان    ۳۴
ستایش خداوند توسط فردوسی در ابتدای کتاب :    ۳۹
ستایش فردوسی از خداوند در داستان سیاوش :    ۴۱
ستایش فردوسی از خداوند در ابتدای داستان کاموش کشانی :    ۴۲
ستایش فردوسی از خداوند در ابتدای داستان اکوان دیو :    ۴۳
ستایش های دیگرفردوسی از خداوند :    ۴۵
۱-۲   گفتار اندر ستایش پیغمبر و امام علی (ع)    ۴۷
۱-۳-ستایش سلطان محمود غزنوی :    ۴۹
اندر ستایش سلطان محمود در آغاز کتاب :    ۵۱
ستایش فردوسی از سلطان محمود در آغاز جنگ بزرگ کیخسرو با افراسیاب :    ۵۱
ستایش فردوسی از سلطان محمود در پادشاهی گشتاسب :    ۵۲
ستایش فردوسی از سلطان محمود در ابتدای داستان هفت خوان اسفندیار :    ۵۲
ستایش دیگری از سلطان محمود در شاهنامه :    ۵۲
ستایش فردوسی از سلطان محمود در آغاز پادشاهی داراب :    ۵۲
ستایش فردوسی از سلطان محمود در ابتدای پادشاهی اشکانیان :    ۵۲
دیگرستایش های فردوسی از سلطان محمود :    ۵۳
۱-۴-ستایش دیگر افراد در شاهنامه    ۵۳
ستایش ابومنصور محمد بن عبدالرزاق طوسی حاکم توس :    ۵۳
ستایش و یادکرد حیی قتیب :    ۵۵
ستایش علی دیلمی در شاهنامه :    ۵۶
ستایش فضل بن احمد اسفراینی وزیر سلطان محمود :    ۵۶
۱-۵ ستایش شخصیت ها و پادشاهان و قهرمانان درون شاهنامه توسط فردوسی :    ۵۷
فردوسی در ستایش دادگری فریدون :    ۵۷
ستایش رستم در شاهنامه توسط فردوسی :    ۵۸
۲٫ جلوه های خرد ، خردمندی و دانایی در کلام فردوسی :    ۵۹
۳٫ اندرز به دادگـری    ۶۹
۴-جـلـوه هـای نـیـکی و بـدی    ۷۶
نگاهی کوتاه به نبرد بین خوبی و بدی در شاهنامه    ۷۹
۵-جلوه های دانش    ۸۴
۶-سخن و سخنوری    ۸۶
۷-در نکوهش آز    ۹۰
۸-بی اعتباری دنیا ، سرانجام انسان ها و مرگ    ۹۶
جلوه های مرگ در کلام فردوسی    ۱۲۰
۹-توصیه به شادخواری    ۱۲۵
توصیه به شادخواری درکلام فردوسی :    ۱۲۷
۱۰-بـراعـت اسـتهـلال    ۱۲۹
۱۰-۱براعت استهلال در آغاز پادشاهی کاوس :    ۱۳۱
۱۰-۲براعت استهلال در آغاز داستان سهراب :    ۱۳۱
۱۰-۳براعت استهلال در آغاز داستان سیاوش :    ۱۳۲
۱۰-۴براعت استهلال در آغاز داستان کیخسرو :    ۱۳۳
۱۰-۵براعت استهلال در آغاز داستان فرود سیاوش :    ۱۳۳
۱۰-۶براعت استهلال در آغاز داستان دوازده رخ :    ۱۳۴
۱۰-۷براعت استهلال در آغاز داستان اسفندیار :    ۱۳۵
۱۱-توجّه به نام نیک و فرار از ننگ    ۱۳۶
۱۲-توجّه دادن به مکافات عمل    ۱۳۹
۱۳-بررسی دیگر موضوعات در کلام حکیم توس    ۱۴۲
۱۳-۱ سخنان فردوسی درباره ی فرزند    ۱۴۲
۱۳-۲ جلوه های زن در کلام فردوسی    ۱۴۴
۱۳-۳ مسئله ی تقدیر پروردگار و بخت و اقبال :    ۱۴۵
۱۳-۴ بیان مسائل مربوط به زبان :    ۱۴۵
۱۳-۵ راستی    ۱۴۶
۱۳-۶لزوم داشتن وزیر و همراه نیک :    ۱۴۶
۱۳-۷وفاداری :    ۱۴۶
۱۳-۸عجب و خودبزرگ بینی :    ۱۴۷
۱۳-۹نکوهش نادانی و سبکسری :    ۱۴۷
۱۳-۱۰خشم و تند خویی    ۱۴۷
۱۳-۱۱بخشش    ۱۴۸
۱۳-۱۲نکوهش پیری :    ۱۴۸
۱۳-۱۳ در سرکشی و نافرمانی از خداوند :    ۱۴۸
۱۳-۱۴ طلب بزرگی و رنج آن :    ۱۴۹
۱۳-۱۵ لزوم آزمودن دیگران    ۱۴۹
۱۳-۱۶ حسد    ۱۴۹
۱۳-۱۷ دیـــــو    ۱۴۹
۱۴-دقیقی شاعر در کلام فردوسی :    ۱۵۳
۱۴ – ۱ سخنان فردوسی درباره دقیقی در ابتدای کتاب    ۱۵۴
۱۴ – ۲ خواب دیدن فردوسی دقیقی را    ۱۵۵
۱۴ – ۳ سخن فردوسی و نکوهیدن او مر دقیقی را    ۱۵۶
۱۵-بیان مسائل و موضوعات شخصی در توسط فردوسی    ۱۵۷
داستان یار مهربان فردوسی در سرآغاز داستان بیـﮊن و منیـﮊه    ۱۵۸
گله ی فردوسی از پیری و دهر :    ۱۵۹
گله ی فردوسی از مرگ فرزند خویش    ۱۶۱
۱۶-سرنام داستانها :    ۱۶۳
۱۷-سرآغاز یا مقدمه ی کتاب    ۱۶۵
گفتار اندر آفرینش عالم    ۱۶۵
گفتار اندر آفرینش مردم    ۱۶۷
گفتار اندر آفرینش آفتاب و ماه    ۱۶۸
گفتار اندر فراهم آوردن شاهنامه    ۱۶۸
کتابنامه :    ۱۷۰

منابع

شفیعی کدکنی ، محمدرضا . دانش و خرد فردوسی ، بی تا ، بی جا

شفیعی کدکنی ، محمدرضا . تازیانه های سلوک ، سخن ، تهران ۱۳۷۶

وحیدی ، حسین . پژوهش هایی در آرمان پارسایی در ایران ، نیک اندیش ، تهران ۱۳۵۵

هینلز ، جان . شناخت اساطیر ایران ، ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی ، چشمه ، چاپ اول، تهران ۱۳۶۸

بهار ، مهرداد . پژوهشی در اساطیر ایران ، آگاه ، چاپ دوم ، تهران ۱۳۷۶

بهار ، ملک الشعرا . تاریخ سیستان ، پدیده ی خاور ، چاپ دوم ، تهران ، ۱۳۶۶

سعدی ، مصلح الدین مشرف بن عبدالله . بوستان ، به تصحیح خزائلی ، جاویدان ، چاپ اول ، تهران ۱۳۷۵

شالیان ، زار . گنجینه های حماسه های جهان ، علی اصغر سعیدی ، چشمه ، تهران ، ۱۳۷۷

قبادیانی ، ناصر خسرو . شرح سی قصیده ، مهدی محقق ، توس ، چاپ ششم ، تهران ۱۳۷۵

قریب ، مهدی . بازخوانی شاهنامه فردوسی ، توس ، چاپ اول ، تهران ۱۳۶۹

زنر ، آرسی . زروان یا معمای زرتشتیگری ، ترجمه دکتر تیمور قادری ، فکر روز ، تهران۱۳۷۵

ستوده ، غلامرضا . نمیرم از این پس که من زنده ام ، دانشگاه تهران ، چاپ اول ، تهران ، ۱۳۷۴

جلال متینی ، فردوسی در هاله ای از افسانه ها ، شاهنامه شناسی ، جلد ۱ ، انتشارات بنیاد شاهنامه شناسی ، ۱۳۷۵ ، ص ۱۲۳

خالقی مطلق ، جلال . یکی مهتری بود گردن فراز ، مجله ی دانشکده ادبیات ، دانشگاه فردوسی مشهد ، شماره ۲ ، سال ۱۳ ، تابستان ۱۳۵۶

فردوسی ، ابوالقاسم . شاهنامه چاپ تصویری از روی چاپ ژول مل ، ج ۱ ، دیباچه ی مل ، ترجمه جهانگیر افکاری ، تهران ۱۳۶۳

فردوسی ، ابوالقاسم . داستان های نامور باستان ، به تصحیح محمد دبیرسیاقی ، قطره ، چاپ اول ، تهران ۱۳۷۸

مـقـدمّــه

فـردوسـی خـداوندگار اخـلاق

امروزه همه کس می داند که فردوسی بزرگترین شاعر ایران ، و شاهنامه ی او ارزنده ترین شاهکار جاودانی زبان و اندیشه و فرهنگ ایرانی است و بسیاری از محققان بحّق آن را بزرگترین حماسه ی جهان خوانده اند . ( ریاحی ، ۱۳۷۲ : ۵ )

فردوسی علاوه بر آن که شناسنامه ی معتبر از پیشینه و فرهنگ ملّت ماست ، کارنامه ی روشن و افتخار آمیز تربیت ، ادب ، اخلاق و آرمان های ملّتی است که از پیشگامان فضیلت و آزادگی در جهان به شمار می روند .

هدف فردوسی از نظم داستـان های حـمـاسی و بزرگداشت قهرمانان تجسم و ارائه ی انسان های برتری است که با استفاده از نیروی بدنی و سجایای اخلاقی ، رهایی بخش ایران و ایرانی از شرّ دشمنان و زمینه ساز پیشرفت هموطنان خویش در جهت کمال و سربلندی است.

از جمله عواملی که به این منظومه پهلوانی عظمت بخشیده و آن را در ردیف آثار فناناپذیر اخلاقی قرار داده است ، این خصوصیت است که جنگ و جدال ها در شاهنامه برای ارضای حسّ خودخواهی انجام نمی گیرد و در پـشت صحـنه ی این جنگ ها اهداف متعالی دنبال می شود و آن هدف -مکافات عمل- به عنوان یکی از بزرگترین قوانین اخلاقی شاهنامه است.

در عصری که شاعرانی چون فرخّی ، منوچهری ، عنصری به مدح و تملق از شاهان جبّار و به اصطلاح حامی ادب می پردازند و از زر آلات خوان می سازند و از نقره دیگدان می زنند و ارزش والای قلمی را که خداوند سوگند خورده است به انحطاط می رسانند ، فردوسی با سرودن شاهنامه به ستایش ارزش های اخلاقی متعالی و پرورش کمالات اخلاقی می پردازد و در خلال رزم و بزم و در قالب داستان به بیان عالی ترین نکات اخلاقی می پردازد .

اساس حکمت و جهان بینی او در مبارزه ی دائم بین خیر و شر و نیکی و بدی است . او به بیان دلاوری و کوشش پهلوانان در زیر فشار و تأثیر تقدیر می پردازد و در عین حال در قالب ابیاتی زیبا به ناپایداری و بـی اعتباری جهان و فناپذیـربـودن دولـت ها و قــدرت ها اشاره می کند.

استاد توس در سراسر نامه ی ورجاوند خود از بیان حکمت و اندرز بازنمی ماند و در آغاز و پایان داستان ها و یا در میان آن ها در هنگام جلوس پادشاهان ، انقراض سلسله ها و یا کشته شدن پهلوانان زبان به پند و اندرز می گشاید و شاهان خود کامه را به زودگذر بودن قدرت و شوکت اندرز می دهد و به عدالت خواهی فرامی خواند .

فردوسی نمونه یک «مرد ایده آل» است . نکات اخلاقی و حکمت آمیزی که در شاهنامه به چشم می خورد ، قبل از هر چیز در وجود خود فردوسی و شخصیت او معنا و مفهوم یافته است . در قریب شصت هزار بیتی که سروده است در تمام موارد ، ادب و احترام را که از صفات بارز شخصیت خودش می باشد ، حفظ نموده است .

یعنی درباره ی فردوسی می توان ادّعا کرد ، که اگر پند و اندرزی داده ، پیش از همه خود به آن ها عمل کرده است ، و شاید یکی از رازهای ماندگاری فردوسی همین سجایای اخلاقی نهادینه در وجود خود شاعر است ، چرا که اگر چنین نبود گفتار بدون کردار او چنین بر خوانندگـان تأثیـر نمی گـذاشت و شاهـنامه را بعد از گذشت قـرنها چنین در اذهان زنـده نگه نمی داشت .

فردوسی گاهی احساسات تأثر آمیز خود را بیان نموده است اما لفظی را ادا نکرده است که از دایره ی ادب و احترام خارج باشد . آن هنگام که از خوی اهریمنی و ناپاکی ضحّاک فرزند مرداس سخن می گوید لفظی رکیک بر زبان نمی آورد و خواننده از خلال سطور به کنه و حقیقت موضوع وقوف می یابد .

به خون پدر گشـت همداسـتان                            ز دانا شنیدم مـن این داستان

که : « فرزندِ بَد گر بود نـرّه شـیر                           به خون پدر هـم نباشـد دلیر

مگر در نهانش سخن دیگر است                            پژوهنده را راز با مادر اسـت.»

کوتاه سخن این که فردوسی از خصایل منفی بشر متنفر است و خصلت های زشت بشری را نکوهش می کند .

پند و اندرزها به نیکی و دادگری ، توجّه به نام نیک و فرار از ننگ ، نکوهش آزمندی ، ستایش ها و مدح ها ، و به طور خلاصه ارائه و بررسی سخنان فردوسی در شاهنامه با عنوان «حضور فردوسی در شاهنامه» موضوع اصلی این تحقیق می باشد ، همان طور که گفته شد پرداختن به این موضوع بر روی شاهنامه ی فردوسی برای بار اوّل است که صورت می گیرد و هیچ پیشینه ی تحقیقی در این زمینه در آثار فارسی و غیر فارسی وجود ندارد . امید است که نگارنده با بضاعت اندک دانش و زمان توانسته باشد در پرداخت به موضوع حقّ مطلب را ادا نموده باشد .

نـظرات دیـگران در مـورد شـاهـنامـه

درباره ی فردوسی و شاهنامه ی سترگش از همان سال های ابتدای نگارش این اثر بزرگ سخنان فراوانی رفته است . استادانِ ایرانی و غیرایرانی درباره ی بزرگی و عظمت شاهنامه و فردوسی نظر داده اند ، البته درباره ی عظمت و بزرگی شاهنامه و فردوسی ، وجود خود شاهنامه کافی می باشد ، امّا در این جا به ذکر چند مورد از سخنان بزرگان درباره ی شاهنامه پرداخته می شود :

اگر بخواهیم از متون کهن مثالی برای این موضوع بیاوریم می توانیم از اسدی طوسی یاد کنیم. اسدی طوسی ستایشگر و نخستین مقلّد فردوسی است . اسدی به تقلید از شاهنامه ی فردوسی حماسه ای سرود به نام گرشاسبنامه و به سال ۴۵۸ در نخجوان آن را به نام ابودلف پادشاه آن دیار به اتمام رسانید .

از اسدی علاوه بر گرشاسبنامه ، لغت فرس ( کهن ترین فرهنگ فارسی موجود ) و پنج قصیده ی مناظره بر جای مانده است و نیز کهن ترین دستنویس موجود فارسی ، الابنیه عن حقایق الادویه به خط او موجود است با تاریخ ۴۴۷ هجری . اسدی همزمان با بازپسین روزهای فـردوسی در طـوس بـه دنیـا و در آن محیط هنوز رنگ و بوی فرهنگ ایرانی و داستان های ملّی را داشت پرورده و بالیده شد . بعدها به شمال غرب ایران رفت و در آن جا به تشویق وزیران ابودلف پادشاه نخجوان را به نام او سرود . (ریاحی ، ۱۳۷۲ : ۲۰۷ )

«یکی کار جستم همی ارجمند                    که نامم شود زو به گیتی بلند

دو پرورده ی شاه بدخواه سوز                    یکی داد ورز و یکی دین فروز

به بگماز یک روز نزدیک خویش                  مرا هر دو مهتر نشاندند پیش

بسی یاد نام نکو رانده شد                         بسی دفتر باستان خوانده شد

ز هرگونه رایی فکندند بن                         پس آن گه گشادند بند سخن

که فردوسی طوسی پاک مغز                      بداده ست داد سخنهای نغز

به شهنامه گیتی بیاراسته ست                      بدان نامه نام نکو خواسته ست»

( اسدی ، ۱۳۱۷ : ۱۴- ۱۳ )

نکته اینجاست که آوازه ی شاهنامه ی استاد توس باگذشت نیم قرن به دورترین نقاط ایران رسیده بود و مخصوصاً در آذربایجان و آران که داستان های ملّی ایرانی مورد توجّه بود – و دیوان های شاعران آن سامان چون قطران و خاقانی مؤیـد ایـن معنـی است – در بـزم بزرگان « بسی دفتر باستان » خوانده می شد . (ریاحی ، ۱۳۷۲ : ۲۰۸ )

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.