پیشینه تحقیق  تاثیرپذیری/ عدم تاثیرپذیری قرآن از کتاب مقدس و نظر قرآن درباره عهدین  دارای ۳۸ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول۴
تاثیرپذیری/ عدم تاثیرپذیری۴
قرآن از کتاب مقدس۴
۱-تاثیر پذیری قرآن از کتاب مقدس۵
۱-۱-نقد و بررسی ادله طرفداران وابستگی قرآن به عهدین۷
۱-۲ منشاء نظریه های شرقشناسان۱۳
۲-عدم تاثیر قرآن از کتاب مقدس و استقلال در تعالیم و آموزهها۱۵
فصل دوم :۱۸
نظر قرآن درباره عهدین۱۸
۱-قرآن و کتاب۱۹
۲-عهدین در قرآن۲۰
۲-۱-قرآن به عنوان تصدیق کننده کتاب مقدس۲۱
۲-۲-قرآن تصدیق کننده بخشی از کتاب مقدس۲۲
۲-۳-قرآن کاملکننده کتب مقدس۲۳
۳-تحریف عهدین از منظر قرآن۲۴
۳-۱-تحریف تورات و انجیل۲۵
جمع بندی و نتیجه گیری۳۳
منابع۳۵

منابع

قرآن

کتاب مقدس

جولدتسهر، اجنتس، مذاهب التفسیر الاسلامی، ترجمه دوکتور عبدالحلیم نجار، مکتبه الخانجی، قاهره، ۱۹۵۵

مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴، ج‏۱

دیاری، محمدتقی، پژوهشی در باب اسرائیلیات در تفاسیر قرآن، تهران، ۱۳۷۹

ابوالفتوح رازی، روض الجنان، به کوشش محمدجعفر یاحقی و مهدی ناصح، مشهد، ۱۳۷۲، ج۲

گروه مترجمان، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰، ج‏۲۰

لوبون، گوستاو، تمدن اسلام و عرب، ترجمه سید محمد تقی فخر داعی گیلانی، افراسیاب، تهران، ۱۳۷۸

ویل دورانت، قصه الحضاره، تعریب محمد بدران، جامعه الدول العربیه، بی‌جا،‌ بی‌تا، ج۱۳

زمانی، محمد حسن، مستشرقان و قرآن، موسسه بوستان کتاب، قم، ۱۳۸۵

ابراهیم زاده، حشمت، معاد استدلالی، اداره آموزشهای عقیدتی سیاسی نمایندگی ولی فقیه در سپاه، ۱۳۷۶

آرمسترانگ، کارل، زندگی نامه پیامبراسلام، ترجمه کیانوش حشمتی، تهران، انتشارات حکمت، ۱۳۸۳

تنی، مریل. سی؛ معرفی عهد جدید؛ ترجمه‎ ط. میکائیلیان، انتشارات حیات ابدی، ۱۳۶۲ش

تیسن، هنری؛ الهیات مسیحی؛ ترجمه ط. میکائیلیان، انتشارات حیات ابدی، بی­تا

خانى رضا / حشمت الله ریاضى، ترجمه بیان السعاده، ج‏۳، مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیام‏نور، تهران، ۱۳۷۲

 فصل اول:تاثیرپذیری/ عدم تاثیرپذیری

قرآن از کتاب مقدس

از ابتدا به اختصار بیان می  شود که درباره تاثیرپذیری یا عدم تاثیرپذیری قرآن از کتب پیشین و بویژه کتاب مقدس دو رویکرد وجود دارد؛ رویکرد نخست که رویکرد عموم فقها و قرآن پژوهان مسلمان و شیعی بوده است، قول به عدم تاثیر پذیری از کتاب مقدس است و قوم دوم که عمدتا از سوی مستشرقانِ قرآن پژوه عرضه شده است درصدد اثبات تاثیرپذیری قرآن از منابع دیگر و بخصوص کتاب مقدس است. در ادامه به تفصیل این اقوال را بررسی خواهیم کرد.

۱-  تاثیر پذیری قرآن از کتاب مقدس

در سال­های بعد از قرون وسطی و رنسانس در یک حرکت منسجم بسیاری از مستشرقان قرآن پژوه که عمدتا یهودیان سرشناس به عنوان پیشقراول آن را هدایت می­کردند، پس از بررسی و غور در قرآن به تاثیرپذیری قرآن از کتب مقدس قائل شدند. در این مختصر نخست به اقوال و ادله ایشان و سپس به ریشه این اقدام پرداخته خواهد شد و در ادامه به شکلی مبسوط به قول دوم که همان عدم تاثیر پذیری قرآن از کتاب مقدس است بازخواهیم گشت. در این مجال به بررسی اجمالی آراء برخی از مسشترقان مانند گلذیهر، بلاشر، جفری، نولدکه و… و سپس به نقد این آراء خواهیم پرداخت.

گلدزهیر که از نخستین مسشترقانی است که به شکلی نظام­مند در قرآن و مکاتب تفسیری اسلامی به تحقیق پرداخته، قرآن را فاقد یک متن منسجم می­داند. او در این باره می­گوید: «هیچ کتاب قانون گذارى یافت نمى‏شود که جمعى معتقد باشند که آن نص وحى الهى و از قدیمى‏ترین نصوص است و حال آن که نص آن مضطرب و ناپدار باشد؛ آن چنان که این اضطراب و ناپدارى در مورد قرآن یافت‏ مى‏شود… اکنون نص واحدى براى قرآن موجود نیست … و نصى هم که تلقى به‏قبول‏شده (یعنى قرائت مشهور) در بیان جزئیات، یک‏سان نیست ومربوط به کتابت قرآن در عهد عثمان مى‏شود، که به اهتمام او شکل‏گرفت‏و او با هدف دفع خطر مجسمى که از نقل متفاوت کلام خدا درصورت‏هاى مختلف در بین مردم حکایت داشت، چنین اقدامى را انجام داد.»[۱]

گلذیهر برای تایید باور خود درباره قرآن به حدیث سبعه احرف نیز اشاره نموده و می­نویسد: «مقتضاى این حدیث که خداوند قرآن را بر هفت حرف نازل نموده است، این است که هر کدام از هفت حرف، از طرف خداوند نازل شده‏اند. این حدیث گرچه شباهت بسیارى به رأى تلمود دارد که براساس آن تورات هم به لغات فراوانى در زمان واحد نازل شده است، لیکن روشن است که هیچ ربطى به رأى مذکور (که بر اساس سبعه احرف، تمام آنها نازل از نزد خداوند هستند) ندارد و حدیث سبعه احرف به معناى صحیح آن، که علماى اسلامى هم بر معناى واقعى و روشنى از آن آگاه نشده‏اند، اساساً ربطى به اختلاف قراآت ندارد… پیامبر(ص) روایت (سبعه احرف) را در هنگامى بیان داشت که دامنه اختلاف قراآت در مورد نص قرآن رو به افزایش نهاده بود و ظاهراً، مقصود از عدد در روایت سبعه احرف، مفهوم عدد ثابت از هفت نیست؛ روایتى که گرچه در جوامع حدیثى اهل سنت نقل شده است، ولى شخص مطمئنى مثل ابى‏عبید قاسم بن سلام (م ۲۲۴ ه’.ق) آن را محکوم و مطرود به شاذ و غیرمسند بودن، نموده است. بلکه مقصود از سبعه، حتى در صورتى که دلیلى بر اختلاف قراآت باشد، بیان کثرت است و لذا قرآن بر حروف فراوانى نازل‏شده است و هر کدام از آنها به طور مساوى، کلام خداوند و درحد اعجاز هستند.»[۲]

تئودور نولدکه نیز اختلاف در قرائات را سبب عدم انسجام و یکپارچگی نص قرآن می­داند: «کتابت قرآن در شرایطى آغاز شد که به جهت برخى اختلافات در قرائات، به‏درجه کمال خود نرسید.»[۳]

رژی بلاشر نیز که در زمینه قرآن پژوهی آثار زیادی دارد درباره اضطراب قرآن نوشته است: «در مدت سى سال، یعنى در طول دوره‏اى که از خلافت على(ع) (۳۵ ه.ق) تا خلافت خلیفه پنجم اموى عبدالملک (۶۵ ه.ق) طول مى‏کشد، اوضاع مبهم به نظر مى‏رسد. در این مدت تمایلات مختلفى با هم رودررو مى‏شوند. ولى مصحف عثمان هم‏چنان بر نفوذ خود مى‏افزاید زیرا پشتیبان آن، فرقه‏اى است که آن را تدوین نموده و در سوریه مقام شامخى دارد. شاید مقارن همین ایام بوده که نظریه‏اى به وجود مى‏آید که نشان مى‏دهد تا چه اندازه اقدام عثمان ضرورى بوده است. براى پاره‏اى از مؤمنان به واقع این کلمات قرآن نبود که اهمیت داشت، بلکه مهم توجه به روح آن و معناى آن بود. از آن موقع به بعد، اگر کلماتى تنها مترادف بودند و اختلاف دیگرى نداشتند، انتخاب آنها یک‏سان و مساوى بود. بنابراین، نظریه «از حفظ خواندن بر حسب معنا»، در حقیقت بسیار خطرناک بود؛ زیرا رواج قرآن را به میل و هوس افراد واگذار مى‏کرد.»

در میان مستشرقان قرآن پژوه متاخر نیز از افرادی که بیشترین تهاجم­ها را نسبت به اقتباس قرآن از تورات و انجیل داشته است، یوسف دره حداد است. یوسف دره حداد در دو بعد به اسلام حمله کرده یکی انکار اسلام به عنوان دینی مستقل و دیگری انکار قرآن به عنوان کتابی مستقل.[۴] او برای استشهاد به متن قرآن برای اثبات ادعای خویش، به ارجاعات قرآن به واژه «الکتاب» استناد نموده است. حداد بر این باور است که الکتاب همان کتابی است که نزد اهل کتاب بوده، چه اگر اینطور نباشد و کتابی در اسمان مدنظر باشد، از آنجا که احدی از انسان­های زمینی با آن ارتباطی ندارد؛ در نتیجه نمی­تواند به صحت معارف آن گواهی داده و آن را تصدیق نماید.[۵] از نظر یوسف حداد منظور قرآن از الکتاب همان تورات و انجیل است و قرآن درحقیقت بازخوانی نوینی از تورات و انجیل است و از خود چیز جدید نیاورده است. یوسف حداد بر این باور است که مجموعه معارفی که خداوند به همه پیامبران فرستاده است، یک الکتاب است و هر پیامبری بخشی از آن را آورده است. در نتیجه دین اسلام و ادیان پیشین به هم پیوسته­اند[۶] و به همین دلیل ایمان به قرآن به تنهایی کافی نیست و در کنار ایمان به قرآن، ایمان به تمامی پیامبران پیشین و کتب آسمانی ایشان نیز ضرورت دارد.[۷] بنابر این مطالب موجود در قرآن، در کتب انبیاء پیشین وجود داشته و این الکتاب مذکور پیش از نزول قرآن در میان اهل کتاب بوده است. از آنجا که علمای اهل کتاب پیامبر را همانند فرزندانشان می­شناختند، قرآن تفصیل دهنده آموزه­ها و معارف قرآن و انجیل است و این دو کتاب الگوی اصلی قرآن هستند.[۸]

در کنار قرآن پژوهان مذکور که بارویکردی انتقادی و غیر اصیل به نقد و بررسی قرآن پرداختند، شمار کثیری از الهی‌دانان غربی هم هم­رای با این قرآن­پژوهان پیش­گفته، به وام­گیری قرآن از عهدین باورمند بوده­اند. در ادامه نخست به نقد این نظریات پرداخته و سپس به ریشه­های این برداشت­های ناصواب اشاره خواهیم کرد. در بخش پایانی این فصل نیز به رویکرد دومی که وعده تفصیلش را دادیم، یعنی استقلال قرآن در معارف و تعالیمش، خواهیم پرداخت.

۱-۱- نقد و بررسی ادله طرفداران وابستگی قرآن به عهدین

اما درباره انتقاد گلدزیهر راجع به وجود تشویش و اضطراب می­توان سخن او را اینگونه نقد نمود که آنچه گلدزیهر بر آن تأکید دارد، اضطراب نص قرآن به جهت اختلاف در قرائات و تأیید آنها از سوى پیامبر(ص) به استناد حدیث سبعه احرف مى‏باشد. اما هم‏چنان که خود او نیز یادآور شده‏اند، اساس حدیث سبعه احرف قطعى نیست و هیچ رابطه‏اى بین سبعه احرف و قرائات نیست و در نتیجه روایت سبعه احرف نمى‏تواند توجیهى براى اختلاف در قرائات باشد؛ زیرا در زمان پیامبر(ص)، بیش از یک قرائت وجود نداشته و نص قرآن از هیچ گونه اضطرابى برخوردار نبوده است. گرچه اختلاف قرائات در مواردى به وجود آمد، اما با نظارت ائمه أطهار(ع)، نص‏قرآن، همواره ثابت ماند و آنان قرائت صحیح را بیان مى‏داشتند.

هم اکنون نص ثابتى در نزد مسلمین که همان قرائت عاصم است، وجود دارد و ائمه(ع)، قرائت «عاصم» را که همان قرائت معروف است، مورد تأیید قرار داده و از هرگونه اضطراب و تغییر در نص قرآن جلوگیرى کرده‏اند.

در نقد گفته­های گلدزیهر شیخ عبدالفتاح عبدالغنى القاضى، ریاست بخش قرائات در دانشگاه اسلامی مدینه، مى‏گوید: «بر نص قرآن، هرگز اضطراب عارض نمى‏شود. هم‏چنان که محال است بر آن دوگانگى و عدم ثبات چیره گردد. زیرا معناى اضطراب و قلق و عدم ثبات در نص قرآن، آن است که نص قرآن بر وجوه مختلفى و صور متعددى خوانده شود؛ به شکلى که بین آنها در معنا، مراد و هدف، سازگارى نباشد و وحى از غیر وحى باز شناخته و ثابت از غیر ثابت، مجزا نشود. چنین اضطرابى در قرآن منتفى است.»[۹]

او در ادامه در بخش دیگرى از کتابش، بیان مى‏کند که اختلاف و ناسازگارى در کلام بشر پذیرفته شده نیست، چه رسد به کلام خداوند متعال. حتى پیامبر(ص) هم مجاز نبودند در آیات وحى، تغییرى دهند و هیچ صحابى و تابعى چنین اجازه‏اى را نداشته است. سخن وى در واقع تردید در کلام عمر است که مى‏گوید: «القرآن کلّه صواب ما لم‏یجعل آیه عذاب برحمه و …»؛ یعنى قرآن و وجوه آن تماماً، سخن حق است مادامى که آیه عذاب به رحمت تبدیل نشود. این همان سخنى است که شبهات مستشرقین را برانگیخته است. او مى‏گوید: «اختلاف قرائات، همانا اختلاف تنوع و تغایر است، نه اختلاف تعارض و تضارب. زیرا در کلام عقلا از بشر هم، تصور اختلاف تعارض و تضارب وجود ندارد، چه رسد به کلام پروردگار جهان. بر این اساس، محال است که نص قرآن را اضطراب و قلق فراگیرد.»[۱۰]

کلام وى در مورد قرآن با توجه به استدلال وى صحیح است و حق هم چنین است که نص قرآن از هر گونه اختلافى عارى است؛ همان طور که خود قرآن نیز فرموده است: أَفَلا یَتَدّبَرُونَ القُرآنَ وَ لَوْ کانَ مِنْ عِنْدِ غَیْرِ اللَّهِ لوَجَدُوا فِیهِ اخْتِلافاً کثیراً؛(نساء،۸۲). آیا شما در قرآن تدبر نمى‏نمایید و اگر از نزد غیر خدا بود، هرآینه شما در آن اختلاف فراوان مى‏یافتید. باوجود این تصویرى که برخى از علماى اهل سنت از قرآن و نزول و قرائات آن، ارائه‏مى‏کنند، قهراً موجب چنین شبهاتى مى‏شود. عبدالفتاح در ادامه مى‏گوید: «قرآن بر پیامبر(ص) نازل و ثبت شد، در حالى که او نمى‏توانست در کلمات‏قرآن تبدیل و جایگزینى نماید چه کلمه‏اى به کلمه‏اى و چه حتى حرفى به حرفى. پیامبر(ص) اشاره مى‏فرماید که چنین کارى معصیتى است که بر او شدیداً عقاب اخروى مترتب مى‏شود؛ زیرا خداوند مى‏فرماید: هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده مى‏شود، کسانى که ایمان به ملاقات ما (و روز رستاخیر) ندارند، مى‏گویند: قرآنى غیر از این بیاور، یاآن را تبدیل نما. بگو: من حق ندارم که ازپیش خود آن را تغییر بدهم. فقط از چیزى که بر من وحى مى‏شود، پیروى مى‏کنم. من اگر پروردگارم را نافرمانى کنم، از مجازات روز بزرگ قیامت مى‏ترسم.» وقتى پیامبر(ص) نمى‏تواند کلمات قرآن را جایگزین نمایند و چیزى از آن را تغییر دهد، آیا از میان صحابى یا تابعین یا دیگران، کسى مى‏تواند کلمه‏اى را در جاى کلمه دیگرى یا حرفى را در جاى حرف دیگرى قرار دهد.»[۱۱]

[۱]-جولدتسهر، اجنتس، مذاهب التفسیر الاسلامی، ترجمه دکتر عبدالحلیم نجار، مکتبه الخانجی، قاهره، ۱۹۵۵، صص ۴-۶٫

[۲]– جولدتسهر، اجنتس، مذاهب التفسیر الاسلامی، ترجمه دوکتور عبدالحلیم نجار، مکتبه الخانجی، قاهره، ۱۹۵۵، صص ۵۳-۵۴٫

[۳]-حازم سلیمان الحلی، القرائات القرآنیه بین المستشرقین و النحاه، منشورات الجمل، ۲۰۱۳، بیروت، ص ۳۰٫

[۴]-عمران، احمد، القرآن و المسیحیه فی المیزان، بیروت، الدار الاسلامیه، ۱۹۹۵، صص ۸۷-۹۲٫

[۵]-یوسف دره حداد، القرآن و الکتاب، بینه القرآن الکتابیه، بیروت، منشورات المکتبه البولسیه، طبعه الثانیه، ۱۹۸۲، صص ۱۷۹-۱۸۸٫

[۶]-شوری،۱۳٫

[۷]-بقره، ۱۳۶٫

[۸]-احقاف، ۱۲٫

[۹]– عبدالفتاح عبد الغنى القاضى، القرائات فى نظر المستشرقین والملحدین، مدینه، منشورات الدار، ۱۴۰۲، ص ۱۱- ۱۲٫

[۱۰]– عبدالفتاح عبد الغنى القاضى، القرائات فى نظر المستشرقین والملحدین، مدینه، منشورات الدار، ۱۴۰۲،ص ۱۸٫

[۱۱]– عبدالفتاح عبد الغنى القاضى، القرائات فى نظر المستشرقین والملحدین، مدینه، منشورات الدار، ۱۴۰۲، ص ۸۵٫

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.