پیشینه تحقیق مدیریت منابع آب و مدل های برنامه ریزی ریاضی در تحلیل اقتصاد کشاورزی دارای ۳۳ صفحه می باشد فایل پیشینه تحقیق به صورت ورد  word و قابل ویرایش می باشد. بلافاصله بعد از پرداخت و خرید لینک دنلود فایل نمایش داده می شود و قادر خواهید بود  آن را دانلود و دریافت نمایید . ضمناً لینک دانلود فایل همان لحظه به آدرس ایمیل ثبت شده شما ارسال می گردد.

فهرست مطالب

مقدمه    ۴
۱-۲- مطالعات خارجی    ۷
۱-۳- مطالعات داخلی    ۸
۱-۴- مدل های برنامه ریزی ریاضی در تحلیل اقتصاد کشاورزی    ۱۲
۱-۴-۱- الگوی برنامه ریزی خطی    ۱۲
۱-۴-۲- الگویهای برنامه ریزی ریاضی هنجاری    ۱۳
۱-۴-۳- الگوی برنامه ریزی ریاضی مثبت    ۱۴
۱-۴-۳-۱- مقدمه    ۱۴
۱-۴-۱-۲– معرفی الگو برنامه ریزی ریاضی مثبت    ۱۵
منابع    ۲۸

منابع

زیبایی،م.،صبوحی،م.و سلطانی،غ.۱۳۸۴٫ارزیابی راه­کارهای مدیریت منابع آب زیرزمینی(مطالعه موردی دشت نریمانی استان خراسان). مجله علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی،بهار ۱۳۸۶; ۱۱(۱ (ب)):۴۷۵-۴۸۴٫

سلطانی، غ.ر.، زیبایی، م. و کهخا، ا.ع. ۱۳۷۸٫ کاربرد برنامه­ریزی ریاضی در کشاورزی. سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی.

شجری، ش. و ترکمانی، ج. ۱۳۸۶٫ تناسب شبیه سازی­های تصمیم­گیری چند معیاری به منظور بررسی تقاضای آب آبیاری: مطالعه موردی حوضه آبریز درودزن در استان فارس.

شجری، ش.، باریکانی، ا. و امجدی، ا. ۱۳۸۸٫ مدیریت تقاضای آب با استفاده از سیاست قیمت­گذاری آب در نخلستان­های جهرم (مطالعه موردی: خرمای شاهانی). اقتصاد کشاورزی و توسعه، (۶۵): ۵۵ تا ۷۲٫

شعبانی، م.ک. و هنر، ت. ۱۳۸۷٫ تعیین الگوی بهینه کشت در کانال­های آبیاری با استفاده از مدل IPM. مجله آب و خاک (علوم و صنایع کشاورزی)، ۲۲ (۲): ۹۵ تا ۱۰۶٫

شعبانی، م.ک.، هنر، ت. و زیبایی، م. ۱۳۸۷٫ مدیریت بهینه در مصرف آب و الگوی کشت در شرایط استفاده تلفیقی از منابع سطحی و زیرزمینی. علوم . فنون کشاورزی و منابع طبیعی، (۴۴): ۵۳ تا ۶۶٫

آماده، ح. و صدرالاشرافی، م.( ۱۳۸۰ ). بهینه­سازی بهره­برداری تلفیقی از منابع آبهای سطحی و زیرزمینی درکشاورزی. مجله علوم کشاورزی،۳۲(۴):۲۳- ۸۱۵٫

بخشی، م.ر. ۱۳۸۸٫ تاثیر سیاست­های حذف یارانه کود و سم و پرداخت مستقیم بر الگوی کشت و مصرف نهاده­ها با تاکید بر پیامدهای زیست محیطی (مطالعه موردی: زیر بخش زراعت استان­های خراسان رضوی و شمالی). پایان نامه دوره دکترا، دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران.

بخشی، م.ر.، پیکانی، غ.ر.، حسینی، س.ص. و صالح، ا. ۱۳۸۹٫ بررسی آثار حذف یارانه­ی کودهای شیمیایی و اعمال سیاست پرداخت مستقیم بر الگوی کشت و مصرف نهاده­ها (مطالعه موردی: زیر بخش زراعت شهرستان سبزوار). اقتصاد کشاورزی، ۴ (۲): ۱۸۵ تا ۲۰۷٫

بخشی، ع.، دانشور کاخکی، م. و مقدسی، ر. ۱۳۹۰٫ کاربرد مدل برنامه­ریزی ریاضی مثبت به منظور تحلیل اثرات سیاست­های جایگزین قیمت­گذاری آب در دشت مشهد. نشریه اقتصاد و توسعه کشاورزی (علوم و صنایع کشاورزی)، ۲۵ (۳): ۲۸۴ تا ۲۹۴٫

بریم­نژاد،و و یزدانی،س . (۱۳۸۳). تحلیلی پایداری در منابع آب در بخش کشاورزی با استفاده از برنامه ریزی کسری مطالعه موردی استان کرمان؛پژوهش و سازندگی. شماره ۶۳ .

Meister, A.D., Chen, C.C., and Heady, E.Q. 1978. Quadratic programming models applied to agricultural policies. Ames la: lowa state university press.

Molle, F., Venot, J.P., and Hassan, Y. 2008. Irrigation in the Jordan Valley: Are water pricing policies overly optimistic? Agricultural water management, 95: 427-438.

Nakamura, T. (2003). Ecosystem-based river basin management: its approach and policy level application. Hydrological Processes, 17: 2711-2725. Irrigation and Drainage, 51: 109-118.

Narayan Sethi, L., Panda, S.N., and Nayak, M.K. 2006. Optimal crop planning and water resources allocation in a coastal groundwater basin, Orissa, India. Agricultural water management, 83: 209-220.

Onate, J.J., Tance, I., Bardaj, I., and Llusia, D. 2007. Modeling the effects of alternative CAP policies for the Spanish high-nature value cereal-steppe farming systems. Agricultural Systems, 94: 247–۲۶۰

Paris, Q. and Howitt, R. E. 1998. An analysis of ill posed production problems using Maximum Entropy. American Journal of Agricultural Economics, 80(1): 124-138.

مقدمه

بحران آب از چالش­های مهم زیست محیطی منطقه خاورمیانه و از جمله ایران است.بخش کشاورزی در ایران مانند بیشتر کشورها بزرگترین مصرف کننده آب است. با گسترش کشاورزی آبی در بسیاری از مناطق و بروز خشکسالی در سال­های اخیر،اقتصاد بخش کشاورزی با محدودیت­های جدی روبه شده است.راه کار سال­های گذشته برای چیره شدن بر این محدودیت­ها،بیشتر تمرکز بر افزایش عرضه آب بوده که خود سبب تخلیه آبخوان­ها و سفره­های آب­های زیر زمینی شده است (جوان و فال سلیمان ۱۳۸۷).

کشور ایران به لحاظ بارش­های جوی در رتبه ۸۴ دنیا قرار دارد و میزان کل بارندگی سالانه آن حدود ۴۲۷ میلیارد مترمکعب است که تنها ۱۳۰ میلیارد مترمکعب آب تجدید می­شود. این در حالی است که ۷۴ درصد مساحت ایران خشک و نیمه خشک می­باشد که متوسط بارندگی این مناطق کمتر از ۲۵۰ میلی­متر است و ۱۳ درصد مساحت دیگر کشور کمتر از ۱۰۰ میلی­متر بارندگی دارند. همچنین در ایران ۵۹ درصد از اراضی نیاز به آبیاری دارند که این رقم در مقایسه با متوسط جهانی (حدود ۱۶ درصد)، رقم بسیار بالایی می­باشد (کهنسال و همکاران، ۱۳۸۸).

اکنون نیازهای آبی حدود ۷۰ میلیون نفر جمعیت ایران با ۹۳ تا ۹۵ میلیارد متر مکعب آب قابل استحصال تأمین می­شود.اما در ۲۰ سال آینده با رشد جمعیت و تقاضا،ارتقاء سطح بهداشت و بالا رفتن استانداردهای سطح زندگی از این میزان بسیار فراتر خواهد رفت.به طوری که با نسبت حجم آب مورد استفاده و نرخ بهر ه­وری و رشد فعلی جمعیت، نیاز آبی آشور در سال ١٣٩٠ به ١٢۶ و در سال ١۴٠٠ به ١۵٠ میلیارد مترمکعب خواهد رسید که رقم اخیر حدود ١۵ درصد بیشتر از پتانسیل بالقوه منابع آب تجدیدشونده کشور است (گزارش وزارت نیرو به هیئت دولت، ١٣٧٧ ). در مقابل به دلایل مختلف راندمان مصرف آب در ایران پایین و بین ۳۰ تا ۴۰ درصد تخمین زده می شود.این در حالی است که راندمان آبیاری در کشورهای پیشرفته بیشتر از ۶۰ درصد می­باشد.میزان مصرف آب برای آبیاری محصولات مهم کشاورزی نیز در مقایسه با مصرف متوسط جهانی بسیار بالاست (وزارت جهاد کشاورزی).این رقم در جنوب آسیا ۴۴ درصد،در شمال آفریقا حدود ۵۵ درصد و در کشورهای توسعه یافته ۶۵ تا ۷۰ درصد است (سینگ ۲۰۰۷).

امروزه اکثر مناطق خشک و نیمه خشک جهان مانند اغلب نقاط ایران از یک طرف مواجه با عرضه ناکافی آب و از طرف دیگر، مواجه با تقاضای زیاد آب کشاورزی در این مناطق هستند که علت اصلی آن اختلاف زیاد میان قیمت پرداختی آب و ارزش تولید به دست آمده از آن است (شمس الدینی و همکاران، ۱۳۸۹). مسئله اصلی در مدیریت اقتصادی منابع آبی در هر کشور و منطقه­ای ایجاد تعادل بین عرضه و تقاضای آب می­باشد که در برقراری این تعادل قیمت یا ارزش اقتصادی آب مانند قیمت هر کالا و نهاده دیگر نقش  تعیین­کننده­ای بر عهده دارد و اگر این قیمت به درستی تعیین گردد، انتظار می­رود که بسیاری از مسایل موجود در مدیریت منابع آب برطرف گردد (احسانی و همکاران، ۱۳۹۰).

ایران در منطقه خشک و نیمه خشک قرار دارد ومنبع اصلی تأمین آب بارش­های جوی است که ۴۲۹ میلیارد متر مکعب برآورد شده است.از این مقدار ۳۰۵ میلیارد متر مکعب (۷۱ درصد) به سبب تبخیر و تعرق از دسترس خارج می­گردد. ۸۶ میلیارد متر مکعب (۲۱ درصد) به صورت آب­های سطحی جریان پیدا می کند و ۳۸ میلیارد متر مکعب به آب­های زیر زمینی نفوذ می­کند.از۷۵ میلیارد متر مکعب آب در دسترس و زیر زمینی، ۷۲٫۵ میلیارد متر مکعب متر مکعب در بخش کشاورزی، ۲ میلیاردمتر مکعب در بخش خانوارها و ۰٫۵ میلیارد متر مکعب در بخش صنعت مورد استفاده قرار می­گیرد.آب مصرفی در بخش کشاورزی صرف آبیاری ۷٫۶ میلیون هکتار زمین در سال می­­شود که آبیاری ۶ میلیون هکتار آن به طور سنتی و ۰٫۵ میلیون هکتار آن از راه آبیاری تحت فشار انجام می­گیرد و ۱٫۱ میلیون هکتار به صورت آیش نگهداری می­شود (Pazira & Sadeghzadeh,1999). متوسط بارندگی سالانه کشور حدود ۲۵۰ میلی­متر است که ۴۰ درصد کمتر از متوسط بارندگی سالانه آسیا و و تقریبأ ۳۳ درصد متوسط بارندگی سالانه جهان می­باشد.افزون بر آن،توزیع بارندگی،توزیع منابع آب سطحی و زیر زمینی و توزیع جمعیت با توجه به سطح کشور به شدت نابرابر می­باشد.به طور مثال منابع بالقوه آب تهران کمتر از ۲ درصد کل منابع آب کشور است در حالی که ۲۰ درصد جمعیت کشور را در بر دارد (Vojdani, 2003).

برای رفع کمبود آب در ایران،در گذشته از سیستم قنات و احداث بندهای انحرافی بر روی رودخانه­ها استفاده می­شد که کم و بیش در بسیاری از نقاط کشور هنوز هم از این سیستم­ها استفاده می­شود،بدون آنکه موجب نقصان و آب­کشی زیاد از آب­های زیرزمینی شود (عبدالهی و سلطانی، ۱۳۷۸). در سال­های اخیر توجه بیشتر به سیاست­های مدیریت منابع آب یعنی مدیریت عرضه مانند ساخت سد،شبکه­های آبیاری و برداشت بیشتر از آب­های زیر زمینی و مانند آن بوده است.اما متأسفانه بر میزان آب­های سطحی مهار شده افزوده نشده است. آب­های زیر زمینی از منابع طبیعی تجدید شونده محسوب می­شود که بهره­برداری معقولانه و متعادل از آن­ها منجر به استفاده پایدار و رعایت نکردن بهره­برداری متعادل،منجر به نابودی این منابع می­شود.بنابراین برای بهره ­برداری پایدار از منابع آب­های زیرزمینی باید حجم بهره­برداری برابر حجم آبی باشد که در اثر نزولات جوی به این منابع اضافه می­شود (دومینیکو و همکاران،۱۹۶۸؛گایارتی و باربیر،۲۰۰۰ و ۲۰۰۲) .

۱-۲- مطالعات خارجی

هیون و همکاران (۲۰۰۲) برای مدیریت حوزه آبریز سیردریا مدلی را با هدف مدیریت پایداری ارائه کردند،به طوری که بتواند تقاضای همه مصرف کنندگان را پاسخ دهد.آن­ها دلیل اصلی مشکلات زیست محیطی در دریای آرال را ضعف مدیریتی در منابع آب حوزه­های آبریز آمودریا وسیردریا بیان کردند.

ناکامورا (۲۰۰۳) از مدیریت حوزه آبریز رودخانه­ی مبتنی بر اکوسیستم،برای مدیریت حوزه آبریز رودخانه یانگ­تسه در جهت دستیابی به اهداف مورد نظر در حوزه بیشینه سازی ارزش کل اکوسیستم استفاده کرد. ناکامورا نشان داد چگونه چنین سیستمی در چارچوب یک سیاست برای این حوزه می­تواند مورد استفاده قرار گیرد.

آزوارا و همکاران (۲۰۰۹) با استفاده از روش برنامه­ریزی ریاضی مثبت به بررسی ارزش اقتصادی آب تحت شرایط مختلف پرداختند و نشان دادند که ارزش اقتصادی آب در سطوح مزرعه و سطوح به هم پیوسته  (تجمعی) نسبتاً مشابه است اما تغییرپذیری و تاثیرات توزیع هر سناریو توسط تجمعی بودن تحت تاثیر واقع شده است.

هی وهمکاران (۲۰۰۶)، به منظور تحلیل سیاست­های جایگزین برای بهبود کارایی تخصیص آب آبیاری در مصر و مراکش از مدل برنامه­ریزی ریاضی مثبت بهره بردند. نتایج تحقیق نشان دادکه در هر دو کشور مالیات بر محصول می‌تواند یک سیاست جایگزین برای قیمت‌­گذاری آب باشد.

هاجی بیروس و همکاران (۲۰۰۵) با استفاده از تصمیم گیری چند معیاره،اهداف متضادی را که در تخصیص آب سد پلاستیراس یونان وجود دارد بررسی و اثرات متقابل آن­ها را در تعیین مقدار آب لازم برای بیشینه کردن مطلوبیت مصرف کنندگان بیا کردند. آن­ها مقدار آبی را که برای تأمین نیاز همه بخش­ها لازم است تا در دریاچه باقی بماند،۷۸۴ متر تعیین کردند.

چونتین (۱۹۹۹) جهت مدیریت منابع آب به خصوص در مواقع سیلابی،مدل بهینه سازی چند معیاره فازی را به کار گرفت.

نارایان ستی و همکاران (۲۰۰۶)،‌ با استفاده از برنامه­ریزی خطی قطعی و برنامه­ریزی خطی تحمیلی تصادفی و بر اساس تحلیل حساسیت تحت سناریوهای مختلف به بررسی الگوی بهینه کشت و تخصیص منابع آب در حوزه آب­های زیرزمینی ساحلی در اوریسا هندوستان پرداختند. نتایج نشان داد که کل آب­های زیرزمینی در دسترس و آب­های برگشتی به ترتیب در منطقه برابر ۱۰^۳×۸۷/۶۶۵ و ۱۰^۳×۰۳/۲۲۵ کیلومتر مکعب است. همچنین تحلیل حساسیت عطفی مورد استفاده برای آب­های سطحی و زیرزمینی نشان داد که ۲۰ درصد آب­های سطحی و ۳۰ درصد آب­های زیرزمینی در دسترس به عنوان سطح تخصیصی آب بهینه شناخته شده است.

اونات و همکاران (۲۰۰۷)، باکاربرد روش برنامه­ریزی ریاضی مثبت به مقایسه اثرات مکانیزم­های حمایتی مربوط به سیاست مشترک کشاورزی اتحادیه اروپا بر تولید مزارع نمونه در منطقه­ای از اسپانیا پرداختند. نتایج نشان داد که در مقایسه با سیاست­های قبلی، سود ناخالص بصورت چشمگیری کاهش می‌یابد.

تمامی فایل های پیشینه تحقیق و پرسشنامه و مقالات مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد. جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.