پیشینه تحقیق ساختار هورمون انسولین و بیماری دیابت و ساز و کار عملکرد آسپرین دارای ۵۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۱-۱- هورمون انسولین    ۴
۱-۱- ۱- ساختار هورمون انسولین    ۵
۱-۱-۱-۱- ساختار اول انسولین    ۵
۱-۱-۱-۲- ساختار دوم انسولین    ۷
۱-۱-۱-۳-  ساختار سوم انسولین    ۷
۱-۱-۱-۴-  ساختار چهارم انسولین    ۸
۱-۱-۲- سنتز هورمون انسولین    ۹
۱-۱-۳-  ترشح هورمون انسولین    ۱۱
۱-۱-۴- اشکال مختلف هورمون انسولین    ۱۲
۱-۱-۵- عملکرد زیستی هورمون انسولین    ۱۳
۱-۱-۶- گیرنده هورمون انسولین    ۱۵
۱-۲- بیماری دیابت قندی    ۱۷
۱-۲-۱- دیابت نوع- I    ۱۷
۱-۲-۱-۱- دیابت آدیوپاتیک    ۱۸
۱-۲-۲- دیابت نوع- II    ۱۸
۱-۲-۳- دیابت حاملگی    ۱۹
۱-۲-۴- عوارض بیماری دیابت    ۱۹
۱-۳- آسپرین    ۲۱
۱-۳-۱- ساز و کار عملکرد آسپرین    ۲۳
۱-۴- تا خوردگی و تجمعات پروتئینی    ۲۴
۱-۴-۱- تجمعات منظم پروتئینی: فیبر آمیلوئیدی    ۲۷
۱-۴-۲- مراحل تشکیل فیبریل ها    ۲۸
۱-۴-۳- پدیده فیبریلاسیون هورمون انسولین    ۳۰
۱-۵- نقش چاپرون ها در جلوگیری از فرآیند توده ای شدن و فیبریلاسیون پروتئین ها    ۳۴
۱-۵-۱- چاپرون های آلفا کریستالین و بتا کازئین    ۳۴
۱-۶-مروری بر پژوهش های پیشین    ۳۶
فهرست منابع و مآخذ    ۴۰

منابع

Dobson, C. M., Sali, A., & Karplus, M. (1998). Protein folding: a perspective from theory and experiment. Angewandte Chemie International Edition, 37(7), 868-893.

Dobson, C. M. (1999). Protein misfolding, evolution and disease. Trends in Biochemical Sciences, 24(9), 329-332.

Hua, Q. X., & Weiss, M. A. (2004). Mechanism of insulin fibrillation the structure of insulin under amyloidogenic conditions resembles a protein-foldind intermediate. Journal of Biological Chemistry, 279(20), 21449-21460.

Jansen, R., Dzwolak, W., & Winter, R. (2005). Amyloidogenic self-assembly of insulin aggregates probed by high resolution atomic force microscopy. Biophysical Journal, 88(2), 1344-1353.

Jeffrey, P. D., & Coates, J. H. (1966). An equilibrium ultracentrifuge study of the self-association of bovine insulin. Biochemistry, 5(2), 489-498.

Nielsen, L., Frokjaer, S., Carpenter, J. F., & Brange, J. (2001). Studies of the structure of insulin fibrils by Fourier transform infrared (FTIR) spectroscopy and electron microscopy. Journal of Pharmaceutical Sciences, 90(1), 29-37.

Nielsen, L., Frokjaer, S., Brange, J., Uversky, V. N., & Fink, A. L. (2001). Probing the mechanism of insulin fibril formation with insulin mutants. Biochemistry, 40(28), 8397-8409.

Nilsson, M. R., & Raleigh, D. P. (1999). Analysis of amylin cleavage products provides new insights into the amyloidogenic region of human amylin. Journal of Molecular Biology, 294(5), 1375-1385.

Thomas R Moore, MD et al. Diabetes mellitus and pregnancy. med/2349 at Medicine. Version: Jan 27, 2005.

Thomas, T., Nadackal, G. T., & Thomas, K. (2003). Aspirin and diabetes: inhibition of amylin aggregation by nonsteroidal anti-inflammatory drugs. Experimental and Clinical Endocrinology & Diabetes, 111(01), 8-11.

Brange, J., & Langkjcer, L. (1993). Insulin strueture and stability. Pharmaceutical Biotechnology, 5, 315.

Brange, J., Andersen, L., Laursen, E. D., Meyn, G., & Rasmussen, E. (1997). Toward understanding insulin fibrillation. Journal of Pharmaceutical Sciences, 86(5), 517-525.

Uversky, V. N., & Fink, A. L. (2004). Conformational constraints for amyloid fibrillation: the importance -of being unfolded. Biochimica et Biophysica Acta (BBA)-Proteins and Proteomics, 1698(2), 131-153.

Vane, J. R., Bakhle, Y. S., & Botting, R. M. (1998). Cyclooxygenases 1 and 2. Annual Review of Pharmacology and Toxicology, 38(1), 97-120.

Vane, J. R., & Botting, R. M. (2003). The mechanism of action of aspirin. Thrombosis Research, 110(5), 255-258.

Milthorpe, B. K., Nichol, L. W., & Jeffrey, P. D. (1977). The polymerization pattern of zinc (II)-insulin at pH 7.0. Biochimica et Biophysica Acta (BBA)-Protein Structure, 495(2), 195-202.

 ۱-۱- هورمون انسولین

مسیر پیچیده کشف انسولین که با یک مشاهده اتفاقی شروع شد، بیانگر موهبتی بزرگ و آزمایش های دقیق است که به وسیله آن بسیاری از هورمون­ها کشف شدند. نقطه آغاز ماجرا اصلا ارتباطی با انسولین نداشت. در سال ۱۹۸۹ اسکار مینکوفسکی[۱] به همراه ژوزف فون مرینگ[۲] به بررسی دخالت پانکراس سگ در هضم چربی پرداختند. قبل از انجام آزمایش های مربوط به هضم چربی، مینکوفسکی مشاهده کرد که میزان ادرار سگ به طور قابل توجهی افزایش پیدا کرده است و همچنین مقادیر بالایی از گلوکز در ادرار مشاهده می شود. آن­ها با این مشاهده به نقش کمبود عاملی از پانکراس در ایجاد دیابت پی بردند. مینکوفسکی تلاش های زیادی در تهیه عصاره ای از پانکراس کرد تا بتواند اثر دیابت را معکوس نماید ولی هیچ وقت به چنین موفقیتی دست نیافت. امروزه با پیشرفت علم مشخص شده که ماهیت پروتئینی انسولین از یک سو و تولید پروتئازها در پانکراس از سویی دیگر، از طریق تجزیه این هورمون به وسیله این آنزیم ها عامل این شکست بوده است.

تلاش های بی ثمر زیادی در این راستا انجام شد که تا تابستان ۱۹۲۱ نتیجه ای در بر نداشت. در این سال دانشمندی به نام فریدریک بنتینگ[۳] با همکاری چارلز بست[۴] در آزمایشگاه مک لود[۵] این موضوع را بررسی کردند. از این  به بعد بود که سلول های جزایر لانگرهانس به عنوان محل اختصاصی تولید عامل ضد دیابت مشخص شد. بر همین اساس نام انسولین به دلیل اینکه در جزایر لانگرهانس تولید می شود بر روی عامل ضد دیابت گذاشته شد. بنتینگ و بست به همراه بیوشیمی دانی به نام کولیپ[۶] موفق به تهیه عصاره ی خالصی از پانکراس شدند که سبب بهبود علایم ناشی از دیابت در سگ شد. یک سال بعد با تزریق فرآورده انسولین به پسر بچه ۱۴ ساله ای به نام لئونارد تامپسون که مبتلا به دیابت قندی شدید بود، جان وی نجات یافت. در سال ۱۹۲۳ جایزه نوبل برای این کشف به بنتینگ و مک لود اهدا شد. تا سال های مدید برای تولید انسولین از پانکراس خوک استفاده می شد تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ و با پیشرفت مهندسی ژنتیک از ژن های کلون شده انسانی در میکرو ارگانیسم ها برای این منظور استفاده شد.

انسولین هورمونی است که برای تنظیم ذخیره ی انرژی و سوخت و ساز گلوکز در بدن ضروری است و درون بافت های کبدی، ماهیچه ای و چربی به عنوان یک عامل محرک برای دریافت گلوکز از خون و ذخیره ی آن به صورت گلیکوژن عمل می نماید.

انسولین یکی از کوچکترین پروتئین هایی است که دارای ساختار های متنوع پروتئینی شامل مارپیچ آلفا[۷]، صفحات بتا[۸]، چرخش بتا[۹]، خودتجمعی[۱۰] و فیبرهای آمیلوئیدی[۱۱] است (Hua و همکاران ۲۰۰۴، Dobson 1999 ).

۱-۱- ۱- ساختار هورمون انسولین

۱-۱-۱-۱- ساختار اول انسولین

انسولین که اولین هورمون پپتیدی  کشف شده می باشد دارای ۵۱ اسید آمینه در دو زنجیره ی پلی پپتیدیA  و B است. ساختار طبیعی این هورمون به وسیله سه پلی دی سولفیدی پایدار می شود. در این پروتئین یک پیوند دی سولفیدی درون زنجیره ای بین اسید آمینه ی سیستئین ۶ و ۱۱ زنجیره ی A ، دو پیوند دی سولفیدی بین زنجیره ای میان اسید آمینه های سیستئین موقعیت ۷ زنجیره  A و موقعیت ۷ زنجیره ی B، همچنین سیستئین جایگاه ۲۰ از زنجیره A و سیستئین جایگاه ۱۹ زنجیره ی B تشکیل می شود. (Nielsen و همکاران ۲۰۰۱)

ساختار اول انسولین در بین گونه های انسانی وحیوانی به صورت حفاظت شده است. جایگاه پیوند های دی سولفیدی و تعداد اسید های آمینه در هر زنجیره در اغلب گونه ها ثابت است. در بین گونه های مختلف، انسولین های انسانی، گاوی و خوکی دارای بیشترین شباهت هستند. درمقایسه با انسولین انسانی در گونه ی خوکی درموقعیت ۳۰ زنجیره B اسید آمینه آلانین جایگزین اسید آمینه ترئونین شده است و در انسولین گاوی علاوه بر این تغییر در موقعیت A8 آلانین جانشین ترئونین و در موقعیت A10 والین جایگزین ایزولوسین گردیده است. این تغییرات تاثیری بر روی فعالیت زیستی این هورمون ندارد. دیگر اسید های آمینه که بدون تغییر در بین گونه ها باقی مانده اند مسئول شکل گیری ساختار مولکول بوده و به تا خوردگی صحیح مولکول انسولین کمک می کنند. به عنوان مثل باقی مانده های اسید آمینه ی سیستئین، اسید آمینه های غیر قطبی که هسته آبگریز پروتئین را تشکیل می دهند و سایر باقی مانده های اسید آمینه ای که در تا خوردگی صحیح ساختار سوم این پروتئین نقش ایفا می کنند در پدیده های فوق الذکر اهمیت دارند (Brange و همکاران ۱۹۹۳).

۱-۱-۱-۲- ساختار دوم انسولین

در ساختار دوم پروتئین ها زنجیره های پلی پپتیدی حالت منظم به خود می گیرندو به وسیله پیوند های هیدروژنی بین گروه های آمین و کربوکسیل زنجیره های جانبی پایدار می شود. این موتیف های ساختاری شامل مارپیچ آلفا، زنجیره های بتا، چرخش بتا و لوپ هستند.

انسولین پروتئین کروی غنی از ساختار های ثانویه مارپیچ آلفا است. در این پروتئین سه مارپیچ آلفا A2-A8 , A13-A19 , B9-B19))، دو چرخش بتا (B7-B10 , B20-B23) و یک زنجیره بتا B24-B28)) دیده می شود. سه مارپیچ آلفا بدنه اصلی پروتئین انسولین را تشکیل می دهد. در این میان، مارپیچ آلفا A2-A8 به خوبی دو مارپیچ آلفا دیگرتا نمی خورد (Baker و همکاران ۱۹۹۸).

به طور کلی چهار پخش هسته آبگریز انسولین را تشکیل می دهند: مارپیچ مرکزی زنجیره B، پل دی سولفیدی A20-B19)) مارپیچ آلفا انتهای کربوکسیل زنجیره A A13-A19)) و یک چرخش بتا B20-B23)) (Hua و همکاران ۲۰۰۱).

روش معمول برای مطالعه ساختارهای دوم پروتئین استفاده از دستگاه دو رنگ نمای دورانی[۱] در محدوده طول موج ۲۵۰ تا ۱۷۰  نانومتر است. مطالعه ساختاری انسولین با این روش نشان دهنده دو کمینه در طول موج های ۲۰۸ و ۲۲۲ نانومتر است که بیانگر ساختارهای مارپیچ آلفا می باشد. همچنین یک کمینه در طول موج ۲۱۸ نانومتر نشانگر صفحات بتای شرکت کننده در ساختار این پروتئین است.

[۱] . Circular dichroism

[۱]  Oskar minkowski

[۲]  Joseph von mering

[۳]  Frederick banting

[۴]  Charles best

[۵]  Macleod

[۶] .Kolip

[۷]  Alpha helix

[۸]  Beta  sheet

[۹]  Beta turn

[۱۰] Aggregation

[۱۱] Amyloid fiber

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.