پیشینه تحقیق   ترکیب‌های فعلی  و نحوه تشکیل آن و ساخت موضوعی  دارای ۳۹ صفحه می باشد   فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱-۳ مقدمه    ۵
۳-۲ مبانی نظری    ۵
۳-۳ ترکیب فعلی    ۷
۳-۳-۱ تمایز ترکیب از گروه نحوی    ۹
۳-۳-۲ هسته نحوی در ترکیبهای فعلی    ۱۲
۳-۳-۳ هسته معنایی در ترکیبهای فعلی    ۱۲
۳-۳- ۴ خاستگاه تشکیل ترکیبهای فعلی    ۱۳
۳-۳-۵ نحوه تشکیل ترکیب‌های فعلی    ۱۴
۳-۳-۵-۱ نظریه گشتاری- واژگانی روپر و زیگل (۱۹۷۸)    ۱۴
۳-۳-۵-۲ نظریه نحو واژه سلکرک (۱۹۸۲)    ۱۴
۳-۳-۵-۳ نظریه ارتباط موضوعی و تراوش مشخصه‌ای لیبر (۱۹۸۳)    ۱۵
۳-۳-۵-۴ نظریه نامتقارن دیشولو (۲۰۰۹)    ۱۶
۳-۳-۵-۵ نظریه صرف توزیعی هارلی (۲۰۰۹)    ۱۶
۳-۳-۶ انضمام    ۱۷
۳-۴ ساخت موضوعی    ۱۹
۳-۴-۱ موضوعهای تلویحی و موضوعهای تصریحی    ۲۲
۳-۵ نقش‌های تتا    ۲۵
۳-۶ خلاصه    ۲۶
منابع    ۲۸

منابع

غنچه‌پور، موسی. (۱۳۹۲). ترکیب فعلی در زبان فارسی، رساله دکتری. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.

یارمحمدی، لطف‌الله. (۱۳۸۱). بررسی مقابله‌ای ساخت جمله فارسی و انگلیسی. تهران: دانشگاه پیام نور.

خیام‌پور، عبدالرسول. (۱۳۴۷). دستور زبان فارسی (چاپ دوازده). تبریز: انتشارات سوده.

دبیرمقدم، محمد. (۱۳۷۶). فعل مرکب در زبان فارسی. مجله زبان‌شناسی. س ۱۲، ش ۱ و ۲، ص۲-۴۶٫

طباطبایی، علاءالدین. (۱۳۸۲). اسم و صفت مرکب در زبان فارسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

_____(۱۳۸۷). ترکیب در زبان فارسی (۲). نامه فرهنگستان. دوره دهم، شماره اول (مسلسل ۳۷)، ص ۱۳۰-۱۳۶٫

مستاجر حقیقی، محمد. (۱۳۶۹). نگاهی به واژه‌های مرکب فارسی بر پایه نظریه زایاگشتاری. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی، مشهد. ش ۱ و ۲، ص ۲۴۵-۲۵۷٫

ابولقاسمی، محسن. (۱۳۸۹). دستور تاریخی زبان فارسی (چاپ هشتم). انتشارات سمت.

ارکان، فائزه. (۱۳۸۵). فرایند انضمام اسم: رویکرد نحوی یا صرفی. مجله زبان و زبان‌شناسی. شماره دوم، ۹۵-۱۱۰٫

انوری، حسن. (۱۳۹۰). فرهنگ بزرگ سخن (چاپ هفتم). تهران: انتشارات سخن.

خباز، مجید. (۱۳۸۵). ترکیب غیرفعلی در زبان فارسی، رساله دکتری. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.

_____(۱۳۹۰). زبان‌شناسی نظری: پیدایش و تکوین دستور زبان زایشی (ویراست دوم). تهران: انتشارات سمت.

شقاقی، ویدا. (۱۳۸۶). مبانی صرف، تهران: سمت.

_____ (۱۳۸۶). انضمام در زبان فارسی. مجله دستور. ج ۳، شماره ۳، ص ۳-۴۰٫

صادقی، علی‌اشرف. (۱۳۷۰). شیوه‌ها و امکانات واژه‌سازی در زبان فارسی معاصر (۲). نشر دانش. شماره پنجم، ص ۱۲-۱۹٫

۱-۳ مقدمه

ترکیب و به­ویژه ترکیب فعلی ازجمله ساخت­های بسیار زایا در زبان فارسی است در این مقاله به تعریف ترکیب فعلی به­مثابه واحدی غیربسیط و ارتباط آن با فرایند انضمام، تمایز آن از گروه نحوی، تعیین هسته­های نحوی و معنایی، خاستگاه و نحوه تشکیل آن بر اساس نظریه­های گوناگون نظیر شبه­انضمام و نیز بررسی ساخت موضوعی و نقش­های تتا در رابطه با این دست از ترکیب خواهیم پرداخت.

۳-۲ مبانی نظری

مبانی نظری این پژوهش همان‌گونه که در بخش ۱-۳ گفته آمد دبیرمقدم (۱۳۷۶)، مسم (۲۰۰۱) و ون‌ویلن (۲۰۰۰ و ۲۰۰۵) است. دبیرمقدم (۱۳۷۶) با تمایز قائل‌شدن میان فعل‌های مرکب ترکیبی و انضمامی بر آن است که در انضمام، یک اسم و نه یک گروه اسمی که اسم جنس،‌ غیرارجاعی و غیرمستقل باشد به فعل منضم شده، باعث کاهش ظرفیت فعل و تغییر ساخت موضوعی آن می‌گردد. وی انضمام را دارای یک جفت غیرانضمامی دانسته،‌ برون‌داد آن را درون‌داد فرایند واژه‌سازی در نظر می‌گیرد- همچون در ’کتاب‌فروشی‘. طبق تحلیل وی (همان) این فرایند زایا تنها فعل مرکب لازمی می‌سازد که هویت واژگانی و شفافیت معنایی خود را حفظ می‌کند درحالی‌که در ترکیب با گسترش استعاری روبرو هستیم.

مسم (۲۰۰۱) با معرفی شبه‌انضمام که آن را انضمام معنایی (فان‌خین‌هوفن[۱]، ۱۹۹۸) نیز می‌خوانند به تبیین انضمام موضوع برونی، افزوده و عناصر غیرموضوع به ستاک فعلی پرداخته، انضمام نحوی بیکر (۱۹۸۸) را که در زبان فارسی پاسخگوی شیوه ایجاد ترکیب‌های فعلی و خاستگاه آن نیست کنار می‌زند. در رویکرد وی نیازی به نقض اصول محدودیت هسته، فرافکنی، مقوله تهی یا حرکت به سمت بالای نمودار درختی نبوده، سازه­ها بی­هیچ محدودیتی به خواهر بلافصل فعل منضم می‌شوند.

ون‌ویلن (۲۰۰۰) نیز نظریه نقش‌های معنایی در دستور نقش و ارجاع را از این لحاظ که به دو نوع نقش معنایی قائل است متفاوت از دیگر نظریه‌ها می‌داند: نخست، روابط پذیرندگی خاص که همان موارد سنتی (از زمان فیلمور[۲]، ۱۹۶۸ و گروبر[۳]، ۱۹۶۵) عامل، پذیرنده،‌ پذیرا، تجربه‌گر و نظایر آن است؛ و دیگری نقش‌های معنایی تعمیمی موسوم به کلان‌نقش‌های معنایی است که در رساله دکتری ون‌ویلن (۱۹۷۷) مطرح شده و مشابهی در نظریه‌های دیگر ندارد؛ هرچند “لایه کنش” جکنداف[۴] (۱۹۹۰) و پیشانقش‌های داوتی (۱۹۸۹ و ۱۹۹۱)  شباهت‌هایی با آن نشان می‌دهد.

نوع دوم نقش‌های معنایی یعنی کلان‌نقش‌ها رابط میان بازنمایی نحوی و ساخت منطقی‌اند. تنها دو کلان‌نقش ازاین‌دست با عنوان کنشگر و کنش‌پذیر متناظر با دو موضوع اصلی با رابطه گذرایی وجود دارد و هریک از آنها چند رابطه پذیرندگی خاص را نمایندگی می‌کند؛ هرچند این رابطه معادل روابط دستوری سنتی نیست. وظیفه خاص کلان‌نقش‌ها در انطباق (یا پیونددهی) بازنمایی‌های معنایی و نحوی است.

ون‌ویلن (۲۰۰۵) نقش‌های معنایی را در سه سطح متمایز کلی ارائه می‌دهد: سطح نخست به نقش‌های معنایی فعل‌ویژه همچون دونده یا شنونده اختصاص دارد. سطح دوم،‌ روابط پذیرندگی شامل عامل، ابزار،‌ تجربه‌گر، پذیرنده و پذیراست که تعمیم‌های نقش‌های فعل‌ویژه‌اند. سطح سوم، نقش‌های معنایی تعمیمی یا کلان‌نقش‌های کنشگر و کنش‌پذیر است. البته در دستور نقش‌وارجاع خبری از روابط پذیرندگی در مدخل واژگانی فعل نیست بلکه این روابط برحسب جایگاه‌های موضوع در بازنمایی‌های واسازی‌شده[۵] ساخت منطقی جکنداف (۱۹۷۶) تعریف می‌شوند.

۳-۳ ترکیب فعلی

ترکیب فعلی ساختی است متشکل از دو یا چند سازه که هسته نحوی آن برگرفته از فعل و عناصر دیگر آن شامل سازه غیرفعلی و نیز وند اشتقاقی است. تأکید بر هسته نحوی بودن عنصر فعلی ازاین‌روست که برخلاف نظر طباطبایی (۱۳۸۲: ۱۰) هر ترکیبی که دارای جزء فعلی باشد را نمی­توان ترکیب فعلی دانست؛ ازجمله در کم­دانش که در آن سازه فعلی هسته نحوی نیست. سازه غیرفعلی در این نوع از ترکیب که مشتمل بر واژه و گروه است به لحاظ معنایی، موضوع (اجباری یا اختیاری) آن به شمار می‌رود و وند اشتقاقی آن هم خود را به دو صورت عیان و نهان (صفر) بروز می‌دهد. عنصر غیرفعلی در این ساخت به‌صورت اسم، صفت،‌ ضمیر،‌ افزوده، مفعول حرف‌اضافه و نیز گروه‌های نحوی گوناگون ازجمله گروه اسمی،‌ گروه صفتی، گروه حرف‌اضافه‌ای، گروه قیدی یا ترکیبی از آن‌ها به سازه فعلی منضم می‌شود.‌

ازنظر کاتامبا (۲۰۰۶: ۳۲۱) ترکیب فعلی دارای ویژگی‌های زیر است:

اول) هسته‌ای غیربسیط صفت یا اسم که برگرفته از فعل است؛

دوم) سازه وابسته که موضوع نحوی هسته اسمی یا صفتی برگرفته از فعل است؛

سوم) وابسته دارای نقش تتای عامل، پذیرا یا نظایر آن‌هاست؛ و

چهارم) معنای کل ترکیب شفاف است.

در ترکیب فعلی که از آن به­عنوان نوعی ترکیب ناهم‌پایه[۶] نیز یاد می­شود (لیبر، ۲۰۰۹: ۳۵۸؛ لیبر، ۲۰۱۰: ۴۷) یک سازه رابطه موضوعی با سازه دیگر داشته، معمولاً مفعول آن محسوب می‌شود؛ ازجمله در واژه‌های مرکب truck driver یا home invasion که در آنها truck و home موضوع مفعول­صریحی هستند.

ازجمله انواع ترکیب در زبان باید به انضمام نیز اشاره نمود. در فرایند انضمام، یک واژه مستقل معنایی براثر اعمال قواعد نحوی به‌ جایگاه جدیدی انتقال یافته و در دل واژه‌ای دیگر جای می‌گیرد. به عقیده بیکر (۱۹۸۸) یکی از ویژگی‌های مهم انضمام، تغییر روابط حاکمیت میان محمول‌ها و موضوع‌هاست و این امر به تغییر روابط دستوری می‌انجامد. وی که با ارائه “اصل آینه” (۱۹۸۵) اشتقاق صرفی را بازتابی از اشتقاق نحوی (و برعکس) می‌داند از قواعد حرکت برای تغییر سازه‌ها در جمله یاد می‌کند: این سازه‌ها گاهی درون گروه قرار می‌گیرند و گاهی درون واژه؛ درمورد اخیر شاهد تغییرات صرفی بنیادین بوده واژه مرکبی مرکب از دو یا چند واژه خواهیم داشت.

خوش‌ساختی گروه نحوی مستلزم آن است که ساخت موضوعی محمول واجد موضوع مناسب خود باشد. در این زمینه،‌ صرف شباهت زیادی با نحو پیدا می­کند؛ به‌این‌ترتیب، درصورتی‌که ترکیبی دارای محمول فعلی به‌مثابه هسته خود باشد، ساخت موضوعی آن نیازمند موضوع اسمی وابسته خواهد بود؛ بنابراین، وابسته در این نوع از ترکیب می­تواند علاوه بر موضوع نحوی دارای نقش­های معنایی چون پذیرنده،‌ پذیرا،‌ عامل، ابزار، مکان و بهره‌ور باشد. مثلاً فعلی متعدی چون خریدن دارای موضوع درونی اجباری پذیرنده برای ساختی همچون بزخر و فعلی لازم مانند رفتن دارای موضوع برونی اجباری عامل برای ساختی همچون بزرو است.

فب (۱۹۹۸: ۶۶) ترکیب غیرفعلی را دارای دو واژه و کاتامبا (۲۰۰۶: ۵۵) آن را دارای دست­کم دو پایه – که هردو واژه­ یا تکواژ ریشه­ای با هسته نحوی غیرفعلی است- تعریف می‌کنند. به‌این‌ترتیب ممکن است ترکیب غیرفعلی دارای عنصری فعلی نیز باشد همچون در نیک­رفتار اما ازآنجاکه این عنصر هسته نحوی آن را تشکیل نمی­دهد باید این واحد زبانی را یک ترکیب غیرفعلی به شمار آوریم.

ترکیب فعلی در همه زبان‌های دنیا دیده نمی‌شود (مثلاً در زبان فرانسه) و باید آن را یک پارامتر[۷] در دستور جهانی[۸] به شمار آورد. در زبان‌هایی که این نوع ترکیب دیده می‌شود نیز یکدستی و ساخت صرفی یگانه‌ای وجود ندارد (ازجمله ازلحاظ عناصر سازنده یعنی موضوع یا افزوده)؛ به همین دلیل تعریف یکدست و یگانه‌ای هم از این واحد زبانی به چشم نمی‌خورد.

[۱] Van Geenhoven

[۲] Fillmore

[۳] Gruber

[۴] Jackendoff

[۵] decomposed

[۶] subordinative

[۷] parameter

[۸] Universal Grammar

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.