پیشینه تحقیق آموزش عالی کشاورزی و اهمیت دروس عملی در بهبود کارایی علوم کشاورزی و اثربخشی آموزشی و برنامه ریزی و ارزشیابی آموزشی دارای ۲۶ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۴
۲-۲- آموزش عالی در ایران    ۴
۲-۳- آموزش عالی کشاورزی    ۶
۲-۴- اهمیت دروس عملی در بهبود کارآیی علوم کشاورزی    ۷
۲-۵- اثربخشی آموزشی    ۸
۲-۵-۱-هدف و ضرورت اثربخشی    ۱۰
۲-۶-برنامه ریزی و ارزشیابی آموزشی    ۱۱
۲-۶-۱- برنامه ریزی آموزشی    ۱۱
۲- ۶-۲-ارزشیابی    ۱۲
۲-۷- درس عملیات کشاورزی    ۱۵
۲-۸- سابقه تحقیق    ۱۸
منابع   ۲۳

منابع:

شعبانی، حسن(۱۳۷۱).مهارت های آموزشی و پرورشی، تهران: انتشارات سمت

حجازی،یوسف(۱۳۷۳)درآمدی بر ارزشیابی فعالیت های آموزشی ترویجی،انتشارات دفتر مطالعات ترویج و مشارکت مردمی وزارت جهاد کشاورزی.

حجازی،یوسف(۱۳۷۵)، مهندسی فرآیند فعالیت های آموزشی ترویجی، تهران: معاونت ترویج و مشارکت مردمی وزارت جهاد سازندگی

حجازی،یوسف(۱۳۸۴)، فرآیند برنامه ریزی آموزشی، انتشارات دفتر مطالعات ترویج و مشارکت مردمی وزارت جهاد کشاورزی.

حجازی،یوسف (۱۳۸۵)،چهار بنیان آموزش کشاورزی و منابع طبیعی،نشر پونه.

بازرگان، عباس(۱۳۸۳)، ارزشیابی آموزشی(مفاهیم ،الگوها و فرایند عملیاتی)، تهران: انتشارات سمت.

بلوم،ابراهم(۱۹۸۱)، آموزش و یادگیری در کشاورزی، ترجمه سید مهدی میردامادی، تهران: نشر آموزش کشاورزی.

کابلی،نرجس.،پزشکی راد،غلام رضا.،صدیقی.،حسن(۱۳۸۲). بررسی رهیافتی مناسب در جهت بهبود کیفیت آموزش عالی کشاورزی،اولین کنفرانس ملی راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار.

موحد محمدی، حمید(۱۳۸۲). آموزش کشاورزی، تهران : انتشارات موسسه توسعه روستایی ایران.

یغما، عادل( ۱۳۷۴) .کاربرد روش ها و الگوهای تدریس، تهران : انتشارات مدرسه.

مجردی ، غلامرضا.؛ توحید لو، شادعلی.(۱۳۹۰). بررسی انتظارات  و توقعات  دانشجویان  دانشکده  کشاورزی  دانشگاه  زنجان  از درس عملیات  کشاورزی . مجله  تحقیقات  اقتصاد  و توسعه  کشاورزی ایران ، شماره ۲، صص ۲۷۵-۲۸۵٫

رنجبر، ابوالفضل و خلیل ارجمندی ،جواد و کلانتری ، خلیل (۱۳۸۹) ،ارزیابی اثربخشی درس عملیات کشاورزی بر توانمند سازی  دانشجویان  رشته های  مهندسی کشاورزی. مجموعه مقالات چهارمین کنگره علوم ترویج و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی ایران (کرج(.

زمانی پور،اسدالله(۱۳۷۲).مدرسه و مزرعه،مقاله مندرج در کتاب مجموعه مقالات هفتمین سمینار علمی ترویج کشاورزی،تهران:وزارت کشاورزی.

سلطانی،ح.،(۱۳۸۰)، اثر بخشی آموزشی، انتشارات سمت.

محمدی ،ا.(۱۳۸۶)،آموزش عالی در ایران،وبلاگ مروج.

مقدمه

مؤسسات آموزشی و از جمله دانشکده های کشاورزی نقش کلیدی در آموزش نیروی انسانی ماهر تأثیرگذار در روند توسعه کشاورزی هر کشوری ایفا می کنند. بدیهی است اکثر صاحب نظران آموزش کشاورزی معتقدند فعالیت های آموزشی در سطح دانشکده های کشاورزی باید توام با کار عملی در سطح مزرعه باشد و یادگیری از طریق عمل مورد تأکید قرار گیرد چرا که آموزش های عملی بیش از سایر روش های آموزش در یادگیری یا تغییر نسبتاً پایدار رفتار بالقوه فرد موثر است. این بدان دلیل است که آموزش های عملی از جمله عملیات کشاورزی- مبتنی بر تجربه یعنی تأثیر متقابل فرد و محیط در یکدیگر است یعنی فرد از محیط (مزرعه) تأثیر پذیرفته و بر آن تأثیر می گذارد. در برخورد فرد با محیط برای یادگیری، اعضای حسی، دستگاههای عصبی، تجربه های قبلی، تمایلات و گرایش ها و هدفهای یاد گیرنده نقش مؤثری به
عهده دارند. در واقع کل شخصیت فرد در تمام ابعاد خود در آفریند تعامل قرار می گیرد و تغییر پیدا
می کند( شعبانی، ۱۳۷۱).

در طی آموزش های عملی کشاورزی در سطح مزرعه، در حقیقت شرایطی برای یادگیری و تغییر رفتار دانشجویان فراهم شده است به گونه ای که آنان فعالیت های مختلفی را انجام داده و شرایط متعددی را تجربه می کنند با این حال که یک نکته مهم در آموزش های عملی کشاورزی همواره این بوده است که آیا شرایط ایجاد شده مطلوب بوده است یا نه؟ آیا دانشجویان با کسب تجارب و انجام فعالیت های تعیین شده در سطح مزرعه به هدف های آموزشی رسیده اند یا نه؟ به عبارت دیگر میزان تحقق اهداف پیش بینی شده درس عملیات کشاورزی (اثربخشی) چقدر است؟

در این مقاله به آموزش عالی،آموزش عالی کشاورزی ، اهمیت دروس عملی در بهبود کارایی علوم کشاورزی،اثربخشی آموزشی،برنامه ریزی و ارزشیابی آموزشی،اصول،مدل ها و…پرداخته می شود.

 ۲-۲- آموزش عالی در ایران

آموزش عالی در ایران بخشی از آموزش و پرورش در ایران است و در حال حاضر زیر نظر وزارت علوم ،تحقیقات  و فناوری و وزارت  بهداشت،درمان و آموزش پزشکی(برای علوم مربوط به درمان و بهداشت)اداره و سازماندهی می شود.آموزش عالی با پیشینه ای به قدمت بیش از هشت سده،به عنوان نهادی کلیدی مورد توجه خاص ملت ها  و دولت هاست و به جرات می توان گفت در میان نهادهای اجتماعی  اقتصادی  که ظرف چند سال اخیر  پا به عرصه وجود گذاشته اند،تنها تعداد انگشت شماری توانسته اند مانند دانشگاه ها دوام آورند و پایدار بمانند.

دانشگاهها از پر ارزش ترین نهادهایی هستند که جامعه برای پیشرفت  و توسعه در اختیار دارد.دانشگاهها از یک سو حافظ و انتقال دهنده میراث فرهنگی  و ارزش های حاکم بر جامعه اند و از سوی دیگر پاسخگوی نیازهای اجتماعی برای کسب،اشاعه و توسعه دانش  و فناوری می باشند.دانشگاه به عنوان یک نهاد باید درموقعیت تاریخی ،اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی خودش ملاحظه شود.برای دستیابی به چشم اندازی مناسب از موقعیت کنونی و مسائلی که دانشگاه ها ی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه پیش رو دارند و یا باید با آن روبرو شوند  لازم است نظام آموزش عالی بصورت دقیق مورد بررسی قرار گیرد و مولفه ها ،عناصر و عوامل تاثیر گذار بر آن  و سهم هر یک از آنها در این عرصه مشخص شود.

در گذشته انتظارات متفاوتی از آموزش عالی مدنظر بود که در سایه تحولات علمی و فنی به مرور دچار  تغییر شده و به آموزش عالی به عنوان یکی از عوامل موثر در تحقق سیاست های توسعه اقتصادی ،اجتماعی و فرهنگی نگاه میشود.در این میان دانشگاه ها به عنوان زیر نظام های عمده  نظام آموزش عالی در فرایند توسعه یک کشور به عنوان مراکزی که به تربیت و آماده ساختن نیروی انسانی کارآمد، شایسته و دارای مهارت  به منظور پاسخگویی به نیازهای واقعی جامعه در زمینه های مختلف  می پردذازند،نقش حیاتی و کلیدی را بر عهده دارند ،چرا که دانشگاه ها  با برو ندادهای(بازده های) خود به جامعه،عملا در راه توسعه  گام بر میدارند.بنابراین شالوده توسعه سیاسی و اقتصادی  در دانشگاه ریخته می شود  و این امر خود منوط  و موخر  به توسعه علمی  و فرهنگی  و منشاء آن هم در دانشگاه ها است. بنابراین اگر رسالت اصلی آموزش عالی را تربیت و تامین نیروی انسانی متخصص مورد نیاز کشور بدانیم،این رسالت یکی از اهداف کیفی به حساب می آید که مستقیما به کیفیت نظام آموزشی عالی ارتباط پیدا می کند(محمدی و همکاران،۱۳۸۶).

آموزش عالی در ایران به فرم نوین و اکادمیک سابقه ای حدودا یکصد ساله دارد. آموزش عالی در حال حاضر در ایران، شامل آموزش های دانشگاهی منتهی به مدارک کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتر است. امروزه قریب به ۴۰۰ دانشگاه و موسسه آموزش عالی در ایران در حال فعالیت است. مراکز آموزش فعال در نظام آموزش عالی ایران عبارتند از:

بخش دولتی

در حال حاضر علاوه بر دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی وابسته به وزارت خانه های علوم تحقیقات و فناوری و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، مراکز دیگری نیز با کسب مجوز از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دانشجو می پذیرند. از جمله این مراکز، دانشگاه فنی و حرفه ای و مراکز تربیت معلم وابسته به وزارت آموزش و پرورش و مؤسسات آموزش عالی وابسته به سایر وزارتخانه ها مانند: امور خارجه، پست و تلگراف، راه و ترابری و غیره است. دانشگاه فنی و حرفه ای نیز در خرداد ۱۳۹۰ در طرح انتقال آموزشکده های فنی و حرفه ای وزارت آموزش و پرورش به وزارت علوم و تحقیقات تأسیس گردید. علاوه بر این دانشگاهی تحت عنوان دانشگاه جامع علمی کاربردی در سال ۱۳۷۱ به منظور تقویت آموزش های فنی و حرفه ای و تربیت نیروی انسانی ماهر مورد نیاز بخش های صنعت، معادن، کشاورزی و خدمات تأسیس گردیده است.

بخش آموزش از راه دور

در حال حاضر دانشگاه پیام نور ارائه دهنده این نوع سامانه آموزشی است.

بخش غیر دولتی

به منظور افزایش مشارکت عمومی در ارائه خدمات آموزش عالی و افزایش روز افزون تقاضای اجتماعی جهت ورود به آموزش عالی در ایران، دانشگاه ها و مؤسساتی در بخش غیردولتی ایجاد گردیده است که شامل دانشگاه های آزاد اسلامی و دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی می شود.

۲-۳- آموزش عالی کشاورزی

علی رغم قدمت صد ساله آموزش کشاورزی در ایران، بخش کشاورزی با نارسایی های فراوانی از جمله کمبود کارایی عملی فارغ التحصیلان مواجه است که خود ناشی از کمبود آموزش های عملی است. آموزش کشاورزی سان یک سیستم از مؤلفه های مختلفی تشکیل شده است که با هم در تعامل می باشند. سیستم آموزش کشاورزی از خصایص، در هم تنیدگی آموزش عملی و آموزش نظری مبتنی بر هم آمیزی و هم آموزی نظریه و عمل است ( FAO, 1997).

امروزه یکی از مسائل مهم در آموزش عالی به طور عام و در آموزش عالی کشاورزی به طور خاص ارزیابی مستمر کیفیت پژوهش و آموزش است. طی دو دهه گذشته، کشورهای متعددی کوشش های ویژه ای در جهت بهبود کیفیت آموزش عالی به عمل آورده اند. آنها در انجام این امر، رهیافت های گوناگونی از ارزشیابی را به کار برده اند. در میان این رهیافت ها، ارزیابی درونی ویژگی های جامع و سیستماتیکی دارد که منجر به بهبود کیفیت مستمر می گردد. از طریق ارزیابی درونی اعضای هیأت علمی، فعالیت های گذشته گروه آموزشی را بررسی و نقاط قوت، فرصت ها و تهدیدات را برای طرح ریزی توسعه آتی گروه آموزشی شناسایی می کنند ( کابلی و همکاران، ۱۳۸۲).

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.