پیشینه تحقیق برنامه ریزی استراتژیک و اهداف آن ,  استراتژی در آموزش عالی  دارای ۴۷ صفحه می باشد  فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

فصل اول:    ۶
برنامه ریزی استراتژیک    ۶
(۱-۱ استراتژی    ۶
(۲-۱   برنامه ریزی    ۷
(۳-۱فرایند برنامه ریزی    ۷
(۴-۱   مدت برنامه‌ریزی    ۷
۱-۵)  درک مفاهیم استراتژی    ۸
۱-۶)برنامه ریزی استراتژیک    ۸
-۱ ۷) فرایند برنامه ریزی استراتژیک    ۱۰
-۱۸) مراحل برنامه ریزی استراتژیک:    ۱۰
۱-۹) تفاوت برنامه ریزی استراتژیک و برنامه ریزی عملیاتی    ۱۱
۱-۱۰) اجزای برنامه ریزی استراتژیک    ۱۱
۱-۱۰-۱) رسالت سازمان    ۱۱
۱-۱۰-۲) دورنمایاچشم انداز    ۱۲
۱-۱۰-۳) ارزش های محوری    ۱۳
۱-۱۰-۴) اهداف    ۱۳
۱-۱۱) ویژگی های برنامه ریزی استراتژیک    ۱۴
۱-۱۲) تفکر استراتژیک    ۱۴
۱-۱۳) مدیریت استراتژیک    ۱۵
۱-۱۴) موانع پیاده سازی استراتژی در سازمان ها    ۱۶
۱-۱۵)مکتب طراحی    ۱۸
فصل دوم:    ۲۰
استراتژی در آموزش عالی    ۲۰
۲-۱) مقدمه    ۲۰
۲-۲) ظهور استراتژی در دانشگاهها    ۲۱
۲-۳) تاریخچه آموزش عالی، تحقیقات و فناوری در ایران    ۲۲
۲-۴)آموزش عالی و ماهیت آن    ۲۲
۲-۵)اهداف آموزش عالی    ۲۳
۲-۶) مطالعات تطبیقی    ۲۳
۲-۶-۱) پیشینه استراتژی در آموزش عالی    ۲۳
۲-۶-۲) محیط  در حال تغییر آموزش عالی    ۲۴
۲-۶-۳) مفهوم و نقش برنامه ریزی استراتژیک در آموزش عالی    ۲۴
۲-۶-۴) برنامهریزی استراتژیک پژوهشی در آموزش عالی    ۲۵
۲-۷) مروری برپیشینه تحقیق    ۲۶
۲-۸) بررسیدانش در برنامه چهارم و سندچشم انداز    ۲۸
۲-۸-۱) ماده ۴۵    ۲۸
۲-۸-۲)ماده ۵۷    ۲۹
۲-۸-۳) ماده ۴۳    ۲۹
۲-۸-۴) ماده ۴۶    ۳۰
۲-۹) سیاست های برنامه پنجم توسعه    ۳۱
۲-۹-۱) امور علمى و فناورى    ۳۱
۲-۹-۲) نگاهی به برنامه پنجم توسعه در حوزه آموزشی و پژوهشی دانشگاه ها    ۳۱
۲-۹-۲-۱) ماده ۱۹ بند ه    ۳۱
۲-۹-۲-۲) ماده۲۰    ۳۲
۲-۹-۲-۳) ماده ۲۴بندهای  الف و ه    ۳۲
۲-۱۰) وضعیت شاخص های تحقیقاتی کشور    ۳۲
۲-۱۰-۱) شاخص  اعتبارات پژوهشی    ۳۲
۲-۱۰-۲) شاخصمنابع انسانی    ۳۳
۲-۱۰-۳) شاخص تولیدات علمی    ۳۴
۲-۱۰-۴) نسبت تولید علمی به تولید ناخالص ملی    ۳۶
۲-۱۰-۵) نسبت تولید علمی به بودجه تحقیق و توسعه    ۳۷
۲-۱۱) بررسی جایگاه فعلی و عملکرد حوزه پژوهش و فناوری در رتبه بندی دانشگاه ها    ۳۸
۲-۱۲) عملکرد پژوهش در سطح کشور    ۳۹
۲-۱۲-۱) رده بندی دانشگاه های ایران در جهان توسط موسسه سایماگو در سال ۲۰۱۰    ۳۹
۲-۱۳)معیارهای رتبه بندی جهان اسلام و اهمیت پژوهش    ۴۱
۲-۱۴) خلاصه مطالعات انجام شده    ۴۲
منابع و ماخذ    ۴۳

 منابع

ناظمی. شمس الدین، ۱۳۸۴،” مروری بر چشم انداز ، رسالت ، ارزش ها و اهداف کلان چند دانشگاه منتخب جهان”، معاونت طرح و برنامه دانشگاه فردوسی مشهد.

رحمان سرشت. حمید، ۱۳۸۳،”مدیریت راهبردی استراتژیک در اندیشه نظریه پردازان”، دانشگاه علامه طباطبایی.

رضائیان ، علی. ۱۳۸۴٫ مبانی سازمان و مدیریت. چاپ پنجم. انتشارات سمت. تهران.

آقازاده. هاشم، ۱۳۸۱، “طراحی و تبین مدل برنامه ریزی استراتژیک برای صنایع کوچک و مقایسه تطبیقی با صنایع بزرگ “، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران.

هیوز، آون. ۱۳۸۹٫ مبانی مدیریت دولتی نوین. ترجمه سید مهدی الوانی وسهراب خلیلی شورینی. انتشارات مروارید تهران

کوئین، رابرت. ۱۹۹۹٫ کوته فکری مردمانی از نژاد سفید. ترجمه: انتشارات معتکف ۱۳۹۲٫ تهران

مینتیزبرگ. هنری، ۱۳۹۰، مجله­ی توسعه بازار(مصاحبه)، شماره۱۸،اردیبهشت

کاپلان. رابرت. دیوید پی. ۱۳۸۸٫ سازمان استراتژی محور. پرویز بختیاری. چاپ هشتم. انتشارات سازمان مدیریت صنعتی. تهران.

خالقی، غلامحسین.۱۳۹۰٫ برنامه راهبردی دانشگاه علم و صنعت ایران. جلد اول. انتشارات دانشگاه علم وصنعت. تهران.

راولی،لورنس. ۱۳۷۳٫ مفاهیم برنامه­ریزی و مدیریت استراتژیک. ترجمه محمد صاحبی. نشرکمرکز آموزش مدیریت دولتی.

نادری،عزت الله. سیف نراقی، مریم. روش های تحقیق و چگونگی ارزشیابی آن در علوم انسانی. انتشارات فروزش. چاپ نهم. تهران.

سانیال، سی، بیکاس، ۱۳۷۷،”تحول در سیاستگزاری آموزش عالی”،ترجمه داود حاتمی، تهران: فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی.

فری من، دانیل. استونر،جیمز. ۱۳۸۹٫ مدیریت: سازماندهی، رهبری، کنترل. جلد دوم. ترجمه: علی پارسائیان، محمد اعرابی. انتشارات: دفتر پژوهش­های فرهنگی. تهران.

فصل اول:برنامه ریزی استراتژیک

 (۱-۱ استراتژی[۱]

واژه‌ استراتژی‌ از کلمه‌ یونانی‌STRATEGO مرکب‌ ازSTRATOS  به‌ معنای‌ ارتش‌ وEGO  به‌­معنای‌ رهبر گرفته‌ شده‌ است. استراتژی طرح یا برنامه­ای است که اهداف عمده و سیاست­های سازمان و مراحل عمل آنها را در یک کل به هم پیوسته هماهنگ می کند (کوئین،[۲]۱۹۸۰ ).

اندروز[۳] استراتژی را یک الگو می داند او معتقد است که استراتژی یک نوع یکپارچگی، انسجام و ثبات داخلی است که موقعیت شرکت را در محیط تعیین می کند، به آن هویت می دهد و شرکت را قادر می سازد از نقاط قوت خود استفاده کند و در امر بازار و محصول به موفقیت دست یابد) رحمان سرشت،(۱۳۸۹٫

استراتژی­ها به­تدریج شکل می­گیرند، تغییر می­یابندودر طی زمان به طور نسبی تعدیل می­شوند و توسعه می­یابند و سپس گام به گام اجرا می­شوند)رضاییان،(۱۳۹۰ تدریجی­گرایی منطقی بدین معنی است که استراتژی ها به صورت تدریجی تکمیل می­شوند و نمی­توان تدوین استراتژی را به یک نقطه

زمانی معین نسبت داد. مینتز برگ برای استراتژی ۵ تعریف را پیشنهاد می کند وسپس پیوندها  وهمبستگی­های آنها را مورد بررسی قرار می دهد(مینتزبرگ ۱۳۹۰)[۴]. این ۵تعریف عبارتند از:

استراتژی به عنوان طرح و نقش[۵]

استراتژی به عنوان صف آرایی[۶]

استراتژی به عنوان الگو[۷]

استراتژی به عنوان موضع[۸]

استراتژی به عنوان دیدگاه[۹]

از نظردسلر[۱۰] استراتژی نوعی برنامه است که مقصود یا منظور اصلی سازمان را بر حسب خدمتی که به جامعه عرضه خواهد کرد بیان می دارد.

(۲-۱   برنامه ریزی

در متون مدیریتی گاهی دو واژه planning  و programming را به جای یکدیگر به کار می برند؛ در حالی که programming به نوعی برنامه­ریزی جزئی­تر دلالت دارد. برای برنامه­ریزی تعاریف متعددی ارائه شده است؛ به­طوری­که هر یک از نظریه پردازان سعی کرده­اند با توجه به زمینه تخصصی خود آن­را تعریف کنند. در ذیل چند مورد از این تعاریف ارائه شده است:

برنامه ریزی عبارت است از تصمیم گیری در مورد این­که چه کارهایی باید انجام گیرد.

برنامه ریزی عبارت­ا­ست از تعیین هدف و یافتن یا پیش بینی کردن راه تحقق آن.

برنامه ریزی یعنی تصور و طراحی وضعیت مطلوب درآینده، یافتن وپیش بینی راه­هایی برای رسیدن به آن را فراهم کند.‌

سیریل هودسن[۱۱] در تعریف نسبتاً جامعی می­گوید: برنامه ریزی یعنی ارائه طریق بر عملیات آینده که متضمن نتایج معین با هزینه مشخص و دوره زمانی معلوم است.

  (۳-۱فرایند برنامه ریزی

از زمانی که بشر به فردای خود اندیشید، برای آینده هدف تعیین کرد و بدین ترتیب فرایند  برنامه­ریزی آغاز شد. برنامه­ریزی گذر از یک گام به گام بعدی نیست بلکه فرایندی خلاق است و   می­تواند پیش از تصمیم نهایی چندین مرتبه تغییر و بازبینی گردد. برنامه ریزی یعنی انتخاب اهداف درست و انتخاب مسیر، راه، وسیله و روش درست برای تامین هدف. به عبارتی در برنامه ریزی، اهداف واقدامات لازم برای مواجهه با تغییرات و عوامل نامطمئن پیش بینی می­شود .برنامه ریزی فرایندی است که همه تلاش­ها و فعالیت­ها را در راستای هدف، راه رسیدن به آن و چگونگی طی مسیر، ترکیب وادغام می­کند. برنامه ریزی ترسیم شمایی از گذشته برای تصمیم­گیری در زمان حال برای انجام اقدامی در آینده می­باشد.

(۴-۱   مدت برنامه‌ریزی

یکی از سوالات مهمی که در برنامه‌ریزی مطرح می‌شود این است که آیا برنامه باید کوتاه مدت، میان مدت یا بلند مدت تنظیم شوند؟ چگونه می‌توان برنامه‌های کوتاه مدت را با برنامه‌های میان مدت و بلند مدت هماهنگ کرد؟ در بعضی موارد ممکن است برنامه‌ریزی ها هفتگی یا چندماهه و یا چند ساله باشند. این پرسش­ها افق­های چند گانه برنامه­ریزی را روشن می‌کنند.

۱-۵)  درک مفاهیم استراتژی

اگر مفاهیم به­درستی مورد شناسایی قرارنگرفته و به خوبی اعمال نگردد مدیران در تلاش­های خود در زمینه رهبری استراتژیک با دشواری مواجه می­شوند. این مفاهیم به مدیران کمک می کند تا به این پرسش­ها پاسخ گویند: چرا ماکاری راکه انجام می دهیم باید انجام دهیم؟ چه چیزهایی برای ما مهم است (به چه چیزهایی معتقدیم)؟ در آینده کجا می­خواهیم باشیم(چگونه می­خواهیم از موقعیت فعلی به مقصد مورد نظر برسیم؟ برتری­ها در چه چیزی است؟ (چه کارهایی لازم است که انجام دهیم)چه کارهایی راتا چه هنگام باید انجام دهیم. این مفاهیم به طور خلاصه عبارتند از:

رسالت[۱۲](چرا)، ارزش­های محوری[۱۳](چه چیزی)، چشم انداز[۱۴](کجا)، استراتژی[۱۵](چگونه)، برنامه­های استراتژیک[۱۶] (چه کارهایی) و اهداف و مقاصد یا اهداف[۱۷] (چه کار وچه وقت).

۱-۶)برنامه ریزی استراتژیک

همانند سایر مفاهیم مدیریت، تعاریف گوناگونی از برنامه ­ریزی استراتژیک توسط صاحب نظران ارائه شده است که برای جلوگیری از اطاله کلام بـــه چند مورد مهم از آنها اشاره می شود. پس از جنگ جهانی دوم عدم اطمینان، عدم ثبات و محیط های متحول بیش از پیش خود را نشان داد و آن­چه به عنوان راه حل ارائه شد برنامه­ریزی استراتژیک بود. برنامه­ریزی استراتژیک تعیین کننده مقصود سازمان و هماهنگ کننده همه فعالیت­های سازمان در راستای آن است (اعرابی،۱۳۸۴ ). برنامه­ریزی استراتژیک بستر و چارچوبی برای عملی کردن تفکر استراتژیک و هدایت عملیات برای رسیدن به هدف و نتایج مشخص می­باشد. برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ در بخش‌ دولتی‌ تاریخی‌ طولانی‌ دارد. با وجود این، برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ اساساً در بخش‌ خصوصی‌ توسعه‌یافته‌ است هرچند که‌ رویکردهای‌ برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ در بخش‌ خصوصی‌ تدوین‌ شده‌اند ولی‌ می‌توانند به‌ سازماندهی‌ دولتی‌ و غیرانتفاعی‌ و همچنین‌ جوامع‌ و دیگر نهادها کمک‌ کنند(برایسون،[۱۸] ۲۰۰۵).

برنامه­­ریزی استراتژیک اهداف، خطوط کلی و رسالت سازمان در بلند مدت را تعیین می­کند، جامعیت دارد، در سطح عالی سازمان می­باشد، از نظر زمانی بلند مدت است و چارچوبی برای       برنامه­ریزی تاکتیکی و عملیاتی است. برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ را می‌توان‌ تلاشی‌ منظم‌ و سازمان‌یافته‌ درجهت‌ اتخاذ تصمیم‌ و مبادرت‌ به‌ اقدامات‌ بنیادین‌ تعریف‌ کرد که‌ به‌ موجب‌ آنها، این­که‌ یک‌ سازمان‌ چیست، چه‌ می‌کند، و چه‌ اموری‌ را انجام‌ می‌دهد، مشخص‌ خواهد شد.

‌ در دنیای رقابتی امروز برنامه­ریزی استراتژیک برای هر سازمانی از اهمیت فوق العاده­ای برخوردار بوده، دارای ویژگی­های منحصر به فردی است و نیز مدل­های مختلفی از سوی نظریه­پردازان مختلف ارائه شده است که از آن جمله می توان به مدل­های برنامه­ریزی استراتژیک برمبنای نتیجه (هدف)، مدل همسویی، برنامه­ریزی سناریو، مدل برنامه ریزی ارگانیک (خود سازمانی)، مدل اصلی مکتب طراحی، مدل رابیسون و مدل استینر اشاره کرد (آقازاده، ۱۳۸۱).

‌در تعریف‌ دیگری‌ برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ فرایندی‌ است‌ درجهت‌ تجهیز منابع‌ سازمان‌ و وحدت‌ بخشیدن‌ به‌ تلاش­های‌ آن‌ برای‌ نیل‌ به‌ اهداف‌ ورسالت‌ بلندمدت‌ باتوجه‌ به‌ امکانات‌ و محدودیت­های‌ درونی‌ و بیرونی. در تعریفی‌ دیگر برنامه‌ریزی‌ استراتژیک‌ به‌ معنای‌ فرایند بررسی‌ موقعیت‌ فعلی‌ و مسیر آینده‌ سازمان‌ یا جامعه، تنظیم‌ اهداف، تدوین‌ یک‌ استراتژی‌ برای‌ تحقق‌ آن‌ اهداف‌ و اندازه‌گیری‌ نتایج‌ است (هیوز[۱۹]، ۲۰۰۵).

برنامه ریزی استراتژیک، ابـزار مدیریتی توانمندی است که برای کمک به شرکت­های کوچک طراحی می­شود تا آنها به­صورت رقابتی خود را با تغییرات پیش­بینی شده محیط تطبیق دهند. خصوصاً، فرایند برنامه ریزی استراتژیک یک نگرش و تجزیه و تحلیلی از شرکت و محیط مربوط به آن ارائه می کند شرایط فعلی شرکت را توضیح می دهد و عوامل کلیدی موثر بر موفقیت آن را شناسایی می کند (فری واستونر[۲۰]،۱۹۹۵).

برنامه ریزی استراتژیک نگاه به آینده دارد و تمرکز بر آینده پیش بینی شده به این مسئله توجه دارد که جهان بعد از ۵ الی ۱۰ سال چه تفاوت­هایی بااکنون خواهدداشت. درصددخلق آینده سازمان برمبنای آن چیزی است که احتمال می رود در آینده ایجاد شود؛ بر مبنای تجزیه و تحلیل روندها و سناریوهای پیش بینی شده برای گزینه­های ممکن درآینده است ونیز­برمبنای تجزیه وتحلیل داده­های داخلی و خارجی است؛ منعطف و متمایل به ایجاد تصویری بزرگ از آینده سازمان است.

برنامه­ریزی استراتژیک سازمان را با محیطش تطبیق می دهد، زمینه­ای برای دسترسی به اهداف ایجاد می­کند، چارچوب وجهتی برای سازمان فراهم می­کند تا به آینده دلخواه خود برسد؛ برنامه­ریزی استراتژیک، داده های نرم مانند: تجارب، نیات و ایده­های موجود در گفتگوهای روزانه سازمان را ترکیب می­کند ودرصدد ارائه یک بینش وهدف سازمانی روشن است؛ به سازمان اجازه تمرکز می­دهد، زیرا فرایندی پویا و مستمر از فعالیت­های خود تحلیلی است؛ فرایند یادگیری مستمر، در جریان و گفتگوی سازمانی است که به فراتر از دسترسی به یک­سری اهداف از پیش تعیین شده توسعه می­یابد.

برنامه ریزی استراتژیک درصدد است روشی که یک سازمان فکر و عمل می کند را تغییر داده یک سازمان یادگیرنده به وجود آورد؛ وقتی موفقیت آمیز باشد، تمام نواحی عملیاتی را تحت تاثیر قرار داده و به عنوان قسمتی از فلسفه و فرهنگ سازمان در می­آید (الکساندرا[۲۱]،۲۰۰۲).

بین برنامه ریزی بلندمدت که به صورت واکنشی است و برنامه­ریزی استراتژیک که سازمان را مجاز به خلق آینده اش می­کند، تفاوت قائل می شود. برنامه­ریزی استراتژیک فرایندی برای بازسازی و انتقال سازمانی است. به نظر وی در برنامه­ریزی بلندمدت اهداف و پیش­بینی­ها براساس فرض ثبات سازمانی است، درحالی که در برنامه ریزی استراتژیک، نقش سازمان در محیط آن بررسی می­شود. برنامه­ریزی استراتژیک باعث می شود تا سازمان فعالیت­ها و خدماتش را برای برآوردن نیازهای درحال تغییر محیط تطبیق دهد. این برنامه ریزی نه تنها چارچوبی برای بهبود برنامه ها ارائه می کند بلکه چــارچوبی برای ساختاردهی مجدد برنامه­ها، مدیریت و همکاری­ها و نیز برای ارزیابی پیشرفت سازمان در این زمینه­ها ارائه می­کند  (مک­کون[۲۲]،۲۰۰۲).

برنامه ریزی راهبردی در بر دارنده تصمیم­گیری‌هایی است که راجع به اهداف راهبردی بلند مدت سازمان می باشند. دراین نوع از برنامه ریزی مقاصد (مأموریت­ها) و هدف‌های سازمان مشخص و اهداف بلند مدت به هدف­های کمی و کوتاه که آن را هدف­گذاری می‌نامند، تجزیه می گردد. همچنین سیاست­های کلی (تدوین و تنظیم خط­مشی­ها) و برنامه­های عملیاتی طرح‌ریزی می­گردد. برنامه­ریزی راهبردی، آینده را پیش‌گویی نمی‌کند ولی توان یاری یک مدیر در موارد ذیل را دارد:

فائق آمدن بر مسائل ناشی از مقتضیات آتی؛

ایجاد فرصت کافی برای تصحیح خطاهای اجتناب ناپذیر؛

اتخاذ تصمیم های صحیح در زمان مناسب؛

تمرکز بر انجام فعالیت های ضروری برای رسیدن به آینده مطلوب؛

Strategy

Quinn

Androse

Muntezberg

Plan

Ploy

Pattern

Position

Perspective-Vision

Dessler

Headsen

Mission

Core values

Vission

Strategy

Strategic programs

Objectives

Bryson

Hughes

Fry and stoner

Alexandra

Maccune

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.