پیشینه تحقیق صرع و کیندلینگ و نقش نوروترانسمیترها در صرع دارای ۲۷ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

۲-۱- صرع    ۴
۲-۱-۱- تقسیم بندی انواع صرع    ۵
۲-۱-۲- مکانیسم های ایجاد صرع    ۶
۲-۱-۳- آناتومی عملکردی صرع لیمبیک    ۷
۲-۱-۴- مدل های آزمایشگاهی ایجاد صرع    ۸
۲-۲- کیندلینگ    ۸
۲-۲-۱- انواع کیندلینگ    ۹
۲-۲-۲-کیندلینگ  پنتیلن تترازول    ۱۰
۲-۲-۳- تقویت سیناپسی    ۱۰
۲-۲-۴- تقویت سیناپسی ناشی از PTZ    ۱۱
۲-۲-۵- مراحل مختلف تشنج های ناشی از کیندلینگ    ۱۲
۲-۳- تشکیلات هیپوکمپ    ۱۳
۲-۳-۱-نقش هیپوکمپ در تشنج    ۱۴
۲-۳-۱-۱-ارتباطات شکنج دندانه دار    ۱۴
۲-۳-۱-۲-شکنج دندانه دار و کیندلینگ    ۱۵
۲-۴-نقش نوروترانسمیترها در صرع    ۱۶
۲-۴-۱- استیل کولین    ۱۶
۲-۴-۲-نوراپی نفرین    ۱۷
۲-۴-۳-گابا(GABA)    ۱۷
۲-۴-۴- اسیدهای آمینه تحریکی    ۱۸
۲-۴-۵- آدنوزین    ۱۸
۲-۴-۶- دوپامین    ۱۹
۲-۴-۷- سروتونین    ۱۹
۲-۵- سیستم سروتونرژیک و صرع    ۲۰
منابع References    ۲۲

منابع

Bate L, Gardiner M. Genetics of inherited epilepsies. Epileptic Disord. 1999;1(1):7-19.

De Reuck JL. Stroke-related seizures and epilepsy. Neurol Neurochir Pol. 2007;41(2):144-9.

Fisher RS. Animal models of the epilepsies. Brain Res Brain Res Rev. 1989;14(3):245-78.

Goddard GV, McIntyre DC, Leech CK. A permanent change in brain function resulting from daily electrical stimulation. Exp Neurol. 1969; 25: 295-330.

Jasper HH. Basic Mechanisms of the Epilepsies. 1969.

sherburne E, Curtis RL. Disorder of brain function. In: Pathophysiology, edited by Porth.

C.M.,: London: Lippincott Company 1990.

Delgado-Escueta AV, Wilson WA, Olsen RW, Porter RJ. New waves of research in the epilepsies: crossing into the third millennium. Adv Neurol. 1999;79:3-58.

Ojemann GA. Temporal lobe epilepsy -current wisdom. Stereotact Funct Neurosurg. 2001;77(1-4):213-5.

Omori K, Inagaki C, Sasa M. [Molecular mechanism underlying epileptic seizure: forwards development of novel drugs for untreatable epilepsy]. Nippon Yakurigaku Zasshi. 1999 Sep;114(3):161-8.

Loscher W. Animal models of intractable epilepsy. Prog Neurobiol. 1997;53(2):239-58.

Loscher W, Ebert U. The role of the piriform cortex in kindling. Prog Neurobiol. 1996; 50: 427-81.

Loscher W, Czuczwar SJ. Evaluation of the 5-hydroxytryptamine receptor agonist 8-hydroxy-2-(di-n-propylamino)tetralin in different rodent models of epilepsy. Neuroscience letters. 1985 Sep 30;60(2):201-6.

Wada Y, Nakamura M, Hasegawa H, Yamaguchi N. Intra-hippocampal injection of 8-hydroxy-2-(di-n-propylamino)tetralin (8-OH- DPAT) inhibits partial and generalized seizures induced by kindling stimulation in cats. Neuroscience letters. 1993 Sep 3;159.82-179:(2-1).

Adamec RE, McNaughton B, Racine R, Livingston KE. Effects of diazepam on hippocampal excitability in the rat: action in the dentate area. Epilepsia. 1981; 22: 205-15.

Ang CW, Carlson GC, Coulter DA. Massive and specific dysregulation of direct cortical input

to the hippocampus in temporal lobe epilepsy. J Neurosci. 2006; 26: 11850-6.

Asztely F. Gustafsson B. Io notropic glutamate receptors. Their possible role in the

expression of hippocampal synaptic plasticity. Mol Neurobiol. 1996; 12: 1-11.

Avanzini G, Franceschetti S. Cellular biology of epileptogenesis. Lancet Neurol. 2003; 2: 33-42.

Babri S, RaeIsi P, Alaei H, Sharifi MR, Mohaddes G. Effect of forced treadmill exercise on long-term potentiation(LTP) in the dentate gyrus of hippocampus in male rats.  Physiology and Pharmacology, 2008. 12(1), 39 – ۴۵

۲-۱- صرع

بقراط اولین بار صرع را یک اختلال مغزی معرفی کرد. صرع یکی از رایج ترین اختلالات عصبی در انسان می باشد، و هنوز روش قطعی درمان آن شناخته نشده است. داروهای ضد صرع موجود فقط در ۴۰ درصد موارد، تشنج را از بین می برند؛ و در بقیه موارد فقط فراوانی وقوع تشنج ها را کم می کنند(جاسپر[۱]،۱۹۶۹). درمان جراحی نیز تنها در صورت تک کانونی بودن صرع قابل استفاده است و عوارض غیر قابل برگشتی را به دنبال دارد. مطابق با آمارهای انجام شده، شیوع صرع در جمعیت انسانی حدود ۳% است(بات و گاردینر[۲]،۱۹۹۹).

به طور کلی، به فعالیت الکتریکی غیر طبیعی، همزمان و آشفته دسته ای از نورون ها در مغز تشنج[۳] گفته می شود. اگر این اختلال باعث تغییری ناگهانی و گذرا در رفتار شخص شود، به آن تشنج می گویند؛ و اگر این حملات تشنجی بدون علل زمینه ای و به طور تکراری رخ دهد، به آن صرع گفته می شود. صرع به اشکال مختلف شامل: آشفتگی در رفتار، حس، حرکت و ادراک دیده می شود. این آشفتگی ها ممکن است با تغییر در سطح هوشیاری همراه باشد(دیروک[۴]،۲۰۰۷).

شایع ترین عواملی که ممکن است در ایجاد صرع دخیل باشند عبارت اند از: کمبود اکسیژن، مننژیت باکتریایی[۵] ، ضربه های مغزی، تومورهای مغزی[۶]، سوء استعمال داروها یا الکل، عفونت های مغزی و نقایص ژنتیکی می باشد (فیشر،۱۹۸۹؛ نامارا و همکاران[۷]،۱۹۸۰).

شناخت مکانیسم های ایجاد صرع از قدیم یکی از موضوعات مورد تحقیق بشر بوده است. در قدم های اولیه، تغییر در آستانه تحریک پذیری مغز را علت صرع بیان می کردند، اما با پیش رفت تکنیک های دقیق الکتروفیزیولوژی مشخص گردید هنگام بروز صرع، در فعالیت نورون ها یا گیرنده ها و کانال های یونی نواحی خاصی از مغز، اختلال ایجاد می شود. هم اکنون بررسی علل این اختلافات و چگونگی مقابله با آن ها در دست تحقیق می باشد.

۲-۱-۱- تقسیم بندی انواع صرع

به منظور شناخت دقیق تر و درمان بهتر افراد صرعی، بر اساس نوع رفتار تشنجی، صرع را تقسیم بندی می کنند. “مجمع بین المللی مبارزه با صرع[۸]” در سال ۱۹۸۱، بر اساس نشانه های بالینی و الگوهای الکتروانسفالوگرام، صرع را به سه نوع: موضعی[۹]، عمومی[۱۰]، و طبقه بندی نشده[۱۱] تقسیم بندی نمود(دیروک،۲۰۰۷). نزدیک به ۶۰درصد افراد مصروع، صرع موضعی دارند.

در تشنج های موضعی، فعالیت تشنجی از یک ناحیه از مغز یا نیمکره مغزی شروع می شود، که می تواند به صورت عمومی درآید. هنگام بروز این نوع تشنج ها علایم حسی، حرکتی، اتونومیک و یا روانی ممکن است بروز کند. بسته به ناحیه درگیر و شروع کننده یکی از این نوع علایم ظاهر می شوند (گودارد،۱۹۶۷). اولین علامت تشنج های موضعی اورا[۱۲] است که یک علامت هشدار دهنده از قبیل احساس ترس یا یک بوی خاص می باشد(نامارا و همکاران،۱۹۹۴).

تشنج های موضعی به دو نوع ساده و پیچیده تقسیم می شوند؛ در صرع موضعی ساده، فرد مصروع هوشیار باقی می ماند و احساس هایی غیرعادی تجربه می کند. برخلاف صرع موضعی ساده، در صرع موضعی پیچیده هوشیاری از دست می رود که بین چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشد، ولی به ندرت احساس هایی غیرعادی تجربه می کند.

در صرع لوب گیجگاهی، که از نوع تشنج های موضعی پیچیده بوده و شایع ترین نوع صرع در بالغین است(رال و اسچلیفر[۱۳]؛۱۹۸۱)، تشنج به طور ثانویه عمومی می گردد و چون کانون های تشنج در این نوع صرع از ساختمان های لوب گیجگاهی منشا می گیرند، به این نام خوانده می شوند. در بیشتر بیماران مبتلا به صرع لوب گیجگاهی، ساختارهای لوب گیجگاهی میانی از جمله تشکیلات هیپوکمپ، ناحیه تولید کننده تشنجات می باشد(گودارد،۱۹۶۷). این تشنجات درصد زیادی از حملات صرعی را شامل می شوند و غالبا به دارو درمانی مقاوم هستند(نامارا،۱۹۹۴).

تشنج های موضعی در صورتی که به خوبی درمان نشوند به تشنج های عمومی تبدیل می گردند. تشنجات عمومی کانون مشخصی ندارند و نواحی وسیعی از هر دو نیمکره مغزی را شامل می شوند. براساس الگوی رفتاری این نوع حملات به گروه های مختلفی از جمله: صرع کوچک[۱۴]، تونیک، کلونیک، و تونیک-کلونیک (یا صرع بزرگ) تقسیم می شوند.

۲-۱-۲- مکانیسم های ایجاد صرع

عوامل متعددی در ایجاد صرع دخیل هستند، که شامل مکانیسم های درون سلولی (مربوط به غشای نورون ها) و مکانیسم های خارج سلولی (مربوط به الکترولیت ها و عوامل خارجی) می باشد. این دو مکانیسم می توانند منجر به تحریک پذیری زیاد نورون های مغزی شده و فعالیتی همزمان و کلیشه ای در این نورون ها ایجاد کنند که به آن ها [۱]PDS گفته می شود. PDS یک موج دپلاریزه کننده نسبتا بزرگ (۲۰-۴۰mv) و طولانی مدت (۱۰۰ms) می باشد، که متعاقب آن یک مرحله هیپرپلاریزاسیون دیده می شود.

مرحله دپلاریزاسیون به واسطه فعال شدن کانال های    non-NMDA، NMDA و کانال های کلسیمی وابسته به ولتاژ به وجود  می آید و مرحله هیپرپلاریزاسیون به واسطه فعال شدن کانال های پتاسیمی حساس به ولتاژ و حساس به کلسیم و نیز کانال های کلری GABA  رخ می دهد. کاهش کلسیم مایع بین سلولی مغز و یا افزایش غلظت پتاسیم در آن که ناشی از عملکرد نامطلوب سلول های گلیاست، می تواند منجر به بروز PDS شود (دلگادواسکواتا و همکاران[۲]،۱۹۹۹).

اگر نورون های موجود در کانون تشنج که فعالیت غیر طبیعی دارند، تعدادشان کمتر از هزار عدد باشد، هیچگونه تظاهرات بالینی دیده نمی شود. این فعالیت الکتریکی غیر طبیعی فقط به شکل اختلالاتی در الکترو انسفالوگرامEEG [3] قابل ثبت می باشد.

مهم ترین نشانه الکتروفیزیولوژی صرع، ثبت اسپایک های غیر طبیعی در EEG است.اگر این اسپایک ها در زمان وقوع حملات صرع ثبت شوند به آن ها اسپایک های حمله ای[۴] و اگر در مراحل بین حملات صرعی ثبت شوند به آن ها اسپایک های بین حمله ای[۵] گفته می شود. اسپایک های حمله ای همیشه با بروز رفتار تشنجی همراه هستند، ولی اسپایک های بین حمله ای رفتار تشنجی ایجاد نمی کنند.

فرآیند PDS زمینه ساز اسپایک های حمله ای می باشد. منشا PDS و اسپایک های حمله ای ممکن است؛ حذف مهار پیرامونی، افزایش فرکانس پتانسیل های پس سیناپسی تحریکی(EPSP)، افزایش ثابت زمانی در دندریت های نورون های پس سیناپسی، القای میدان الکتریکی، فعالیت گیرنده های (NMDA) و کاهش فعالیت سیستم (GABA) باشد (دلگادواسکواتاو همکاران،۱۹۹۹).

۲-۱-۳- آناتومی عملکردی صرع لیمبیک

منظور از آناتومی عملکردی صرع لیمبیک، تمام مدار های موضعی است که به هنگام ایجاد این نوع صرع باعث شروع، تعدیل، همزمان سازی و انتشار آن به سایر نواحی مغزی می شوند. در انسان صرع لوب گیجگاهی شایع ترین نوع صرع است و منشا آن تمام بافت هایی هستند که در زیر شیار سیلوین[۶] و در زیر لوب گیجگاهی و آهیانه قرار دارند. این ساختارها شامل هیپوکمپ ، آمیگدال، قشر پاراهیپوکمپ، قشر پیریفورم و دیگر ساختارهای قشر لیمبیک است که منشا صرع لوب گیجگاهی در انسان می باشند(اجمان[۷]،۲۰۰۱؛ اوموری و همکاران[۸]،۱۹۹۹).

حساسیت بخش های مختلف لوب تمپورال به صرع متفاوت است. وایزر[۹](۱۹۸۷) نشان داد که در لوب تمپورال دو ساختار، کانون اصلی صرع می باشند: یکی آمیگدال و دیگری هیپوکمپ.  وی نتیجه گرفت که در ۲۵درصد افراد مصروع کانون صرع در هیپوکمپ، ۱۰% در آمیگدال و ۶۵% در هر دو هسته است(اینتایر و همکاران[۱۰]،۲۰۰۵).

۲-۱-۴- مدل های آزمایشگاهی ایجاد صرع

مدل های آزمایشگاهی ایجاد صرع باید دارای ویژگی های خاص باشد. چند مورد از این ویژگی ها عبارتند از:

الف) نوع حملات از لحاظ بالینی باید مشابه حملاتی باشد که در صرع انسانی اتفاق می افتد. در انسان حملات موضعی پیچیده از نوع حملات مقاوم به دارو هستند. بنابراین این نوع حملات باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرد.

ب) حملات ایجاد شده باید همراه با تغییراتی در الکتروانسفالوگرام باشد، به طوری که تغییر در الکتروانسفالوگرام را مؤید تظاهرات رفتاری در نتیجه اثر دارو دانست.

ج) داروهای ضد صرعی استاندارد مورد استفاده باید دارای اثرات ضعیف بر حملات باشند. بدین ترتیب می توان اثرات داروهای مختلف را مقایسه کرد. چرا که بعضی از داروها اثر بیشتری از داروهای استاندارد بر روی حملات دارند، و از طرفی می توان از مدل های دیگر جهت مطالعات اثرات ضد تشنجی این  دارو کمک گرفت.

د) مدل آزمایشگاهی باید طوری انتخاب شود، که حالت تشنجی برای مدتی باقی بماند تا بتوان اثر داروهای ضد تشنجی را در زمان های مختلف پس از به کار بردن دارو بررسی کرد (لوسچر[۱۱]،۱۹۹۷).

تا کنون از مدل های شیمیایی و ژنتیکی گوناگونی برای ایجاد تشنج و صرع استفاده شده است. الکتروشوک، مدل های شیمیایی و ژنتیکی ایجاد تشنج و کیندلینگ از مدل های رایج فعلی می باشند. در این میان مدل کیندلینگ بیشترین تشابه را با حالت صرع در انسان دارد، و در آزمایشگاه های تحقیقاتی مختلف به عنوان مدل ایجاد تشنج مزمن مورد استفاده قرار می گیرد.

۲-۲- کیندلینگ

کیندلینگ[۱۲] مدلی آزمایشگاهی برای ایجاد صرع لوب گیجگاهی می باشد. در این مدل، حیوان آزمایشگاهی با محرک ضعیفی که در ابتدا قادر به ایجاد تشنج نمی باشد، در فواصل زمانی مشخصی تحریک می شود و به تدریج و با گذشت زمان، این تحریک ضعیف تشنج ایجاد می کند.

سویلانو و دلگادو[۱۳](۱۹۶۱) نشان دادند که تحریک الکتریکی با جریان های پایین به هیپوکمپ باعث یک فعالیت تشنجی پیشرونده می شود(نامارا و همکاران،۱۹۸۰).اولین بار گودارد (۱۹۶۹) به اهمیت این پدیده پی برد و اصطلاح کیندلینگ را، که به معنی شعله ور شدن می باشد، برای این پدیده به کار برد. وی کیندلینگ را به عنوان یک مدل برای صرع زایی، یادگیری و حافظه مطرح کرد. در حین فرآیند کیندلینگ تخلیه های الکتریکی از موضع تحریک به نواحی دیگر در مغز منتشر شده و فعالیت آن نواحی را به گونه ای تغییر می دهد که علائم حرکتی تشنج بوجود می آید. این پاسخ های حرکتی به تدریج عمومی و فراگیر می شوند. اگر تحریکات منحصر به نواحی قشر لیمبیک نظیر آمیگدال یا هیپوکمپ باشد نمی توانند باعث تشنجات کلونیک اندام های جلویی شود و این نشان می دهد که فعالیت تشنجی لیمبیک بایستی از طریق ساختارهای حد واسط به ساختارهایی در مغز دسترسی پیدا کند که به مراکز حرکتی در مغز و نخاع مرتبط است(لوسچر و ابرت[۱۴]،۱۹۹۶).

کیندلینگ پدیده ای است که در بسیاری از گونه های حیوانی از قورباغه تا بابون دیده شده است. نتایج مشابه نشان داد که این پدیده مخصوص به گونه خاصی نیست. تحقیقات بعدی پایداری روند کیندلینگ را نشان دادند. در این تحقیقات مشاهده شد موش هایی که به مدت ۱۲هفته تحریک شده اند، بعد از هفته دوازدهم با تحریک توسط محرک آستانه ای، تشنج کامل را نشان می دهند. این مطالعات گروه زیادی از محققین را تشویق کرد تا به دنبال پایه و اساس بیوشیمی و الکتروفیزیولوژی این پدیده باشند.

مزایای کیندلینگ نسبت به سایر مدل های آزمایشگاهی ایجاد صرع عبارتند از:(۱) قابل مشاهده و ارزیابی بودن روند صرع- زایی[۱۵] مزمن؛ (۲) قابل کنترل بودن الگوی گسترش و عمومی شدن تشنج و (۳) قابل دستکاری بودن دوره های حمله ای، بین حمله ای و پس از حمله ای(موریموتو و همکاران،۲۰۰۴).

احتمال داده می شود مکانیسم های ایجاد کیندلینگ مشابه مکانیسم های ایجاد تشنج در انسان باشد لذا از سال ۱۹۶۹ تاکنون در تحقیقات زیادی از این مدل استفاده شده است(لوسچر،۱۹۹۷).

[۱] Paroxysmal Depolarizing Shift

[۲]  Delgado-Escueta AV et al

[۳] Electroencephalogram

[۴] Ictal discharges

[۵] Interictals discharges

[۶] Sylvian

[۷] Ojemann GA

[۸] Omori K et al

[۹] Wieser

[۱۰] McIntyre DC et al

[۱۱] Loscher W

[۱۲] Kindling

[۱۳] Sevillano, Delgado

[۱۴] Ebert U

[۱۵] Epileptogenesis

[۱] Jasper HH

[۲] Bate L, Gardiner M

[۳] Seizure

[۴] Dereuck JL

[۵] Bacterail meningitis

[۶] Brain tumor

[۷] McNamara JO et al

[۸] International Leage Against Epilepsy

[۹] Partial

[۱۰] Generalized

[۱۱] Unclassified

[۱۲] Aura

[۱۳] Rall TW, Schileifer

[۱۴] Petit mal

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.