پیشینه تحقیق کاربرد آرتمیا در تغذیه آبزیان و تکنیک های غنی سازی آرتمیا دارای ۵۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱-۱-مقدمه    ۹
۱-۲- کلیات    ۱۳
۱-۲-۱- بررسی عمومی آرتمیا    ۱۳
۱-۲-۲- تاریخچه آرتمیا    ۱۳
۱-۲-۳- اهمیت اقتصادی آرتمیا    ۱۴
۱-۲-۴- مزایای استفاده از آرتمیا برای پرورش دهندگان و آبزیان    ۱۵
۱-۲-۵- کاربرد آرتمیا در تغذیه آبزیان    ۱۵
۱-۲-۵-۱- سیست های پوسته زدایی شده    ۱۶
۱-۲-۵-۲- ناپلیوس تازه تفریخ یافته    ۱۶
۱-۲-۵-۳- متاناپلیوس    ۱۷
۱-۲-۵-۴- آرتمیای جوان و بالغ    ۱۷
۱-۲-۵-۵- آرتمیا های خشک و منجمد تحت سرمای شدید    ۱۷
۱-۲-۵-۶- استفاده از آرتمیا به عنوان حامل    ۱۷
۱-۲-۶- غنی سازی    ۱۸
۱-۲-۶-۱-  تکنیک های غنی سازی آرتمیا    ۱۹
۱-۲-۶-۱- ۱- تکنیک غنی سازی انگلیسی    ۱۹
۱-۲-۶-۱-۲-  تکنیک غنی سازی ژاپنی    ۲۰
۱-۲-۶-۱-۳- تکنیک غنی سازی فرانسوی    ۲۰
۱-۲-۶-۱-۴- تکنیک غنی سازی بلژیکی    ۲۱
۱-۲-۶-۲-  اهمیت غنی سازی    ۲۲
۱-۲-۶-۳- معایب غنی سازی    ۲۲
۱-۲-۶-۴-  عوامل موثر بر میزان استفاده از ماده غنی سازی    ۲۳
۱-۲-۶-۵-  اساس غنی سازی خوب    ۲۴
۱-۲-۶-۶-  انواع رژیم های غذایی برای غنی سازی اسیدهای چرب آرتمیا    ۲۵
۱-۲-۶-۶- ۱-  غنی سازی با امولسیون چربی و اسیدهای چرب    ۲۵
۱-۲-۶-۶- ۲-  فسفولیپیدها    ۲۵
۱-۲-۶-۶- ۳-  ویتامین ها    ۲۶
۱-۲-۷- عوامل موثر در ترکیب اسیدهای چرب ناپلیوس آرتمیا    ۲۷
۱-۲-۷-۱- ژنتیک    ۲۷
۱-۲-۷-۲-  عوامل محیطی (اختلافات تغذیه ای والدین)    ۲۷
۲-پیشینه تحقیق    ۲۹
۲-۱- تاریخچه غنی سازی با اسیدهای چرب    ۲۹
۲-۲- دلایل غنی سازی با اسیدهای چرب    ۲۹
۲-۳- غنی سازی اسیدهای چرب ضروری در ناپلیوس آرتمیا    ۳۰
۲-۴- مروری بر مطالعات گذشته    ۳۳
منابع    ۳۵

منابع

آق، ن. و نوری، ف.، معرفی یک گونه بکرزای آرتمیا از حوالی دریاچه ارومیه و مقایسه مورفولوژیکی آن با A.urmiana، اولین کنگره جانورشناسی ایران، ۴۵ص.

آق، ن.، ۱۳۸۱٫ بررسی بیولوژیکی و اکولوژیکی آرتمیا ارومیانا. گزارش نهایی طرح تحقیقات ملی، ۱۵۰ ص.

نوری، ف.، گزارش نهایی طرح تحقیقاتی بررسی مرفولوژی، تولیدمثل و مراحل رشد آرتمیای دریاچه ارومیه، گزارش علمی معاونت پژوهشی دانشگاه ارومیه، ایران، ۷۴ ص.

آذری تاکامی، ق.، مشکینی، س.، رسولی، ع. و امینی، ف.، ۱۳۸۶٫ بررسی اثرات تغذیه ای ناپلیوس آرتمیا ارومیانا غنی شده با ویتامین C روی رشد، درصد بقا و مقاومت در برابر استرس های محیطی در لاروهای قزل آلای رنگین کمان، پژوهش و سازندگی، شماره ۶۶، صفحات: ۳۲-۲۵٫

کاظمی، ا.، ۱۳۸۹٫ جایگزینی روغن ماهی با روغن های گیاهی برای غنی سازی ناپلی آرتمیا جهت تغذیه لارو قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)و بررسی تاثیر آن بر رشد، بازماندگی و مقاومت در برابر استرس اکسیژن، شوری و دما. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه. ۱۰۲ ص.

جواهری بابلی، م.، متین فر، ع. و آق، ن.، بررسی اثرات زیستی ناپلیوس آرتمیا غنی شده با اسیدهای چرب غیراشباع بلندزنجیره به عنوان غذای آغازین برای لارو ماهی آزاد دریای خزر(Salmo trutta caspius). مجله علوم محیطی ۱۱، صفحات ۶۴-۵۵٫

مناف فر، ر.، غنی سازی ناپلیوس Artemia urmiana با امولسیون اسیدهای چرب و جلبک دونالیلا و بررسی متابولیسم HUFA تحت انکوباسیون سرد. پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس تهران، ۷۹ ص.

Girri, S.S., Sahoo, S.K., SHU, B.B., Sahu, A.K., Mohanty, S.n., Mohanty, P.k & Ayyappan, S., 2002. Larval survival and growth in Wallago attu (Bloch and Schneider): effects of light. Photoperiod and feeding regimes. Aquaculture, 213: 157-161.

Kim, J., Massee, K.C. & Hardy, R. W., 1996. Adult Artemia as food for first feeding coho salmon (oncorhynchus kisutch). Aquaculture, 144: 277-226.

Evans, R.P., Zhu, P., Parrish, C.C. & Brown, J.A., 2000. Lipid and amino acid metabolism during early development of marine fish. In: F. Shahidi (Eds.), Seafood in Health and Nutrition Transformation in Fisheries and Aquaculture, Global Perspective, Science Tech Publishing Company, St.John’s, Newfoundland, Pp: 477-493.

Ahmadi, M.R., Leibovitz, H. & Simpson, K.L., 1990. Nutrient composition of Iranian brine shrimp (Artemmia urmiana). Comparative Biochemistry and  Physiology- Part B, 95(2): 225-228.

Lavens, P., Leger, P. & Sorgeloos, P., 1989. Manipulation of the fatty acid profile in Artemia offspring produced in intensive culture systems. In: De Pauw, N., Jaspers, E., Ackefors, H., Wilkins, N. (Eds.), Aquaculture: A Biotechnology in Progress. European Aquaculture Society, Bredene, Pp: 731–۷۳۹٫

Lavens, P. & Sorgeloos, P., 1996. Manual on the production and use of live food for aquaculture. Food and Agriculture Organisation. Fisheries Technical Paper. FAO, Rome. 295 p.

 ۱-۱-مقدمه

یکی از مشکلات موجود در پرورش ماهیان، پرورش مراحل اولیه یا نوزادی آن ها است که دارای رشد بطئی همراه با تلفات بالا می باشد (Girri et al., 2002). در پرورش لارو آبزیان اصلی ترین مسئله، تامین غذایی مناسب با کیفیت بالاست که به راحتی توسط لارو آن ها پذیرفته و هضم شود (Kim et al., 1996). منابع عمده انرژی متابولیک در طول مراحل جنینی و لاروی قبل از تغذیه فعال در ماهیان، چربی ها و اسیدهای آمینه می باشند. در زمان تخم گشایی، لارو دارای کیسه زرده، مقادیر بالایی از این منابع انرژی را دارد اما میزان آن ها در طول مرحله تغذیه درونی کاهش می یابند (Evans et al., 2000)، بنابراین لارو با تغذیه آغازین، به غذای زنده ای نیاز دارد که به اندازه کافی این منابع انرژی را دارا باشد.

به دلیل متناسب نبودن اندازه دهان لارو بسیاری از ماهیان دریایی و برخی از ماهیان آب شیرین با ذرات غذای مصنوعی و عدم تامین نیازهای غذایی لاروها توسط این نوع مواد غذایی، استفاده از آنها در مراحل اولیه لارو آبزیان امکان پذیر نمی باشد در حالی که استفاده از غذای زنده در پرورش لارو آبزیان مختلف با رژیم غذای طبیعی آن ها همخوانی دارد و بیشتر قابل پذیرش و استفاده است (آق، ۱۳۸۱). پرورش موفقیت آمیز آبزیان به قابلیت دسترسی به غذای مناسب بستگی دارد تا بتواند رشد و خصوصاً سلامتی را در مراحل نوزادی و لاروی تضمین نماید.

استفاده از غذای زنده در تغذیه آغازین بسیاری از گونه های پرورشی ماهی و میگو جهت بهبود وضعیت تغذیه ای، ضریب رشد و کاهش میزان تلفات لاروها از پیشرفت شایان توجهی در امر آبزی پروری به شمار می رود. امروزه در بین غذاهای زنده مورد استفاده در تغذیه آبزیان مختلف از جمله پرورش میگوهای پنائیده، میگوی دراز آب شیرین، پرورش ماهیان دریایی و آب شیرین و ماهیان آکواریومی، از ناپلئوس های آرتمیا، در سطح وسیعی به عنوان غذای آغازین استفاده می شود (آذری تاکامی و همکاران، ۱۳۸۶).

ناپلی آرتمیا به عنوان بهترین غذای زنده قابل دسترس، به طور وسیع برای پرورش لارو ماهیان دریایی و سخت پوستان در تمام جهان مورد استفاده قرار می گیرد (Laven et al., 1989). مهم ترین عامل برای استفاده از آرتمیا به عنوان غذای زنده، ارزش غذایی آن به خصوص در مرحله ناپلیوس است که دارای بیش از ۶۰ درصد پروتئین و ۱۵ درصد چربی بوده و همچنین کلیه اسیدهای آمینه ضروری و اکثر اسیدهای چرب را در حد مطلوب دارا می باشد (Ahmadi et al., 1990).

با وجود میزان بالای پروتئین و چربی، نتایج تحقیقات انجام شده بیانگر این موضوع می باشد که اکثر گونه های آرتمیا از جمله آرتمیا اورمیانا (Artemia urmiana) دارای مقادیر اندکی از اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیر سری امگا ۳^[۱] به خصوص اسید ایکوزاپنتانوئیک^[۲] بوده و فاقد اسید چرب دوکوزاهگزانوئیک^[۳] هستند (Watanabe, 1993). لذا غنی سازی ناپلیوس آرتمیا جهت بالا بردن ارزش غذایی آن امری ضروری است.

مطالعات نشان داده اند که اسیدهای چرب ضروری (EFA) از قبیل دکوزاهگزانوئیک اسید ( DHA ،۳-n22:6)، ایکوزاپنتانوئیک اسید ( EPA،۳-n20:5) و آراشیدونیک اسید ( ARA،۶-n20:4) در تغذیه لارو ماهیان اهمیت زیادی دارند (Takeuchi.,1997; McEvoy et al., 1998; Sargent et al., 1999; Estevez et al., 1999). این اسیدهای چرب جزء فسفولیپیدها هستند که ساختار حساسی دارند و از اجزای فیزیولوژیکی غشای سلول های اکثر بافت ها به شمار می روند. با این وجود، معمولاً در مراحل اولیه تغذیه لاروی از غذای زنده از قبیل روتیفر و آرتمیا استفاده می شود که به طور طبیعی از لحاظ این اسیدهای چرب فقیر هستند. بنابراین، غنی سازی غذاهای زنده با چربی های غنی از اسیدهای چرب ضروری، برای رشد بهتر و بقا در طول دوره دگردیسی ضروری می باشد (Rainuzzo et al., 1997).

این غذاهای زنده (آرتمیا و روتیفر) صافی خوار^[۴] هستند و به طور موفقیت آمیزی به عنوان حامل زیستی، از طریق روش غنی سازی برای انتقال مواد مغذی ضروری برای لاروهای شکارچی به کار می روند (Leger et al., 1986; Citarasu et al., 1998; Immanuel et al., 2004). آرتمیا طی فرایند غنی سازی می تواند به عنوان حامل مواد مختلفی نظیر انواع ترکیبات مغذی (Watanabe et al., 1983)، عوامل ضدمیکروبی (Dixon et al., 1995a,b) و انواع واکسن ها (Campbell et al., 1993) عمل کند و برای انتقال پروبیوتیک ها و ترکیبات تحریک کننده سیستم ایمنی به منظور افزایش مکانیسم دفاعی میزبان (Gatesoupe, 1999) استفاده شود و ممکن است همه این ها با بهبود خواص میکروفلورهای داخل سیستم گوارشی، تاثیر مثبتی روی موجود میزبان داشته باشند.

قابلیت استفاده از آرتمیا به عنوان منبع مناسب اسیدهای چرب ضروری، اسیدهای آمینه، ویتامین ها، رنگدانه ها، آنتی بیوتیک ها و هورمون ها باعث گردیده تا این موجود از جایگاه ویژه ای برخوردار باشد و روز به روز بر اهمیت و دامنه استفاده از آن افزوده شود (Bengeston et al., 1991). غنی سازی آرتمیا با مواد ذکر شده می تواند با بهبود رشد، بقا و مقاومت لارو تاثیر بسزایی بر افزایش تولیدات آبزی پروری داشته باشد (Van Stappen., 1996).

طبق مطالعات صورت گرفته روی غنی سازی آرتمیا با اسیدهای چرب و روغن ها، اختلاف در میزان اسیدهای چرب EPA و DHA در آرتمیای غنی شده، تفاوت میزان این اسیدهای چرب را در منابع محیط غنی سازی از لحاظ کمی و کیفی (مثلاً روغن ماهی یا جلبک) نشان می دهد.

افزایش جهانی تولیدات آبزی پروری و کاهش ذخایر ماهیان مورد استفاده جهت تولید روغن ماهی، یافتن جایگزینی برای روغن ماهی در جیره غذایی ماهیان پرورشی را به مشکلی اساسی در صنعت آبزی پروری تبدیل کرده است (Bell et al., 2002; Mourente et al., 2005). روغن های گیاهی که غنی از اسیدهای چرب غیراشباع ۱۸ کربنی (C₁₈ PUFA) و اکثراً عاری از اسیدهای چرب غیراشباع گروه امگا ۳(n-3 HUFA) شامل ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) که به مقادیر زیاد در روغن ماهی یافت می شوند، نماینده های شاخصی برای این جایگزینی می باشند (Mourente et al., 2005; Huang et al., 2007). تولید جهانی روغن های حاصل از دانه های گیاهی در سال های اخیر به طور پیوسته افزایش یافته، به طوری که قیمت آن ها نسبتاً ثابت و قابلیت دسترسی آن ها بیشتر شده است. در میان روغن های گیاهی آفتابگردان و کلزا و سویا، روغن کلزا نتایج بهتری از لحاظ میزان اسیدهای چرب برای غنی سازی ناپلی آرتمیا داده است (کاظمی، ۱۳۸۹) همچنین روغن کلزا به میزان زیادی در داخل کشور تولید می شود بنابراین استفاده از این روغن، به دلیل داشتن مقادیر بالایی از اسیدهای چرب ۱۸ کربنه نظیر اسید لینولئیک و اسید لینولنیک می تواند نیازهای ماهیان آب شیرین و لب شور را به اسیدهای چرب تامین نماید، به همین دلایل در این تحقیق از این روغن استفاده شد. با توجه به تحقیقاتی که قبلاً در پژوهشکده آرتمیا در ارتباط با استفاده از آرتمیای غنی شده با روغن های گیاهی از جمله روغن کلزا در تغذیه لارو ماهی قزل آلا انجام شده است، می توان پیش بینی کرد که جایگزینی کامل این روغن به جای روغن ماهی در غنی سازی آرتمیا، می تواند وابستگی به روغن ماهی را که عمدتاً از خارج از کشور وارد می شود از بین برد که این امر می تواند به توسعه صنعت آبزی پروری کمک قابل توجهی نماید.

میزان موفقیت در اصلاح پروفیل اسیدهای چرب ناپلیوس تحت تاثیر رژیم غذایی غنی سازی، شرایط غنی سازی و گونه آرتمیا قرار می گیرد. اگرچه درباره غنی سازی ناپلیوس آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا با غلظت های متفاوت روغن ها تحقیقات متعددی صورت گرفته است، ولی درباره بهینه سازی غنی سازی ناپلیوس آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا با روغن کلزا به منظور تعیین شرایط بهینه برای غنی سازی آن ها و مقایسه آن ها از این لحاظ تحقیقی صورت نگرفته است. بدین جهت و با توجه به اهمیت بسیار زیاد ترکیب اسیدهای چرب در تغذیه آغازین لارو میگو و ماهیان پرورشی و افزایش مقاومت آن ها در برابر استرس های محیطی و نیز افزایش ارزش غذایی ناپلیوس ها برای پرورش لارو آبزیان لازم است که شرایط بهینه غنی سازی ناپلیوس آرتمیا ارومیانا و آرتمیا فرانسیسکانا مورد بررسی قرار گیرد که در تحقیق حاضر سعی شده تا تراکم ناپلی، غلظت روغن و زمان بهینه برای حداکثر غنی سازی و بقای این دو گونه با روغن کلزا به دست آید. امید است که نتایج حاصل از این تحقیق گامی در پیشرفت و توسعه بیشتر صنعت آبزی پروری کشور باشد.

۱-۲- کلیات

۱-۲-۱- بررسی عمومی آرتمیا

آرتمیا سخت پوست نسبتاً کوچک و ظریفی است که از آب های شور تا خیلی شور که میزان املاح آن ها ممکن است تا چند برابر آب دریا باشد، زندگی می کند. اسم و جنس این سخت پوست به زبان لاتین با توجه به شکل ظاهری آن آرتمیا به معنی گوشواره آبی می باشد. در زبان انگلیسی به آن Artemia یا Brine shrimp می گویند. طول آرتمیا در نرها حدود mm 12-8  و در ماده ها mm 15-10 است البته گاهی ممکن است طول آن ها به mm 20 هم برسد. نرها کوچکتر از ماده ها بوده و دارای یک جفت انبرک می باشند که آن ها را از ماده ها متمایز می سازد. مشخصه مهم ماده ها نیز داشتن کیسه تخمی است که در ابتدای ناحیه شکمی قرار می گیرد (Persoone and Sorgeloos, 1980).

۱-۲-۲- تاریخچه آرتمیا

با وجود اینکه بشر از زمان های بسیار قدیم به وجود آرتمیا در دریاچه های شور پی برده بود ولی اولین گزارش مکتوب درباره آرتمیا توسط Schlosser در سال ۱۷۵۶ میلادی به ثبت رسیده است. او آرتمیا را در نمونه های آبی که از آبگیرهای شور در نزدیکی Lymington انگلستان تهیه شده بود، مشاهده کرد (Sorgeloos, 1980).

بعد از وی لینه (Linnaeus) در سال ۱۷۵۸ میلادی آرتمیا را تحت عنوان خرچنگ آب شور (Cancer Salinas) نامگذاری نمود و در سال ۱۸۹۱ شخصی به نام لیچ آن را تحت عنوانArtemia salina نامگذاری نمود. البته قبل از این نامگذاری های علمی، بومیان مناطق مختلف دنیا، از زمان های بسیار قدیم آن ها را تحت عناوین مختلفی از جمله Verme de sale، Bahar el dud sofereg، Fezzan wurm، Brine worm، Salztierchen و غیره می شناختند. حتی سرخپوستان و لیبیایی ها از آن به عنوان خوراک انسان نیز استفاده می کرده اند (Sorgeloos, 1980). آرتمیای دریاچه ارومیه اولین بار در سال ۱۸۹۹ میلادی توسط شخصی به نام Gunther گزارش شد و در سال ۱۹۷۶ میلادی توسط Bowen و Clark به عنوان گونه ای جداگانه به نام Artemia urmiana شناخته و نامگذاری شد.

[۱]. Highly unsaturated fatty acid, HUFA

[۲]. EPA

[۳]. DHA

[۴]. Filter feeder

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.