پیشینه تحقیق فرهنگ سیاسی و سبک زندگی سیاسی شیعه و رابطه آن دو دارای ۱۰۹ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۵
بخش اول: شیعه، اندیشه و فرهنگ سیاسی آن    ۷
گفتار اول: شیعه    ۷
الف) مفهوم شیعه    ۷
د) تولّی و تبرّی    ۲۸
ه) جهاد    ۲۹
بخش دوم: نظام ارزشی    ۳۰
الف) عدالتخواهی    ۳۰
ب) روحیه ایثار و شهادت طلبی    ۳۴
ج) استکبارستیزی    ۳۶
د) اتحاد و همبستگی    ۳۷
بخش سوم: نمادها    ۳۸
الف: نهضت عاشورا    ۳۹
ب) حکومت عدل علی(ع)    ۴۱
گفتار سوم: فرهنگ سیاسی شیعه    ۴۲
۱- فرهنگ    ۴۲
الف) تعریف فرهنگ    ۴۲
ب) پیشینه فرهنگ    ۴۶
ج) اهمیت فرهنگ    ۴۷
د) ویژگی های فرهنگ    ۴۸
ه) نسبیت فرهنگی    ۵۰
و) کارکردهای فرهنگ    ۵۰
ت) فرهنگ پذیری    ۵۱
۲- فرهنگ سیاسی    ۵۲
الف) مفهوم فرهنگ سیاسی    ۵۲
ب) پیشینه فرهنگ سیاسی    ۵۶
ج) انواع فرهنگ سیاسی    ۵۶
د) مختصات فرهنگ سیاسی    ۵۸
ه) کارکرد فرهنگ سیاسی    ۵۹
۳- مفهوم فرهنگ سیاسی شیعه    ۵۹
بخش دوم: سبک زندگی سیاسی ایرانی    ۶۱
گفتار اول: سبک زندگی    ۶۱
الف) مفهوم سبک    ۶۱
ب) مفهوم  سبک زندگی    ۶۳
ج) پیشینه سبک زندگی    ۶۹
د) دیدگاه های جامعه شناختی سبک زندگی    ۷۰
ه) کارکردهای سبک زندگی    ۷۵
و) انواع سبک های زندگی    ۷۷
گفتار دوم: رابطه فرهنگ سیاسی دینی و سبک زندگی سیاسی    ۸۲
الف) رابطه دین و سبک زندگی    ۸۲
ب) رابطه فرهنگ و سبک زندگی    ۸۸
ج) فرهنگ سیاسی و سبک زندگی سیاسی    ۹۱
گفتار سوم: تأثیر فرهنگ سیاسی دینی بر سبک زندگی سیاسی    ۹۲
گفتار چهارم: رابطه فرهنگ سیاسی و ساختار سیاسی    ۹۶
الف) دیدگاه فرهنگ گرا    ۹۷
ب) دیدگاه ساختارگرا    ۹۸
ج) دیدگاه تلفیقی(تعامل فرهنگ و ساختار)    ۹۹
منابع و مأخذ    ۱۰۱

منابع

– هویدا، فریدون، سقوط شاه، تهران: انتشارت اطلاعات، ۱۳۷۶

– فروند، ژولین، جامعه شناسی ماکس وبر، ترجمه عبدالحسین نیک گر، تهران: نشر نیکان، ۱۳۸۰

– حسینی ایمنی، سید علی، اشارات، قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما، ۱۳۹۱

– حسینیان، روح الله، تاریخ سیاسی تشیع(عصر قدرت مرجعیت، دوران مبارزه با سلطه بیگانه)، ج۳، تهران: علیون، ۱۳۹۰

– …………………………………، تاریخ سیاسی تشیع(عصر جهاد مرجعیت، دوران بحران)، ج۵، تهران: علیون، ۱۳۹۰

– دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، تهران: انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۲

– حیدرى بهنوئیه، عباس، «رویکردى فقهى به نظریه انقلاب امام خمینى(ره)»، فصلنامه علوم سیاسى، ش۱۸، تابستان۱۳۸۱

– درزی کلایی، محمدرضا و آقاحسینی، علیرضا، «جنگ تحمیلی و شکل گیری هویت جدید معنوی»، فصلنامه مطالعات ملی، ش ۳، پاییز۱۳۹۱

– ذکایی، محمد سعید، «خرده فرهنگ؛ سبک زندگی و هویت»، مجله رشد آموزش علوم اجتماعی، ش ۲۰، پاییز۱۳۸۱

– رضوی زاده، سید نورالدین، بررسی تأثیر  سبک زندگی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، ۱۳۸۶

– رهدار، احمد، غرب شناسی علمای شیعه در تجربه ایران معاصر، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۹۰

– نجفی، موسی و فقیه حقانی، موسی، تاریخ معاصر ایران، تهران: نشر آرما، ۱۳۹۰

– نصر، سید حسین، قلب اسلام، ترجمه مصطفى شهید آیینى، تهران: انتشارات حقیقت، ۱۳۸۳

– نقیب زاده، احمد، درآمدی بر جامعه شناسی سیاسی، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۹۰

– نقیب زاده، احمد، تأثیر فرهنگ ملی بر رفتارسیاسی ایرانیان، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران، ۱۳۸۰

 مقدمه

جامعه مدنی خود دارای شاخص های متعددی از قبیل ساخت قدرت سیاسی، عقلانیت، علم و خردگرایی، مدارای سیاسی، فرهنگ سیاسی و مشارکت سیاسی فعالانه و… است.

در قلمرو سیاست متغیرهای فراوانی برای ارزیابی و سنجش تصمیمات حکومتی، میزان آگاهی مردم، سطح مشارکت و نوع رفتارهای برآمده از فرآیندها و جریانات صورت گرفته از فضای سیاسی گذشته و موجود سروکار داریم. سیاست یک پدیده ای کاملاً پویا، سیال و همه متغیرها و عناصر تأثیرگذار بر آن، به طور دائم و مستمر در تعامل با یکدیگرند.

در سیاست نیز به مثابه اقتصاد، عقلانی بودن تصمیم در رفتار سیاسی با لحاظ نمودن غایت سودمندی و اثربخشی در موجه ترین انتخاب، از میان راهبردها و طرق مختلف، سنجیده می گردد. به همین ترتیب یک شهروند خردمند کسی است که برآیند هرگونه رفتار و کنش سیاسی خود را منطبق بر گرایش ها، جناح ها، شخصیت ها و رفتارهای همسو با تمایلات و مواضع خویش مدنظر گیرد. اما این مقوله و فرآیند به همین سهولت تشریح شده، به سادگی مطرح و اعمال نمی شود.

بدین معنی که در ارزیابی نهایی، سیاستمدار و شهروند سیاسی متأثر از متغیرهایی همچون عدم آگاهی های لازم و متأثر از آداب و رفتارهای سیاسی و ایدئولوژی های متنوع، امکان بروز واکنش هایی مبنی بر عقل و خرد برای انتخاب گزینش هایی منطقی و راهبردهایی معقول پیدا نمی کنند.

بنابراین از آنجا که می توان از رهیافت ها و الگوهای ساختاری در حوزه و قلمرو سیاست، به مجموعه اعتقادات، آداب، گرایش ها، باورها، ارزش ها و ایدئولوژی هایی اشاره کرد که از آن به عنوان فرهنگ سیاسی یک جامعه نام می برند، لذا هدف در این نوشتار بر پایه و شالوده ای از بررسی های خاص در مبانی و ابعاد و ویژگی های فرهنگ سیاسی تشیع است که آن نیز بر مبنای رهیافت فرهنگ شناختی و رهیافت های سیستمی و متداول در چارچوب یافته ها و رهیافت های جامعه شناسانه با هدف تبیین اصول و مبانی فرهنگ سیاسی تشیع و نقش آن بر سبک زندگی سیاسی ایرانی خواهد بود.

سیری در مجموعه تفکرات و اندیشه های ایرانیان درباره سبک زندگی، خود روشن کننده این واقعیت است که خدامحوری، اخلاق و معنویت در کنار علم و دانش و سیاست، از مؤلفه های اساسی و بنیادی تمدن ایرانی-اسلامی است و دین مبین اسلام، همه مظاهر تمدن و فرهنگ را یک جا در بر دارد. در جامعه ما که فرهنگ ساز اسلام با فرهنگ ملی ایرانی اشتراکات فراوانی دارد، فرهنگ سیاسی شیعه نقش به سزایی در شکل گیری سبک زندگی سیاسی ایرانی ایفا کرده است. این حقیقت را به خوبی می توان از ارزش ها، معتقدات، اخلاق و آداب و رسوم، رفتارهای اخلاقی و حرکت های احساسی و عاطفی، همزیستی ایرانیان با پیروان دیگر ادیان و ملل به خوبی استنباط کرد. حرکت های اجتماعی، انقلاب ها و نهضت های سیاسی و محتوای این نهضتها از شعارها، سخنرانی‏ها و بیانیه‏های انقلابیون و رهبران این حرکت ها نیز نشان دهنده این معناست. فرهنگ سیاسی شیعه بر سبک زندگی سیاسی ایرانی تأثیر مستقیم داشته است.

بخش اول: شیعه، اندیشه و فرهنگ سیاسی آن

گفتار اول: شیعه

الف) مفهوم شیعه

شیعه در لغت به معنای پیرو، طرفدار و گروهی است که بر امری یک سخن شوند و همچنین بر گروه یا راق اطلاق می شود(حیدری آقایی و دیگران، ۱۳۶۸، ج۱، ص۵). آشنایى ایرانیان با شخصیت و سیره امام على(ع) تأثیر شگرفى در نفوذ تشیع در میان آنان داشت. این امر به دلیل رفتار محبت آمیز امام على(ع) با ایرانیان تشدید مى شد. اصحاب و کارگزاران حکومت امام على(ع) نیز که به مناطق مختلف مى رفتند، آیین شیعه را ترویج مى دادند. به این ترتیب تشیع در مکه، یمن، مصر، عراق و ایران روز به روز رو به گسترش نهاد(محمدى اشتهاردى، ۱۳۷۷، ص۲۷۲).

شیعه، در اصطلاح به مسلمانانی گفته می‌شود که حضرت علی(ع) را پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) خلیفه شرعی می‌دانند و عمل آنان را که در سقیفه بنی ساعده گرد آمدند و ابوبکر را به خلافت و جانشینی پیامبر(ص) برگزیدند نپذیرند(دهخدا، ۱۳۸۲، ص۵۷).

ب) سیر تاریخی پیدایش تشیع در ایران

اساساً افکار و اندیشه‌های شیعی در اشکال و تجلیات مختلف آن، از همان آغاز به دلیل مهاجرت علویان و گروه‌های مختلف شیعی به سرزمین ایران و تکاپوها و تبلیغات مذهبی آن‌ها، در میان ساکنین این سرزمین نفوذ یافته و به تدریج شروع به گسترش نمود. این روند اگر چه در برخی دوره‌ها با نواساناتی همراه بود، لیکن به طور کلی به سیر صعودی خویش ادامه داد و باعث شد تا بخش قابل توجهی از جمعیت ایران به این مذهب در آیند. به طور کلی در قرن هشتم هجری در عین آنکه اکثریت ساکنین ایران را اهل تسنن تشکیل می‌دادند، در برخی از شهرها و مناطق ایران اکثریت با شیعیان بوده و در برخی دیگر نیز جمعیت‌های بزرگ و با نفوذی از شیعیان زندگی می‌کردند.(Askari sarvestani& Azodi, 2013, p401)

از هنگام ورود اسلام به ایران، سلسله‌هایی که در این سرزمین بر سر کار می‌آمدند بدون داشتن دعاوی مذهبی خاص، قدرت را به دست گرفتن و پس از استقرار، به عنوان حامیان مذهب تسنن که مذهب اکثریت مردم به شمار می‌رفت، به حکمرانی می‌پرداختند. بنابراین روی کار آمدن این سلسله‌ها فقط یک تغییر و دگرگونی در رأس هرم قدرت بود و دیگر ساختارهای جامعه، به خصوص ساختار مذهبی و فرهنگی آن، چندان دست خوش این دگرگونی نمی‌شدند. ولی روی کار آمدن صفویان در ایران در آغازین سال‌های قرن دهم هجری، صرفاً یک دگرگونی در رأس هرم قدرت نبود. صفویان که اساساً سنی و شافعی مذهب بودند، از متن یک طریقت صوفیانه برآمدند و در مسیر دست‌یابی به قدرت سیاسی از برخی دست‌آویزهای معنوی نظیر رهبری یک طریقت صوفیانه، ادعای سیادت و در نهایت نیز ادعای تشیع به نحوی شایسته بهره گرفتند و پس از گذشت دو قرن زمینه چینی و تدارک صبورانه، توانستند در نخستین سال‌های قرن دهم هجری به مقام سلطنت و پادشاهی ایران دست یافته، به عنوان شیعیانی پر شور افراطی و ضد تسنن، مذهب شیعه را در ایران رسمیت بخشند. این امر نتایج و پیامدهای متعددی را برای مردم ایران به همراه داشت. به طوری که امروزه نیز می‌توان تأثیر آن‌ها را بر ابعاد مختلف زندگی مردم این سرزمین مشاهده نمود.(ibid, p402)

راه دشواری که علما و شیعیان می بایست طرد می‌کردند تا مذهب تشیع رسمیت یافته و پرچم وحدت مذهبی در کشور ایران به اهتزاز درآید، پیچیده‌تر و غامض‌تر از آن است که به آسانی با چند عبارت و جمله قابل توصیف باشد. تلاش شیعیان در ابتدای راه بیشتر در بعد فرهنگی صورت می‌گرفت و تقیه عامل مهمی در پیشبرد هدف بود، این حرکت هر چند به کندی پیش می‌رفت اما متوقف نمی‌شد. برای رسیدن به مقصود، باید راهی طولانی به درازای نه قرن پیموده می‌شد تا حلقه‌های متفرق جامعه اسلامی ایران گردهم جمع شوند.

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.