پیشینه تحقیق خاستگاه نمایش در ایران و معماری آن دارای ۱۰۰ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۵
۱-۲- تعاریف و مفاهیم    ۶
۱-۲-۱- تعریف نمایش    ۶
۱-۲-۲- عوامل اصلی تشکیل دهنده نمایش    ۸
۱-۲-۲-۱- تعریف بازیگر    ۸
۱-۲-۲-۲-تعریف تماشاگر    ۸
۱-۲-۲-۳- تعریف صحنه و انواع آن    ۹
۱-۲-۲-۴- عوامل صحنه    ۱۴
۱-۲-۳- مفهوم ارتباط    ۱۴
۱-۲-۳-۱- تعریف ارتباط    ۱۴
۱-۲-۳-۲- معنی در ارتباط    ۱۶
۱-۲-۳-۳- پیام در ارتباط    ۱۷
۱-۲-۴- مفهوم ارتباط نمایشی    ۱۸
۱-۲-۵- زمینه های ساختاری نمایش    ۲۰
۱-۲-۵- ۱- مفهوم آیین و نمایش    ۲۱
۱-۲-۵-۲- مفهوم اسطوره و نمایش    ۲۲
۱-۲-۵-۳- مفهوم ادبیات و نمایش    ۲۳
۲-مطالعات پایه و بررسی دیدگاه های تاریخی    ۲۶
۲-۱- مقدمه    ۲۶
۲-۲- خاستگاه نمایش در ایران    ۲۶
۲-۲-۱- آیین های اقوام بومی    ۲۷
۲-۲-۲- آیین های آریایی    ۲۸
۲-۲-۳- آیین های زرتشتی    ۲۸
۲-۳- جایگاه شادی و جشن در فرهنگ ایران    ۲۹
۲-۴- نگاهی به گاهشمار ایران باستان    ۳۰
۲-۵- انواع جشن ها در ایران باستان    ۳۱
۲-۵-۱- جشن های آفرینش (یا جشن های گاهنباری)    ۳۱
۲-۵-۲- جشن های ماهانه    ۳۲
۲-۵-۳- جشن های ویژه    ۳۲
۲-۵-۳-۱- جشن نوروز    ۳۲
۲-۵-۳-۲- جشن تیرگان (یا آبریزگان)    ۳۶
۲-۵-۳-۳- جشن مهرگان (یا میترگان)    ۳۷
۲-۵-۳-۴- جشن یلدا (یا شب چله)    ۳۸
۲-۵-۳-۵- جشن سده    ۳۹
۲-۶- تأثیر حمله اعراب بر نمایش در ایران    ۴۱
۲-۷- نمایش نقالی    ۴۲
۲-۷-۱- جایگاه صحنه و دکور    ۴۴
۲-۷-۲- معماری قهوه خانه    ۴۶
۲-۸- ورزش باستانی    ۴۸
۲-۸-۱- جایگاه صحنه و دکور    ۵۰
۲-۸-۲- معماری زورخانه    ۵۱
۲-۹- نمایش های شادی آور    ۵۲
۲-۹-۱- انواع نمایش های شادی آور    ۵۴
۲-۹-۱-۱- نمایش های منفرد    ۵۴
۲-۹-۱-۲- نمایش های جمعی    ۵۴
۲-۹-۲- جایگاه صحنه و دکور    ۵۵
۲-۹-۳- معماری تماشاخانه    ۵۶
۲-۱۰- نمایش عروسکی    ۵۷
۲-۱۰-۱- انواع نمایش های عروسکی    ۵۸
۲-۱۰-۱-۱- نمایش سایه بازی    ۵۸
۲-۱۰-۱-۲- نمایش عروسک های دستکشی    ۵۸
۲-۱۰-۱-۳- نمایش عروسک های نخی    ۵۹
۲-۱۰-۲- جایگاه صحنه و دکور    ۶۰
۲-۱۱- نمایش تعزیه    ۶۱
۲-۱۱-۱- جایگاه صحنه و دکور    ۶۳
۲-۱۱-۲- معماری تکایا    ۶۴
۲-۱۲- نمایش به شیوه اروپایی در ایران    ۶۶
۲-۱۳- نتیجه گیری    ۶۸
۳-بررسی نمونه های مراکز هنرهای نمایشی    ۷۳
۳-۱- بررسی نمونه های خارجی    ۷۳
۳-۱-۱- مرکز فرهنگی ژان ماری تجیبائو    ۷۳
۳-۱-۲- مرکز هنرهای نمایشی لینکلن    ۷۴
۳-۱-۳- خانه اپرای اسلو    ۷۸
۳-۱-۴- تئاتر تی هال    ۸۲
۳-۱-۵- تئاتر د- اِکلات    ۸۴
۳-۱-۶- تئاتر آرِنا    ۸۵
۳-۲- بررسی نمونه های داخلی    ۸۶
۳-۲-۱- میدان امام (میدان نقش جهان)    ۸۷
۳-۲-۲- میدان امیر چخماق و میدان شاه طهماسب    ۸۸
۳-۲-۳- تکیه دولت    ۹۰
۳-۲-۴- تالار شهر    ۹۳
فهرست منابع و مآخذ    ۹۷

 منابع

محسنیان راد، م (۱۳۸۴). ارتباط شناسی(ارتباط انسانی میان فردی، گروهی، جمعی). چاپ ششم. تهران : انتشارات صدا و سیما.

محسنین، م (۱۳۷۲). تکیه دولت اولین آمفی تئاتر ایرانی مجله آبادی. شماره ۱۰٫

کمبل، ج (۱۳۷۷). قدرت اسطوره، ترجمه: مخبر. نشر مرکز.

مازرلوف، ا (۱۳۸۰). شاهنامه و هویت ایرانی، نشر مرکز بازشناسی اسلام و ایران.

بیضایی، ب (۱۳۸۳). ریشه یابی درخت کهن. تهران: نشر روشنفکران و مطالعات زنان.

بیضایی، ب (۱۳۸۴). نمایش در ایران، چاپ اول. تهران: نشر روشنفکران و مطالعات زنان.

نویفرت، پ.(۱۳۸۳). داده های معماری نویفرت. نشر خاک.

همایونی، ص (۱۳۴۹). تعزیه در ایران. انتشارات جشن هنر.

رحیمی، م، رهبین، آ (۱۳۸۳). ریشه های نمایش در آیین های ایران باستان، چاپ اول. تهران: انتشارات اهورا.

رضی، هـ (۱۳۸۳). جشن آب. چاپ دوم. تهران: نشر بهجت.

رضی، هـ (۱۳۸۳). جشن آتش. چاپ دوم. تهران: نشر بهجت.

ستاری، ج (۱۳۷۹). پرده های بازی. نشر قطره.

مرکز اسناد تحقیقات دانشکده معماری و شهرسازی. (۱۳۷۹). گنجنامه. انتشارات دانشگاه شهید بهشتی. جلد ۳٫

مسجد جامعی، ا. انتظاری، ع. (۱۳۸۲). فضاهای فرهنگی ایران (آمارنامه مؤسسات و گروه های هنری). نشر طرح های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

مینیون، پ (۱۳۸۳).‌ چشم‌انداز تئاتر در قرن۲۰٫ ترجمه: صغوی. نشر قطره.

ناظرزاده کرمانی، ف (۱۳۸۰). «نقالی و گونه های آن در ایران». مجله نیستان. ش ۱۹٫

مقدمه

بطور کلی هدف از نمایش عبارت است از دست یافتن به مرحله آگاهی بالاتر، دریافت بصیرتی چشمگیر در مورد ماهیت هستی و بازسازی توش و توان انسان برای رودررو شدن با جهان. به اصطلاح نمایشی: تزکیه و پالایش و به اصطلاح مذهبی: ارتباط، روشنگری و اشراق. بدین ترتیب هنر نمایش، آیینه ای است که در آن جامعه به تماشای تصویر خود می نشیند و جامعه نیز بطور ناخودآگاه تمایل دارد که آنچه را مشاهده می کند در زندگی و شیوه نگرش خود منعکس سازد.

بررسی دیدگاه های مختلف در مورد زنده کردن هویت های اصیل گم شده با تاکید بر زمینه فرهنگی (نمایشی)که ضمن فراهم کردن محیطی فرهنگی، محیطی در جهت انجام فعالیت های روزمره مردمی و مسائل تفریحی را شامل شود. سخن از محیطی فرهنگی (تاکید بر نمایش) در معماری را می توان در ریشه های عمیق تاریخی در زندگی بشر جستجو کرد. درگذشته فضاهای شهری محل ملاقات و گفتگوی شهروندان بوده، افراد در این مکان گرد هم می آمدند و برمبنای سنت های کهن ( جشن ها، اعیاد، مراسم مذهبی و …) با یکدیگر ارتباط برقرار کرده، معاشرت می نمودند. محیط های شهری جایی بود که در آن انسان به ارضای نیازهای اجتماعی خود می پرداخت. به عبارت دیگر، محیط های شهری حوزه فرهنگی بود. در دوران معاصر فضاهای باز شهری اغلب برای اتومبیل طراحی شده اند، که نه تنها برای ارضای نیازهای اجتماعی مناسب نبوده، سبب قطع رابطه اجتماعی و نادیده گرفتن سنت ها و فرهنگ جوامع نیز شده است. به این ترتیب شکل ظاهری فضاهای بازِ شهری برای حرکت اتومبیل نقش اصلی را یافته و نقش مردمی که قرار است از فضاهای باز شهری به عنوان فضاهای اجتماعی- فرهنگی استفاده کنند، نادیده انگاشته شده است. مشکلاتی که این دیدگاه به وجود آورد و صدماتی را که بر جوامع و هویت شهرها وارد کرد، متفکرین را بر این داشت که فضاهای باز شهری را برای عملکردهای مختلف به وجود آورند. این موضوع را نه تنها در ابعاد قومی و محلی بلکه با دیدی بازتر در ابعاد ملی و فراملی می توان نگریست.

۱-۲– تعاریف و مفاهیم

۱-۲-۱- تعریف نمایش

جوهره بنیادین و زیربنایی قالب نمایشی چیست و نمایش چه چیزی را می تواند رساتر از هر رسانه ارتباطی دیگری بیان کند؟ هزاران کتاب درباره نمایش نوشته شده و بنظر نمی رسد هنوز تعریف جامعی از این واژه بدست آمده باشد. فرهنگ آکسفورد نمایش را چنین معنا     می کند: «تألیفی به نثر یا نظم که داستانی را از طریق گفت و شنود و کنش بازگو می کند و برای آوردن به روی صحنه آماده شده و با صحنه پردازی، جامع آرایی و حرکتهای همراه آن، به مثابه زندگی واقعی عرضه می شود.» این تعریف نه تنها ناشیانه و پر طول و تفصیل است، بلکه مطلقاً نادرست نیز هست. از عبارت «تألیفی از نثر یا نظم» چنین استنباط می شود که متن نمایش می باید از قبل تدوین شده باشد، بنابراین تعریف مزبور را نمی توان برای نمایشهای    فی البداهه بکار گرفت. عبارت «داستانی را از راه گفت و شنود بیان می نماید» نیز قابل انطباق بر نمایشهای بی کلام(پانتومیم) نیست. «برای آوردن به روی صحنه آماده شده» نیز حق مطلب را در مورد نمایش های تلویزیونی، رادیویی و سینمایی ادا نمی کند و اما عبارت «با صحنه پردازی و جامه آرایی…» نیز همیشه صادق نیست. نمایشهای خوبی وجود دارند که بدون هیچگونه آرایه و پیرایه ای در جامه و صحنه، به اجرا در آمدند. در عبارت «به مثابه زندگی واقعی عرضه می شود» هم اندکی زیاده روی شده است چنین فرضی مستلزم آن است که تمام نمایشها به شیوه واقعگرایانه تهیه شوند. تعاریفی که در فرهنگ های دیگر وجود دارد نیز به همین اندازه نادرست وگمراه کننده است. واقعیت این است که هنر نمایش چنان در ژرفای تار و پود و سرشت انسان تنیده شده که تعیین حد و مرز قاطعی بین فعالیت های عام تر و نمایش بطور اخص تقریباً ناممکن است. بطور مثال، می توان نمایش را همان تجلی غریزه ی بازی دانست. کودکانی که نقش پدر و مادر و یا سرخپوست و کابوی را بازی می کنند به یک تعبیر در کار بداهه سازی نمایشی هستند یا می توان به نمایش بصورت مظهری از مراسم آیینی که یکی از ابتدایی ترین نیازهای اجتماعی بشریت است، نگریست. مراسم رقص های قبیله ای و مناسک مذهبی و رویدادهای ملی، همگی از عناصر نمایشی قوی برخوردار هستند. نمایش و آیین هر دو در  تجربه های جمعی همراه با پشتوانه سه جانبه بازخورد بازیگر به تماشاگر و تماشاگر به تماشاگر و بازیگر به بازیگر هستند. (مارتین، ۱۳۸۲، ص۳۲-۳۱)

همچنین می توان نمایش را پدیده ای دانست که برای دیدن عرضه می شود و انسان به قصد دیدن آن می رود، بعبارت دیگر تماشاواژه- Spectacle- (چیزی که باید دیده و یا شنیده شود) است. همان طور که در فرهنگ یونان نیز واژه تئاتر به معنای مکانی است که انسان برای تماشای چیزی می رود. ورود پیروزمندانه یک امپراطوری فاتح به روم و یا مبارزات گلادیاتورها و شیرهای وحشی، مراسم اعدام در ملاء عام، تمامی مسابقات ورزشی، همه و همه جنبه های نمایشی داشته و دارند. هیچ یک از این امور را نمی توان نمایش بطور اخص نامید، ولی حد فاصل بین هر یک از آنها و نمایش بسیار مبهم است. پس نباید هیچگاه تعاریف را بصورت مطلق بکار برد، زیرا در این صورت، خودِ همین تعاریف مانعی در راه گسترش و پیوند اشکال نوین و نوآوری در نمایش می شوند. بطور کلی نمایش، کنشی تقلیدی است. کنشی برای تقلید و یا بازنمایی رفتار بشر. بنابراین نمایش یک قالب ادبی محض نیست. عنصری که نمایش را می سازد فراسوی واژه ها قرار دارد و عبارت است از کنش یا عملکردی که اندیشه و مفهوم مورد نظر پدید آورنده اثر را تحقق کامل می بخشد. بنابراین می توان گفت هنر نمایش ملموس ترین و عینی ترین شکل بازآفرینی موقعیت ها و روابط انسانی است و این امر ناشی از آن است که نمایش برخلاف قالب های روایی که به بازگویی رویدادهای گذشته گرایش دارند، در ابدیت زمان حال جاری است، در «اکنون» و«اینجا» نه در «آن وقت ها» و «آنجا». از طرفی نمایش، اجتماعی ترین نوع هنر است و همین از جمله امتیازات عمده تئاتر زنده بر انواع نمایش های ضبط شده ماشینی است. نمایش بنا به ماهیت ذاتی خود، آفرینشی جمعی است. برتولت برشت، نیز نمایش را شیوه ای عملی و تئاتر را آزمایشگاهی برای آزمون رفتار انسان تحت شرایط گوناگون می دانست. بدین ترتیب می توان شیوه ای دانست که به کمک آن می توان وضعیتی را بر روی صحنه طراحی کرد و پیامدهای آن را آزمود. (مارتین، ۱۳۸۲، ص۲۷)

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.