پیشینه تحقیق بررسی مفهوم ازخودبیگانگی و دیدگاه اندیشمندان غرب و شناخت انسان  دارای ۵۵ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول: بررسی مفهوم ازخودبیگانگی و دیدگاه اندیشمندان غرب    ۱
۱-۱- بررسی مفهوم ازخودبیگانگی    ۱
۱-۲- انواع از خودبیگانگی    ۱
۱-۳- سابقه بحث    ۲
۱-۴- دیدگاه اندیشمندان غرب    ۳
۱-۴-۱- هگل و از خودبیگانگی    ۳
۱-۴-۲- فوئرباخ و از خودبیگانگی    ۴
۱-۴-۳- مارکس و از خودبیگانگی    ۵
۱-۵- بررسی و ارزیابی    ۶
فصل دوم:    ۸
شناخت انسان    ۸
۲-۱- اهمیت انسانشناسی    ۸
۲-۲- آفرینش انسان    ۹
۲-۳- ساحتهای وجودی انسان    ۱۳
۲-۴- دلایل اثبات روح    ۱۳
۲-۴-۱- شواهد تجربی    ۱۳
۲-۴-۱-۱- تلهپاتی    ۱۳
۲-۴-۱-۲-قرار گرفتن در آستانه مرگ    ۱۴
۲-۴-۱-۳- ارتباط با ارواح    ۱۷
۲-۴-۲- دلایل عقلی    ۱۹
۲-۴-۲-۱- ثبات شخصیت    ۱۹
۲-۴-۲-۲- تقسیمناپذیری روح و پدیدههای روحی    ۲۰
۲-۴-۲-۳- بینیازی از مکان    ۲۰
۲-۴-۳- دلایل قرآنی    ۲۱
۲-۵- هویت انسان    ۲۲
۲-۶- ابعاد روح و روان انسان    ۲۶
۲-۶-۱- بعد ادراکی    ۲۶
۲-۶-۱-۱- ادراک نظری    ۲۶
۲-۶-۱-۲- ادراک عملی    ۲۷
۲-۶-۲- بُعد گرایشی    ۲۷
۲-۷- تجرد روح    ۲۸
۲-۷-۱- منکران سرشت واحد    ۳۰
۲-۷-۲- پذیرش سرشت مشترک انسانی    ۳۰
۲-۷-۲-۱- دیو سرشتی انسان    ۳۰
۲-۷-۲-۲- نیک سرشتی انسان    ۳۱
۲-۸- فطریات انسان    ۳۲
۲-۸-۱- آگاهیهای فطری    ۳۲
۲-۸-۱-۱-قضایای بدیهی    ۳۲
۲-۸-۱-۲- ارزشها و ضد ارزشهای اخلاقی    ۳۳
۲-۸-۱-۳- خداشناسی    ۳۳
۲-۸-۲- گرایشهای فطری    ۳۴
۲-۸-۳- توانشهای فطری    ۳۶
۲-۸-۳-۱-توانایی یادگیری و درک    ۳۶
۲-۸-۳-۲- توانایی غلبه بر نفس و خواهشهای درونی    ۳۷
۲-۸-۳-۳- خلاقیت و نوآوری    ۳۸
۲-۸-۳-۴- سخنگویی، تفهیم و تفاهم    ۳۸
۲-۸-۳-۵- توانایی قرب ربوبی    ۳۹
منابع    ۴۵

 منابع

قرآن کریم

مطهری. مرتضی. مجموعه آثار، ج۴ و ۱۳ و ۱۹، قم. صدرا. ۱۳۷۷٫

مطهری، مرتضی. عدل الهی. چاپ دهم. قم. صدرا. ۱۳۵۷٫

مطهری، مرتضی. فطرت، قم. صدرا. ۱۳۷۰٫

مطهری، مرتضی. مقدمه­ای بر جهان­بینی اسلامی. قم. صدرا. بی تا.

مطهری، مرتضی، آزادی معنوی، قم. صدرا. ۱۳۹۰٫

مطهری، مرتضی، اسلام و مقتضیات زمان، قم، صدرا، ۱۳۷۶٫

مطهری، مرتضی، تکامل اجتماعی اسلام، قم، صدرا، ۱۳۷۶٫

خمینی، روح الله. چهل حدیث، قم. مؤسسه نشر امام خمینی. ۱۳۷۶٫

حافظ، شمس الدین محمد. دیوان حافظ. تصحیح خلیل رهبر. بی جا. صفی علیشاه. چاپ دوم. ۱۳۶۴٫

دریابندری، نجف. درد بی‌خویشتنی. تهران. نشر پرواز. ۱۳۶۶٫

خندان، علی اصغر. ادراکات فطری، قم. کتاب طه. ۱۳۸۳٫

طباطبایی، محمدحسین. المیزان. ترجمه محمدباقر موسوی، قم. جامعه مدرسین.ج۶٫ ۱۳۷۴٫

شیروانی، علی. سرشت انسان، قم. نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه ها. ۱۳۷۶٫

مصابح یزدی، محمدتقی، اخلاق در قرآن، موسسه امام خمینی، ج۲٫قم. ۱۳۷۸٫

مصباح یزدی، محمدتقی. دروس فلسفه اخلاق، قم. مؤسسه امام خمینی. ۱۳۸۰٫

مصباح یزدی، محمدتقی، خداشناسی کیهان­شناسی، انسان­شناسی، قم، مرکز انتشارات موسسه امام خمینی، ۱۳۸۴٫

 فصل اول: بررسی مفهوم ازخودبیگانگی و دیدگاه اندیشمندان غرب

۱-۱- بررسی مفهوم ازخودبیگانگی

واژه Alienation که در زبان فارسی غالباً به «از خودبیگانگی» ترجمه شده است، در فلسفه غرب سابقه طولانی دارد. ریشه این اصطلاح کلمه لاتینی “alius” به معنای «دیگر» است. پسوند “en” در زبان لاتین صفت ساز است. بنابراین “alien” به معنای منسوب به دیگری است. از صفت alien فعل alienate ساخته شده است، به معنای «از آنِ شخص دیگر کردن» یا به عبارت واضح­تر، «انتقال به غیر». سپس این کلمه، اسم فعل alienation به معنای «انتقال به غیر» (الیناسیون) ساخته شده است. مورد استعمال اصلی آن مناسبات حقوقی است به معنای سلب حقی از یک شخص و انتقال آن به شخص دیگر. اما با گذشت زمان، این مفهوم آن قدر توسعه پیدا کرده که در جامعه شناسی، روان­شناسی، فلسفه و حتی روان­پزشکی کاربرد دارد. در روان­شناسی و روان­پزشکی، الیناسیون عبارت است از حالت ناشی از اختلال روانی یا به اصطلاح «روانی» بودن. البته این معنا نیز با مفهوم حقوقی کلمه ارتباط دارد؛ زیرا از یک سو بیمار روانی، شخصی است که سلامت عقل خود را از دست داده است (عقل از او سلب شده است) و از سوی دیگر قانون پاره ای از حقوق چنین شخصی را سلب می کند و به ولی یا وارث او انتقال می دهد. این همان مفهوم قضایی «حجر» است. بنابراین «فرد الینه» از جهت قضایی معادل «محجور» خواهد بود[۱]. پس از بررسی مفهوم «الیناسیون»، نگاهی کوتاه به سیر تاریخی آن، به ویژه در فلسفه غرب، می­اندازیم.

۱-۲- انواع از خودبیگانگی

واژه از خودبیگانگی در طول تاریخ گاهی مفهومی با بار ازشی مثبت و گاهی نیز بار ارزشی منفی وضد ارزش داشته است. آنچه در محافل علمی و فرهنگی مطرح و در اینجا مدنظر است، کاربرد منفی آن است که در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد. اما به دلیل اینکه در گذشته این واژه بیشتر با بار ارزشی مثبت مورد استفاده قرار گرفته است، اشاره­ای کوتاه به معنای مثبت آن می­کنیم.

الیناسیون یا از خودبیگانگی به معنای مثبت یعنی وارستن از خود یا از خود بی­خود شدن است. از این رو، به معنای خلسه یا وجد و حال عرفانی است. اگر الیناسیون را به این معنا در نظر بگیریم، در واقع یک روش عرفانی است برای رسیدن به دانش حقیقی. در این صورت، در مقابل روش عقلانی قرار می­گیرد. در روش عقلانی انسان می­کوشد با تحلیل و ترکیب مفاهیم به حقایق جهان دست یابد، ولی در روش عرفانی، عارف برای رسیدن به حقیقت سعی می­کند از خویشتن خویش بیرون آید و حقیقت را در خود حقیقت درک کند.

بنابراین، تجربه عرفانی به معنای توضیح  رازهای نهفته هستی نیست، بلکه به معنای رفتن در دل این رازها و پذیرفتن آنها به همان صورت سربسته است. به همین دلیل است که در عرفان ایرانی در ستایش بیخودی و بیهوشی و نکوهش عقل و هوش مطالب زیادی بیان شده است.

۱-۳- سابقه بحث

با بررسی تاریخی موضوع در می­یابیم که سابقه این بحث به درازای تاریخ بشریت بوده است. چنانچه در ادیان پیش از اسلام این مباحث مطرح بوده است که در فصل دیدگاه اسلام آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

اما در تاریخ تفکر غرب در نظرات برخی از فلاسفه قدیمی یونان باستان این موضوع مطرح بوده است که به نمونه­هایی از آن اشاره می­گردد. فیلون اسکندرانی (حدود ۴۰م) این رگه عرفانی و شهودی را داخل در فلسفه و دیانت یهودی می­کند. در «سفر خروج» چنین آمده:

«موسی به خدا گفت: اینکه چون نزد بنی اسرائیل برسم و بدیشان گویم خدای پدران شما مرا نزد شما فرستاده است و از من بپرسند که نام او چیست، بدیشان چه بگویم که خدا به موسی گفت: هستم آنکه هستم و گفت به بنی اسرائیل چنین بگو: اهبه (هستم) مرا نزد شما فرستاد.»[۵]

تعبیر فیلون از این عبارت آن است که خدا می­گوید: ماهیت من هستی است و هستی قابل توصیف و بیان نیست؛ یعنی ذات خداوند را نه با اندیشه تحلیلی، بلکه با مراقبت عرفانی، جذبه و با بیرون آمدن از خویشتن می­توان دریافت، و کسانی را که نمی­تواننداین حال بی­خویشتنی را درک کنند، «ساکنان همیشگی تاریکی‌اند» و سخنان کسانی را که «در روشنایی زندگی می­کنند» باور ندارند.[۶]

در فلسفه نوافلاطونی قرن سوم نیز در آثار فلوطین (۲۰۵-۲۷۰م) این تعبیر به کار برده شده است. او نیز راه دستیابی به دانش حقیقی را بیرون شدن از خود و جذب شدن به سوی مطلوب می‌داند.[۷] چنانکه می­بینیم در فلسفه اشراقی و در یهودیت و مسیحیت قرون وسطایی و در عرفان ایران و به طور کلی در تفکر شهودی، بی­خویشتنی یا از خودبیگانگی ارزش مثبتی است. اما در عصر جدید، بخصوص از زمان هگل (۱۷۷۰-۱۸۳۱) به این سو، مفهوم از خودبیگانگی یا بی­خویشتنی معنای منفی پیدا می­کند و تقریباً در همه حوزه­های علوم انسانی، اعم از جامعه شناسی، روان­شناسی، فلسفه و حتی روان­پزشکی به عنوان یک آسیب و بحران که هویت انسانی را هدف قرار داده و او را نه تنها از مسیر کمال دور می­کند، بلکه سلامتی انسان را نیز تهدید می­نماید به کار رفته است. در اینجا برای آشنایی بیشتر با این مفهوم، به بیان فشرده برخی دیدگاه­ها درباره از خودبیگانگی می­پردازیم.

۱-۴- دیدگاه اندیشمندان غرب

در اینجا به بررسی برخی از دیدگاه‌های اندیشمندان مطرح غرب در خصوص مسأله‌ی از خودبیگانگی می‌پردازیم.

۱-۴-۱- هگل و از خودبیگانگی

در فلسفه هگل دست یافتن به دانش حقیقی (دانش مطلق) به معنای بازیافتن خویشتن است. هگل نیز مانند فلوطین معتقد است که دانش به معنای یگانگی داننده و دانسته است، اما به اعتقاد او این یگانگی با پیوستن انسان به خویشتن خویش حاصل می­شود، نه با بیرون آمدن از خویشتن. هگل بر این باور است که اندیشه باید بر پای خود بایستند تا دانش مطلق، حاصل شود. اما جذب معلوم در عالم به این معناست که عالم ساختار معلوم را بشناسد و از آنچه در درون آن می­گذرد سر درآورد. یعنی عالم در صندوقچه اسرار را باز کند و محتوای آن را بیرون ریزد. بدین ترتیب، اسراری باقی نمی‌ماند: نتیجه روش فلسفی یا تحلیلی توضیح اسرار است، این محور مرکزی اختلاف فلسفه هگل با تفکر شهودی است و گردش مفهوم بی­خویشتنی در عصر جدید و از مفهوم مثبت به منفی بر این محور صورت می­گیرد.

بنابراین، مفهوم بی­خویشتنی در عصر جدید و به ویژه در دست هگل وارونه می­شود. هگل مفهوم از خودبیگانگی را در حوزه­های مختلف از جمله در حوزه دین به کار می­برد و از مجموعه سخنان وی بر می­آید که وی دین را یکی از عوامل از خودبیگانگی انسان به معنای منفی آن می­داند. هگل معتقد است، دو نوع قانون داریم: ۱- قانون طبیعی ۲- قانون وضع شده. وی دین را مجموعه­ای از قضایا می­داند که از ناحیه مرجعی وضع شده و ما ملزم به تبعیت از آن هستیم و مبنای چنین دینی را اعتبار و اقتدار آن مرجع می­داند نه تشخیص عقل. به نظر هگل، یهودیت یک چنین دینی است. ویبر این باور است که پذیرفتن دین یعنی پذیرفتن قوانین وضعی و مقهور اراده غیرشدن و بیرون آمدن از امتداد وجودی خود. هگل این وضع را «بریدن» یا «فصل شدن» انسان از طبیعت خود می­داند؛ زیرا در این حالت، دیانت انسان که تعیین کننده رفتار اوست از طبیعت او نمی­جوشد، بلکه از بیرون بر او تحمیل می­شود. هگل جوهر از خودبیگانگی را در این نکته نهفته می­بیند که فرد انسان احساس می­کند حیات شخصیت فردی او خارج از ذات او، یعنی در جامعه و دولت وجود دارد. وی پایان از خودبیگانگی را عصر روشنگری می­داند که حقایق تقویت کننده بیگانگی کاهش می­یابد. انگیزه خارجی امری عینی و صد درصد محسوس و ملموس می­شود و دولت و سازمان دینی دیگر حقایقی هراس­انگیز و اضطراب آفرین نیستند، بلکه بخشی از عالم مادی هستند که در معرض بررسی و تحقیق علمی قرار می­گیرند.[۸]

هگل به از خودبیگانگی در حوزه اقتصاد نیز عنایت داشته و معتقد است تقسیم کار و تنوع آن انسان را از اینکه نیازهای خود را تأمین کند و به آنچه تولید می­کند نیازمندباشد، دور می­سازد و سبب اعتماد انسان به غیر خود (انسانهای دیگر و صنعت و فن) و پیدایش نیرویی برتر از انسان و حاکم بر او می­شود که از حیطه قدرت او خارج است و آن موجود بیگانه بر او مسلط می­شود.[۹]

۱-۴-۲- فوئرباخ و از خودبیگانگی

فوئرباخ، که در حقیقت واسطه فکری میان هگل و مارکس است، از خودبیگانگی هگل را در دین مطرح کرده است. فوئرباخ که یک فیلسوف ماتریالیست است، دین را عامل بزرگ از خودبیگانگی انسان می­شمارد. وی معتقد بود که آدمی حق، محبت و خیر را می­خواهد و چون نمی­تواند آنها را تحقق بخشد، آنها را به موجودی برتر، که نوع انسان آن را «الله» می­نامد، نسبت می­دهد و در وجود خدایی با این صفات مجسم می­سازد و به این طریق از خود بیگانه می­شود. به همین دلیل، وی دین را مانعی در راه پیشرفت مادی، معنوی و اجتماعی انسان تلقی می­کند. وی معتقد است که انسان در سیر خود برای رهایی از دین و به تعبیری از خودبیگانگی، سه مرحله را گذرانده یا باید بگذراند: در مرحله نخست، خدا و انسان در دامن دین به هم آمیخته بودند؛ در مرحله دوم، انسان از خدا کناره می­گیرد تا روی پای خود بایستد و مرحله سوم که فوئرباخ همه را به سوی تحقق بخشیدن به آن فرا می­خواند، مرحله علم انسانی است که انسان ماهیت خود را باز می­یابد، مالک جوهر خویش می­شود، نوع انسانی خدای انسان می­گردد و به جای رابطه خدا و انسان، رابطه نوع انسانی و انسان مطرح می­شود.[۱۰]

[۱]– دریابندری، نجف. درد بی‌خویشتنی. تهران. نشر پرواز. ۱۳۶۶٫ صص ۱و۲و۳٫

[۲]– حافظ، شمس الدین محمد. دیوان حافظ. تصحیح خلیل رهبر. بی جا. صفی علیشاه. چاپ دوم. ۱۳۶۴٫ غزل ۴۷۰٫

[۳]– همان. غزل ۲۶۶٫

[۴]– خمینی،روح‌الله. دیوان امام. قم. مؤسسه نشر آثار امام خمینی. ۱۳۷۲٫ غزل چشم بیمار.

[۵]– تورات، سفر خروج، ترجمه فاضل خان گروسی. تهران. اساطیر. ۱۳۷۷٫ باب ۳، اصحاح۱۴ و ۱۵٫

[۶]– دریابندری،نجف. پیشین

[۷]– راسل، برتراند. تاریخ فلسفه غرب. ترجمه نجف دریابندری. تهران. نشر پرواز. ۱۳۶۵٫ ج۲٫ ص ۴۱۷٫

[۸]– رجبی، محمود. انسان‌شناسی. قم. موسسه امام خمینی. ۱۳۸۵٫ ص ۸۲٫

[۹]-همان.

[۱۰]– همان

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.